Καλησπέρα σας!

Για το α' μέρος του μαθήματος:
Γι' αυτό φωνάζω για τα ποιοτικά, διότι σε κάποιες περιπτώσεις (
όπως αυτή της άσκησης 01 που σας μοίρασα 
) μπορεί να σχηματισθεί μηχανισμός με ίσες στο πλήθος πλαστικές αρθρώσεις με την υπερστατικότητα. Ας πάρουμε και το ακραίο παράδειγμα ενός πλαισίου σχήματος "Π", στηριζόμενο με δύο πακτώσεις, που δέχεται ένα οριζόντιο φορτίο "λ" στη στάθμη του ζυγώματος, και ένα κατακόρυφο φορτίο "100λ" στην μέση του ανοίγματος του ζυγώματος. Επίσης, ας υποθέσουμε ότι τα υποστυλώματα έχουν αντοχή "10Mp" και το ζύγωμα αντοχή "Mp". Από το ποιοτικό διάγραμμα [M] που φαντάζεται κανείς με το μυαλό του και μόνο, συμπεραίνει ότι ο κρίσιμος μηχανισμός αναμένεται να είναι αυτός της δοκού, με 3 πλαστικές αρθρώσεις, όσο και η υπερστατικότητα δηλαδή. (Τυχαίο; Δε νομίζω!

)
Για το β' μέρος του μαθήματος:
Το διγραμμικό κριτήριο περιγράφει εντατικές καταστάσεις όπως αλληλεπίδραση (Μ,Ν), και αφορά μία διατομή κάθε φορά...!

Ένεκα της κυρτότητας της καμπύλης του κριτηρίου διαρροής (
ευσταθή υλικά - πολυαγαπημένη μου Αντοχή των Υλικών 
), ο κρίσιμος φορτιστικός συντελεστής ορίζεται από την τομή της ευθείας ΑΒ (διάνυσμα μεταβολής της εντατικής κατάστασης) με τις ευθείες ΓΔ και ΕΔ (εξισώσεις κριτηρίου διαρροής). Από τα δύο (συγγραμικά) ευθύγραμμα τμήματα που προκύπτουν, αυτό με το ελάχιστο μήκος δίνει τον κρίσιμο φορτιστικό συντελεστή για την εν λόγω διατομή. Από όλους τους κρίσιμους για κάθε διατομή συντελεστές, αυτός με την ελάχιστη τιμή μεταξύ όλων, είναι που καθορίζει την επόμενη πλαστικοποίηση.
Ελπίζω να ήταν σαφές. Επίσης, να σας υπενθυμίσω ότι επικουρώ την διδασκαλία μόνο του α' μέρους του μαθήματος...!

Με εκτίμηση,
Θ._
________________________
Υ.Γ.: Για την κατανόηση του β' μέρους της απάντησης, βλ. Κεφ.5.5, σελίδα 106, από βιβλίο κ. Παπαδρακάκη
What you see, is not always what you get...! (NO_USER_NAME)

Το γεγονός ότι δεν μπορείς να δεις "κάτι", δεν συνεπάγεται ότι αυτό το "κάτι" δεν υπάρχει εκεί που κοιτάς...!

Σε κάθε αξιωματικά θεμελιωμένη θεωρία υπάρχει τουλάχιστον μία αληθής πρόταση που δεν μπορεί να αποδειχθεί. (Kurt Goedel)
