Διοίκηση Αλλαγών: Η περίπτωση της Μηχανικής των Ρευστών και όχι μόνο

[neaoktana]

Ιστορική ανασκόπηση:
Προ δεκαετίας περίπου η κατάσταση στο μάθημα είχε σταδιακώς τελματώσει. Η παρακολούθηση (στα 3! τότε τμήματα) είχε συρρικνωθεί δραματικά, το ποσοστό επιτυχίας (επί των εγγεγραμμένων= αξιόπιστος Δείκτης) είχε καταρεύσει.
Ως αίτιο εκτιμήθηκε η αδυναμία του τότε διανεμομένου συγγράμματος (εξαιρετικό ως σύγγραμμα αναφοράς, αλλά δυσνόητο για "πρώτη επαφή"), η παντελής έλλειψη δημοσιευμένων υποδειγματικά Λυμένων παραδειγμάτων και Θεμάτων των εξεταστικών, η επανάληψη των ίδιων Σειρών Ασκήσεων επί σειράν ετών (των οποίων λανθασμένες! λύσεις κυκλοφορούσαν χερί-χέρι), ακόμη και η εξέταση με θέματα εξετάσεων τα οποία αφορούσαν σε *αστερίσκους* του συγγράμματος, ή/και σε ακατανόητες ασκήσεις.
Το υπαρκτό κενό προσπαθούσαν να αναπληρώσουν η ανάπτυξη παραπαιδείας άθλίου και αναποτελεσματικού επιπέδου και η κυκλοφορία παραταξιακών "Σημειώσεων - λυμένων Ασκήσεων και θεμάτων", εξίσου αθλίων και αναποτελεσματικών.

1η προσπάθεια Αλλαγής:
Ο γράφων απεφάσισε:
α) Να συγγράψει και επιτρέψει την αναπαραγωγή των δικών του Σημειώσεων με οδηγίες επίλυσης και υποδειγματικά λυμένα παραδείγματα (πρόκειται για συλλεκτικές εκδόσεις - χειρόγραφες, κάτι σε Windows 95 και βγάλε...)
β) Να λύνει ορθώς και υποδειγματικά τα θέματα των εξετάσεων και των προχείρων διαγωμισμάτων και να τα δημοσιεύει.
γ) Να αναμορφώσει τις διανεμόμενες Σειρές Ασκήσεων, ώστε να είναι πιο "ορθολογικές", να καλύπτουν όλη την ύλη και να ανανεώνονται.
Ότι σήμερα θεωρείτε εσείς "κεκτημένο", κατακτήθηκε από μοναχικό αγώνα, με ελάχιστη συμπαράσταση του "φοιτητικού κινήματος", ή μάλλον με αντίθεση των παρατάξεων, πλην μιας (που μάλλον δεν τη βάζει ο νους σας...)
Υπήρξαν έντονες ενστάσεις κάποιων διδασκοντων, οι οποίες κυμάνθηκαν από το <εάν υπάρχουν λάθη τι γίνεται;>, έως το <οι εκφωνήσεις των θεμάτων αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και δεν επιτρέπεται να δημοσιεύονται και μάλιστα με λύσεις τρίτου>, καθώς και το <δηλαδή πρέπει να αλλάζουμε ασκήσεις και θέματα κάθε χρόνο;>...
Ο γράφων προσέφυγε στην επίκληση! της "ελευθερίας έκφρασης στα πλαίσια του Πανεπιστημιακού Ασύλου", ώστε να συνεχίσει να "κάνει του κεφαλιού του"!..

συνεχίζεται

[neaoktana]

Η εξέλιξη της προσπάθειας
Η επιμονή μου και τα αποτελέσματα της άλλαξαν τη γνώμη των συναδέλφων. Εκδόθηκαν και άρχισαν να διανέμονται "επισήμως" το τεύχος Παπαθανασιάδη στη ΜτΡ και το δικό μου στην ΕφΥδρ. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η ίδρυση του MQN και βεβαίως του mycources στη συνέχεια.
Σε παλαιότερες αναρτήσεις έχω παραθέσει αναλυτικά στατιστικά στοιχεία 7ετίας, όπου τεκμηριώνεται η εντυπωσιακή αύξηση του ποσοστού των "ασχολουμένων" με το μάθημα (πιθανότητα επιτυχίας 95%) και των "πασαλειψάντων" (πιθανότητα 50%). Γενικώς το ποσοστό επιτυχίας των 1ης εγγραφής άγγιξε το 40%, αλλά και το ποσοστό όσων απέκτησαν τουλάχιστον τις προαπαιτούμενες για τη "συνέχεια της αλυσσίδας" γνώσεις το 60%.
Προφανώς αυτό είχε επιδραση και στα υπόλοιπα μαθήματα με μεγαλύτερα μάλιστα ποσοστά επιτυχίας στην ΕφΥδρ (55%) και στα ΑσΥΕ.
Είχε και μια παράπλευρη θετική επίδραση στην ανάκαμψη των ακολουθούντων την "υδραυλική κατεύθυνση" σε ποιότητα Σπουδαστών, αλλά και ποσότητα! Για όσους δε το γνωρίζουν προ πενταετίας είχε κινδυνεύσει η κατεύθυνση με κατάργηση, λόγω συρρίκνωσης του αριθμού των ακολουθούντων!..

Η κατάληξη της 1ης προσπάθειας
Κάθε πρόγραμμα Διοίκησης Αλλαγής, έχει τα όρια του και κάποια στιγμή βαλτώνει -κλείνει τον κύκλο του.
Ο στόχος της προσπάθειας ήταν βασισμένος στη λογική του "Ασχολούμαι - Μαθαίνω - Πετυχαίνω" και όλα τα παραπάνω στοιχεία της δράσης διευκόλυναν την κατεύθυνση αυτή: Δηλαδή, πρωτίστως, τη διευκόλυνση της "ενασχόλησης". Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς η ΜτΡ (και τα περισσότερα μαθήματα Μηχανικού) δεν προσφέρονται ούτε για βιβλιογραφική αναζήτηση (στυλ Επίδραση των Φιλοσοφικών Ρευμάτων του 19ου αιώνα στη Σύγχρονη Τέχνη της Μαγειρικής), ούτε για αποστήθιση (στυλ Συστηματική Βοτανική), ουτε για e-leαrning από επαγγελματικά κολλέγια (στυλ How to become a Successful Plumber in 36 hours).
Τα ποσοστά "ενασχόλησης", ακόμη και "πασαλείματος" πλαφονάρισαν, προ διετίας (πρώτη φορά) μειώθηκαν και πέρισυ κατέρευσαν!
Συμπαρασύροντας και τα αντίστοιχα στην ΕφΥδρ...
Είναι προφανές ότι απαιτείται πλέον Αλλαγή της Αλλαγής...

συνεχίζεται...

[neaoktana]

"Ασχολούμαι - Μαθαίνω - Πετυχαίνω"- ΑΣΜΑΠ η βάση της διαβούλευσης
Προ 2ετίας ακόμη, όταν η 1η προσπάθεια είχε λαχανιάσει, αλλά εγκαίρως προτού καταρεύσει, ο γράφων ξεκίνησε τη διαδικασία διαβούλευσης, η οποία υπάρχει και <εδώ>, ψάχτε την οι πιο νέοι! Υπήρχαν δύο σκέλη:
Α) Συζήτηση για την ΑΣΜΑΠ και Β) "Τώρα τι κάνουμε"- ΤΩΤΙΚΑ. σας μεταφέρω τα κύρια συμπεράσματα:

Διαβούλευση για την ΑΣΜΑΠ
Ουσιαστικώς κατεγράφησαν δύο προσεγγίσεις:
Η φιλελεύθερη του "όποτε θέλω, όπως θέλω, ότι θέλω, διαβάζω και περνάω όποιο μάθημα μούρθει και κάποτε παίρνω πτυχίο"- ΦΙΠΟΤΕ
Η κρυόκωλη του "Η διαδικασία στην οποία βασίζεται η ΑΣΜΑΠ είναι αποτελεσματική και αποδοτική"- ΚΡΥΑΠΟ

Η ΦΙΠΟΤΕ υπεραμύνεται της ατομικής γνώσης όλων των παραμέτρων, της ελευθερίας της ατομικής βούλησης, της υπεράσπισης της ατομικής διαδρομής στη Σχολή και τελικώς της ατομικής υπευθυνότητας για τις σπουδές καθενός/μιάς.
Απορρίπτει μετά βδελυγμίας οτιδήποτε συστημικό ως εντατικοποίηση και καταπάτηση της ατομικών επιλογών.
Σημαντικά ευρήματα της διαβούλευσης για την ΦΙΠΟΤΕ είναι:
α) Η απόρριψη της (φτου κακά) "Μπολώνιας", διότι οδηγεί σε μία "Κουρελού από Μαθήματα". Surprise! αλλά οδηγεί στην υπεράσπιση μιας "Κουρελούς από περασμένα at random μαθήματα". Ως κύρια ενισχυτικά επιχειρήματα παρουσιάζονται:
α1) Εγώ, πρώτα πέρασα (κάποια στιγμή) ΑσΥΕ και μετά ΕφΥδρ και μετά ΜτΡ και αυτό ήταν το καλύτερο για μένα. Πρώτα το Πρακτικό και μετά το Θεωρητικό. Surprise! Αυτό ακριβώς είναι το (φτου κακά) μοντέλο Bachelor + Master...
α2) Οι εργαζόμενοι φοιτητές, (οι οποίοι είναι πολλοί και μάλιστα τώρα με την κρίση πάρα πολλοί), πρέπει να ασχολούνται όποτε και με ότι μπορούν. Surprise! Όλες οι στατιστικές για την ανεργία στις ηλικίες 18-25 καταρρίπτονται... Ειδικώς στο 3ο έτος της Σχολής ΠΜ του ΕΜΠ υπάρχει μια νησίδα αξιοζήλευτης εργασιακής απασχόλησης...

συνεχίζεται...

[neaoktana]

συνέχεια: Σημαντικά ευρήματα της διαβούλευσης για την ΦΙΠΟΤΕ είναι:
β) Η ισοπεδωτική άποψη ότι ΔΕ χρειάζεται να μάθεις και να γίνεις καλός, ή έστω αξιοπρεπής Μηχανικός διότι στο κρατικοδιαίτο ελληνικό μοντελο δεν υπάρχει αξιοκρατία, αλλά μετράνε μόνο τα κονέ. Επομένως είναι ορθολογικό:
β1) Να κολλήσεις ένσημα στα τραπεζάκια των κυβερνητικών παρατάξεων, ώστε να ανταμοιφθείς αργότερα με μια θεσούλα στο Δημόσιο Τομέα , ή με θέση στα κυκλώματα διαπλοκής και αναθέσεων στο (δήθεν) Ιδιωτικό Τομέα.
β2) Να κολλήσεις ένσημα στα τραπεζάκια των αντικυβερνητικών παρατάξεων, ώστε να ανταμοιφθείς αργότερα με μια θεσούλα στο Δημόσιο Τομέα , ή με θέση στα κυκλώματα διαπλοκής στο μόρφωμα, το οποίο θα προκύψει.
Surprise! Το μοντέλο αυτό του ελληνικού ανύπαρκτου καπιταλισμού μας τελείωσε και όσοι/ες επενδύουν πλέον σε αυτό ή τη (δήθεν) ανατροπή του ποντάρουν σε λάθος άλογα...
γ) Η επαγόμενη από τα ως άνω (απολύτως ορθολογική, ΝΑΙ!..) στάση: "Εάν ήταν δυνατόν, αντί να μάθω, βάλω τις βάσεις ωστε να γίνω Μηχανικός και πάρω Δίπλωμα σε 5~6 έτη, να επιλέξω να μη μάθω ούτε την τύφλα μου, δεν αξιολογηθώ σε κανένα μάθημα, αλλά μου στείλουν στο σπίτι το χαρτί μηχανικού σε 10~12 έτη..." Θα επέλεγα το 2ο!

συνεχίζεται...

[OxYdO]

Δύο παρατηρήσεις μόνο επί των επί μέρους του τελευταίου ποστ.
(Για συνολικότερη τοποθέτηση, περιμένω να ολοκληρώσετε το σχολιασμό και αν μπορέσω να σκιαγραφίσω και αποδώσω όπως θέλω τις παρατηρήσεις/σχόλιά μου θα το κάνω)

συνέχεια: Σημαντικά ευρήματα της διαβούλευσης για την ΦΙΠΟΤΕ είναι:
Η ισοπεδωτική άποψη ότι ΔΕ χρειάζεται να μάθεις και να γίνεις καλός, ή έστω αξιοπρεπής Μηχανικός διότι στο κρατικοδιαίτο ελληνικό μοντελο δεν υπάρχει αξιοκρατία, αλλά μετράνε μόνο τα κονέ.

Διαφωνώ. Ακόμα και στο ελεύθερο επάγγελμα, ας πούμε στην επαρχία, αυτό που κάνει ένα μηχανικό πετυχημένο, σίγουρα δεν είναι η επιστημονική του επάρκεια. Δυστυχώς έτσι είναι. Παράγοντες όπως το πόσο κοινωνικός είσαι μέχρι το τι όνομα έχεις στην "πιάτσα" πολλές φορές παίζουν τον καθοριστικό ρόλο. Πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει λοιπόν αποκλειστικά ο καλός επιστήμονας/μηχανικός στο επάγγελμά μας; ( Ένας μηχανικός είναι καλός μέχρι αποδείξεως του εναντίου, δηλαδή, μέχρις ότου αστοχήσει μία κατασκευή....)

Επομένως είναι ορθολογικό:
β2) Να κολλήσεις ένσημα στα τραπεζάκια των αντικυβερνητικών παρατάξεων, ώστε να ανταμοιφθείς αργότερα με μια θεσούλα στο Δημόσιο Τομέα , ή με θέση στα κυκλώματα διαπλοκής στο μόρφωμα, το οποίο θα προκύψει.

Εαν στο σύνολο αυτό συμπεριλαμβάνετε και την αριστερά, τότε, εκτός από τον εαυτό σας, που έχετε "υπηρετήσει" στην αριστερά, αδικείτε τόσο την ίδια την αριστερά, όσο και τους μεγαλύτερους συντρόφους και συναγωνιστές (Εγκελαδίτες, Εαακίτες κ.ο.κ) που δουλεύουν σε εταιρείες για 700-800€, με μπλοκάκια κ.ο.κ. ή έχουν μεταναστεύσει...

Surprise! Το μοντέλο αυτό του ελληνικού ανύπαρκτου καπιταλισμού μας τελείωσε και όσοι/ες επενδύουν πλέον σε αυτό ή τη (δήθεν) ανατροπή του ποντάρουν σε λάθος άλογα...

Δεν ξέρω τι σας κάνει να πιστεύετε ότι η διαπλοκή τείνει να εξαφανιστεί στην Ελλάδα...
Πάντως αν κάποιος έχει την πολιτική βούληση να την εξαφανίσει, τότε σίγουρα δεν είναι το ΣαμαροΜπομπολοΜελισσανιδέικο...

Η επαγόμενη από τα ως άνω (απολύτως ορθολογική, ΝΑΙ!..) στάση: "Εάν ήταν δυνατόν, αντί να μάθω, βάλω τις βάσεις ωστε να γίνω Μηχανικός και πάρω Δίπλωμα σε 5~6 έτη, να επιλέξω να μη μάθω ούτε την τύφλα μου, δεν αξιολογηθώ σε κανένα μάθημα, αλλά μου στείλουν στο σπίτι το χαρτί μηχανικού σε 10~12 έτη..." Θα επέλεγα το 2ο!

Αν κάποιος έχει μάθει να αντιλαμβάνεται τη γνώση όχι ως μέσο ολοκλήρωσης, αλλά αποκλειστικά ως εργαλείο για να βρει δουλειά. Αν αντιλαμβάνεται το ρόλο του μηχανικού ως ένα γιάπη με υψηλό κοινωνικό στάτους και όχι ως ένα επάγγελμα με κοινωνικό/περιβαλλοντικό ρόλο και ευθύνες, τότε ,ναι, θα επιλέξει το δεύτερο.
Τα συνθήματα του τύπου: "να συνδεθούμε με την αγορά εργασίας" προς ποια επιλογή μας σπρώχνουν άραγε;

[TheMaster]

Τα συνθήματα του τύπου: "να συνδεθούμε με την αγορά εργασίας" προς ποια επιλογή μας σπρώχνουν άραγε;

Μα αν δεν συνδεθουμε με την αγορα εργασιας πως θα ασκησει τον κοινωνικο/περιβαλλοντικο ρολο του ο μηχανικος
Εστω μια κοινωνια χρειαζεται 100 αρτοποιους που ειναι επαρκεις στο a και 100 πωλητες που ειναι επαρκεις στο b (τυχαια προφανως τα παραδειγματα) και "βγαινουν" απ'το συστημα 190 αρτοποιοι επαρκεις στο c και 10 πωλητες επαρκεις στο d . Προσωπικα δεν θα ηθελα να διατηρησω το συστημα που παραγει αυτες τις ανωμαλιες , επειδη οταν σχεδιαστηκε αυτο ηταν OK .... Το να προσπαθησεις να εξορθολογησεις την προσφορα και τις γνωσεις του εργατικου δυναμικου δεν νομιζω να σχετιζεται με το πως αντιμετωπιζει αυτο την εκπαιδευση του (μαλλον εχει να κανει με την παιδεια και τις αξιες που εχει ενστερνιστει) ...

[Black]

@OxYdO Η ερώτηση μου είναι από αγνή περιέργεια και χωρίς καμία διάθεση για αντιπαράθεση, ούτε για μακροσκελείς διαλόγους: Τί προτείνεις να κάνουμε στη ζωή μας;

Spoiler: show

Δεκτές μόνο συνοπτικές και σαφείς απαντήσεις