stalin έγραψε:Το παράδειγμα που έφερα προφανώς και αναφέρετε σε προγενέστερη απο τον Μάρξ εποχή αλλά δεν μου λες στο κομμουνισμό όπως αυτός εφαρμόστηκε (γιατί στο κεφάλι όλοι έχουμε ένα ιδανικό σύστημα μπλα-μπλα-μπλα), δεν υπήρξαν τα θεμελιώδη προβλήματα που ανέφερα. Και ναι η αλήθεια είναι ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός προσκυνάει τον Μάρξ, οι τραπεζίτες είναι κρυφο-κομμουνιστές!
Λοιπόν, μερικά σχόλια πάνω σε αυτά:
stalin έγραψε:Ξεκολείστε τα κεφάλια σας, δεν ζούμε στην εποχή του Μάρξ, δεν υπάρχει συγκεκριμένος πλούτος, που παράγεται και το θέμα είναι πως θα διανεμηθεί. Σε μία κοινωνία αμιγώς αγροτική, όπως κάποτε, υπήρχε μια αγροτική περιοχή, έβγαζε μια ποσότητα τροφής και το θέμα ήταν πως θα κατανεμηθεί, ερχόταν ο άρχοντας άρπαζε τα μισά και τα πούλαγε να φτιάξει παλάτι και πολυτέλεια και ψόφαγε ο φτωχός. Ο <<πλούτος>> ήταν κάτι το στατικό, ενώ στις μέρες μας ο <<πλούτος>> είναι κάτι το δυναμικό. Έρχονται οι επιχειρηματίες την δεκαετία του 60 σε ένα άγνωστο νησάκι που οι κάτοικοι ήταν από τους φτωχότερου στην Ελλάδα, βλέπε Μύκονο, αφού είναι ξερότοπος, κάνει μια τουρισική ανάπτυξη, οι ντόπιοι αφυπνίζονται ανοίγουν μαγαζιά με σουβενιρ, μπαρ, καφετέριες, η αξία της γής ανεβαίνει, μαζί με το εισόδημα των ντόπιων. Πλούτος λοιπόν δημιουργείτε ή χάνετε και καθόλου στατικός δεν είναι. Ο επιχειρηματίας με κίνητρο το προσωπικό οικονομικό όφελος, (ξέρετε εσείς κάποιο πιο ισχυρό κίνητρο;), δημιουργεί, προσφέρει θέσεις εργασίας, εξελίσει την οικονομία ρισκάροντας το κεφάλαιο του. Το πρόβλημα του κομμουνισμού είναι ότι επικεντρώνεται στην διανομή του πλούτου και όχι στην δημιουργία του, αφού το σύστημα είναι κατά ανάγκη γραφειοκρατικό και εκλείπει ο ανταγωνισμός, η καινοτομία, the entrepreneurship, που εκπορεύονται από την φιλοδοξία πανάρχαι του ανθρώπου να ζήσει καλύτερα αύριο, από ότι ζούσε χτές....
1) Ιδεολογικά (αλλά κυρίως σε επίπεδο πρακτικής) όποιος δηλώνει κομμουνιστής δεν ταυτίζει τον εαυτό του με το σοβιετικό υπόδειγμα...Κομμουνισμός είναι η αταξική κοινωνία που με την ΕΣΣΔ δεν έχει σχέση. Παράλληλα, υπάρχουν χώροι (π.χ. "Ρήγας"-ΚΚΕ Εσωτερικού, μετέπειτα ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ) που η ιδεολογική τους παράδοση αφορμάται ακριβώς από την ανάπτυξη ενός άλλου υποδείγματος. Αυτό που λέει γλαφυρά ο Λουϊ Αλτουσέρ: "Πρακτική αντάξια της τάσης του κομμουνισμού είναι η πρακτική ανάλογη με την ενέργεια του υλιστή, ο οποίος πηδάει στο τραίνο χωρίς να ξέρει από πού έρχεται και που πηγαίνει". Μια διατύπωση, δηλαδή που ενσωματώνει την ανάγκη για αυτοδιάθεση, ελεύθερη σκέψη, καινοτομία, κτλ.
2) Για το ρίσκο του επιχειρηματία...Ο νεοφιλελευθερισμός ως σύστημα κάνει αυτό που (ξύλινα ίσως) η αριστερά διατυπώνει ως εξής: "Κοινωνικοποιεί τις απώλειες, ιδιωτικοποιεί τα κέρδη". Δηλαδή το ρίσκο όντως υπάρχει, μόνο που επειδή η οικονομία δεν είναι πόκερ (αφού έχει κοινωνικές επιδράσεις) παίζει πάντα και το ερώτημα "Ποιός πληρώνει αυτό το ρίσκο?".
3) Ο μαρξισμός, αντίθετα απ'ότι ίσως να έχεις ακούσει, δεν αντιμετωπίζει το χρήμα ως ποσότητα που τη ληστεύουν οι αστοί από τους προλετάριους. Το αντιμετωπίζει ως κοινωνική σχέση, δηλαδή ως αναπαραγωγή μιας σχέσης εκμετάλλευσης. Ζήτημα του κομμουνισμού δεν είναι η ορθή διανομή μιας ποσότητας, αλλά αποτίναξη της σχέσης αυτής. Κομμουνισμός δηλαδή είναι το "omnia sunt communia" ως ελευθερία, όχι ως επιβολή.
4) Η προσφορά θέσεων εργασίας δεν είναι χωρίς πρόσημο. Η Θάτσερ τη δεκαετία του '80 όταν κατάργησε τα συνδικάτα μιλούσε για το "δικαίωμα στην εργασία", δηλαδή ουσιαστικά για το "δικαίωμα στην εργασία χωρίς δικαιώματα".
Κάτι αντίστοιχο είπε και ο Σαμαράς τις προάλλες με την απεργία των Χαλυβουργών: ότι εμποδίζουν τους υπόλοιπους εργαζόμενους από το δικαίωμά τους να εργαστούν. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει καταστήσει την "εργασία" αυτή σχεδόν δουλεία. Ναι μεν εργασία, δηλαδή, αλλά ποιά εργασία?
Και ποιός περιορίζει ποιόν? Δεν είναι δηλαδή μια μάχη για την εργασία ως πρακτική, αλλά για το νόημα της λέξης και τι αυτό ενσωματώνει.
5) Ο μαρξισμός δεν είναι μπετόν αρμέ, ένα μονολιθικό πράμα που επινοήθηκε και ισχύει καθολικά. Είναι τάση (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και σχολή σκέψης (επίσης με ό,τι συνεπάγεται). Αν θες να επικαλείσαι κάτι τουλάχιστον ενδιαφέρσου μια φορά να το διαβάσεις πραγματικά (όπως θα έκανες με ένα μάθημα της σχολής που σε ενδιαφέρει) και μην αναπαράγεις όσα λένε οι "φιλελέυθεροι" διανοητές τύπου Πάσχου που ελικρινά ξέρουν από κομμουνισμό και μαρξισμό όσα και από φιλελευθερισμό...ΤΙΠΟΤΑ απολύτως!