
Το θέμα είναι αν ο τρόπος αντίδρασης μας είναι ο ενδεδειγμένος και κατά πόσο είναι δημοκρατικός, γιατί πολυ φοβάμαι ότι είναι φασιστικός, καταπατά κάθε έννοια δημοκρατίας και καταργεί το άσυλο. Άσυλο δε σημαίνει μπαίνουμε και κάνουμε ό,τι γουστάρουμε, αλλά ότι μπορούν να ακούγονται όλες οι απόψεις ελεύθερα και κυρίως με σεβασμό για τους άλλους.
Δεχόμαστε λοιπόν τα τελευταία γεγονότα στην Σύγκλητο του ΑΠΘ με τον τραυματισμό του Πρύτανη ή την ομηρεία των μελών της Συγκλήτου στο ΠΑ.ΜΑΚ. που ακόμη δε έχει λήξει; Πριν λίγο άκουγα στο ράδιο τον Πρύτανη να λέει ότι δεν τους δίνουν νερό, τρόφιμα, αλλά ούτε καν να πάνε στην τουαλέτα...

Ακόμη και στη σχολή μας έχουμε αντίστοιχα περιστατικά όπου πριν 20 μέρες διεκόπη το τμήμα και κλάπηκαν τα πρακτικά, οπότε ήρθε και η "τιμωρία" για 3 εβδομάδες εξεταστική...
Αυτό αν δεν είναι καταπάτηση του ασύλου τι σκ@τά είναι; Πόσο είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε τέτοια περιστατικά; Και όσοι το κάνουν δεν καταλαβαίνουν ότι το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν πάτημα για την κατάργηση του ασύλου(;), πολύς κόσμος να θεωρεί ότι καλά παθαίνουμε που έχουμε τέτοια πανεπιστήμια και στη συνέχεια να καλοδεχτεί τα ιδιωτικά...
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι όλες αυτές οι καφρίλες στρέφονται ενάντιον των φοιτητών και μόνο αυτών; Με τα χεράκια μας βγάζουμε τα ματάκια μας.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι απλώς να κάτσουμε και να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας εδώ, αλλά να αφυπνιστούμε κάποτε και να μην φοβηθούμε να εναντιωθούμε σε τέτοιες πρακτικές οι οποίες υποβαθμίζουν και τα πανεπιστήμια μας αλλά και εμάς σαν άτομα..