

Δεν διαφωνώ με την αναγκαιότητα του να γίνονται σειρές, θέματα κτλ, βοηθάνε πολύ στην κατανόηση του μαθήματος και συνήθως ωφελούν πολύ περισσότερο στο να συγκρατήσουμε τις γνώσεις από το διάβασμα για την τελική εξέταση. Ωστόσο, αν και είναι αναγκαίο τα να γίνονται (και κατά τη γνώμη μου χρειάζεται σε πολλά μαθήματα ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα σε μορφές εξάσκησης και εξέτασης κατά τη διάρκεια του εξαμήνου - που να έχει βέβαια σαφές και ισχυρό αντίκρυσμα στην τελική βαθμολογία) δεν είναι δυνατό το να αντεπεξέλθει ένας φοιτητής σε τόσα πολλά μαθήματα με τόσες απαιτήσεις.
Κατά τη γνώμη μου είτε θα πρέπει τα μαθήματα να μειωθούν ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε σοβαρή δουλειά σε αυτά που θα μείνουν, είτε θα πρέπει οι απαιτήσεις από κάθε μάθημα να περιοριστούν. Νομίζω πως ο τόσο μεγάλος αριθμός μαθημάτων τελικά δεν έχει και αντίκρυσμα αφού ένα σεβαστό ποσοστό το έχουμε ήδη ξεχάσει κατά την αποφοίτηση. Βέβαια δε συμφωνώ και με τη γνώμη της περικοπής των μαθημάτων "βάσεως" όπως τα μαθηματικά, αφού η όποια εμβάθυνση μετέπειτα δεν γίνεται χωρίς καλές γνώσεις βάσης. Αντίθετα, αρκετά πιο εφαρμοσμένα μαθήματα με πιο εξειδικευμένη στόχευση μπορούν για όσους δεν τους ενδιαφέρουν να περιοριστούν αρκετά, αφήνοντας χώρο για τα υπόλοιπα, για επιπλέον ασκήσεις κτλ. Φυσικά, όλοι το ξέρουμε ότι συχνά το μάθημα το κάνει και ο καθηγητής του, οπότε ακόμα και ένα μάθημα με ενδιαφέρον περιεχόμενα συχνά καταλήγει αδιάφορο λόγω διδασκαλίας άρα οι ανεπαρκείς καθηγητές είναι ένα επιπλέον πρόβλημα (και εννοώ ανεπαρκείς ως δάσκαλοι).
Όσον αφορά την εξέταση, αυτό που έχω να παρατηρήσω μετά από αρκετές εξεταστικές είναι πως (και πάλι όσο περνούν τα έτη), η δυσκολία της εξέτασης εστιάζεται περισσότερο στον χρονικό παράγοντα και όχι τόσο στη δυνατότητα κριτικής/δημιουργικής σκέψης. Είμαι αρκετά βέβαιος πως η βαθμολογίες θα ήταν σημαντικά αυξημένες εάν ο χρόνος ήταν μεγαλύτερος. Προφανώς ο χρόνος έχει επιλεγεί συνειδητά ως ο κρίσιμος παράγοντας διαχωρισμού των φοιτητών και αυτό έχει μια λογική με βάση το ότι όσο πιο εξοικειωμένος είναι κανείς τόσο περισσότερα προλαβαίνει να γράψει. Από την άλλη βέβαια είναι κάπως περίεργο το ότι ένα πρόγραμμα υπολογιστή που κάνει στιγμιαία και αλάνθαστα πράξεις θα τα κατάφερνε περίφημα σε κάθε εξέταση. Η δική μου ένσταση είναι κυρίως το ότι έχουμε εστιάσει στην εκτέλεση αλγορίθμων και όχι στη σκέψη μηχανικού. Το αν κάποιος ξέρει ή όχι να κάνει πολλές πράξεις γρήγορα λίγη σημασία έχει αφού όταν τελειώσει δεν θα κάνει σχεδόν καμία. Στην εξέταση ελεγχόμαστε περισσότερο ως εκτελεστές αλγορίθμων και λιγότερο ως μηχανικοί.
Τέλος υπάρχουν και τα γνωστά-άγνωστα μαθήματα (βλ τις περισσότερες στατικές) όπου η διδασκαλία του μαθήματος και η δυσκολία των παραδειγμάτων που γίνονται στην τάξη είναι έτη φωτός από αυτά που ζητούνται στην εξέταση κάνοντας ματίνες κτλ απαραίτητες (θεωρώ ότι οι στατικές είναι τα μόνα μαθήματα που η ματίνα είναι χρήσιμη). Ακόμα και τα παραδείγματα που υπάρχουν στα βιβλία δεν είναι επαρκή για την εξέταση, ενώ η αναζήτηση βιβλιογραφίας απαιτεί χρόνο που δεν διαθέτουμε (στατική= παράδειγμα μαθήματος που χρειάζεται να δώσει μεγαλύτερο βάρος σε μεθόδους άσκησης των φοιτητών).