Να απαντήσω σαν γνήσιος πολιτικός μηχανικός και να πω πως οι αποφάσεις που λαμβάνουμε υπό καθεστώς πανικού έχουν υπερβολικά μεγάλο συντελεστή ασφαλείας;
Μήπως τελικά όμως δεν χρειάζεται να παίρνουμε όλες μας τις αποφάσεις σε καθεστώς ψυχραιμίας; Σαφώς, όταν είμαστε οργισμένοι, απογοητευμένοι, κτλ. δεν πρέπει να λαμβάνουμε αποφάσεις, αλλά όταν υπάρχει λίγος ενθουσιασμός όταν λαμβάνουμε τις αποφάσεις, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να αφεθούμε περισσότερο και να αποφασίσουμε κάτι που αλλιώς δεν θα το κάναμε; Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό κρίνεται συνήθως εκ του αποτελέσματος, αλλά οι καλύτερες ιστορίες και οι εντονότερες εμπειρίες δεν προέρχονται από όταν δεν έβλεπες τα πράγματα αποκλειστικά με τη λογική;
Perception dictates reality.