Απαντάτε με ερώτηση....plz

[amfisvitias]

Να είμαι ειλικρινής είμαι και εγώ λίγο διχασμένος για τα κατεβατά μου, επειδή από τη μία δεν θέλω να είναι το thread απρόσιτο, από την άλλη και εγώ απολαμβάνω να βρίσκω αρκετά ερωτήματα, να κάνω κάποια ώρα ώστε να απαντήσω να οργανώσω τη σκέψη μου και να απαντήσω πρωταρχικά στον εαυτό μου ώστε ύστερα να μοιραστώ την σκέψη μου με ένα κατεβατό, και επίσης αναρωτιέμαι˙ υπάρχει κανείς που δεν έφυγε σαν κυνηγημένος μόλις είδε τα πρώτα κατεβατά;

Πάντως δεν είναι λογικό οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε να έχουν και μία θετική πλευρά; Αν δεν μας προσέφεραν τίποτα αυτές καθαυτές και ούτε τα δικαιώματα που πολλές φορές είναι συνυφασμένα με τις υποχρεώσεις, τότε δεν θα κάναμε τα πάντα για να τις αποφύγουμε; Μήπως τελικά αυτές οι γλυκιές υποχρεώσεις όπως τις καλείς, αποτελούν σταθερές στη ζωή μας; Και πέρα από την ελευθερία που όλοι μας έχουμε ανάγκη, μήπως τελικά χρειαζόμαστε και κάποια σταθερότητα; Μήπως το ασήμαντο εξαρτάται από τον παρατηρητή; Μήπως η χαρά που νιώθουν όταν καταφέρνουν μερικοί άνθρωποι "απλά" πράγματα, προέρχεται από το γεγονός ότι αυτά τα απλά πράγματα ήταν δύσκολα για αυτούς και στην πραγματικότητα ξεπέρασαν μία πρόκληση; Οπότε δεν είναι πολύ πιο δύσκολο να νιώσεις μεγάλη χαρά και να εκτιμήσεις κάτι που για σένα είναι συνηθισμένο, το κάνεις χωρίς πρόκληση και ίσως αποτελεί μέρος της ρουτίνας σου; Από την άλλη όμως δεν ισχύει ότι τα πράγματα έχουν την αξία που εσύ τους δίνεις; Για παράδειγμα δεν σου έχει συμβεί η καλημέρα που αναφέρεις να έχει μεγαλύτερη αξία ανάλογα από ποιον προέρχεται παρόλο που η λέξη δεν αλλάζει; Όσο για το τελευταίο μέρος, δεν συνηθίζεται να χαίρεται κανείς περισσότερο για μία ευχάριστη έκπληξη από κάτι θετικό που περίμενε ήδη όμως να συμβεί; Και μήπως τελικά οι βάσεις που μας δίνουν οι υποχρεώσεις, μας κάνει να κινδυνεύουμε να υποτιμήσουμε την αξία της ελευθερίας; Δεδομένου πως οι υποχρεώσεις διαφοροποιούνται πιο δύσκολα, το τι κάνουμε με τις σχεδόν άπειρες επιλογές που μας προσφέρει η ελευθερία μας δεν είναι αυτό που μας κάνει μοναδικούς;

[SoundOfSilence]

Ποιος μπορεί να διαφωνίσει στο ότι η πρόκληση που είναι άλλη για τον καθένα, ο οποίος είναι μοναδικός λόγω των μοναδικών του επιλογών, είναι αιτία χαράς και ικανοποίησης; Μήπως αναφερόμουν σε αυτά τα πράγματα που είναι στη ρουτίνα σου; Αυτό δεν είναι το δύσκολο να εκτιμήσεις, κάτι που ήδη το κατέχεις και να χαρείς για αυτό; Πότε υποτιμάμαι την ελευθερία μας; Μήπως νιώθωντας ότι οι επιλογές που κάνουμε και οι υποχρεώσεις που μας έχουμε προσδώσει μας είναι κουραστικές; Πόσο τίμιο είναι να θες να απαλλαγεις από τις υποχρεώσεις σου τη στιγμή που σε κουράζουν και φανερώνουν δυσκολίες που δεν έιχες πιθανόν φανταστεί;

[amfisvitias]

Η αλήθεια είναι πως πολλά πράγματα στη ρουτίνα μας μπορεί να αποκτήσουν μία θετική χρεια, μπορείς να δεις τις μεγάλες διαδρομές ως ευκαιρία να οργανώνεις τη σκέψη σου, το καθημερινό ντύσιμο ως ευκαιρία να δημιουργήσεις και να συνδυάσεις τα ρούχα σου σε ένα αποτέλεσμα που θα σε κάνει να αισθάνεσαι καλά για τον ευατό σου και να κινείσαι με έναν αέρα σιγουριάς, αλλά πόση αξία έχει να βρεις σε όλα ανεξαιρέτως τα μικρά πράγματα ένα κρυφό νόημα που θα σε κάνει να χαίρεσαι που τα κάνεις; Δεν καταλαβαίνει το μυαλό σου πότε προσπαθείς να τον πείσεις ότι κάτι είναι ευχάριστο ενώ δεν το αντιλαμβάνεται έτσι; Και πόση χαρά μπορείς να πάρεις από τέτοιες βεβιασμένες εκλογικεύσεις; Μήπως η χαρά θα πρέπει να προέρχεται είτε από το γεγονός ότι ξεπεράσαμε προκλήσεις ή από ικανοποιήση για το τι έχουμε καταφέρει ως τώρα; Μήπως γι'αυτό αναφέρω την αυτοεκτίμηση ως κάτι βασικό για την ψυχική υγεία; Από την άλλη μήπως συναισθήματα εκτός της χαράς είναι επίσης απαραίτητα; Αν είμαστε συνέχεια χαρούμενοι, τότε δεν κινδυνεύει η χαρά να χάσει το νόημά της; Για να μην αναφέρω ότι αν είμαστε συνέχεα χαρούμενοι με τον εαυτό μας, δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε την ώθηση για να τον βελτιώσουμε; Μήπως τελικά τα αρνητικά συναισθήματα είναι και αυτά απαραίτητα στη ζωή μας, αλλά όπως τελικά πολύ σοφά είχαν πει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, χρειάζεται μέτρο (και ισορροπία);

Μήπως τελικά την ελευθερία την υποτιμάμε όταν δεν μας ικανοποιούν οι επιλογές που κάναμε χάρη σε αυτή; Όσο για το πόσο τίμιο είναι να θες να απαλλαγείς από τις υποχρεώσεις δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις; Δεν πρέπει πρώτα να εξετάσουμε αν αυτό που μας εμποδίζει είναι ανωτέρα βία ή κάτι που ξεπερνιέται; Επίσης άμα η υποχρέωσή μας είναι ως προς κάποιον άλλον, τότε δεν πρέπει να δούμε πόση αξία έχει πρώτα η υποχρέωσή μας μέσα από τα δικά του μάτια; Αν είναι υποχρέωση προς τον εαυτό μας τότε παρόλο που δεν υπάρχει θέμα τιμής, μήπως τίθεται θέμα αυτοπεποίθησης όταν τα παρατάμε λόγω δυσκολιών; Αν όμως θέλουμε να παρατήσουμε υποχρέωση προς τον εαυτό μας επειδή κρίνουμε πως τα οφέλη δεν αξίζουν όλα τα μονότονα ή δυσάρεστα πράγματα που πρέπει να κάνουμε και δεν αποτελούν αναγκαστικά πρόκληση, δεν πρέπει να μπορούμε να αλλάξουμε την απόφασή μας χωρίς τύψεις;

[SoundOfSilence]

Νομίζω ποιος μπορει να αμφισβητήσει ότι το να είμαστε μόνο χαρούμενοι είναι πρόβλημα, όπως το να κοιτάς τα πάντα μαύρα γύρω σου;Απλά δεν θα είναι καλύτερα να ξεγελαμε καμια φορά την πραγματικά μαυρη ζωή μας, αν το εξετάσεις από κάποιες πλευρές, και να εκτιμάμε και απλά καθημερινά πράγματα, όπως σωστά αναφέρεις για τις καθημερινες μας διαδρομες; Απλά για σκεψου πως αν όλοι μπαιναμε με καλή διαθεση στο λεωφορείο ή εστω με όχι διαθεση να τα βρίσω όλα,δεν θα ήταν καλύτερα; Μετα θα μου πεις αν έχω τόσα προβλήματα που δεν μπορω να κοιμηθω απο την αγωνία, πως μπορεις να εισαι καλοδιάθετος, να υποκρίνεσαι; Συμφωνώ σε αυτό, απλά αν περιορίζαμε τις παραξενιές μας και βλέπαμε με συγκαταβαση και τους αλλους, δεν θα μπορουμε να κανουμε την καθημερινη μας ρουτινα λίγο καλυτερη; Αν για παραδειγμα δεν μας εφταιγε ο αλλος επειδή ειναι μετανάστης, γέρος ή κουτσος επειδή εμείς δεν έχουμε δουλειά ή ελεύθερο χρόνο; Αν παρατηρούσαμε την γλυκήτα που βγαζουν οι ανθρωποι σε ενα λεωφορείο ετσι κουρασμένοι που γυριζουν από τη δουλεια τους και μισοκοιμουνται, θα τους κρίναμε τόσο αυστηρά;Αν τους βλεπαμε να παιρνουν τα παιδακια απο το σχολικο, θα τους βλεπαμε μόνο ως ανταγωνιστές στην οικονομική μας κρίση; Δεν θα ήταν καλυτερο να προσπαθούμε με την αυτογνωσία και εκτιμηση που λες να λυσουμε τα προβλήματα μας λογικά χωρις να μας φταιει οτι ειναι στο διαβα μας;


Χαχα, αρα να απαλλαγουμε από τις τυψεις για ότι δεν μας αρεσει, μπορουμε να το βαφτίσουμε απλά χωρις πρόκληση για μας, ετσι; Δεν ειναι μια ωραια λογική; Απλα έχεις δικαιο, δεν πρέπει με κάποια πραγματα να προχωρούμε και καποια να αφηνουμε πίσω μας; Με ποιο τρόπο πρεπει να κρίνουμε αυτό; Τα οφέλη (ποιοτικά, πρακτικά ή και συναισθηματικα ) δεν ειναι η καλυτερη λύση; Μπορούμε να εχουμε τυψεις για όλα όσα μας αφορούν;

[amfisvitias]

Ίσως ήταν μία αναίμακτη λογική να βαπτίζεις ως κάτι που δεν εμπεριέχει πρόκληση τα πράγματα που δεν θες να πραγματοποιήσεις, αλλά πόσο εφικτό είναι; Δεν ξέρεις πραγματικά πότε κάτι είναι απλά μονότονο και πότε σε φοβίζει ότι έχει δυσκολίες που ίσως δεν καταφέρεις να ξεπεράσεις; Αυτή η αδυναμία μας να πούμε ψέμματα πειστικά στον εαυτό μας, δεν είναι και ο λόγος που υπήρξε ανάγκη για μία λέξη σαν τις τύψεις; Δεδομένου πως δικαιολογίες υπάρχουν πάντα αρκετές για ο,τιδήποτε, τότε δε θα ήταν εύκολο πάντα να δικαιολογούμε τον εαυτό μας; Πόσο όμως είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Αλλά η διαδικασία ελέγχου δεν είναι τελικά παντού απαραίτητη; Αλλιώς δεν θα καταλήγαμε στο σημείο να λέμε ότι ούτε το κανάλι δεν μπορούμε να αλλάξουμε επειδή κάναμε μία επιλογή και δεσμευτήκαμε; Όσο για το πως να αποφασίζαμε θα έλεγα πως τα οφέλη/κόπος είναι καλύτερος δείκτης από απλώς τα οφέλη, αλλά αξίζει να βγάζεις τέτοιους τύπους; Μερικές φορές δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το ένστικτο σου; Και πιστεύω πως είναι δυνατό να νιώθεις τύψεις για τα πάντα, αλλά αφου χρησιμοποιήσεις λίγο καιρό σκεπτόμενος πόσο θα μπορούσες να είχες αλλάξει τα πράγματα αν κάτι είχες κάνει λίγο διαφορετικά, δεν έχεις χρέος να συνειδητοποιήσεις και πως τα πάντα είναι πιο εύκολα εκ των υστέρων και πως για καλό ή για κακό δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, οπότε οφείλεις στον εαυτό σου (για να μην αναφέρω και τα άτομα γύρω σου) να σταματήσεις να ζεις μες στις τύψεις και να αναρωτηθείς τι μπορείς να κάνεις από εδώ και τώρα;

Πάντως αυτό που αναφέρεις νωρίτερα είναι κοινωνικός ρατσισμός, πιστεύεις πως η χαρά είναι όντως λύση για να λυθεί; Θα έλεγα πως όχι δεδομένου ότι προτείνεις λύσεις όπως να τους δούμε να παίρνουν τα παιδιά τους από το σχολείο, που δεν θα έλεγες πως είναι κάτι που συνήθως δεν έχει τόση επίπτωση στην ψυχική μας κατάσταση; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να καταπολεμηθεί αυτός ο ρατσισμός; Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί και από την παιδεία, όσο και από τις εμπειρίες; Επειδή, ποιος θα έβριζε τους μετανάστες αν είχε και φίλους που δεν ήταν έλληνες; Βέβαια δεν είναι λίγο ειρωνικό πως όταν είμαστε χαρούμενοι τείνουμε να συνεχίζουμε να είμαστε χαρούμενοι βλέποντας τα πράγματα θετικά, ενώ όταν είμαστε σε κακή διάθεση μπορεί κάτι που να μας ανέβαζε ακόμα περισσότερο εμείς να το παραποιήσουμε και να εντείνουμε αυτή την κακή μας διάθεση; Και με αυτό το σκεπτικό όντως θα σε ρωτήσω, αν σε τέτοια κατάσταση προσπαθούσες να ωραιοποιήσεις κάτι δεν θα καταντούσες να έβριζες τον εαυτό σου και να λες πως δεν έχει νόημα; Γι αυτό κιόλας δεν βρίσκουν οι περισσότεροι άνθρωποι (εμού συμπεριλαμβανομένου), κάποιες ενέργειες ή και "τελετουργικά" για να διώξουν τα αρνητικά συναισθήματα, ώστε να μπορούν να βιώσουν την υπόλοιπη μέρα με μία διαφορετική οπτική γωνία;

[venus]

να ρωτήσω και γω κατι..μιας και η μελωδια παραπονιόταν ότι αυτη και ο αμφισβητίας μονοπωλούν το τοπικ......


περιμένετε κανενας με σωας τας φρένας να διαβάσει όλα αυτα τα κατεβατα?? mg:

Νομίζω ποιος μπορει να αμφισβητήσει ότι το να είμαστε μόνο χαρούμενοι είναι πρόβλημα;

μελωδια....μήπως πρέπει να αρχίσεις να κοιμάσαι νωρίτερα?γιατι το να είμαστε όλη τη μερα μονο χαρούμενοι είναι πρόβλημα????οι πολιτικοί μηχανικοί (χωρις δείγμα μετριοφροσύνης) δεν είναι τελειοι??η εστω δεν είναι τέλειοι σε σχέση με το υπόλοιπο κόσμο κ απ τα υπολοιπα δημιουργήματα της φυσης ???

[venus]

α και κατι ακομα(ακυρο) για να αλλαξουμε θεματακι

πως σου φαινεται που η σουηδία κατεβαίνει με ελληνικο στιχο στη γιουροβιζιον και μεις δεν τιμαμε τη γλωσσα μας και κατεβαινουμε με εγκλεζικο(παρακαλω) στιχο?????

[amfisvitias]

Μήπως δεν κατάλαβες γιατί το να είμαστε συνέχεια χαρούμενοι θα ήταν πρόβλημα επειδή έχεις σώας τα φρένας και δεν διαβάζεις τα κατεβατά;

Μήπως αυτό που θέλαμε να πούμε τελικά είναι πως για να εκτιμήσεις τη χαρά πρέπει να νιώσεις και κάτι άλλο διαφορετικό από αυτή; Ακόμα και το οξυγόνο δεν το εκτιμάει περισσότερο κάποιος που κόντεψε να πνιγεί; Ή για να το θέσω λιγότερο μελοδραματικά και κάτι πιο κοντά στους περισσοτέρους, δεν πιστεύεις πως πολλοί άρχισαν να εκτιμάνε το να βρίσκεσαι στο σωστό υψόμετρο για πρώτη φορά μόνο μετά από την επίσκεψή τους στο mont blanc?

Και παρόλο που δεν ξέρω αν θα πρέπει να αλλάξουμε θέμα, τι σε προβληματίζει με το να χρησιμοποιούμε αγγλικό στίχο; Δεδομένου πως είδαν πως έχει τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας γιατί να μην πάνε με αγγλικό στίχο; Μην μου πεις, θες να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μεγάλο ευρωπαϊκό θεσμό για την προώθηση της κουλτούρας όπως οι υπόλοιπες ευρωπαϊκες χώρες;

[SoundOfSilence]

Δεν ξερω αν μπορεις να καταπολεμίσεις το ρατσισμό με το να παρατηρείς οτι οι αλλοι ειναι τόσο διαφορετικοι και συνάμα τόσο όμοιοι μαζί σου, αλλά ακόμα και αυτο δεν ειναι ενα πρωτο βήμα; Είναι η παιδεία μας το πρόβλημα; Μήπως φταίει το σχολείο που πρωτο αυτό κανει και παρουσιαζει διακρίσεις; Ή μηπως φταίει η κοινωνια και εμεις οι ιδιοι που το αποδεχόμαστε και θεωρούμε οτι ειμαστε εμεις μονο και όλοι οι αλλοι δεν είναι τιποτα; Σίγουρα δεν έχει νόημα η ψευδαισθηση οτι ολα πανε καλα και επομένως χαιρομαι ηλιθιωδως παρατηρώντας γυρω τους ανθρώπους στην καθημερινοτητα τους, που μπορει πραγματικα να υποφέρουν, αλλά δεν είναι μεγάλο πράγμα η παρατηρητικότητα; Και η συναισθηση της πραγματικότητας δεν βιώνεται μόνο αν είσαι εκεί και το ζείς ή το παρατηρείς; Πρεπει να αναθεωρησω τις αποψεις μου για την καλοσύνη που βγαζουν οι ανθρωποι όταν τους παρατηρεις περα από το προσωπειο της καθημερινης εντασης; Πως γεννιεται η βία μεσα μας και μας κάνει να χτυπάμε (όχι μόνο σωματική, λεκτική με την συμπεριφορά μας, την αδιαφορία) αλύπητα τους άλλους χωρις καν να σκεφτόμαστε αυτούς και πως κατανταμε τον εαυτό μας; Οδηγείσαι απο απελπισία ή από έλλειψη φαντασίας και άλλης εναλλακτικής;

[amfisvitias]

Το σχολείο μπορεί να οδηγήσει σε διακρίσεις αν και δεν πιστεύω πως είναι συνήθως από τους σημαντικότερους παράγοντες που προκαλούν το ρατσισμό, αλλά γιατί το ταυτίζεις με την παιδεία; Το σχολείο όντως προσφέρει εκπαίδευση, αλλά η παιδεία δεν είναι κάτι πιο γενικό; Η παιδεία αντίθετα από μερικές γενικές ή ειδικές πληροφορίες που θα λάβεις στην εκπαίδευση, δεν βοηθάει να διαμορφώσεις έναν πιο ολοκληρωμένο τρόπο σκέψης; Και όντως, πως μπορείς να αποκτήσεις έναν πιο ολοκληρωμένο τρόπο σκέψης αν δεν χρησιμοποιήσεις είτε τα βιώματά σου είτε παρατηρήσεις που μπορεί να έχεις κάνει; Όσο για τη βία, ίσως είναι λίγο ωμό αυτό που θα πω, αλλά δεν είναι απλώς ένας άλλος τρόπος για να καταφέρεις αυτό που θέλεις; Ίσως παρορμητικά να έλεγα πως είναι ο ύστατος τρόπος όταν έχεις απηυδήσει και απελπιστεί και δεν μπορείς να σκεφτείς κανένα άλλο τρόπο για να καταφέρεις (ή να προστατέψεις) κάτι πολύ σημαντικό για σένα, αλλά τότε δεν θα κινδύνευα να παραβλέψω παρατηρήσεις που δεν είναι καν δύσκολο να γίνουν, αλλά απλά δεν θα ήθελα να παραδεχτώ ως άνθρωπος; Για παράδειγμα δεν υπάρχουν νταήδες που μπορεί να χρησιμοποιήσουν τη βία (σωματική στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά νομίζω πως με παρατηρήσεις που λογικά θα έχεις κάνει ως τώρα μπορείς να το προσαρμόσεις για να συμπεριλάβεις και άλλες μορφές βίας), χωρίς καν να προσπαθήσουν να βρουν μία άλλη εναλλακτική για να πάρουν αυτό που θέλουν μιας και έχουν δει πως με τη βία συνήθως το αποκτούν;