Trauma, θα συμφωνήσω απόλυτα με την τελευταία σου πρόταση. Θα συμφωνήσω μερικώς και με την πρώτη σου: Όντως, η ελευθερία του λόγου δεν πηγάζει αυτόματα από το νόμο αλλά κυρίως από τους πολίτες που τηρούν το νόμο. Ο νόμος είναι έκφραση της δικής τους βούλησης. Ατυχώς, θεωρώ ότι τα περισσότερα από τα υπόλοιπα που λες, αν όχι όλα, στερούνται νοήματος. Ανθολογώ μερικά παρακάτω:
1)"Ούτε οτι υπήρξε ποτέ στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος συλλογική απόφαση για την πορεία της χώρας": Διαφωνώ καθέτως. Μπορεί να μη μαζευτήκαμε ποτέ σε ένα στάδιο 11 εκατομμύρια άνθρωποι να κάνουμε συνέλευση, αλλά έχουμε εκφράσει άποψη με εκλογές και δημοψήφισμα (και μάλιστα ένα πολύ πρόσφατο). Αν θεωρείς ότι θέλεις να έχεις πιο ενεργό συμμετοχή πέραν της ψήφου σου, αντιπροσωπεύοντας μια μερίδα πολιτών, τότε θα πρέπει να βρεις το κοινό σου και να το πείσεις να σε εμπιστευτεί για να βγεις στον πολιτικό στίβο. Κάποιοι συνάδελφοί σου το έχουν ήδη κάνει.
2) "Αν το επιχείρημά σου για να αντικρούσεις αυτά που έγραψα στην προηγούμενη απάντηση είναι η "σαφήνεια" με την οποία ορίζει την ελευθερία του λόγου ο νόμος, τότε δεν υπάρχει κάτι περαιτέρω να προσθέσω": Δεν είναι ένα απλό επιχείρημα το οποίο μπορείς να δεχτείς αν και όποτε θέλεις. Είναι αποτέλεσμα συλλογικής απόφασης του ελληνικού λαού (βλέπε σχόλιο 1) και λέγεται Σύνταγμα. Δεν έχω ακούσει ποτέ μια οργανωμένη προσπάθεια που να είναι υπέρ της κατάργησης του συγκεκριμένου άρθρου του Συντάγματος, έχω μόνο ακούσει απόψεις για την περαιτέρω άρση περιορισμών (π.χ. βλέπε περιορισμούς για την προσβολή της Ορθοδοξίας και του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλα συναφή, δες
http://e-roosters.blogspot.gr/2005/01/b ... ml#tabfour).
3) "Δεν ξέρω καμία ελευθερία η οποία επιβάλλεται, αλλά ούτε νόμοι οι οποίοι να μην γράφτηκαν απο τους εκάστοτε κυρίαρχους (μέχρι στιγμής)": Δυσκολεύομαι να το ερμηνεύσω αυτό, αλλά θα προσπαθήσω. Καταρχάς η ελευθερία (λόγου, εργασίας, μετακίνησης, συνάθροισης κλπ) επιβάλλεται να τηρηθεί και προστατεύεται. Δεν καταργείται όποτε το θέλει κάποιος αυτόκλητος δικαστής. Αυτό είναι βασικό στοιχείο των ανεπτυγμένων κρατών και τυχόν εξαιρέσεις είναι πολύ αυστηρά καθορισμένες και για πολύ συγκεκριμένους λόγους (π.χ. ο φυλακισμένος στερείται την ελευθερία του για τους προφανείς λόγους). Τώρα το ποιος γράφει τους νόμους είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση και σε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη (δηλ. κράτη στα οποία το 90% μας θα ήθελε να ζει) αυτό γίνεται από τους ειδικούς. Ο λαός όμως εκφράζει κρίση για το ποιοι θα είναι οι ειδικοί. Οι περισσότεροί μας, αντικειμενικά δεν ξέρουμε να γράψουμε νόμο. Για να το κάνω πιο απλό, για ανάλογους λόγους οι περισσότεροι πολίτες δεν ξέρουν να γράψουν τον κώδικα Οπλισμένου Σκυροδέματος και παραχωρούν αυτό το δικαίωμα στους ειδικούς. Οι πολίτες όμως θέτουν τα στανταρ: Τα κτίρια πρέπει να είναι ασφαλή. Αν θες περαιτέρω στοιχεία, μπορούμε να συζητήσουμε με λεπτομέρεια και για συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις όπου, πίστεψέ με, ο λαός έχει βρει το δίκιο του και κάποιοι μηχανικοί το μπελά τους.
4) "Δεν πιστεύω οτι η ελευθερία είναι αδρανής,άχρωμη έννοια που αιωρείται πάνω απο τα κεφάλια μας.": Πρόσεξε ότι σε όλα τα παραπάνω έχω ορίσει επακριβώς τι θεωρώ ότι είναι και τι δεν είναι ελευθερία του λόγου και μάλιστα με συγκεκριμένα παραδείγματα. Εσύ αντιθέτως την έχεις ορίσει ως μια αβέβαιη έννοια η οποία υπόκειται σε έναν απροσδιόριστο/ανώνυμο κριτή τον οποίο κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν εκλέγει και κανείς δεν ορίζει. Αντιθέτως βγαίνει μόνος του, σαν την Πυθία, και αποφασίζει ότι η ελευθερία του λόγου καταλύεται για τον κ.Χ γιατί δε του αρέσει αυτό που λέει. Πλήρης απουσία σαφήνειας και ορισμού.
5) "Η ελευθερία θα υπερασπιστεί τον εαυτό της, έτσι θέλω να πιστεύω": Για έκθεση σε πανελλήνιες καλές είναι αυτές οι γενικότητες, αλλά εδώ είμαστε μηχανικοί και μιλάμε με δεδομένα, όχι αόριστα. Ναι, οι πολίτες πρέπει να προστατεύσουν την ελευθερία τους (δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς θα το κάνει από μόνη της). Χωρίς όμως να την καταλύσουν πρώτα, γιατί έτσι τη σκοτώνουν αντί να την προστατεύσουν. Εσύ, αυτό που εννοείς προστασία της ελευθερίας είναι μόνο για τους εκλεκτούς που συμφωνούν με συγκεκριμένες απόψεις αντί για όλους τους πολίτες. Πριν ξεκινήσεις να την προστατεύσεις την έχεις σκοτώσει.
Για να κλείσω, θα σου θυμίσω ένα κλασικό ορισμό της ελευθερίας του λόγου, όπως πιστεύω ότι τον εφαρμόζω στην περίπτωσή μας: Διαφωνώ πλήρως με τα περισσότερα από όσα λες. Θεωρώ ότι οι απόψεις σου προάγουν το διχασμό, ενισχύουν τη βία και καταλύουν την ελευθερία του λόγου. Υπερασπίζομαι όμως μέχρι τέλους το δικαίωμά σου να τα λες. Ταυτόχρονα, όμως, θα χρησιμοποιήσω τα δικά μου λόγια για να διαλύσω την παραπληροφόρηση που προκαλείς.
Όπως λένε και στο χωριό μου, bring it on.