Γκουχ, γκουχ...
Ανοίγαμε το pc το 80286 που έτρεχε στα 8 MHz, με την 16 ΚΒ RAM και τον 20 MB σκληρό και με λειτουργικό MS-DOS 4.0. Γράφαμε κείμενα στο Word Perfect, ζωγραφίζαμε στο Harvard Graphics και παίζαμε παιχνίδια (τύπου pacman) σε δισκέτες των 5,25 ιντσών.
Μαζεύαμε λεφτά να αγοράσουμε ένα γουόκμαν κάποιας τελειωμένης μάρκας (όποιος είχε sony ήταν μούρη).
Πιάναμε 2-3 κανάλια και βλέπαμε Θάντερκατς, Αστυνόμο Σαίνη, Ιππότη της ασφάλτου, Ντιουκς, Μαγκάηβερ, 3 στον αέρα, Σεβάχ ο θαλασσινός, Μαντάμ Σουσού, Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα, Οι αρχαιοκάπηλοι, Τολμη και γοητεία κλπ.
Δεν είχαμε τηλεκοντρόλ.
Κλέβαμε το "Διάβασέ με" (τσοντοπεριοδικό) από τα περίπτερα και το διαβάζαμε κάπου κρυφά.
Παίζαμε φλιπεράκια με κέρματα των 10 δρχ.
Διαβάζαμε Μπλεκ, Σεραφίνο, Τιραμόλα κλπ.
Το απόλυτο δώρο ήταν ένα BMX.
Είχαμε την κλασσική κόκκινη φυσαρμόνικα με τα λευκά πλήκτρα και προσπαθούσαμε να παίξουμε τη μελωδία του Λαμπάντα.
Είχαμε ρολόι χειρός (Casio ή Sanyo) με κομπιουτεράκι (κουμπακια με τους αριθμούς και τις 4 βασικές πράξεις).
Είχαμε αυτό το παιχνίδι με τους πιγκουίνους που ανεβαίνουν μια σκάλα και μετα γλιστράνε σε μια τσουλήθρα και φτου κι απ' την αρχή, είχαμε το κλασσικό σετ με τα πλαστικά στρατιωτάκια και τους ινδιάνους, αυτοκινητάκια matchbox, σβούρα, παρταόλα, μπίλιες και από επιτραπέζια "Γκρινιάρη" και "Φιδάκι".
Οι φλώροι που άκουγαν New Kids On The Block γινόταν αντικείμενο χλεύης από εμάς τα αλάνια που ακούγαμε MC Hammer.
Βλέπαμε κατς με Hulk Hogan και Ultimate Warrior.
Στις απόκριες ντυνόμασταν αποκλειστικά Ζορό ή καουμπόηδες. Και στις 2 περιπτώσεις είχαμε πιστόλια με καψούλια (επειδή το ξίφος τι να κλάσει).
Μαζεύαμε χαρτάκια της Panini, είχαμε διπλό τον Μπατσινίλα και προσπαθούσαμε να τον αλλάξουμε με τον Ντίνο Κούη ή τον Λύσανδρο Γεωργαμλή που ήταν σπάνιοι.
Πιστεύαμε ότι το έτος 2000 τα αυτοκίνητα θα πετάνε και όλες οι δουλειές θα γίνονται από ρομπότ.