από merde_conserve » Σάβ, 26 Σεπ 2009 4:35 pm
lawine +1 από εμένα.
Όντως φοιτούμε σε μια σχολή με αντικειμενικά μεγάλο δείκτη δυσκολίας, πολλά μαθήματα, εντατικούς ρυθμούς σπουδών. Όντως αρκετά από τα μαθήματα δεν χρειάζονται ή θα μπορούσαν να συγχωνευθούν με άλλα (αν και για το Beton 0 που είπε ο 3 διαφωνώ), και απλά υπάρχουν για να δικαιολογήσουν (;) θέσεις, συνθήκες, τομείς. Όντως υπάρχει εκτεταμένη καθηγητική αυθαιρεσία, ειδικά από τους "δεινόσαυρους" και τα "κεφάλια", που θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Ωστόσο επειδή τα πράγματα ποτέ δεν είναι άσπρο-μαύρο αλλά είναι πολυπαραγοντικά, υπάρχει και ένα μερίδιο ευθύνης από πλευράς των φοιτητών. Που ένα μεγάλο τμήμα τους βαριέται να παρακολουθήσει (άρα να συμμετέχει εκ των έσω, να αποκτήσει εμπειρία και να πιέσει για την αλλαγή παρακολούθησης που πολλές φορές δεν έχει καλή ποιότητα) και επιλέγει να κοιμάται/να συνδικαλίζεται/να ξύνεται. Και πηγαίνει στο τέλος με το Γκαρούτσο ή τη Ματίνα παραμάσχαλα (γιατί αλλιώς δεν μπορείς να διαβάσεις κάτι που δεν παρακολουθείς) και περιμένει να γράψει. Και όταν έρχονται τα τεσσάρια αρχίζουν οι γκρίνιες....
Θα συμφωνήσω ότι η παραπαιδεία στη σχολή μας ανθεί, και ότι σε αυτό φταίει πολλές φορές η πτωχή ποιότητα του μαθήματος, το κόμπλεξ του καθηγητή ή και η αδυναμία του να συνδέσει το τρίπτυχο προαπαιτούμενες γνώσεις - παρακολούθηση - εξέταση. Το γεγονός ότι και εμείς οι ίδιοι όμως τη στηρίζουμε θεωρώντας τη ως μόνο μέσο για να περαστεί ένα μάθημα, δεν μας ωφελεί ιδιαίτερα. Γιατί η Ματίνα και η κάθε Ματίνα δεν θα έβγαζε τα κέρατά της αν δεν υπήρχαν οι ορδές φοιτητών που ποντάρουν σε αυτή και μόνο σε αυτή. Ρε παιδιά, ξέρω ότι είμαστε λαός της τελευταίας στιγμής και του άρπα-κόλλα, αλλά δεν γίνεται να μην πατάς ένα εξάμηνο στα μαθήματα και να έχεις και άποψη για το σύνολο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, πως να το κάνουμε.
Και ας αναρωτηθούμε φυσικά για το θέμα της χαμηλής ποιότητας στο ΕΜΠ, που είναι ΚΑΙ θέμα καθηγητικής αυθαιρεσίας αλλά ΟΧΙ μόνο αυτής:
α.) ότι η μονιμότητα και η ασφάλεια που απορρέει από την έλλειψη παντός συστήματος αξιολόγησης των καθηγητών και του ιδρύματος γενικότερα δεν νομίζω ότι βοηθάει στη λύση του προβλήματος. Η αξιολόγηση ως όρος γενικότερα έχει δαιμονοποιηθεί από ορισμένους πολιτικούς κύκλους, και καλό είναι να μην την απορρίπτουμε άκριτα ως έννοια.
β.) ότι τόσα χρόνια που τα βιβλία του ΕΜΠ είναι ενα χάλι μαύρο που δε διαβάζεται, δεν άκουσα ποτέ στα χρόνια που είμαι να γίνεται καμιά οργανωμένη προσπάθεια ή διαμαρτυρία (με απήχηση στο σύνολο του Φοιτητικού Συλλόγου και δράση από πολλούς πολιτικούς τομείς, ώστε να έχει και αποτέλεσμα) για την ποιότητα των συγγραμμάτων. Αντίθετα, καθόμασταν και τρωγόμασταν για το αν θα έχουμε το ενιαίο σύγγραμμα (ο Θεός να το κάνει) του ΕΜΠ ή αν θα τα σκάμε χοντρά στους εκδότες. Ξεκολλούσαμε τη φλούδα από το δέντρο και χάναμε το δάσος. Και φυσικά μάλιστα, ουδέποτε τέθηκε ως θέμα σε καμία συνέλευση που πήγα εγώ. Αντιθέτως, συζητούσαμε για την πολιτική της ΕΕ, για το αγροτικό, για το μεσανατολικό κ.ο.κ.
Η καθηγητική αυθαιρεσία ως θέμα θα λυθεί και θα αντιμετωπισθεί όταν ο φοιτητικός σύλλογος αξιωθεί να αντιμετωπίσει με ωριμότητα, συνέπεια και σφαιρικότητα το γενικό θέμα της ποιότητας εκπαίδευσης στο ΕΜΠ. Μέχρι τότε η κάθε πολιτική έξαψη και έκθεση ιδεών θα αποτελεί μεν πεδίο για συζήτηση και αντιπαράθεση, αλλά θα οδηγεί πάντα σε ημίμετρα.