Μέρες Πολυτεχνείου...τι είναι για σένα?

[Gerber]

για τη φοιτητική νεολαία τα γεγονότα του πολυτεχνείου έχουν μια ιδιαίτερη σημασία.καθε χρόνο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και αναρωτιέμαι που τελειώνει η αλήθεια και που αρχίζει η μυθοπλασία.αισθάνομαι δέος για το θάρρος της γνώμης των τότε συμφοιτητών μας αλλά και απογοήτευση για τη πορεία μετα το `73.
το πολυτεχνείο είναι μήνυμα ελπίδας ή παράδειγμα αποτυχίας??? οι ίδιοι άνθρωποι που πίστεψαν στις ιδέες της αριστεράς ήταν εκείνοι που στη συνέχεια έγιναν κατεστημένο .οι αγωνιστές και ιδεολόγοι που απέδειξαν εμπράκτως τα πιστεύω τους ήταν εκείνοι που έτρεξαν να πάρουν τις καρέκλες και τα υπουργεία και να κυνηγήσουν το χρήμα με μεγαλύτερο ζήλο απο τους αμερικανούς που κατηγορούσαν προ ολίγου.μου είχε κάνει μεγαλη εντυπωση μια εξομολόγηση του μικη θεοδωράκη σε μια εκπομπη της ετ1.έλεγε τα εξής:"είμασταν με τους συντρόφους εξορία στη μακρόνησο.είχαμε μέρες να πιούμε και να φάμε.μια μέρα καθώς καθόμασταν όλοι μαζι εξαντλημένοι ,εμφανίζεται ένας στρατιωτικός και φέρνει δοχεία με νερό.πριν προλαβει να τα ακουμπησει στο έδαφος τρέξαμε όλοι στο μέρος του .το νερό ήταν λίγο και έπρεπε ο καθένας να προλάβει να πιεί.τσακωνόμασταν ποιος θα πρωτοπιεί .ξεχάσαμε ότι είμασταν όλοι σύντροφοι...''
ειναι ωραίο να μιλάμε για τα γεγονότα και να τιμουμε τους αγωνιστές αλλα μη καταντησουμε σαν τους νέους της σιδώνας του καβάφη.απο αυτα που έχει να μας διδάξει το πολυτεχνείο ειναι τα λάθη που γίνανε μετα απο αυτό.
φυσικά τιποτα δε μειώνει την αξία των γεγονότων.και για τα γεγονότα αυτα ήθελα να πω πολλά και να ρωτήσω ακόμα περισσοτερα αλλα δυστηχως όχι τώρα.
θα ΄θελα πολυ πάντως να ακουσω τι σημαίνει για το καθένα μας το πολυτεχνείο...

[merde_conserve]

οι ίδιοι άνθρωποι που πίστεψαν στις ιδέες της αριστεράς ήταν εκείνοι που στη συνέχεια έγιναν κατεστημένο .οι αγωνιστές και ιδεολόγοι που απέδειξαν εμπράκτως τα πιστεύω τους ήταν εκείνοι που έτρεξαν να πάρουν τις καρέκλες και τα υπουργεία και να κυνηγήσουν το χρήμα με μεγαλύτερο ζήλο απο τους αμερικανούς που κατηγορούσαν προ ολίγου.

Πες τα ρε gerber!

Κοιτώντας όλους αυτούς τους τότε 'αγωνιστές' που πρέσβευαν τις προοδευτικές ιδέες να είναι σήμερα βολεμένοι και να ζεσταίνουν τις καρέκλες τους σε διάφορα πόστα, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας για μια πιο δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία δεν είναι μόνο ξεσπάσματα όταν οι συνθήκες γίνονται άσχημες. Δεν είναι μόνο βραχύβιες αντιδράσεις μέχρι να εδραιωθεί μια μεταπολιτευτική νέα τάξη πραγμάτων και να οδηγηθεί η κοινωνία σε ένα νέο σημείο ισορροπίας στο οποίο να βολευόμαστε.
Ο αγώνας είναι μια διαρκής πάλη όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας ενάντια στο συντηρητισμό, στη στασιμότητα, ενάντια στους φραγμούς, τους περιορισμούς και τις εξουσίες που επιβάλλονται εκ των άνω, είναι μια διαρκής πάλη ώστε η κοινωνία να μπορεί να αυτοαμφισβητείται και να αναπροσδιορίζεται. Για αυτό και το Πολυτεχνείο, όσο μεγαλειώδες και αν είναι, δεν θα πρέπει να θεοποιείται, να γίνεται ένα μουσειακό έκθεμα, μια γιορτούλα σαν όλες τις άλλες. Γιατί αυτό είναι υποκρισία σε κάθε άτομο που έδωσε το αίμα και τη ζωή του για να είσαι και εσύ και εγώ και όλοι πιο ελεύθεροι σήμερα.
Οι εξεγέρσεις παιδιά δεν μπαίνουν στα μουσεία, όπως λέει και το συνθηματάκι. Ακόμα και αν η γενιά μας δεν έχει την κρισιμότητα που είχε η τότε εποχή, οι συνθήκες μας επιβάλλουν να είμαστε ενεργοί άνθρωποι, να συμμετέχουμε, να μην αφήνουμε άλλους να ορίζουν τις τύχες μας. Για αυτό αγνοήστε τις γραβάτες που απλώνουν στεφάνια σε μνημεία, αγνοήστε την Τρέμη και την κάθε Τρέμη που γιορτάζει τέτοιες μέρες σε μπαρ του Κολωνακίου, και ψάξτε για το νόημα των ημερών κάπου αλλού...

Υ.Γ Και αυτό το οποίο πέτυχα σήμερα, στο πνεύμα των ημερών. Για όσους δε φοβούνται να γίνουν και λίγο 'βέβηλοι' με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, σατιρίζοντας και τη σημερινή πραγματικότητα.
http://www.lifo.gr/blogs/the_stranger/5452

[lawine]

Τα γεγονότα του πολυτεχνείου ήταν η κορύφωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μια από της κορυφαίες στιγμές των αγώνων της νεολαίας.

Αυτό που θέλω να παρατηρήσω είναι ότι ο αγώνας για πολιτειακή αλλαγή μετατράπηκε σε αγώνα με πολιτικές διαστάσεις. Ένας αγώνας με σαφή αιτήματα και διεκδικήσεις, που μάλιστα είχε να προτείνει διέξοδο. Δεν πάλεψαν μόνοι τους οι φοιτητές αλλά όλος ο εργαζόμενος λαός. Και αυτό ακριβώς είναι που δίνει νόημα και προοπτική σε έναν αγώνα.

Ο εορτασμός του πολυτεχνείου βρίσκει σίγουρα τη σημασία του στα λόγια του Μίλαν Κούντερα, "Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη."

[neaoktana]

Παρακολουθώ και θα παρακολουθήσω με πολύ ενδιαφέρον τη συζήτηση.
Προφανώς δεν θα σχολιάσω καθόλου.
Θα γράψω μόνο ότι το "Πολυτεχνείο" δεν ήταν - είναι "τίποτα" εάν αποκοπεί από την προηγούμενη τρίχρονη διαδικασία, η οποία ελάχιστες φορές έχει καταγραφεί και αναλυθεί...

Τ.Κ
... που έζησε τη διαδικασία και το "Πολυτεχνείο"... τελειόφοιτος <τότε>...

[Elendil]

Τα γεγονότα που οδήγησαν στο Πολυτεχνείο είναι η έκφραση της συλλογικής δράσης μιας γενιάς με οράματα για ένα καλύτερο μέλλον. Μια γενιά που πόνεσε, μα πάλεψε για αυτά που πίστευε και κατάφερε να τα πραγματοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τα όνειρά της, αλλά και που εκφύλισε την ιδεολογία της και κατέληξε να ενισχύει το σύστημα που πολέμησε. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου (το αποκορύφωμα της συλλογικής αυτής δράσης) ήταν μια ακραία μορφή δράσης (όπως ακραία είναι κάθε μορφή κατάληψης και γι' αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις με σύνεση και μέτρο για την προάσπιση των δημόσιων συμφερόντων, ούτως ώστε να μη χάνει τη δύναμη του και να επιδρά αρνητικά σ' αυτά). Δράση που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για το χουντικό καθεστώς και που κατέληξε σε προσπάθεια αφύπνισης του λαού ενάντια σ' αυτό. Ακραία, ακριβώς γιατί με τις υφιστάμενες συνθήκες μόνο αυτή μπορούσε να έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Αποτελεί μήνυμα ελπίδας, αφού καταδεικνύει τη δυναμική της συλλογικότητας, που δίνει τη δυνατότητα στους απλούς ανθρώπους να επιτύχουν (όσο τους επιτρέπουν οι καταστάσεις) αυτό που μέχρι τότε φάνταζε ουτοπικό, την αλλαγή της ροής των γεγονότων.
Ταυτόχρονα είναι μήνυμα αποτυχίας, καθώς η ιστορία δείχνει ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που αναδείχθηκαν ηγέτες αυτού του κινήματος (και όχι μόνο αυτοί), καπηλεύτηκαν το ίδιο τους το καταπίστευμα ακυρώνοντας με τις μετέπειτα πράξεις τους τα λόγια κ τα έργα τους τις ημέρες του Πολυτεχνείου.Αναδεικνύει την παγίδα που θα πρέπει να αποφύγουμε: την αλαζονεία για τα επιτεύγματα μας (δεν είμαστε ανώτεροι επειδή παλέψαμε για το προφανές, ίσως τολμηρότεροι) και την ψευδαίσθηση ότι η θέση που παίρνουμε στην κοινωνία λειτουργεί ανταποδοτικά ως προς αυτά (και γι'αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε να την αφήσουμε στην επόμενη γενιά, όταν έρθει η ώρα της).
Δεν πρέπει, όμως, να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ''διαδόχους'' της γενιάς αυτής. Όταν δεν υπάρχουν στην κοινωνία οι συνθήκες (έστω παρόμοιες) με αυτές που γέννησαν τα γεγονότα του πολυτεχνείου, είναι βέβαιο ότι η κατάσταση που θα δημιουργεί δε θα εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αλλά ιδιοτελείς σκοπούς και θα ζημιώνει κ εμάς τους ίδιους.

[asterix]

Elendil
"Ταυτόχρονα είναι μήνυμα αποτυχίας, καθώς η ιστορία δείχνει ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που αναδείχθηκαν ηγέτες αυτού του κινήματος (και όχι μόνο αυτοί), καπηλεύτηκαν το ίδιο τους το καταπίστευμα ακυρώνοντας με τις με τέπειτα πράξεις τους τα λόγια κ τα έργα τους τις ημέρες του Πολυτεχνείου."

Σε αυτό το κίνημα και τα προηγούμενα χρόνια και στα ίδια τα γεγονότα και στα χρόνια τα αμέσως μετά δεν μπορούμε να μιλάμε για ηγέτες με τη συνηθισμένη έννοια. Το κίνημα ήταν κίνημα από τη βάση, μαζικό, στο οποίο συμμετείχαν συνειδητά και ο κάθε ένας με τον τρόπο του η πλειοψηφία των φοιτητών. Αυτό που αναφέρεται για ανθρώπους που αναδείχθηκαν ηγέτες ήταν απλώς μερικοί οι οποίοι προβλήθηκαν περισσότερο και ακούστηκε το όνομά τους. Αλλά και από αυτούς τους "επώνυμους" λίγους μπορούμε να κατηγορήσουμε ότι καπηλεύτηκαν ή δεν στάθηκαν στο ύψος τους. Η μεγάλη πλειοψηφία όλων ''επωνύμων" και μη συνέχισε την συνεπή δράση με άλλες μορφές σε άλλους χώρους, πολλές φορές στις δυσκολότερες συνθήκες της καθημερινότητας και της επαγγελματικής δραστηριότητας. Και συνεχίζει και σήμερα και ξεχωρίζει με την στάση της και το ήθος της σε πολλά μέτωπα.

[merde_conserve]

Κοιτώντας όλους αυτούς τους τότε 'αγωνιστές' που πρέσβευαν τις προοδευτικές ιδέες να είναι σήμερα βολεμένοι και να ζεσταίνουν τις καρέκλες τους σε διάφορα πόστα

Ελπίζω να μην ακούγομαι μηδενιστικός...δεν γενικεύω και απαξιώνω τον κόσμο που συμμετείχεμ αν φάνηκε έτσι. Μιλάω φυσικά για τη μερίδα εκείνη των ανθρώπων που έσπευσε να εξαργυρώσει την προβολή της από το γεγονός. Προς Θεού δεν ταυτίζεται με την πλειοψηφία όσων συμμετείχαν.

[Elendil]

@Asterix

Πιθανότατα έχεις δίκιο, απλά ορισμένοι εξ αυτών που δραστηριοποιούνται κυρίως στο χώρο των ΜΜΕ και της πολιτικής έχουν επιδείξει σημάδια συμβιβασμού ή και παραίτησης, συμπαρασύροντας τη γενική εντύπωση.