Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
Καθότι πολύς λόγος γίνεται για τη μείωση ή όχι των μαθημάτων και υπάρχει ένα μεγάλο αίτημα για τεκμηρίωση, επιτρέψτε μου να προσπαθήσω μια προσέγγιση του προβλήματος των 7-8 μαθημάτων ανά εξάμηνο. Διορθώστε με ελεύθερα όπου πιστεύετε ότι κάνω λάθος, αλλά παρακαλώ με ευγενικό τρόπο και όχι συνθήματα ή ασχήμιες. Προφανώς όσα λέω παρακάτω δεν αφορούν όλα τα μαθήματα, αλλά σίγουρα την πλειοψηφία. Θα χρησιμοποιήσω αυθαίρετα "κανονικοποιημένους" αριθμούς για να περιγράψω την τάξη μεγέθους της γνώσης που θεωρώ ότι περιγράφεται/διδάσκεται/μεταβιβάζεται.
Για τα περισσότερα μαθήματα λοιπόν θεωρώ ότι ισχύουν τα εξής:
α) Η επίσημη περιγραφή του μαθήματος είναι για 1000
β) Στην τάξη ο καθηγητής προλαβαίνει να πει 500 στη θεωρία αλλά συνήθως μόνο 100 με ασκήσεις
γ) Ο καλός/μεθοδικός φοιτητής πιάνει τα 100-150, ο μέσος τα 40-50, ο τουρίστας τα 10-20.
δ) Στο τέλος του εξαμήνου χωράνε να εξεταστούν μόνο τα 30.
Ο καλός θα περάσει ό,τι και να γίνει.
Ο μέσος συνήθως περνάει, εκτός αν κάτσει το υπόλοιπο μισό της ύλης που δεν έπιασε. Τότε τα ποσοστά πέφτουν και παραπονιέται για δύσκολα θέματα.
Ο τουρίστας ελπίζει να του κάτσουν τα 10-20 που έμαθε, ώστε με λίγη τύχη και παρακάλια να πιάσει το πολυπόθητο 5. Συνήθως δεν το καταφέρνει οπότε ξεκινάει ο γνωστός κύκλος:
i=0
k=εξάμηνο μαθήματος
repeat
take exam
i=i+1
if k+fix(i/3)>10
print(Γραπτό,"Κύριε καθηγητά είμαι τελειόφοιτος στο k+fix(i/3) εξάμηνο παρακαλώ περάστε με")
until grade>=5
Κατ' εμένα, μαγεία δεν υπάρχει οπότε ο τουρίστας δε σώζεται αν δεν αλλάξει μυαλά. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε για να βελτιωθούν ο μέσος και ο καλός. Τα προβλήματα τα εντοπίζω στο (β) και στο (γ) τα οποία και τα δύο θεωρώ ότι είναι ευθύνη του καθηγητή. Για εμένα, για να φτιάξει αυτό, χρειαζόμαστε λιγότερες ώρες διδασκαλίας και περισσότερες ώρες ενασχόλησης. Κοινώς, απαιτούνται περισσότερες ασκήσεις ή θέματα που ο φοιτητής πρέπει να λύσει στο σπίτι. Αυτά πρέπει να αλλάζουν κάθε χρόνο (για να μην έχουμε πολλές αντιγραφές) και να δίνουν 20-30% του βαθμού. Ένα επιπλέον 20% μπορεί να έρθει από μία πρόοδο στα μισά του εξαμήνου. Προτιμώ να είναι υποχρεωτικά όλα αυτά (αν και μάλλον δε θα αρέσει σε πολλούς) για να αναγκάζεται ο φοιτητής να συμμετάσχει και να απλώνεται η μάθηση σε όλες τις εβδομάδες του εξαμήνου και όχι σε 3-4 μέρες πριν την τελική εξέταση. Επαναλαμβάνω ότι ο στόχος είναι η εκμάθηση και όχι η εξέταση. Αν απλώσουμε τη δουλειά σε 13 εβδομάδες αντί για λίγες μέρες πριν την εξέταση και βαρετή παρακολούθηση (ή καφέ) τις προηγούμενες, τότε και μοιράζεται ο φόρτος της δουλειάς και γίνεται πιο σωστή και βαθειά η μάθηση.
Ατυχώς, πολλοί νομίζουν ότι η περιγραφή του μαθήματος είναι και αυτό το οποίο μαθαίνει ο φοιτητής. Με αυτή τη λογική όσα πιο πολλά και τρανταχτά μαθήματα έχουμε, τόσο καλύτερα είναι. Στην πραγματικότητα όμως μετράει το τι μάθαμε. Αν από τα 1000 της περιγραφής μαθαίνουμε κατά μέσο όρο το 5%, τότε βασικά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Αν το θέλετε έτσι, να τα κάνουμε 10 τα μαθήματα ανά εξάμηνο. Ας βάλουμε και μάθημα Καράτε (μαύρη ζώνη ΕΜΠ μετά από την τελική εξέταση!), λίγη Κβαντική Βαρύτητα, Θεωρία Χορδών, και (γιατί όχι?) Οδήγηση Φόρμουλα 1. Αρκεί να το γράφει η αναλυτική μας και θα τα μπαλώσουμε μετά.
Εμένα το όνειρό μου για το ΕΜΠ είναι να λέμε 1000 και να μαθαίνουμε από 500 έως 100 το λιγότερο. Λιγότερα μαθήματα, ναι, για να έχει χρόνο ο φοιτητής να δουλεύει μόνος του, αλλά σίγουρα περισσότερη μάθηση. Τώρα είμαστε πολύ μακριά από αυτό.
