Κοίτα, τὴν πρώτη ἐρώτηση ἄν τὴν θέτεις ὡς σοσιαλιστής (δὲν ξέρω) δὲν πρόκειται νὰ πειστεῖς ὅ,τι κι ἄν ἀπαντήσω. Ἄν τὴν κάνεις γενικά, πρέπει νὰ δοῦμε ὅτι: πρῶτον κερδίζει τὸ κράτος σου, ἄρα ἐμμέσως κι ἐσύ μέσω τῶν κοινωνικῶν παροχῶν ( θὰ ὑπάρχει τὸ πάτημα: " Ἀφοὺ τὸ κράτος ἔχει λεφτά, γιατί δὲν παρέχει τὶς ἀνάλογες ὑπηρεσίες; " ). Δεύτερον, ἔνα ποσοστό τῶν ἐσόδων πηγαίνει ἀπευθείας στὴν περιφέρεια. Τρίτον, οἱ σταθμοί ἐπεξεργασίας ὑδρογονανθράκων προσφέρουν 4-5 χιλιάδες θέσεις ἐργασίας κατὰ τὴν φάση κατασκευῆς ( τουτέστιν μηχανικοί, ἐξ ὧν καὶ πολιτικοί) καὶ περίπου 100 χιλιάδες μόνιμες θέσεις ἐργασίας σὲ φάση λειτουργίας καθ' ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους. Ὁ τουρισμός ὡς γνωστόν δὲν προσδίδει θέσεις ἐργασίας ὅλον τὸν χρόνο παρά μόνο 4-5 μῆνες τὸ πολύ καὶ φυσικά τὰ ἔσοδα στὴν τοπική καὶ κρατική οἰκονομία δὲν συγκρίνονται μὲ αὐτὰ τῶν ὑδρογονανθράκων. Χώρια βέβαια που ἔχει καὶ ἀρκετά τυχηματικό χαρακτήρα.
Στὸ δεύτερο ἐρώτημά σου δὲν εἶμαι ἀρμόδιος ἐπιστήμονας νὰ ἀπαντήσω, ἀλλὰ δὲν νομίζω ὅτι ἡ ἐκμετάλλευση θὰ ἔχει τόσο τραγικές συνέπειες. Κάθε ἐγχειρήματος προηγοῦνται μελέτες. Ἄν γίνει καμιά στραβή οπως λ.χ. διαρροή, τότε προφανῶς δὲν θὰ φταίει ἡ ἐξόρυξη, ἀλλὰ αὐτός ποὺ ἔκανε τὸ λάθος, ἀλλὰ πόσες πιθανότητες ἔχει κάτι τέτοιο νὰ συμβεῖ; Ἄμα ἤταν ἔτσι ὅλη ἡ γή θὰ εἶχε πρόβλημα. Πάντως καὶ οἱ προβλεπόμενες περιβαλλοντικές μελέτες θὰ προσφέρουν θέσεις ἐργασίας σὲ μηχανικούς ἤ εἰδικοὺς ἐπιστήμονες.
Τώρα, ὡς πρὸς τὰ συμφέροντα συμβαίνει τὸ ἐξής: ἡ χώρα θὰ γίνει
ὅπως καὶ νὰ ἔχει ἐνεργειακό πέρασμα γιὰ τὸν ἐξής λόγο.Οἱ ὐδρογονάνθρακες τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Κύπρου (τουλάχιστον) θὰ πρέπει νὰ διοχετεύονται/πωλοῦνται στὴν Εὐρώπη, γιατί καλῶς ἤ κακῶς ἡ Εὐρώπη εἶναι ἡ μόνη ποὺ καταναλώνει. Ἄν ἐνώσετε τὴν Ἀνατολική Μεσόγειο καὶ τὴν Εὐρώπη μὲ μια γεωδαιτική καμπύλη κάπου ἀνάμεσα θὰ βρεῖτε καὶ τὴν Ἑλλάδα. Τώρα, ἄν ἡ Ἑλλάδα γίνει μόνο πέρασμα, τότε εἴμαστε σὲ μειονεκτική θέση, γιατί θὰ παίζουμε ἔνα ῥόλο παρόμοιο μὲ τὴν Οὐκρανία (μπάλάκι πίνγκ πόνγκ). Ἄν ὅμως ἠ Ἑλλάδα γίνει καὶ παραγωγός, τότε θὰ εἴμαστε σὲ πλεονεκτική θέση, καὶ θὰ μποροῦμε νὰ παίξουμε καὶ τὸν ῤόλο τῆς Ῥωσίας. Μάλιστα, ἐπειδή ἡ Εὐρώπη κοιτᾶ νὰ ἀπεξαρτηθεῖ ἀπὸ τὴν Ῥωσία θὰ ἔχει ἔναν ἀκόμη λόγο νὰ στραφεῖ πρὸς ἐδῶ, καὶ ἔτσι θὰ εἴμαστε ἀνταγωνιστική δύναμη τῆς τελευταίας. Ἄρα, πῶς γίνεται νὰ εἶμαι μὲ τὸν Πούτιν, ἐνῶ θέλω νὰ τὸν ἀνταγωνιστῶ; Ἠ Ῥωσία ζητᾶ μονοπώλιο, δὲν ζητᾶ ἀνταγωνιστές.
Πάντως καλά κάνετε καὶ εἴσαστε καχύποπτοι, γιατί ὅσο περισσότεροι τρόποι προσέγγισης τοῦ ζητήματος, τόσο πιὸ σίγουρο θὰ εἶναι τὸ βῆμα ποὺ θὰ γίνει (ἄν γίνει). Ἄν ἤταν ὁλοι ἀφελείς σὰν κι ἐμένα, τότε θὰ γίνονταν λάθη στρατηγικά. Ἄν ἤταν ὅλοι ἄπιστοι καὶ ἀρνητικοί, τότε θὰ καθόμασταν ἄπραγοι. Τώρα, ὑπάρχει μιὰ ἰσορροπία.
