Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
Κείμενο της Ανεξάρτητης Αριστερής Παρέμβασης-εαακ
Spoiler: show
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ “ΝΟΘΕΥΜΕΝΕΣ” ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ
Μπορεί η Γενική Συνέλευση Τμήματος (ΓΣΤ) των καθηγητών το οποίο προσπάθησε να μας επιβάλλει την αλλαγή του προγράμματος σπουδών και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων να καταδικάστηκε από τον φοιτητικό μας σύλλογο, μπορεί η “Επιτροπή Προπτυχιακών Σπουδών”(ΕΠΣ), η κλειστή διαδικασία δηλαδή μεταξύ καθηγητών και παρατάξεων, να βάζει κατευθύνσεις για το πρόγραμμα σπουδών, μέσα από τις “δημοκρατικές” και πάνω απ' όλα “μαζικές” της διαδικασίες, οι καθηγητές και οι επικουρικές τους παρατάξεις χρειάστηκαν όμως τώρα και την γνώμη των ίδιων των φοιτητών! Επηρεασμένοι από το κλίμα των εκλογών, αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους δημοσκόπηση – καθώς οι ερωτήσεις μας θύμισαν τέτοια- διαλέγοντας το θέμα των προπτυχιακών σπουδών, και χρησιμοποιώντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα ψηφοφορίας “ΖΕΥΣ”.
Για να δούμε όμως, μεταξύ άλλων, τι μας ρώτησαν:
“Πόσο συμφωνείτε με το στόχο...”
“Διατήρηση του ενιαίου πτυχίου σε μία κατεύθυνση αλλά και διασφάλιση του αναγκαίου εύρους με την κάλυψη όλων των πεδίων του Πολιτικού Μηχανικού”
Να μία ερώτηση στην οποία δεν είχαμε σκεφτεί ότι η απάντηση μπορεί να είναι όχι και τώρα μας δίνεται η επιλογή! Υπάρχει όμως και μια αντιφατικότητα γιατί στην αμέσως επόμενη ερώτηση “Διατήρηση του συμπαγούς 5ετούς κύκλου σπουδών και ταυτόχρονη απονομή διπλώματος και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (με κατοχύρωση του τελευταίου)” τίθεται το θέμα του Master που εξορισμού περικλείει τη διάσπαση του κύκλου σπουδών. Εκεί δένει και η αναφορά του τμήματος καθηγητών που προβλέπει 8ώρη εξέταση για την προαγωγή στο πέμπτο έτος.
“Πόσο σας ικανοποίει το πρόγραμμα σπουδών ως προς των ελεύθερο χρόνο”
Δεν περιμέναμε ποτέ πως ένα θεσμικό όργανο θα αναγνωρίσει αυτό που λέγαμε και παλεύαμε τόσα χρόνια, ότι οι σπουδές δηλαδή ολοένα και εντατικοποιούνται, πόσο μάλλον ότι θα αρκούσε να πατήσουμε ένα 5 (συμφωνώ) για να λυθεί!. Ταυτόχρονα τίθεται και άλλη μια ερώτηση για την μείωση των υπαρχόντων μαθημάτων/ωρών διδασκαλίας. Δεν διευκρινίζεται όμως πως τόσο η ΓΣΤ όσο και η ΕΠΣ, ζητούν παράλληλα με την μείωση αυτή την αύξηση του φόρτου εργασίας σε υποχρεωτικά εργαστήρια, θέματα και πρακτική άσκηση!
“ Απαιτείται άρση των στεγανών μεταξύ των κατευθύνσεων”
Πέρα από την αοριστία της ερώτησης η “άρση στεγανών” μας θυμίζει περισσότερο μία κατάσταση που ο καθένας θα “ψωνίζει” μαθήματα και θα διαμορφώνει εντελώς εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών. Καθόλου άσχετα με αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι η απόπειρα εισαγωγής πιστωτικών μονάδων από την ΓΣΤ, όσο και το και την δυνατότητα προαιρετικής αύξησης του ελαχίστου αριθμού μαθημάτων παίρνοντας μαθήματα από άλλες κατευθύνσεις, την οποία εισηγείται η ΕΠΣ.
“Διεύρυνση του περιεχομένου σπουδών με ουσιαστική επέκταση της διδασκόμενης ύλης σε τρέχοντα αντικείμενα αιχμής”
Θυμηθήκαμε ότι είχαμε δει την πρόταση αυτή αυτούσια στο τμήμα των καθηγητών που προσπάθησε να αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών. Αυτά τα αντικείμενα αιχμής όμως τα οποία υπερασπίζονται οι καθηγητές ποιος τις καθορίζει όμως;
Παρατηρούμε συνολικά, ότι μεγάλο μέρος των ερωτήσεων που παρατίθενται αποτελούν προειλημμένες αποφάσεις τόσο του πραξικοπηματικού εκείνου τμήματος καθηγητών περί προγράμματος σπουδών, όσο και της επιτροπής προπτυχιακών σπουδών. Πρώτα αποφασίζουμε και ανακοινώνουμε και μετά “ρωτάμε” τη γνώμη των φοιτητών. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι όχι μόνο καλούνταν οι φοιτητές να νομιμοποιήσουν αυτές τις “αποφάσεις”, αλλά αυτό γινόταν και μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, καινοτομίας που υπέδειξε ο πρύτανης του αυταρχισμού Θ. Φορτσάκης, όταν καλούσε να αντικατασταθούν οι Γενικές Συνελεύσεις (Γ.Σ.) των Φοιτητικών Συλλόγων από “ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα”. Αυτού του είδους τα δημοψηφίσματα όμως, όχι μόνο παρακάμπτουν αλλά και φιμώνουν τις διαδικασίες και τις αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων. Είναι μέσα στις Γενικές τους Συνελεύσεις που οι φοιτητές μπορούν να τοποθετηθούν τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, με βάσιμη επιχειρηματολογία – και όχι αόριστη βαθμολογία -, πάνω στο πρόγραμμα σπουδών αλλά και γενικά στα ζητήματα που άπτονται των αναγκών τους.
Αυτή η κίνηση έλαβε τη νομιμοποίηση των φοιτητικών παρατάξεων, κάτι που προκύπτει λογικά από το κλίμα απάθειας που επικρατεί στον Φοιτητικό Σύλλογο. Εκτός από την προφανή στήριξη της ΔΑΠ, που χρόνια καλλιεργεί την λογική της ανάθεσης και της αποχής από τα δημοκρατικά όργανα του Συλλόγου, σημαντική πρέπει να θεωρηθεί και η συμβολή του Εγκέλαδου-ΑρΕν στη δημιουργία και την προπαγάνδιση του ερωτηματολογίου, καθώς όχι μόνο συμμετείχε στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών μαζί με άλλες παρατάξεις, αλλά διαμόρφωσε και έκανε ανοιχτό κάλεσμα συμπλήρωσης του ερωτηματολογίου. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε αν από αφέλεια και “κεκτημένη ταχύτητα” δεν προσέξανε ότι η πληθώρα των ερωτήσεων συνδέεται η αποτελεί αντιγραφή της εισήγησης του τμήματος των καθηγητών με την οποία υποτίθεται πως διαφωνούσαν, και αν μέσα στον ενθουσιασμό της υπεράσπισης των αποφάσεων του Φοιτητικού Συλλόγου ξεχάσαν ότι ο Σύλλογός μας πήρε απόφαση κατά της αλλαγής αυτής στις Γ.Σ.
Όταν όμως ανοίγουμε μία συζήτηση για το πρόγραμμα σπουδών, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διευκρινίσουμε το πως αυτό έχει πάρει την σημερινή του μορφή και πώς το ίδιο το πανεπιστήμιο μεταβάλλεται. Το πανεπιστήμιο αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, οργανικό τμήμα της σύγχρονης παραγωγικής διαδικασίας και ως τέτοιο, κάθε πτυχή του, από την έρευνα μέχρι και το πρόγραμμα σπουδών δεν μπορεί παρά να εναρμονίζεται με τις ανάγκες της. Έτσι, το πανεπιστήμιο εκπαιδεύει ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο θα “απορροφηθεί” από τις επιχειρήσεις, συνεπώς τόσο το πλήθος/αντικείμενο των σχολών, όσο και η γνώση που δίνεται εξαρτάται από το τι είδους εργαζόμενους απαιτούν. Όταν λοιπόν, κάνουν λόγο για “αντικείμενα αιχμής”, μιλάνε ακριβώς για την εξειδίκευση εκείνη του προγράμματος σπουδών την οποία απαιτούν οι σύγχρονες κερδοφόρες επενδύσεις. Η κατεύθυνση αυτή απαιτεί έναν απόφοιτο υπερεξιδεικευμένο αλλά και διαρκώς επανακαταρτιζόμενο. Αυτό επιβάλλει ατομικούς φακέλους προσόντων αντί για ενιαία πτυχία, πολυδιάσπαση σχολών και εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών, ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο δεν δίνει στον απόφοιτο μηχανικό, εν προκειμένω, εποπτεία του συνολικού του αντικειμένου. Μια διάσπαση, η οποία μαζί με την εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων, έρχεται να κατακερματίσει τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων, να τους βάλει σε θέση ατομικής διαπραγμάτευσης, ανάλογα με τα “προσόντα” τους, απέναντι στην εργοδοσία.Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνταν όλες οι “αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών” και δεν περιμένουμε ότι αυτό θα αλλάξει τώρα. Από τη συνθήκη της Μπολόνια μέχρι τον εγχώριο νόμο Διαμαντοπούλου οι κατευθύνσεις έχουν αυστηρά οριστεί. Το δηλώνουν άλλωστε ξεκάθαρα όσοι επιδιώκουν αυτή την αλλαγή, ότι είναι αλλαγή που επιβάλλεται από τα προγράμματα της Ευρωπαικής Ένωσης (πχ Erasmus plus).
Κατανοώντας ότι το πρόγραμμα σπουδών κυρίαρχα διαμορφώνεται από αυτές τις συνθήκες, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πολύ μικρό, ως καθόλου, λόγο πάνω στο πώς αυτό δομείται και τι γνώση λαμβάνουμε. Το γεγονός ότι το ερωτηματολόγιο είχε πολύ μικρή συμμετοχή, εκτός από απλές εξηγήσεις τύπου “βαρεμάρα”, αντανακλά και την συνειδητή η μη αντίληψη αυτής της κατάστασης από τους φοιτητές της σχολής μας.
Η απάντηση μας πάνω στο ζήτημα αυτό, το οποίο ομολογουμένως έχει ανοίξει στο φοιτητικό μας σύλλογο, σίγουρα δεν περιορίζεται σε μία στείρα άρνηση, όπως κάποιοι αρέσκονται να μας κατηγορούν. Οι μαζικές και ζωντανές Γενικές Συνελεύσεις του Φοιτητικού μας Συλλόγου, είναι σίγουρα ο χώρος στον οποίο θέλουμε να λαμβάνει χώρο αυτή η κουβέντα, είναι το μέσο με το οποίο μπορούμε να εγγυηθούμε και να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας. Στις διαδικασίες του συλλόγου μπορούμε να θέσουμε κάποιους βασικούς άξονες για το πώς θέλουμε να είναι οι σπουδές μας και η κατοχύρωσή που μας εξασφαλίζουν, να περιγράψουμε ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί για το συμφέρον της κοινωνίας, χωρίς όμως να αμελούμε πως αυτό απαιτεί και μια άλλη μορφή δόμησης της παραγωγής. Η συζήτηση πάνω στο πρόγραμμα σπουδών, δεν μπορεί παρά να μην περιλαμβάνει για μας βασικές διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος. Μπορούμε να βγούμε στο σήμερα μπροστά και να επιβάλλουμε όρους της φοιτητικής μας καθημερινότητας, να κινητοποιηθούμε απέναντι στην καθηγητική αυθαιρεσία και τους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών. Να σηκώσουμε ψηλά το αίτημα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, στην οποία να έχει πρόσβαση όλη η κοινωνία, το αίτημα για δουλεία για όλους με εργασιακά δικαιώματα!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ε.α.α.κ.
Μπορεί η Γενική Συνέλευση Τμήματος (ΓΣΤ) των καθηγητών το οποίο προσπάθησε να μας επιβάλλει την αλλαγή του προγράμματος σπουδών και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων να καταδικάστηκε από τον φοιτητικό μας σύλλογο, μπορεί η “Επιτροπή Προπτυχιακών Σπουδών”(ΕΠΣ), η κλειστή διαδικασία δηλαδή μεταξύ καθηγητών και παρατάξεων, να βάζει κατευθύνσεις για το πρόγραμμα σπουδών, μέσα από τις “δημοκρατικές” και πάνω απ' όλα “μαζικές” της διαδικασίες, οι καθηγητές και οι επικουρικές τους παρατάξεις χρειάστηκαν όμως τώρα και την γνώμη των ίδιων των φοιτητών! Επηρεασμένοι από το κλίμα των εκλογών, αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους δημοσκόπηση – καθώς οι ερωτήσεις μας θύμισαν τέτοια- διαλέγοντας το θέμα των προπτυχιακών σπουδών, και χρησιμοποιώντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα ψηφοφορίας “ΖΕΥΣ”.
Για να δούμε όμως, μεταξύ άλλων, τι μας ρώτησαν:
“Πόσο συμφωνείτε με το στόχο...”
“Διατήρηση του ενιαίου πτυχίου σε μία κατεύθυνση αλλά και διασφάλιση του αναγκαίου εύρους με την κάλυψη όλων των πεδίων του Πολιτικού Μηχανικού”
Να μία ερώτηση στην οποία δεν είχαμε σκεφτεί ότι η απάντηση μπορεί να είναι όχι και τώρα μας δίνεται η επιλογή! Υπάρχει όμως και μια αντιφατικότητα γιατί στην αμέσως επόμενη ερώτηση “Διατήρηση του συμπαγούς 5ετούς κύκλου σπουδών και ταυτόχρονη απονομή διπλώματος και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (με κατοχύρωση του τελευταίου)” τίθεται το θέμα του Master που εξορισμού περικλείει τη διάσπαση του κύκλου σπουδών. Εκεί δένει και η αναφορά του τμήματος καθηγητών που προβλέπει 8ώρη εξέταση για την προαγωγή στο πέμπτο έτος.
“Πόσο σας ικανοποίει το πρόγραμμα σπουδών ως προς των ελεύθερο χρόνο”
Δεν περιμέναμε ποτέ πως ένα θεσμικό όργανο θα αναγνωρίσει αυτό που λέγαμε και παλεύαμε τόσα χρόνια, ότι οι σπουδές δηλαδή ολοένα και εντατικοποιούνται, πόσο μάλλον ότι θα αρκούσε να πατήσουμε ένα 5 (συμφωνώ) για να λυθεί!. Ταυτόχρονα τίθεται και άλλη μια ερώτηση για την μείωση των υπαρχόντων μαθημάτων/ωρών διδασκαλίας. Δεν διευκρινίζεται όμως πως τόσο η ΓΣΤ όσο και η ΕΠΣ, ζητούν παράλληλα με την μείωση αυτή την αύξηση του φόρτου εργασίας σε υποχρεωτικά εργαστήρια, θέματα και πρακτική άσκηση!
“ Απαιτείται άρση των στεγανών μεταξύ των κατευθύνσεων”
Πέρα από την αοριστία της ερώτησης η “άρση στεγανών” μας θυμίζει περισσότερο μία κατάσταση που ο καθένας θα “ψωνίζει” μαθήματα και θα διαμορφώνει εντελώς εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών. Καθόλου άσχετα με αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι η απόπειρα εισαγωγής πιστωτικών μονάδων από την ΓΣΤ, όσο και το και την δυνατότητα προαιρετικής αύξησης του ελαχίστου αριθμού μαθημάτων παίρνοντας μαθήματα από άλλες κατευθύνσεις, την οποία εισηγείται η ΕΠΣ.
“Διεύρυνση του περιεχομένου σπουδών με ουσιαστική επέκταση της διδασκόμενης ύλης σε τρέχοντα αντικείμενα αιχμής”
Θυμηθήκαμε ότι είχαμε δει την πρόταση αυτή αυτούσια στο τμήμα των καθηγητών που προσπάθησε να αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών. Αυτά τα αντικείμενα αιχμής όμως τα οποία υπερασπίζονται οι καθηγητές ποιος τις καθορίζει όμως;
Παρατηρούμε συνολικά, ότι μεγάλο μέρος των ερωτήσεων που παρατίθενται αποτελούν προειλημμένες αποφάσεις τόσο του πραξικοπηματικού εκείνου τμήματος καθηγητών περί προγράμματος σπουδών, όσο και της επιτροπής προπτυχιακών σπουδών. Πρώτα αποφασίζουμε και ανακοινώνουμε και μετά “ρωτάμε” τη γνώμη των φοιτητών. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι όχι μόνο καλούνταν οι φοιτητές να νομιμοποιήσουν αυτές τις “αποφάσεις”, αλλά αυτό γινόταν και μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, καινοτομίας που υπέδειξε ο πρύτανης του αυταρχισμού Θ. Φορτσάκης, όταν καλούσε να αντικατασταθούν οι Γενικές Συνελεύσεις (Γ.Σ.) των Φοιτητικών Συλλόγων από “ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα”. Αυτού του είδους τα δημοψηφίσματα όμως, όχι μόνο παρακάμπτουν αλλά και φιμώνουν τις διαδικασίες και τις αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων. Είναι μέσα στις Γενικές τους Συνελεύσεις που οι φοιτητές μπορούν να τοποθετηθούν τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, με βάσιμη επιχειρηματολογία – και όχι αόριστη βαθμολογία -, πάνω στο πρόγραμμα σπουδών αλλά και γενικά στα ζητήματα που άπτονται των αναγκών τους.
Αυτή η κίνηση έλαβε τη νομιμοποίηση των φοιτητικών παρατάξεων, κάτι που προκύπτει λογικά από το κλίμα απάθειας που επικρατεί στον Φοιτητικό Σύλλογο. Εκτός από την προφανή στήριξη της ΔΑΠ, που χρόνια καλλιεργεί την λογική της ανάθεσης και της αποχής από τα δημοκρατικά όργανα του Συλλόγου, σημαντική πρέπει να θεωρηθεί και η συμβολή του Εγκέλαδου-ΑρΕν στη δημιουργία και την προπαγάνδιση του ερωτηματολογίου, καθώς όχι μόνο συμμετείχε στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών μαζί με άλλες παρατάξεις, αλλά διαμόρφωσε και έκανε ανοιχτό κάλεσμα συμπλήρωσης του ερωτηματολογίου. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε αν από αφέλεια και “κεκτημένη ταχύτητα” δεν προσέξανε ότι η πληθώρα των ερωτήσεων συνδέεται η αποτελεί αντιγραφή της εισήγησης του τμήματος των καθηγητών με την οποία υποτίθεται πως διαφωνούσαν, και αν μέσα στον ενθουσιασμό της υπεράσπισης των αποφάσεων του Φοιτητικού Συλλόγου ξεχάσαν ότι ο Σύλλογός μας πήρε απόφαση κατά της αλλαγής αυτής στις Γ.Σ.
Όταν όμως ανοίγουμε μία συζήτηση για το πρόγραμμα σπουδών, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διευκρινίσουμε το πως αυτό έχει πάρει την σημερινή του μορφή και πώς το ίδιο το πανεπιστήμιο μεταβάλλεται. Το πανεπιστήμιο αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, οργανικό τμήμα της σύγχρονης παραγωγικής διαδικασίας και ως τέτοιο, κάθε πτυχή του, από την έρευνα μέχρι και το πρόγραμμα σπουδών δεν μπορεί παρά να εναρμονίζεται με τις ανάγκες της. Έτσι, το πανεπιστήμιο εκπαιδεύει ένα εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, το οποίο θα “απορροφηθεί” από τις επιχειρήσεις, συνεπώς τόσο το πλήθος/αντικείμενο των σχολών, όσο και η γνώση που δίνεται εξαρτάται από το τι είδους εργαζόμενους απαιτούν. Όταν λοιπόν, κάνουν λόγο για “αντικείμενα αιχμής”, μιλάνε ακριβώς για την εξειδίκευση εκείνη του προγράμματος σπουδών την οποία απαιτούν οι σύγχρονες κερδοφόρες επενδύσεις. Η κατεύθυνση αυτή απαιτεί έναν απόφοιτο υπερεξιδεικευμένο αλλά και διαρκώς επανακαταρτιζόμενο. Αυτό επιβάλλει ατομικούς φακέλους προσόντων αντί για ενιαία πτυχία, πολυδιάσπαση σχολών και εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών, ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο δεν δίνει στον απόφοιτο μηχανικό, εν προκειμένω, εποπτεία του συνολικού του αντικειμένου. Μια διάσπαση, η οποία μαζί με την εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων, έρχεται να κατακερματίσει τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων, να τους βάλει σε θέση ατομικής διαπραγμάτευσης, ανάλογα με τα “προσόντα” τους, απέναντι στην εργοδοσία.Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνταν όλες οι “αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών” και δεν περιμένουμε ότι αυτό θα αλλάξει τώρα. Από τη συνθήκη της Μπολόνια μέχρι τον εγχώριο νόμο Διαμαντοπούλου οι κατευθύνσεις έχουν αυστηρά οριστεί. Το δηλώνουν άλλωστε ξεκάθαρα όσοι επιδιώκουν αυτή την αλλαγή, ότι είναι αλλαγή που επιβάλλεται από τα προγράμματα της Ευρωπαικής Ένωσης (πχ Erasmus plus).
Κατανοώντας ότι το πρόγραμμα σπουδών κυρίαρχα διαμορφώνεται από αυτές τις συνθήκες, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πολύ μικρό, ως καθόλου, λόγο πάνω στο πώς αυτό δομείται και τι γνώση λαμβάνουμε. Το γεγονός ότι το ερωτηματολόγιο είχε πολύ μικρή συμμετοχή, εκτός από απλές εξηγήσεις τύπου “βαρεμάρα”, αντανακλά και την συνειδητή η μη αντίληψη αυτής της κατάστασης από τους φοιτητές της σχολής μας.
Η απάντηση μας πάνω στο ζήτημα αυτό, το οποίο ομολογουμένως έχει ανοίξει στο φοιτητικό μας σύλλογο, σίγουρα δεν περιορίζεται σε μία στείρα άρνηση, όπως κάποιοι αρέσκονται να μας κατηγορούν. Οι μαζικές και ζωντανές Γενικές Συνελεύσεις του Φοιτητικού μας Συλλόγου, είναι σίγουρα ο χώρος στον οποίο θέλουμε να λαμβάνει χώρο αυτή η κουβέντα, είναι το μέσο με το οποίο μπορούμε να εγγυηθούμε και να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας. Στις διαδικασίες του συλλόγου μπορούμε να θέσουμε κάποιους βασικούς άξονες για το πώς θέλουμε να είναι οι σπουδές μας και η κατοχύρωσή που μας εξασφαλίζουν, να περιγράψουμε ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί για το συμφέρον της κοινωνίας, χωρίς όμως να αμελούμε πως αυτό απαιτεί και μια άλλη μορφή δόμησης της παραγωγής. Η συζήτηση πάνω στο πρόγραμμα σπουδών, δεν μπορεί παρά να μην περιλαμβάνει για μας βασικές διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος. Μπορούμε να βγούμε στο σήμερα μπροστά και να επιβάλλουμε όρους της φοιτητικής μας καθημερινότητας, να κινητοποιηθούμε απέναντι στην καθηγητική αυθαιρεσία και τους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών. Να σηκώσουμε ψηλά το αίτημα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, στην οποία να έχει πρόσβαση όλη η κοινωνία, το αίτημα για δουλεία για όλους με εργασιακά δικαιώματα!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ε.α.α.κ.
