
κατ' εμέ το πρόβλημα της εξεταστικής διαδικασίας είναι η ίδια η εξεταστική διαδικασία: να κρίνεται η κατανόηση ενός γνωστικού αντικειμένου σε 2-3 ώρες εξέτασης και με θέματα εξαμήνου που τρέχεις να τα τελειώσεις, γιατί αν δεν τα παραδόσεις εμπρόθεσμα θα πρέπει να τα ξανακάνεις από την αρχή τον επόμενο χρόνο.
δεν θα μπορούσε ίσως να αντικατασταθεί από θέματα εξαμήνου ή σειρές ασκήσεων και προφορική εξέτασή τους (στην οποία φαίνεται η γνώση ή όχι του αντικειμένου); [για να προλάβω αντιδράσεις: το αδιάβλητο της προφορικής εξέτασης μπορεί να διασφαλιστεί με ομαδική (5-6 άτομα) είσοδο των φοιτητών αλφαβητικά, και σε κάθε περίπτωση δεν θα ήταν χειρότερη η υποκειμενική βαθμολόγηση απ' ότι είναι τώρα.]
και επιπλέον, δεν θα ήταν καλό να αυξανόταν ο αριθμός των περιόδων εξέτασης ώστε να μπορούμε να προγραμματίζουμε και να διασπείρουμε το διάβασμά μας και να μην συμπυκνώνεται σε 2+2+1 μήνες; έτσι και στα σοβαρά μαθήματα θα μπορούσαμε να δώσουμε τον απαιτούμενο χρόνο, και τις σαβούρες να ξεπετάμε όποτε μας βολεύει χρονικά.
και ένα σχόλιο για την επίδραση της μαζικής αντιγραφής στην αξία των πτυχίων: αν στο MIT γινόταν ό,τι και εδώ, θα άνοιγαν αμέσως οι πόρτες για τους απόφοιτούς του; γιατί να πρέπει εμείς να αποδεικνύουμε ποιοι είμαστε συνεχώς;