Μας εχουν προσλαβει και μας εχουν απολυσει και εχουμε παραιτηθει , και μας εχουν πυροβολησει και μας εχουν ξυλοφορτωσει . Εχουμε κυλιστει στον δρομο μεθυσμενοι,μας εχουν φτυσει καταμουτρα γιατι δεν παιξαμε τον ρολο που μας ζητησαν στη δικη τους ιστορια και ενα λεπτο μοναχα μεσα σ' ενα τοσο δα δωματιο με μια γραφομηχανη η ακομα και χωρις γραφομηχανη,μοναχα μια σελιδα χαρτι απ΄'το δικο μας πετσι μαλιστα,και κατι ν'ακουμπησουμε πανω, και τιποτ'αλλο, φυσικα, ηταν αρκετο για να γραψουμε - οντας σακατεμενοι και κατακοποι αλλα ακομα ζωντανοι- δεν γραψαμε ακριβως οπως νομιζαν ορισμενοι πως γραφεται η ΠΟΙΗΣΗ η οπως ορισμενοι νομιζαν πως μπορει να γραφτει οτιδηποτε. Και φυσικα δεν ταιριαξαμε με τον δικο τους ευχαριστο και παραλυμενο θανατο. Οι νεκροι δεν απεχθανονται τιποτα περισσοτερο απο το γεγονος να ειναι καποιος ζωντανος.Ετσι λοιπον με καποιον τροπο, μας τυπωσαν καποιοι λιγοι οι οποιοι το αποτολμησαν.Και τοτε ακουστηκαν οι κραυγες των νεκρων ¨<<ΒΡΩΜΙΑ!ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ!Θα σας καταγγειλουμε στις ταχυδρομικες αρχες>>.(...)Πιστευω ομως οτι οι μικροψυχοι,οι υπουλοι,οι μυξιαρηδες , οι γεματοι θανατο ανθρωποι,παντοτε θα υπαρχουν. Και ενοσω λεμε ασ'τους να κανουν τη ζωη τους,να υπαρχουν με τον τροπο τους,απλα να μας αφησουν στην ησυχια μας....εκεινοι μας επιτιθενται,σε εμας τους αδελφους τους,η ιστορια τους εχει σακατεψει τα πανεπιστημιακας μυαλα,τα σαλεμενα μυαλα των γυναικων τους ειναι τιγκα στα φυτα εσωτερικου χωρου και στην παλια και αναληθη ποιηση του 17ου αιωνα, ενω οι νευρωτικοι τους συζυγοι ληστευουν καταφορα καποιους φουκαραδες στο ονομα της προοδου και του Κερδους(...)Θεε και κυριε,μακαρι να μοπορουσα να ξεριζωνα αποψε την καρδια μου και να τους την εδειχνα!Αλλα ακομη και τοτε θα πιστευαν πως ειναι ενα βερικοκο,ενα ξερο λεμονι,ο σπορος απο ενα σαπιο καρπουζι.(...)Εμεις, που γραφουμε την Ποιηση της Ζωης,πολλοι απο εμας κουραζονται και πεφτουν σε καταθλιψη και αρρωσταινουν και σχεδον σακατευονται (αλλα οχι και τοσο).Υποστηριζω πραγματι την ποιηση μας , εμας των ζωντανων της Γενιας της Παρακαταθηκης, υποστηριζω θερμα την ποιηση,την ποιηση μας και το δικαιωμα μας να την εκφραζουμε,το δικαιωμα μας να την γραφουμε.Χωρις κοστουμι.(...)Ο κοσμος της ποιησης ταλαιπωρειται βαρια απο καποιους φοβερους μαλακες.Κυριως φοβερους μαλακες.Συχνα οι Τεχνες αποτελουν καταφυγια για ανθρωπους που θα ηθελαν να τα ειχαν καταφερει σε καποιον αλλον τομεα.Η Τεχνη ομως, οπως σχεδον συμβαινει και με την ιδια την ιστορια και την πορεια των εθνων,προχωρα με τον δικο της ρυθμο.(..)Ανεκαθεν μας εχουν στο κυνηγι (δες τι επαθε ο Λορκα) η εμεις οι ιδιοι πηγαινουμε γυρευοντας.Ειμαστε οι πεταλουδες ενος ασχημου καλοκαιριου.Γι αυτο λοιπον , γαμα τα,αυτο το αρθρο εξακολουθει να ειναι μια υπερασπιση της ποιησης οσο και εναντια τοποθετηση για καποιες ζωες και ποιησεις(..)Εγραψε αυτο το αρθρο γιατι ελαχιστοι απο εμας τους περιθωριακους ποιητες εχουν διατυπωσει μαι εδρα η καποια ιδεα απο την οποια μπορεις να κρατηθεις.Οι αχυρομυαλοι και οι καθηγητες εξακολουθουν να εκφραζουν μια μαλλον αφηρημενη και ανικανη πλευρα της ζωης.Παρόλα αυτα οι αερολογιες τους , ιδιες με ασταματητη βροχη,πνιγουν σχεδον τους παντες.Ευχομαι αυτες οι λιγοστες λεξεις που γραφω καθισμενος σε μια γωνια του μπαρ να πιασουν τοπο , ωστε ν αντιληφθουν ορισμενοι πως οι φαινομενικα ατυχες ζωες μας και η ατυχη ποιηση μας ειναι πραγματα που τα εοχυμε επιλεξει.Δεν ειμαστε , οι περισσοτεροι απο εμας ουτε φονιαδες,ουτε καλπικοι.Καποια μερα ομως θα καταφερουμε να γραψουμε τοσο ομορφα,ς,τοσο τελεια και πραγματικα,που ολοι εσεις οι πιθικοι θα βγειτε απο τα κλουβια σας και θα αρχισετε να ειστε κατι που θ αξιζει τον κοπο να αντικρυσω...
CHARLES BUKOWSKI