Σαν σήμερα

[lybe33]

Σαν σήμερα "έφυγε" ο Γιώργος Σεφέρης. Στη φωτογραφία από τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963.

Spoiler: show

Επιφάνια, 1937
Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγ-
γαριού
η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ’ ασφοδίλια
το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα
μαλλιά σου
χρυσά’ τ’ άστρα του Κύκνου κι’ εκείνο τ’ άστρο ό Αλδε-
βαράν.
Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της
βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς,
καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει.
Κράτησα τη ζωή μου˙ στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν
στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα
να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω
γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.
Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της.
Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος
κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε
ρωτούν
μήτε o καιρός κλειστός σε βουβά ερημοκλήσια μήτε
τα χέρια που απλώνονται για να γυρέψουν, κι’ οι
δρόμοι.
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη
σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ· ψίθυροι
σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα
χαλίκια
σαν την ανάμνηση, της φωνής σου λέγοντας «ευτυχία».
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των
νερών
κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλει-
στά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες
πού μου ξεφεύγουν
εκεί πού τελειώνουν τα νερολούλουδα κι’ αυτός ό άνθρωπος
πού βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής.
Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό πού
σ’ αγγίζει
στάλες βαρειές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπο σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτε-
ρά του,
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα.
Ό δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους πού έφυγαν
εκείνους
πού χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους πελαγίσιους τάφους,
όσο ζητάς τα σώματα πού αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
πού στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε ή καρδιά σου,
ό δρόμος δεν έχει αλλαγή˙ κράτησα τη ζωή μου.
Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων.

[kavourdista-amugdala]

Σαν σήμερα ''έφυγε'', το '73 ,ο νομπελίστας λατινοαμερικανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα.

Spoiler: show

Πάμπλο Νερούδα, o αιώνια ερωτευμένος ποιητής

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 έφυγε από τη ζωή ο Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα, «ο σπουδαιότερος ποιητής του 20ου αιώνα» σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Τα έργα του είναι τα πιο πολυδιαβασμένα έργα ισπανόφωνου δημιουργού.

Ο ποιητής, διπλωμάτης, κομουνιστής, κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας και αιώνια ερωτευμένος Πάμπλο Νερούδα κηδεύτηκε με συνοδεία χιλιάδων πολιτών, που αγνόησαν την απαγόρευση του καθεστώτος Πινοσέτ. Ο Πάμπλο Νερούδα, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρικάρντο Νεφταλί Ελιέθερ Ρέγιες Μποσοάλτο, γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην πόλη Παράλ της Χιλής. Λίγο μετά τη γέννησή του, πεθαίνει η μητέρα του Ρόσα και ο πατέρας του Χοσέ, εργάτης των σιδηροδρόμων, μετακομίζει στην πόλη Τεμούκο όπου ξαναπαντρεύεται. Το όνομα «Πάμπλο Νερούδα», προς τιμήν του Τσέχου ποιητή Γιαν Νερούντα, αποτελεί το φιλολογικό ψευδώνυμο του από την ηλικία των 20, όνομα το οποίο αργότερα νομιμοποιεί.


Από τα δέκα του γράφει ποιήματα και στα δεκαπέντε δημοσιεύει μάλιστα στίχους στο τοπικό περιοδικό «La Mañana». Το 1919 αποσπά το τρίτο βραβείο για το ποίημά του «Nocturno ideal». Το 1921 ξεκινάει σπουδές παιδαγωγικής και γαλλικών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, στην πρωτεύουσα Σαντιάγο. Κερδίζει το πρώτο βραβείο για το ποίημά του «La canción de fiesta» που αργότερα δημοσιεύεται. Το 1923 δημοσιεύει το «Crepusculario», έργο που αναγνωρίζεται από λογοτέχνες όπως τον Αλόνε, τον Ραούλ Σίλβα Κάστρο και Πέδρο Πράδο. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύεται το έργο του «Veinte poemas de amor y una canción desesperada», έργο που χαρακτηρίζεται από τα καλύτερά του. Το νέο φαινόμενο της λατινοαμερικανικής ποίησης γίνεται αμέσως εμφανές στους λογοτεχνικούς κύκλους.


Μεταξύ 20 και 25 ετών, ο ποιητής ολοκληρώνει έξι ακόμα έργα που αποκαλύπτουν τις υπαρξιακές του ανησυχίες αλλά και την ιδιαίτερη παραγωγικότητά του. Το 1927, σε ηλικία 23 ετών ξεκινάει η διπλωματική του καριέρα. Ως διπλωματικός σύμβουλος ταξιδεύει στη Βιρμανία, το Μπουένος Άιρες, τη Βαρκελώνη, την Κευλάνη, τη Μαδρίτη, την Ιάβα. Στην Ιάβα γνώρισε και παντρεύτηκε την Ολλανδέζα Μαρύκα Αντονιέτα Χάγκενααρ Βόγκελζανγκ, με την οποία χώρισε μετά από έξι χρόνια, κατά τη θητεία του στην Ισπανία. Εκεί, γνωρίζει τη μετέπειτα σύζυγό του Αργεντίνα, Ντέλια ντελ Καρρίλ.


Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια του, τα απολυταρχικά καθεστώτα τα οποία βλέπει και τα μαρτύρια του λαού που στενάζει σε ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με την δολοφονία του φίλου του και επίσης ποιητή, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, του προκαλούν βαθιά αγανάκτηση και στις αρχές της δεκαετίας του 1940 μπαίνει στο κομουνιστικό κόμμα. Το 1945, ο Πάμπλο Νερούδα λαμβάνει το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Τα έργα του γίνονται ολοένα και πιο πολιτικά, με αποκορύφωμα το «Canto General». Με την απαγόρευση του κομουνισμού στη Χιλή, ο Νερούντα πλέον καταζητείται. Για μήνες κρύβεται στην ίδια του τη χώρα, ώσπου καταφέρνει να διαφύγει στην Αργεντινή και από εκεί στην Ευρώπη, όπου έζησε εξόριστος από το 1948 ως το 1952. Στην εξορία γνώρισε την Ματίλντε Ουρούτιε, τη Χιλιανή τραγουδίστρια που θα αποτελέσει τη «μούσα» του έως το τέλος της ζωής του.


To 1953 ο Νερούντα παραλαμβάνει το βραβείο Στάλιν. Είναι ακόμα πιστός στο κόμμα, αλλά σύντομα, μετά τις αποκαλύψεις για τα εγκλήματα του καθεστώτος του Στάλιν από τον Χρούστσεφ, η πίστη του δέχεται ισχυρό πλήγμα που αποτυπώνεται στη συλλογή του «Εxtravagario» του 1958. Εγκαθίσταται μόνιμα στην Isla Negra αλλά συνεχίζει τα ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την εκλογή του Σαλβαδόρ Αλιέντε ως πρόεδρο της Χιλής, ο Νερούδα διορίζεται πρέσβης στο Παρίσι (1970-1972). Το 1971, ένα χρόνο μετά την τιμητική διάκριση του Έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη , η Σουηδική Ακαδημία απονέμει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Χιλιανό Πάμπλο Νερούντα, που ήδη πάσχει από καρκίνο. Τάσσεται υπέρ του Αλιέντε και στηρίζει την προεκλογική του εκστρατεία.


Ωστόσο, στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλιέντε και των συνεργατών του, ο Νερούδα ξεψυχά στο νοσοκομείο. Το καθεστώς του Αγκούστο Πινοσέτ απαγορεύει να γίνει η κηδεία του ποιητή δημόσιο γεγονός. Ωστόσο, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στην πρωτεύουσα της χώρας για να συνοδεύσουν τον αγαπημένο ποιητή στην τελευταία του κατοικία και, αναπόφευκτα, η κηδεία του Νερούδα γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Τα έργα του παρέμειναν απαγορευμένα στη Χιλή μέχρι και το 1990.



Ο ίδιος είπε για το έργο του και την ποίηση: «Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης».

[omerta]

1942: Αρχίζουν πειραματικά στο Άουσβιτς οι εκτελέσεις Εβραίων με θανατηφόρα αέρια. 1863: Η Ιόνιος Βουλή τάσσεται ομόφωνα υπέρ της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα.

[apo7]

Σαν σημερα, 18 Οκτωβριου του 1981, εχουμε τη μαυρη επετειο, που στο μελλον θα καταγραφεται ως μια απ'τις μελανοτερες σελιδες της Ελληνικη ιστοριας, διπλα στην μικρασιατικη καταστροφη. Σαν σημερα ο Ακατανομαστος, ο Αρχοντας του Σκοτους, ο Ανδρεας με το ζιβαγκο κερδιζει τις εκλογες.
Και ετσι αρχιζει η πορεια της Ελλαδας προς τον γκρεμο, ετσι αρχιζουν οι μιζες και τα ρουσφετια, καταστρεφεται ο ιδιωτικος τομεας και διαλυεται ο δημοσιος(ο τελευταιος μονο στον τομεα της αποτελεσματικοτητας, με τις απαραιτητες αλλαγες στην οργανωση προκειμενου να βολευτουν ολοι οι ημετεροι). Ο αφελης κι αισιοδοξος Ραλλης ευχοταν να μην μετανιωσουμε το αποτελεσμα. 30 χρονια μετα, τωρα που πληρωνουμε τα σπασμενα της "αλλαγης", μετανιωνουμε, αλλα ειναι πια αργα.



Πανηγυρισμοι και απ'τα εξαπτερυγα

[Reporter]

Σαν σημερα, 18 Οκτωβριου του 1981, εχουμε τη μαυρη επετειο, που στο μελλον θα καταγραφεται ως μια απ'τις μελανοτερες σελιδες της Ελληνικη ιστοριας, διπλα στην μικρασιατικη καταστροφη. Σαν σημερα ο Ακατανομαστος, ο Αρχοντας του Σκοτους, ο Ανδρεας με το ζιβαγκο κερδιζει τις εκλογες.
Και ετσι αρχιζει η πορεια της Ελλαδας προς τον γκρεμο, ετσι αρχιζουν οι μιζες και τα ρουσφετια, καταστρεφεται ο ιδιωτικος τομεας και διαλυεται ο δημοσιος(ο τελευταιος μονο στον τομεα της αποτελεσματικοτητας, με τις απαραιτητες αλλαγες στην οργανωση προκειμενου να βολευτουν ολοι οι ημετεροι). Ο αφελης κι αισιοδοξος Ραλλης ευχοταν να μην μετανιωσουμε το αποτελεσμα. 30 χρονια μετα, τωρα που πληρωνουμε τα σπασμενα της "αλλαγης", μετανιωνουμε, αλλα ειναι πια αργα.

Νομίζω οτι προσεγγίζεις πολύ επιφανειακά το θέμα...Ψάξε λίγο πίσω από τα ζιβάγκο, τους άρχοντες του σκότους και τα κοσμητικά επίθετα και ίσως καταλάβεις οτι το πασοκ ήταν επιλογή του ίδιου του συστήματος εγχώριων και διεθνών ισορροπιών της άρχουσας τάξης για να ασκήσει μια αναγκαία μορφή διαχείρισης και να ενσωματώσει λαϊκές αντιδράσεις....Και το κκε πράγματι είχε αυταπάτες για το άθροισμα δημοκρατικών δυνάμεων και τον αντιϊμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πασοκ...Ακόμα και τα μέλη του ίδιου του κόμματος το παραδέχονται (εκ των υστέρων), που δεν είναι τόσο τυφλωμένα όσο εσύ....

[lybe33]

95 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=7310

"Στις 25 Οκτωβρίου συνήλθε στο Σμόλνι το 2ο συνέδριο των σοβιέτ της Ρωσίας και αποφάσισε το πέρασμα της εξουσίας στα σοβιέτ"

[thev]

Χρονια Πολλά!! ΖΗΤΩ Η Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!! ΖΗΤΩ ΤΟ "ΟΧΙ"!!
Για να μαθαίνουμε οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι...
" ...Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία ζήτησε από τον πρωθυπουργό Ι. Μεταξά την παράδοση της χώρας. Η απάντηση ήταν: ΟΧΙ.
Λίγο αργότερα τα ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν στα εδάφη μας από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο ελληνικός στρατός, αφού απέκρουσε την ξαφνική επίθεση στα βουνά της Πίνδου, προχώρησε.."
"Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες σαν ήρωες...." Τσώρτσιλ
http://www.youtube.com/watch?v=2IQ1z99izjU, http://www.youtube.com/watch?v=l8JzuSXs ... re=related

[Nysta]

8 Ιανουαρίου του 1991. Δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, από τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα. Μέρες καταλήψεων στα σχολεία, ο Νίκος μαζί με συναδέλφους υπερασπίζονται τους μαθητές τους από επιθέσεις ακροδεξιών ομάδων διατήρησης της τάξης, αποτελούμενες από μέλη της ΟΝΝΕΔ και από παρακρατικές συμμορίες. Σε επεισόδιο σε σχολείο στην Πάτρα πέφτει νεκρός ο Νίκος. Για χρόνια αργότερα στα χείλη της νεολαίας, ακούγεται το σύνθημα: "Ζει ζει ο Τεμπονέρας ζει, με Πέτρουλα, Λαμπράκη μας οδηγεί..."

Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι δάσκαλοι και έξω από την τάξη...Και με μια πράξη σου μαθαίνουν τόσα,όσα κανένα σχολείο δε θα σου μάθει.Ο Τεμπονέρας ζει,με κάποιο τρόπο.Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν τσιμπάνε,που δε φοβούνται,που θα αμφισβητήσουν την αηδία που μας σερβίρεται σα παρόν και μέλλον και θα απαιτήσουν ζωή με αξιοπρέπεια,με το δικαίωμα στο όνειρο,στην ελπίδα για μια πραγματικότητα χωρίς καταπίεση,και που θα παλεύουν ως το τέλος για όλα αυτά,ο Τεμπονέρας θα ζει.Ας φροντίσουμε η θυσία του,όπως και τόσων άλλων,να μην πάει χαμένη.

[neaoktana]

"Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι δάσκαλοι και έξω από την τάξη".
Να ξεκινήσουμε με την προαπαίτηση: Να επιτραπεί σε όλους τους διδάσκοντες να είναι δάσκαλοι μέσα στην τάξη και βλέπουμε;..

[neaoktana]

<Κανείς δεν μπορεί να είναι καλός για πολύ, αν δεν υπάρχει ζήτηση για καλοσύνη.> Nysta
< Η Κοινωνική Υπευθυνότητα πρέπει να είναι αναταποδοτική, ώστε να είναι διατηρίσιμη> R. Crooks