Περί ανέμων και υδάτων...
Μου φαίνεται αστείο (στην καλύτερη περίπτωση…) να πραγματοποιηθούν εξετάσεις αύριο, με μόνο την πράσινη γραμμή του μετρό να (υπο)λειτουργεί από το σύνολο των μέσων. Ασχέτως του αν πράξανε σωστά οι συνδικαλιστές ή όχι.
Οι αγώνες που διεξάγονται για να βγει η κοινωνία από τον βούρκο στον οποίο διαρκώς βυθίζεται τον τελευταίο καιρό είναι απείρως σημαντικότεροι από τις εξετάσεις. Τα γνωστά δηλαδή περί δάσους και δέντρου κ.τ.λ. Χωρίς αυτό να σημαίνει επ’ ουδενί ότι το δέντρο δεν είναι σημαντικό.
Όμως σκεφτείτε όλοι εσείς που σπουδάζετε ότι υπάρχουν παιδιά 18-20 χρονών εκεί έξω που διάβασαν όπως κι εσείς για τις εισαγωγικές εξετάσεις και τελικά η «τύχη» τα έφερε έτσι και δεν είχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουνε στη συνέχεια. Ή, αν δε σας καίγεται καρφάκι για τους άλλους, σκεφτείτε ότι δεν έχει και πολύ νόημα να δώσετε και να περάσετε όλα σας τα μαθήματα και μάλιστα στην ώρα τους και στο τέλος να ανακαλύψετε ότι το δίπλωμα σας δεν έχει την αξία που φανταζόσασταν. Συμβαίνει, κι όμως.
Επίσης, από τη στιγμή που σχεδόν τα πάντα σε αυτή τη χώρα θυμίζουν μπουρδέλο, είναι υποκριτικό να κάνουνε ορισμένοι σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να προσπαθούν να συνεχίσουν απρόσκοπτοι το θεάρεστό τους έργο (ή αλλιώς, εδώ ο κόσμος χάνεται και... τη συνέχεια την γνωρίζετε). Το να λάβουν χώρα οι εξετάσεις των μαθημάτων, ασχέτως του τι συμβαίνει γύρω μας, δε συνιστά απαραίτητα εύρυθμη λειτουργία της σχολής. Ειδικά από τη στιγμή που στα περισσότερα μαθήματα συμβαίνει τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:
Σπανίως γνωρίζει ο φοιτητής από πριν πόσο τοις εκατό του τελικού βαθμού προκύπτει από την τελική εξέταση ή/και την πρόοδο, πόσο (και αν) συμβάλλουν οι εργασίες στην τελική (κάτι πιο χειροπιαστό από το "αν γράψεις 4 κι έχεις δώσει εργασίες, θα σε περάσουμε"), αν έχει νόημα να σκιστεί για το εργαστήριο του μαθήματος (και την αντίστοιχη εξέταση) και τι θα κερδίσει (πέρα των γνώσεων) τέλος πάντων για τον κόπο του.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που είναι γνωστά τα πάντα από πριν, δύσκολα μπορείς να εξακριβώσεις αν όντως εφαρμόστηκαν. Ακόμα και στην αγνή περίπτωση που θες να δεις το γραπτό σου απλά και μόνο για να μάθεις που έκανες λάθος ώστε να μάθεις 2 πράγματα και να βελτιωθείς στην επαναληπτική, το να δεις το γραπτό σου (πριν φτάσει ο βαθμός σου στη γραμματεία) δεν είναι κάτι στο οποίο μπορείς να ποντάρεις (σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και, αντι - wait for it - ακαδημαϊκό!).
Η αντιγραφή στην εξέταση πέφτει σύννεφο, καθώς οι επιτηρητές όταν δεν ακονίζουν τις γνώσεις τους βοηθώντας τους (φίλιους συνήθως) φοιτητές που τους πρήζουν στις ερωτήσεις, «επιτηρούν» τα δοκάρια και τις οροφές των αιθουσών, αντί για τους εξεταζόμενους, με απότέλεσμα οι κόλλες να αλλάζουν γεωγραφικά πλάτη και μήκη με ταχύτητες που βραχυκυκλώνουν μέχρι και gps.
Το να είσαι μέλος σε παράταξη δημοσίων σχέσεων σου ανεβάζει τον βαθμό 2-3 μοναδούλες. Είτε γιατί έχεις γίνει κολλητός με τον καθηγητή και σε χει πάρει με καλό μάτι, είτε γιατί έχεις πρόσβαση σε περισσότερες πληροφορίες από τον μέσο καημενούλη φοιτητάκο, είτε γιατί το νούμερο του τηλεφώνου σου βρίσκεται σε κάποια μαγική λίστα και σου στέλνουν τις απαντήσεις της θεωρίας στο κινητό σου, είτε, είτε, είτε. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.
Τέλος, μια πρόταση (επειδή μου τη δίνει στα νεύρα το ΧΑΟΣ που επικρατεί πάντα σε αντίστοιχες καταστάσεις): Έχετε σκεφτεί μήπως θα ήταν δόκιμο να θεσμοθετηθεί με κάποιον τρόπο μια συγκεκριμένη διαδικασία που θα «τρέχει» κάθε φορά που θα λαμβάνουν χώρα απεργίες; Δεν μπορείτε σαν φοιτητές να κάνετε κάτι που θα σας εξασφαλίζει πως όταν είναι αδύνατη η προσέλευση στο χώρο εξετάσεων για μια σεβαστή μερίδα των συναδέλφων σας, να ακυρώνονται αυτόματα οι εξετάσεις; Χωρίς να έχετε ανάγκη τον κάθε παραταξιάρχη που θα βρει την ευκαιρία να σας δείξει πόσο κόπτεται για το καλό των συμφοιτητών του.
Με πολύ αγάπη, ένας απόφοιτος πλην όμως άνεργος ημμυτης (και ίσως σύντομα συμφοιτητής σας). Ειλικρινείς συγγνώμες για το οφφ τοπικ.