
«Οι ιδιωτικοποίησεις των δημόσιων αγαθών και το "καθήκον" του μηχανικού»
Ζούμε σε μια χώρα στην οποία πρέπει να προσέχουμε μην αρρωστήσουμε γιατί η υγεία είναι ακριβή, να μην βγαίνουμε από το σπίτι μας όταν βρέχει ή χιονίζει γιατί μπορεί να αποκλειστούμε στον δρόμο για ώρες, να προσέχουμε όταν μπαίνουμε στα λεωφορεία γιατί μπορεί να πέσει στο κεφάλι μας η οροφή αλλά κυρίως να μην χρησιμοποιούμε το τρένο γιατί αυτό μπορεί να συγκρουστεί μετωπικά με ένα άλλο. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν επειδή έτυχε ή επειδή έγινε κάποιο ανθρώπινο λάθος. Η συγκεκριμένη συνθήκη έχει τις ρίζες της στην συνολική και μεθοδευμένη υποβάθμιση των υπηρεσιών, των αγαθών και των υποδομών, η οποία υλοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις στις κατευθύνσεις των μνημονίων.
Βασικός άξονας αυτών των πολιτικών υποβάθμισης των ζωών μας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Αρχικά υποβαθμίζεται η δημόσια παροχή ή υπηρεσία ώστε το κράτος ιδιαίτερα σε μια συνθήκη κρίσης να φαντάζει ανίκανο να την στηρίξει και ο μόνος τρόπος για βελτίωση και αναβάθμιση της να είναι η ιδιωτικοποίηση. Όμως είναι ξεκάθαρο πως η ιδιωτικοποίηση τελικά δεν σημαίνει βελτίωση, αλλά περαιτέρω υποβάθμιση και αύξηση του κόστους εις βάρος των πολιτών. Αυτό συμβαίνει γιατί η λογική πίσω από τους «καλούς ιδιώτες που έρχονται να μας σώσουν» είναι αυτή της μεγιστοποίησης του κέρδους, με πλήρη αδιαφορία στις συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν.
Στην σχολή μας ακούμε συχνά πως ο λόγος που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ή οι ευθύνες των κυβερνήσεων αλλά οι μηχανικοί. Οπότε ο τρόπος να αποτρέψουμε γεγονότα όπως η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη ή το να έχουμε καθαρό νερό είναι απλά να παρακολουθούμε τα μαθήματα μας για να γίνουμε πιο σωστοί μηχανικοί. Παρατηρώντας βέβαια ακόμα και το πως ακριβώς μαθαίνουμε μέσα στη σχολή θα διαπιστώσουμε ότι όλη η λογική με την οποία διαρθρώνεται η επιστήμη του πολιτικού μηχανικού βασίζεται στην λογική κόστους-οφέλους. Πιο συγκεκριμένα μαθαίνουμε ότι θέλουμε πρωτίστως μια οικονομική κατασκευή η οποία να είναι οριακά ασφαλής. Με αυτό τον τρόπο μπαίνουμε ήδη από την σχολή σε μια λογική που βάζει τον ανθρώπινο παράγοντα ως ένα δευτερεύον στοιχείο στη δουλειά μας και τα κέρδη του κεφαλαίου και της αγοράς πιο πάνω από αυτόν. Η επιστήμη του πολιτικού μηχανικού έχει τεράστια επιρροή στις ζωές όλων και είναι αναγκαίο η γνώση που λαμβάνουμε στη σχολή να διαρθρώνεται με βάση το πως τα έργα μας θα είναι πιο λειτουργικά και ασφαλή απέναντι στην κοινωνία, πως πολύ απλά αυτά θα είναι στη βάση του κοινωνικού συμφέροντος και όχι της αγοράς.
Ομιλητές/ριες:
Σωκράτης Μπέκος, συγκοινωνιολόγος πολιτικός μηχανικός
Ευριδίκη Μπάρκα, υποψήφια διδακτορισσα πολιτικών μηχανικών ΕΜΠ
Σας καλούμε όλες, όλους και όλα στην εκδήλωση μας, που θα γίνει την Παρασκευή 31/3 στις 15:30
https://fb.me/e/QbOm2ry7
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ