
Θα συμφωνήσω ότι υπάρχουν πράγματι αρκετά τεχνικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν σχετικά με το ΝΠΣ (παρά τη σημαντική πρόοδο που συντελέστηκε το τελευταίο δίμηνο, με τον καθορισμό της ύλης των μαθημάτων), και είναι απολύτως απαραίτητη η συμβολή των φοιτητών σε αυτό.
Γιατί λοιπόν αντί των προτάσεων κυριαρχούν οι αφαιρετικές διατυπώσεις; Πώς μπορεί να λάβει κάποιος στα σοβαρά μια διαμαρτυρία που συνδέει ένα πρόγραμμα σπουδών, η σημασία του οποίου τείνει προς το μηδέν, μετά τα πρώτα 5-10 χρόνια εργασιακής εμπειρίας, π.χ. με το νέο ασφαλιστικό;
Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, το προηγούμενο πρόγραμμα είχε εξαντλήσει τα όριά του, και χρειαζόταν ένα γερό σέρβις. Αντί για το σέρβις, επιλέχτηκε να αγοραστεί νέο αμάξι - δεν χάθηκε και ο κόσμος. Το ζητούμενο είναι να πηγαίνουμε μπροστά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Δυστυχώς, καμία από τις πολλαπλές και πολύπλοκες παθογένειες της ευρύτερης κοινωνίας και οικονομίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από ένα καλύτερο ή χειρότερο πρόγραμμα σπουδών. Μπορούν, ωστόσο, να λυθούν κάποιες από τις παθογένειες του μικρόκοσμού μας, όπως η υπερβολική ύλη των μαθημάτων, οι επικαλύψεις, η παροχή υπερβολικά εξειδικευμένων γνώσεων, η βαθμοθηρία, τα απαράδεκτα χαμηλά ποσοστά επιτυχίας σε κάποια μαθήματα, το περιορισμένο ενδιαφέρον (κάποιων) ως προς το εκπαιδευτικό έργο, κλπ κλπ.
Με το χέρι στην καρδιά, τι από τα παραπάνω θα βελτιωθεί αν δεν περάσει το ΝΠΣ; (η ερώτηση διαβάζεται και αντίστροφα - με τη μόνη διαφορά ότι μια αλλαγή μπορεί να πυροδοτήσει κάποιες θετικές εξελίξεις, ενώ το do nothing σενάριο νομοτελειακά βυθίζει στο τέλμα).
Ευπρόσδεκτη κάθε κριτική.
ΑΕ