
Σήμερα, μπήκε στην αίθουσα μία δεσποινίς της Ανεξάρτητης Αριστερής Παρέμβασης (αυτή είναι η ΕΑΑΚ; ) και έκανε μια ανακοίνωση για τη ΓΣ.
Συγκράτησα 2 σημεία και θα ζητήσω συγνώμη αν δεν καταφέρω να τα αποδώσω ακριβώς όπως ειπώθηκαν.
1) "Προχωράμε σε Γενική Συνέλευση γιατί την προηγούμενη φορά δεν πάρθηκε απόφαση που να ικανοποιεί τον φοιτητικό σύλλογο "(αυτό κάπως έτσι ειπώθηκε. Το νόημα ήταν πως όποια απόφαση πάρθηκε (αν αναγνωρίζεται σαν απόφαση από τη μεριά της δεσποινίδος ή της παράταξης που εκπροσωπεί) δεν ήταν η επιθυμητή)
2) "Πέρασε το πλαίσιο της ΔΑΠ το οποίο αυταρχικά φιμώνει τον φοιτητικό λόγο" (ή κάτι παρεμφερές. Το "αυταρχικά" ειπώθηκε πάντως)
Εγώ λοιπόν ρωτάω εσάς να μου απαντήσετε στα εξής:
Θα γίνει λοιπόν μια ΓΣ. Όμορφα. Στην επιχειρηματολογία της δεσποινίδος χρησιμοποιήθηκαν αυτές οι δύο προτάσεις. Εγώ ως ακροατής τί αντιλαμβάνομαι; Μια πρώτη σκέψη είναι πως αν πάω να συμμετάσχω στη ΓΣ, ό,τι και να ψηφίσω και ό,τι τελικά αποφασιστεί μέσω των "θεσμοθετημένων" δημοκρατικών διαδικασιών του Φοιτητικού Συλλόγου, πάντα κάποιος θα έχει την αντιπρόταση πως αυτή η απόφαση, δεν πάρθηκε. Είναι άκυρη, ή αυταρχική κλπ. Αυτός ο κάποιος ας είναι από τη ΔΑΠ ή την ΕΑΑΚ ή τον οποιονδήποτε χώρο. Ας είναι και κάποιος ανένταχτος.
Συνεπώς, εσύ που με καλείς σε συμμετοχή, μου λες παράλληλα ότι το ψήφισμα της προηγούμενης εβδομάδας, δεν "πιάνεται". Εγώ λοιπόν, γιατί να χάσω σε κάθε περίπτωση το μάθημα μου για έναν ξεφτισμένο θεσμό σαν αυτόν που οτιδήποτε ψηφίσει, δε φτουράει; Αν αύριο πάω λοιπόν και δυναμικά στηρίξω το πλαίσιο της δεσποινίδος και ψηφιστεί, θα πρέπει αναλογικά να έρθει μια δεσποινίς από τη ΔΑΠ και να μου πει "θα κάνουμε ξανά ΓΣ γιατί το πλαίσιο της ΕΑΑΚ αυταρχικά φιμώνει τον φοιτητικό λόγο";
Η δημοκρατία, δε στηρίζεται στην αντίθεση, αλλά στο σεβασμό της αντίθεσης. Δείκτης για τη δημοκρατική λειτουργία ενός χώρου, δεν είναι το πόσες διαφορετικές απόψεις θα ακουστούν (αν καταφέρουν να ακουστούν. Πολύ οχλαγωγία ρε παιδί μου. Δεν την περιμένεις από ανθρώπους που είναι πλεόν πολίτες κράτους έχοντες πολιτικά δικαώματα), αλλά σε ποιό βαθμό αυτές θα γίνουν σεβαστές από τους υπόλοιπους. Ειδικά όταν αυτή η άποψη, είναι η επικρατέστερη, μέσω των όποιων διαδικασιών, της αναλογεί επιπλέον σεβασμός.
Υ.Γ. Πέρα από την οχλαγωγία, κάτι πρέπει να γίνει και για το τσιγάρο. Έλεος δηλαδή. 20 και βάλε χρονών άνθρωποι είμαστε. Πότε θα μάθουμε κάποια στοιχειώδη;