Ένα μεγάλο πρόβλημα στη σχολή μας είναι το πρόγραμμα των δύο πρώτων ετών. Σε κάνουν να χάσεις το ενδιαφέρον σου για τη σχολή! Και αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι η σχολή έχει ξεχωρίσει τα δύο πρώτα έτη ως προπαρασκευαστικά.Το αποτέλεσμα είναι για παράδειγμα να κάνουμε πολλά μαθήματα που είναι άσχετα με το αντικείμενο μας, γιατί απλά θα μας χρησιμεύσουν κάποια στιγμή σε μεγαλύτερο εξάμηνο. Πρέπει να πατήσεις στο τρίτο έτος για να αρχίσεις να αισθάνεσαι πολιτικός μηχανικός. Τώρα, ποια είναι η λύση στο πρόβλημα δεν ξέρω, αλλά σκέφτομαι ότι θα μπορούσαμε για παράδειγμα να κάνουμε τα μαθηματικά στα εξάμηνα που θα τα χρειαστούμε, π.χ. γραμμική άλγεβρα με τη στατική 3.
Η λύση είναι πολύ απλή και κάποια άλλα Πανεπιστήμια (όπως αυτό της Πάτρας, όπως ξέρω από φίλους) το έχουν κάνει: λέγεται Ορθό Πρόγραμμα Σπουδών (Ο.Π.Σ) και Εφαρμοσμένη Γνώση

. Με ένα λογικά προσανατολισμένο ΟΠΣ θα μπορείς να έχεις όλες τις απαραίτητες γνώσεις με τα μισά μαθήματα, και να χωρέσουν και σχετικά μαθήματα μέσα σε αυτό.
Ας πούμε όλα τα μαθηματικά (Μαθ. Ανάλυση Ι, ΙΙ , Πιθανότητες, Διαφορικές Εξισώσεις) χωρούνε άνετα σε ένα ετήσιο μάθημα με τίτλο Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Σε αυτό επιπροσθέτως θα μπορούσαν να μας κάνουυν και
Πολιτικοί Μηχανικοί (όχι Μαθηματικοί, ούτε Φυσικοί, κάτι σπάνιο δηλαδή για πρώτα έτη) ώστε να μας λένε και που σκ*τα εφαρμόζονται όλα αυτά, να μας δίνουν εφαρμοσμένα παραδείγματα. Επίσης, να φύγουν αρκετά άχρηστα μαθήματα (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε). Αν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την καλλιέργεια "γενικότερης σκέψης", ας αφήσουνε τα οικοσυστήματα με τα ψάρια και ας βάλουν "Οικολογική Σκέψη Μηχανικού", ή "Σκέψη του Μηχανικού", όπου να μας διδάσκει ένα σύνολο από μέλη ΔΕΠ διαφόρων ειδικοτήτων κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα έργων και προκλήσεων ώστε να μπούμε στο πνεύμα.
Τέλος, ο τομέας Μηχανικής χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση στο θέμα της εκπαιδευτικής κουλτούρας του. Να επαναλάβω ότι ένας
καθηγητής (το τονίζω) δεν κρίνεται από τις δημοσιεύσεις που έχει, αλλά από τη γνώμη που έχουν οι φοιτητές για αυτόν. Αλλιώς, είναι απλός ερευνητής, χωρίς το σκέλος της εκπαίδευσης.
Δυστυχώς το ΕΜΠ είναι παλιό ίδρυμα, και αυτό έχει μεν τα θετικά του σε επίπεδο ιστορίας, συσσωρευμένης γνώσης και των συναφών, αλλά έχει και τα αρνητικά του. Αφ'ενός έχει "δεινόσαυρους" που δεν βλέπουν την ώρα να συνταξιοδοτηθούν και δεν έχουν όρεξη για μάθημα (αλήθεια, παρατηρήσατε ποτέ ότι όλοι όσοι έχουν όρεξη για μάθημα είναι στην πλειοψηφία τους νεότεροι σε ηλικία, ή έστω, νεότεροι σε "ιεραρχία" μελών ΔΕΠ;) . Αφ'ετέρου έχει κάποιες αγκυλώσεις που αφορούν στην εμμονή του να εφαρμόσει το κλασσικό σύστημα εκπαίδευσης (που τονίζει τις γενικές γνώσεις
και καλά κάνει), το οποίο όμως εφαρμόζεται επιφανειακά, τυπικά, και δεν εμβαθύνει στην καλλιέργεια κουλτούρας ούτε στην εισαγωγή νέων εργαλείων και τεχνολογιών στο εκπαιδευτικό έργο.
Τέλος, να αναφέρω ότι ένα πρόβλημα που ως ένα βαθμό εμποδίζει το ΕΜΠ από το να αυξήσει την ποιότητα σπουδών του είναι ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός σπουδαστών με το οποίο τον εφοδιάζει το ελληνικό κράτος. Το ΕΜΠ έχει σχεδιαστεί και, κυρίως, παίρνει χρηματοδότηση για 180 άτομα / χρόνο ας πούμε. Αυτή τη στιγμή φοιτούν 350/400 άτομα /χρόνο. Το γ***κράτος θα μπορούσε
ή να αφήσει το ΕΜΠ να κάνει το σχεδιασμό του σε αυτό τον τομέα όπως θέλει και να πάρει το σωστό αριθμό σπουδαστών, ή να του δώσει περισσότερα χρήματα για να επανασχεδιαστεί για περισσότερους σπουδαστές. Βέβαια επειδή εδώ εμμένουμε στον κομματοκρατούμενο κρατισμό και στα "δικά μας παιδιά", το να παύσουν οι μετεγγραφές να υφίστανται ως εργαλείο ψηφοθηρικό είναι κάτι το ουτοπικό. Έχω κάνει αρκετά μαθήματα με λίγα άτομα, και πραγματικά είναι άλλη φάση. Τόσο γιατί είναι πιο εύκολο για τον καθηγητή να συζητήσει με τους φοιτητές και για τους φοιτητές να τον ρωτήσουν πράγματα, όσο και γιατί ο καθηγητής μπορεί να "πιεστεί" να κάνει αλλαγές στον τρόπο εκπαίδευσης πιο εύκολα.
Αυτά. Αν όλοι όσοι είστε μικρό έτος απελπίζεστε μερικές φορές από την κατάσταση, θα πω αυτό που είπα και στη lydia όταν μιλήσαμε σχετικά. Ότι
από το τρίτο έτος φτιάχνει δραματικά η κατάσταση, επιτέλους κάνεις σχετικά πράγματα, μπαίνεις στη σκέψη του μηχανικού και έχεις καθηγητές Πολιτικούς Μηχανικούς (το τονίζω) , με πάθος και μεταδοτικότητα για αυτό που κάνουνε.