από TrexoKaiDenFtano » Κυρ, 09 Φεβ 2014 8:52 pm
Πάντως πλάκα πλάκα η αλήθεια είναι πως τουλάχιστον στον κατασκευαστικό κλάδο, στα πλαίσια ενός εργοταξίου ειδικά, από την εμπειρία μου οι συνθήκες είναι πολύ χειρότερες. Το χάος, ο πανζουρλισμός, η πίεση όλα αυτά όπως τα έχουμε εμείς στο μυαλό μας ωχριούνε μπροστά στην εκεί πραγματικότητα. Και δεν αναφέρομαι σε εταιρείες κολοσσούς όπου ίσως να είναι όλα πιο ήρεμα γιατί έχει πάρει το έργο με μηδαμινή έκπτωση και ποιος νοιάζεται μωρέ ούτως ή άλλως θα υπερκερδίσουμε, μιλάω κυρίως για τον ελεύθερο επαγγελματία-εργολάβο όπου και η μία μέρα μετράει ώστε να είναι εντός προθεσμίας και να πληρωθεί και η πίεση είναι υπερπολλαπλάσια. Για να μην αναφερθώ στους υπάλληλους μηχανικούς που αποτελούν πλέον την κυρίαρχη πραγματικότητα και έχουν διαρκώς πάνω από το κεφάλι τους ένα αυταρχικό αφεντικό και πληρώνονται πενταροδεκάρες. Πιστέψτε με θα τους φαινότανε παράδεισος τ αμφιθέατρο της Μηχανικής. Αστειεύομαι...
Γενικά πάντως νομίζω πως ο epicas έχει ένα δίκιο και με καλύπτει η ''λύση'' που προτείνει. Εμένα προσωπικά μου άρεσε η λέξη που χρησιμοποίησε, ''ξεφύγει'', μιας και μου θύμισε κάτι διαφορετικό ίσως από την ερμηνεία που της δίνει. Γενικά αυτό που έκανε εμένα και τον κοινωνικό μου περίγυρο να ασχολείται εν ώρα ακαδημαικής παράδοσης, έστω και στιγμιαία, με πράγματα φαινομενικά πολύ πιο ανούσια από τα όσα αναφέρει η ice, δεν ήταν η αδιαφορία μου για μάθηση και επιστήμη. Ήταν οτι μπούχτιζα με τον τρόπο διδασκαλίας, με τον τρόπο που μας αντιμετώπιζαν ορισμένοι καθηγητές ειρωνικά και υποτιμητικά.Ήταν οτι με έσκαγε αυτό το σχιζοφρενές κυνήγι των λεγόμενων του καθηγητή και των όσων έγραφε στον πίνακα, οτι ακόμα και ασυνείδητα εξέφραζα μια απογοήτευση από το μοντέλο διδασκαλίας που δεν ενέπνεε την προσοχή μου, δεν ενθάρρυνε την ανάπτυξη της κριτικής μου σκέψης, δεν με έκανε να αναρωτηθώ γιατί και πως, και απαιτούσε μόνο να σημειώσω τα πάντα για να μπορώ να αριστεύσω.
Θα μου πεις καλά εσύ ήθελες να τα κάνει όλα αυτά ένας καθηγητής, εσύ τίποτα? Προφανώς και εγώ προσπαθούσα απλώς κάποιες στιγμές άγγιζα και τα όρια της αξιοπρέπειας μου ας πούμε. Δε βγάζω λάδι τους συναδέλφους που κάνουν χάβρα το αμφιθέατρο. Προσπαθώ να πω πως τα όσα περιέγραψα αποτελούν έναν ισχυρό παράγοντα που εκφράζεται έστω και ασυνείδητα, και είναι το ουσιαστικό της υπόθεσης για εμένα. Όλοι θέλουνε να μάθουνε, όλοι μπορούνε, και όλο το αξίζουνε γενικά. Και στα αμφιθέτρα που δίδασκε ο Feynman πέταγαν σαίτες στην αρχή, και εκεί υπήρχαν ονειροπόλοι και οραματιστές, μα αυτό δε λύθηκε ποτέ με πειθαρχία και ποινές, μα με μια γυάλα γεμάτη πέτρες.
Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
