
αυτό που ισχύει, όχι μόνο στην 3οβάθμια αλλά και στο λύκειο και στο γυμνάσιο είναι η ελευθερία στον διδάσκοντα να διαμορφώνει συνειδήσεις, με όποιον τρόπο αυτός επιλέγει. Αυτό με κάνει μεροληπτικό; Θεωρώ ότι ο καθηγητής μέσω της αυθεντίας μπορεί να αποτελέσει πολύ σημαντικό φορέα εξουσίας. Υπάρχουν διδάσκοντες που μέσω της ελευθερίας ξετυλίγουν κάθε μορφή διδασκαλίας που μπορούν να βρούν, με σκοπό να δώσουν αέρα στον σκεπτόμενο νοο, και υπάρχουν διδάσκοντες που διαλέγουν την ελευθερία για να προσαρμόσουν τον μαθητευόμενο στην δική τους σκέψη, με την αντίληψη ότι αλλιώς θίγεται ο εγωισμός τους ο οποίος είναι επέκταση μιας πραγματικής αντίληψης της κοινωνίας.
Η ελευθερία αυτή μπορεί να περιοριστεί από μια μεγαλύτερη εξουσία(πχ πίεση υπουργείου για την ύλη). Επίσης ο λόγος για τον οποίο οι καθηγητές δεν επιλέγουν να καλλιεργήσουν τον σκεπτομενο νου μπορεί να είναι αποτέλεσμα αλληλεπιδράσεων με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που είναι εμποτισμένο με τις ιδέες του ανταγωνισμού, του ατομικού δρόμου, που και πάλι πηγάζουν από μια μεγαλύετερη εξουσία που πάντα θέτει τα ερωτήματα σε αυτήν την κοινωνία.
Κ.καθηγητά, κανείς από μας δεν αγωνίζεται για κάτι άλλο από μια καλύτερη εκπαίδευση. Ο Ν.Τεμπονέρας ηταν μέρος ενος ευρύτερου κινήματος που σταμάτησε μια σειρά Νόμων την δεκαετία του 90. Με καταλήψεις ναι. Αν μας έχουν διδάξει κάτι εκείνοι οι αγώνες είναι ότι η μάχη για την δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν λύνεται με επιστολές στα υπουργεία και πορείες στα πεζοδρόμια. Οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα πάλη μας. Οι καταλήψεις του '11 δεν κράτησαν και δεν βρωντοφώναξαν την ανάγκη για αγώνα. Τα ΜΜΕ κατάφεραν να νικήσουν και η κυβέρνηση να σωθεί. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα αντικειμενικό συμπέρασμα για εκείνο τον Σεπτέμβρη.
υ.γ. ποιός είναι ο r.crooks;