Τα δύο χειρότερα κατ' εμέ είναι οι managers και η κατάργηση της αυτοτέλειας. Διότι:
1) Οι manager (στην Ελλάδα τουλάχιστον) αναλώνονται σε επιφανειακή προσέγγιση επί της ουσίας των διαφόρων θεμάτων των επιχειρήσεων που διοικούν. Δεν τους ενδιαφέρει το "πώς" θα λυθεί ένα θέμα, αλλά το ότι "πρέπει να λυθεί". Από ανθρώπους που δεν έχουν καλλιεργήσει στον εαυτό τους την ικανότητα επίλυσης πρακτικών προβλημάτων, δεν περιμένω καλά πράγματα. Τουναντίον μάλιστα...!
Αν, ωστόσο, υποθέσουμε ότι, οι managers αυτοί διαθέτουν -εκτός από πτυχίο Management (από σοβαρές σχολές όμως, π.χ. MIT Sloan School of Management, και όχι του τύπου του "οικογενειοκρατίας" ΠΑ.ΠΕΙ....!

)- και τον τίτλο του Διδάκτορα από Αναγνωρισμένα (Τεχνικά) Πανεπιστήμια, και το Διδακτορικό τους είναι στο αντικείμενο του χώρου στον οποίον θα τοποθετηθούν ως διαχειριστές (managers), τότε συμφωνώ με την ιδέα, και μάλιστα πιστεύω ότι θα πρέπει να διορίζονται ως διευθυντές τομέων/εργαστηρίων, κλπ. [Αυτό σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις...!]
2) Η κατάργηση της αυτοτέλειας έχει να κάνει και με έννοιες όπως η γενικότερη ηθική/επιστημονική πορεία καθώς και ο προσανατολισμός του Πανεπιστημίου. Μεταξύ άλλων, σκοπός των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων είναι να "γεννούν" νέα γνώση και να την μεταλαμπαδεύουν στην κοινωνία, καθώς και να προάγουν την ηθική στην επιστήμη αλλά και να την προασπίζονται στην κοινωνία, μέσω της παρέμβασής τους [παλαιόθεν γνωστή η συνεργασία ΕΜΠ και ΤΕΕ] και της διαπαιδαγώγισης των φοιτητών τους. Οι ακαδημαϊκές ελευθερίες έχουν αποτελέσει μείζον ζήτημα κατά την νεότερη ιστορία της χώρας μας, και διατηρήθηκαν ως ανθρώπινο δικαίωμα μέχρι σήμερα [βλ. ιστορία ΕΜΠ]. Δεν είναι πρέπον σε μια προσπάθεια μεταρρύθμισης να οδηγηθούν τα πράγματα στο χειρότερο. Είναι άλλωστε γνωστό ιστορικά ότι πολλοί "βλάκες" έχουν περάσει από τα πολιτικά δρώμενα. Από τα ακαδημαϊκά, πόσους τέτοιους ξέρετε; Τα (τεχνικά) πανεπιστήμια συγκεντρώνουν ανθρώπους με υψηλό δείκτη ευφυΐας, νομίζω είναι καλό να τους αφήνουμε να δρουν ελεύθερα και να τους ακούμε με προσοχή ως κοινωνία. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους αφήνουμε να καταχρώνται! Η εποπτεία του Νόμου οφείλει να είναι παρούσα [που μπορεί να είναι άλλωστε, καθ' ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο οφείλει να ελέγχει -και ελέγχει- συνεχώς τα οικονομικά "δρώμενα" του πανεπιστημίου μας].
Αλλάζοντας παράγραφο, θα αναφέρω χαρακτηριστικά την ιστορία με την μέθοδο φωτογραφίας του Maxwell και την μέθοδο της Kodak. Η τελευταία, ως γνωστόν, είναι αυτή που επικράτησε στην αγορά, παρ' ότι η μέθοδος του Maxwell ήταν φθηνότερη και καλύτερη. Γιατί; Διότι η εν λόγω εταιρία είχε αποφασίσει να επενδύσει στην συγκεκριμένη τεχνολογία αρκετά χρήματα προτού ο Maxwell εφηύρε την μέθοδό του. Σήμερα λοιπόν, έχουμε περιστατικά ανάλογα, όπου οι εταιρίες πληρώνουν τους ερευνητές π.χ. για να τους βελτιστοποιήσουν την παραγωγή τους, ενώ αυτή μπορεί να στηρίζεται σε μη-βέλτιστα [ενεργειακά/οικονομικά] θεμέλια...!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Κατ' εμέ, τα προβλήματα που μαστίζουν το σημερινό δημόσιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα είναι
η γραφειοκρατία και
η δημοσιοϋπαλληλική αναλγησία (ήτοι: κοπροσκύλιασμα), και είναι δύο μείζονα ζητήματα στα οποία οφείλει να εστιάσει το κράτος σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις.
1ο χαρακτηριστικό παράδειγμα:Είναι γελοίο το ότι χρειάζεται "μειοδοτικός διαγωνισμός" για την προμήθεια βιβλίων, την στιγμή που η απευθείας αγορά τους από τους εκδοτικούς οίκους με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού ιδρύματος είναι ασυγκρίτως ταχύτερη και οικονομικότερη ( βλ.
http://www.amazon.co.uk 
). Ο μειοδοτικός διαγωνισμός κρατά 3-4 μήνες, ενώ απαιτείται άλλος 1.5 μήνας μέχρι την παράδοση των βιβλίων. Συν τοις άλλοις, η επιλογή της προμήθειας συγγραμμάτων μέσω κληροδοτημάτων καθυστερεί πολλές φορές και την προκήρυξη ενός διαγωνισμού, διότι δεν επαρκούν τα χρήματα των κληροδοτημάτων [ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση υπήρξαν μειωμένα έσοδα]. Συν τοις άλλοις, όταν κανένας δεν εποπτεύει την/τον αρμόδι-α/-ο υπάλληλο, υπάρχει και επιπρόσθετη καθυστέρηση. Η έρευνα όμως στα ανταγωνιστικά πανεπιστήμια δεν περιμένει... συνεχίζεται. Εμείς; Τί κάνουμε;
2ο χαρακτηριστικό (ΚΡΑΥΓΑΛΕΟ) παράδειγμα:Είναι γελοίο (εις τον κύβο) το γεγονός ότι τα καινούργια κτίρια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών εδόθησαν ως μειοδοτικός διαγωνισμός σε ιδιωτικές εταιρίες, την στιγμή που στο Ίδρυμά μας υπάρχουν τόσα μέλη ΔΕΠ και ερευνητές αλλά και φοιτητές με καινοτόμες ιδέες και διάθεση να προσφέρουν. Αντ' αυτού, οι τεμπελχανάδες μιζαδόροι καρεκλοκένταυροι επέλεξαν την γραφειοκρατική οδό...!

Και πόσα άλλα θα μπορούσα να σκεφθώ και να γράψω...!

Με εκτίμηση,
Θοδωρής._