από gandalf » Πέμ, 04 Ιουν 2009 11:18 pm
(ελπίζω να μην κατηγορηθώ για εμπάθεια καθώς δεν είναι καθόλου έτσι, άλλωστε θα απαντήσω στο συνηθισμένο τσουβάλιασμα που έγινε παραπάνω "α όλοι από άλλους χώρους τους βρίζετε γιατί ανεβαίνουν" και θα πώ πως όχι, δεν τους βρίζουμε όλοι (οι πολιτικοί χώροι) και καλώ όποιον θέλει να αποδείξει το αντίθετο). , Θα ήταν λοιπόν πραγματικά θετική η εξέλιξη αυτή αν οι άνθρωποι που δηλώνουν πως θα τους ψηφίσουν και οι οποίοι τους ανεβάζουν όσο τους ανεβάζουν στις δημοσκοπήσεις, το έκαναν απο οικολογική ευαισθησία και ανησυχία για αυτά τα ζητήματα, δυστυχώς πιστεύω πως το κάνουν περισσότερο ως ένα μέσο διαμαρτυρίας, επιλέγοντας κάτι άχρωμο, γενικά "απολιτίκ" και άρα "ακίνδυνο" για αυτούς ατομικά αφού τους δίνει την δυνατότητα να μην πάρουν ουσιαστικά θέση σε αυτά που συμβαίνουν, παρά μόνο να δηλώσουν μια γενικότερη δυσαρέσκεια και αποστροφή.
Πέραν όλων αυτών όμως, όντως θεωρώ θετικό πως ένας κόσμος απομακρύνεται από τα 2 μεγάλα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) (έστω προσωρινά), καθώς αυτές είναι οι κύριες δεξαμενές που τροφοδοτούν τους Οικολόγους, και στρέφονται σε ένα χώρο ο οποίος δεν θα έλεγα ότι είναι αντιδραστικός (το αντίθετο μαλιστα) και επι πλέον έχει ως βάση και αναφορά ένα σημαντικό ζήτημα όπως αυτό του περιβάλλοντος.
Από εκεί και πέρα όμως, μιας και άνοιξε το θέμα, και ξεκαθάρισα παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο βλέπω το ζήτημα, θέλω να κάνω και μια κριτική, όπως θα έκανα σε κάθε μόρφωμα το οποίο παρεμβαίνει συλλογικά στην κοινωνία (ακόμα και στο δικό μου). Και η κριτική μου συνίσταται στα εξής:
- Οι Οικολόγοι δεν εμφανίστηκαν χθες ως χώρος, υπήρχαν και στις προηγούμενες (βουλευτικές εκλογές) αλλά και πιο πριν, από τότε μέχρι σήμερα, στο επίπεδο της προστασίας του Περιβάλλοντος και των Οικολογικών κινημάτων στη χώρα μας έχουν γίνει πάρα πολλά πράγματα και γεγονότα. Ο αγώνας ενάντια στα εργοστάσια Λιθάνθρακα της ΔΕΗ, η προσπάθεια να αποτραπεί η εκτροπή του Αχελώου, η αποτροπή εκμετάλλευσης της περιοχής που παραχώρησε η Μονή Τοπλού για "αναπτυξιακές επενδύσεις" στο Λασίθι της Κρήτης, η κατασκευή Μητροπολιτικού Πάρκου στο Ελληνικό, η κατασκευή Εμπορικού κέντρου του Βωβού στον Ελαιώνα, η μόλυνση του Ασωπού απ' τις βιομηχανιες κτλ είναι κάποια απ' τα σημαντικότερα και ακολουθούν πολλά μικρότερα όπως τα πάρκα στο κέντρο της Αθήνας (Κυψέλης και Πατησίων, τα δέντρα στο Πανελλήνιο Γυμναστικό στο Πεδίο του Άρεως κτλ κτλ).Σε όλους αυτούς τους αγώνες οι Οικολόγοι Πράσινοι (ως το μορφωμα που παρουσιαζεται σημερα) δεν ήταν παρόντες, δεν ήταν αυτοί που σηκωσαν στις πλάτες τους την αντιπαράθεση με λογής συμφέροντα (οικονομικά κτλ), δεν ήταν αυτοί που άνοιξαν αυτά τα ζητήματα στην κοινωνία. Άλλος ήταν ο πολιτικός χώρος και το κόμμα αν θέλετε που ανέδειξε κυρίαρχα αυτά τα ζητήματα και πάλεψε για αυτά τα ζητήματα με σημαντικότερη βέβαια την δραστηριοποίηση των τοπικών κοινωνιών και των οικολογικά ευαισθητοποιημένων πολιτών που δραστηροποιούνταν απ' τις συγκεντρώσεις μέχρι τα μπλογκς κτλ. (και δεν κάνω άμεση αναφορά γιατί δεν έχω σκοπό να κάνω "προεκλογική καμπάνια" με αυτά που γράφω), όποιος έχει ασχοληθεί με κάποια έστω απ'τα παραπάνω ζητήματα ξέρει που αναφέρομαι.
- Θα αναφέρω και ένα δεύτερο ζήτημα που εγώ σκέφτομαι, σύντομα όμως γιατί θα μπορούσε να γινει μεγάλη κουβέντα για το συγκεκριμένο. Η Οικολογία και ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος δεν εντάσσεται με έναν ουδέτερο τρόπο μέσα στην κοινωνία, ούτε ιδεολογικά και πολιτικά είναι αχρωμάτιστος. Για την Οικολογία υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικές αναγνώσεις, εν τέλη διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους ο καθένας θεωρεί πως πρέπει να παλεύει για το περιβάλλον και να μπορεί να πετυχαίνει νίκες. Γιατί πέρα απ' την λάμπα που αφήνουμε να καίει όταν λείπουμε απ' το δωμάτιο, η το σκουπίδι που μπορεί να πετάξει κάποιος κάτω, που είναι μια πτυχή της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης σε ατομικό επίπεδο, υπάρχει και η άλλη. Τον Ασωπό τον ρυπαίνουν οι μεγάλες βιομηχανιες της περιοχής (κατα βάση) και αυτό δεν σταματά γιατί κανείς δεν βρίσκεται να έρθει αντιμέτωπος με τα συμφέροντα πίσω από αυτές τις βιομηχανίες (γιατί δεν θέλει και δεν μπορεί θα πω εγώ). Στον Ελαιώνα ήταν ο μεγαλοεργολάβος ο Βωβός και τα συμφέροντα που κουβάλαγε πίσω του (real estate, Mall κτλ) που ήθελαν να κάνουν το πρασινο τσιμέντο. Στο Ελληνικό αντίστοιχα συμφέροντα θέλουν να το κάνουν οικοπεδα, κτίρια γραφείων, σπίτια, Malls κτλ. (και μπορώ να συνεχίσω). Δεν γίνεται λοιπόν να εξυπηρετείς τα συμφέροντα που τελικά είναι αυτά που σε μεγάλη κλίμακα καταστρέφουν το περιβάλλον (όπως κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) και ταυτόχρονα να μιλάς για προστασία του και για Οικολογία. Για να μιλήσεις για Οικολογία πρέπει πρώτα να θίξεις το ζήτημα του κέρδους, τι κάνουν κάποιοι για να το παράξουν, αν οι κυρίαρχοι αυτής της κοινωνία τελικά νοιάζονται περισσότερο για αυτό το κέρδος και λιγότερο για τα δάση, τα νερά, τον αέρα, τους ελεύθερους χώρους κτλ και αν είμαστε διατεθειμένοι να τους αντιταχθούμε αν θέλουμε να προστατεύσουμε όλα αυτά. Οπότε λοιπόν το να είσαι απολίτικος και να μιλάς για περιβάλλον, είναι ωραία λόγια και σύγχρονη μόδα, αλλά δυστυχώς δεν παράγει αποτελέσματα, πρώτα πρέπει να πάρεις θέσει για μια σειρά πράγματα (έστω βασικά) και μετά εκφέρεις Οικολογικό λόγο, εν τέλει ο Οικολογικός λόγος είναι ταυτόχρονα και βαθιά πολιτικος...
(και επαναστατικός αν θέλετε, κυρίως προς τον ίδιο σου τον εαυτό ή την συλλογικότητα σου γιατί πρέπει να αναθεωρήσεις τρόπους συμπεριφοράς, και να τους αλλάξεις πράγμα καθόλου εύκολο)
"Στου Μακρυγιάννη πριν προλάβεις να μιλήσεις,
Εγγλέζου βόλι σε γονάτισε,
μας κοίταζες με βλέμμα μελαγχολικό,
να σκεφτόσουνα -θαρρείς- πόσο λίγο η μέρα κράτησε..."