από Nysta » Παρ, 28 Μαρ 2014 10:59 pm
δεν έχει πεί τίποτα η σύγκλητος, το αναβάλει στις καλένδες, εμείς όμω γράψαμε αυτό
ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ: Μια ιστορία από τα παλιά...
Μιά ιστορία όμως που μετά τη δήλωση του υπουργού παιδείας επανέρχεται στο προσκήνιο. « Είναι θέμα τάξης και δεύτερον είναι και ένα ζήτημα που έχει να κάνει και με το κόστος του φορολογούμενου πολίτη» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αρβανιτόπουλος και ξεκίνησε μια εκστρατεία παραπληροφόρησης τη βοήθεια των ΜΜΕ και των πρυτάνεων. Το επιχείρημα τους είναι γνωστό και καθόλου πρωτότυπο. Οι «αιώνιοι» είναι πληγή για την οικονομία της χώρας και πρέπει να διαγραφούν. Άλλη μια φορά γινόμαστε θεατές λοιπόν στη προσπάθεια της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει το κοινωνικό αυτοματισμό, παρουσιάζοντας συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ως υπαίτια και συμμέτοχο για τη κρίση. Δε χρειάζεται όμως ιδιαίτερες γνώσεις πάνω στην επιστήμη της οικονομίας για να καταρριφθεί το επιχείρημα αυτό. Όλοι οι φοιτητές στερούνται όλων των φοιτητικών παροχών ( σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, πάσο) με την ολοκλήρωση των ν+2 έτη σπουδών! Επομένως το κόστος για την οικονομία που προκαλεί ένας «αιώνιος» είναι...οι κόλλες που χρησιμοποιεί στην εξεταστική.
Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Η θέσπιση ανωτάτου χρόνου φοίτησης αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για όλες τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν να εφαρμοστούν καθόλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης (π.χ ν.815 το 78, νομοσχέδια Κοντογιανόπουλου και Γιαννάκου). Δεδομένου ότι το μέτρο των διαγραφών δεν αποτελεί κάποιο κομμάτι δημοσιονομικής προσαρμογής, πρέπει να βολιδοσκοπήσουμε το πραγματικό κίνητρο, και το κίνητρο αυτό δεν είναι άλλο από την ευθυγράμμιση του ελληνικού πανεπιστημίου με τα αντίστοιχα ευρωπαικά. Για αυτήν όμως την επίτευξη απαιτείται η χειραγώγηση και η πειθάρχηση του υποκειμένου αυτού που αντιστέκεται σε αυτές τις αλλαγές.
Οι συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες που έχουν κατακτηθεί απο το φοιτητικό σώμα, έχουν δώσει σε αυτό τη δυνατότητα να παρεμβαίνει, να έχει λόγο και τελικά να καθορίζει «εξελίξεις» που το αφορούν μπλοκάροντας επί της ουσίας ένα σωρό νόμους, χωρίς να κινδυνεύει να χάσει την ιδιότητα του (φοιτητική ταυτότητα) λόγω της στάσης του. Αυτό το «πλεονέκτημα» έρχεται να καταρρίψει το υπουργείο θέτοντας ουσιαστικά τα ν+2 χρόνια ως ανώτατο όριο σπουδών. Αυτή η κίνηση , συμπλέοντας ουσιαστικά με το πλειοψηφικό ρεύμα του επιβιωτισμού μέσα στις σχολές, έρχεται να υποταξει καθολικά το φοιτητικό σώμα καθώς με το «βούρδουλα» πλέον της διαγραφής θα είναι πολύ δύσκολο για το φοιτητή να αναζητήσει και να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα πέρα της σχολής και θα οδηγήσει αυτόν σε ένα ψυχοβγαλτικό κυνήγι ημερομηνιών. Ειδικότερα για το πολυτεχνείο όπου ο μέσος όρος αποφοίτησης κυμαίνεται περίπου στα 6,5 χρόνια πολλοί φοιτητές θα αντιμετωπίσουν το κίνδυνο να μην ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Ακόμα όμως και ο διαχωρισμός «ενεργού- ανενεργού» φοιτητή που έσπευσαν αρκετοί καλοθελητές της κυβέρνησης να προτείνουν (βλ. ΔΑΠ) ουσιαστικά έρχεται να νομιμοποιήσει τη διαδικασία των διαγραφών σε πρώτο στάδιο, με απώτερο σκοπό την καθολική εφαρμογή του ανώτατου ορίου σε δεύτερη φάση.
Αν αναλογιστεί κανείς τη συγκυρία που έρχεται να εφαρμοστεί το μέτρο το διαγραφών, κάνει τη φύση του μέτρου αυτού ακόμα πιο προκλητική. Τη στιγμή που μεγάλο κομμάτι φοιτητών αναγκάζεται να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές του, όταν δικαιώματα όπως η στέγαση και σίτιση δείχνουν να παραμελούνται, όταν οι υλικοτεχνικές υποδομές παραμερίζονται, όταν η χρηματοδότηση για τη παιδεία σημειώνει «ιστορικό χαμηλό» ,όταν τα πανεπιστήμια αφήνονται χωρίς διοικητικό προσωπικό και οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση ένα σωρό τομείς. Σε αυτή τη περίοδο έρχεται το υπουργείο να πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης στους φοιτητές , στοχοποιώντας τους και απειλώντας με διαγραφές.
Είναι χρέος όλων μας να μην τσιμπήσουμε στο «τυράκι» του κοινωνικού αυτοματισμού. Οι διαγραφές των συμφοιτητών μας δε θα ανεβάσουν επίπεδο τη σχολή μας, δεν θα ισχυροποιήσει το δικο μας πτυχίο, δε θα κάνει την επαγγελματική μας κατάσταση ευνοϊκότερη ούτε θα βελτιώσει τη καθημερινότητα μας στη σχολή. Η μάχη ενάντια στις διαγραφές αλλά και γενικότερα ενάντια στην αναδιάρθρωση αφορά όλους εμάς και όχι μόνο τους συναδέλφους των μεγαλύτερων εξαμήνων.
Είναι μια μάχη που αποτελούσε πάντα casus belli για το φοιτητικό κίνημα που πάντα έβγαινε νικητής από αυτές τις μάχες. Η αρχή έγινε στη σύνοδο των πρυτάνεων 7/3 όπου οι φοιτητικοί σύλλογοι της Αθήνας έκαναν ξεκάθαρο στους πρυτάνεις ότι καμία διαγραφή από τις 180 000 που ανακοινώθηκαν δε πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Σε αυτή τη ρότα οφείλουμε να συνεχίσουμε και να βγάλουμε το φοιτητικό κίνημα και πάλι στο προσκήνιο , πιέζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις προκειμένου αυτό το μέτρο ευνουχισμού ουσιαστικά της φοιτητιώσας νεολαίας να παραμείνει ανεφάρμοστο!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΕΑΑΚ
Η πληρότητα του μπλε κάδου είναι ευθέως ανάλογη με το επίπεδο του διαλόγου στο forum..