Κινηματογράφος - Ταινίες

[lybe33]

Ο Θίασος
Οι κριτές στα φεστιβάλ Κανών, Βερολίνου, Λονδίνου, Βρυξελλών, Ιαπωνίας μάλλον είναι βρωμοκομμούνια!

[lybe33]

Even the rain

[Reporter]

http://www.youtube.com/watch?v=HtU7ERJ3 ... r_embedded

[redy]

Oslo, August 31st

[apo7]

http://www.youtube.com/watch?v=gev_yZpzVeE

Αντε, γιατι περασε η 28η και στην τηλεοραση δεν ειδαμε τιποτα.

[Reporter]

http://www.youtube.com/watch?v=gev_yZpzVeE

Αντε, γιατι περασε η 28η και στην τηλεοραση δεν ειδαμε τιποτα.

Κώστας Πρέκας και δεν συμμαζεύεται..........Ρε είσαι σίγουρος οτι δεν τρολλάρεις???

[Reporter]

Σούπερ Δημήτριος

Σε ένα σουρεαλιστικό παράλληλο σύμπαν, η Θεσσαλονίκη έχει τον δικό της προστάτη υπερήρωα: τον Σούπερ Δημήτριο! Μεταμφιεσμένος ως Δημήτρης Χριστοφορίδης, δημοσιογράφος για το περιοδικό Χρυσή Ιερουσαλήμ, o Σούπερ Δημήτριος μάχεται για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και το... ελληνοχριστιανικό ιδεώδες. Ένα βράδυ, ο χειρότερος εφιάλτης της πόλης επιστρέφει. Ο Κάπτεν Φ.ΡΟΜ επιστρέφει για να διεκδικήσει αυτό που προσπαθεί να πετύχει εδώ και χρόνια: να τον αναγνωρίσουν όλοι με το πραγματικό του όνομα... το όνομα που του αξίζει.

Το τρέιλερ: http://www.youtube.com/watch?v=S4d1BAbRR8s

Ολόκληρη η ταινία: http://www.superdemetrios.gr/?page_id=770

[ingenieurin26]

Η άκρη του ουρανού.
(Auf der anderen Seite, 2007).
του Fatih Akin.

Περιγραφή: http://www.myfilm.gr/article2188.html

Η ταινία θα προβληθεί το Σάββατο 1/12 στις 19.00 στον Κινηματογράφο Ίριδα του Κινηματογραφικού Τομέα ΠΟΦΠΑ

[Reporter]

Θέατρο : Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων

Spoiler: show

Στο σημείωμα του σκηνοθέτη υπάρχει και ένα χρονικό παράδοξο ή λάθος, μάλλον εκ παραδρομής του ιδίου. Επίσης, ο σκηνοθέτης είναι απλά συνώνυμος του γνωστού χαφιέ.,,

«Κοιτάζω αυτό το σύστημα, και επιφανειακά
μου φαίνεται γνώριμο, αλλά όχι και
ο μηχανισμός του! Υπάρχουν αυτοί οι λίγοι επάνω
και οι πολλοί άλλοι κάτω, και οι επάνω φωνάζουν
στους κάτω: ελάτε επάνω για να είμαστε όλοι
επάνω, αλλά όταν κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις κάτι
κρυμμένο ανάμεσα σε αυτούς επάνω και στους άλλους κάτω.Κάτι που μοιάζει με δρόμο, αλλά δεν είναι δρόμος.
Είναι μια σανίδα. Τώρα φαίνεται ολοκάθαρα.
Είναι η σανίδα μιας τραμπάλας. Ολο αυτό το σύστημα
είναι μια κούνια με δύο άκρες που εξαρτώνται
η μία από την άλλη. Και αυτοί επάνω
κάθονται επάνω, επειδή οι άλλοι κάθονται κάτω
και μόνο όσο θα κάθονται οι άλλοι κάτω. Οι επάνω
δεν θα κάθονταν πια επάνω, αν οι κάτω άφηναν τη θέση τους
κι ανέβαιναν. Επομένως, αυτοί επάνω
θέλουν, να κάθονται οι άλλοι κάτω
αιωνίως και να μην ανεβούν ποτέ επάνω.
Και οι κάτω πρέπει να είναι κατά πολύ περισσότεροι από τους επάνω
για να μην αλλάξει θέση η τραμπάλα. Ετσι είναι οι τραμπάλες.
(...)
Τους κάτω όμως τους κρατάνε κάτω
για να μείνουν επάνω οι επάνω.
Η ποταπότητα αυτών επάνω δεν έχει μέτρο.
Ακόμα κι αν βελτιώνονταν, σε τίποτα
δεν θα ωφελούσε, γιατί είναι άψογο
το σύστημα που έχουν κατασκευάσει:
Εκμετάλλευση και αταξία: κτηνώδες και συνεπώς
ακατανόητο.
(...)
Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά,
μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του
το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο
η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο
οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι»

Το έργο γράφτηκε από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ το 1929, αλλά ο ίδιος δεν πρόλαβε να το δει να παίζεται επί σκηνής, καθώς η πρώτη του παρουσίαση έγινε 30 χρόνια αργότερα.
Όπως όλα τα έργα του Μπρεχτ, έτσι κι αυτό αναδεικνύει την ανθρώπινη υπόσταση.
Την «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» θα μπορούσε κανείς να την δει σαν μια εκσυγχρονισμένη, καυστικά σατιρική εκδοχή της ιστορίας της Ζαν ντ΄Αρκ, που διαδραματίζεται με πολλά ένθετα τραγούδια στο Σικάγο του 1929 και του οικονομικού κραχ.
Το έργο παίζεται αυτό τον καιρό στο θέατρο Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης σημειώνει:
Έχοντας την εμπειρία δύο παγκόσμιων πολέμων, της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και της Μεγάλης Αλλαγής της Ανατολικής Γερμανίας σε Κομμουνιστικό κράτος, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αρχίζει να γράφει το 1929, πολύ νωρίς, την Αγία Ιωάννα των Σφαγείων την οποία δε θα προλάβει να ανεβάσει ποτέ ο ίδιος. Έτσι, η Αγία Ιωάννα, που είναι περισσότερο μία παράφραση παρά μία παρωδία της Παρθένου της Ορλεάνης του Σίλλερ, παίχτηκε μετά το θάνατό του το 1959, την εποχή που μαγειρεύεται το οικονομικό θαύμα της μεταπολεμικής Γερμανίας, και αποτελεί ίσως το υστερόγραφο της πνευματικής του πορείας.
Εδώ ο Μπρεχτ με τη φόρμα του επικού θεάτρου εξηγεί στο σύγχρονο άνθρωπο το μηχανισμό της καπιταλιστικής οικονομίας και την απόλυτη εξάρτηση όλων μας απ’ αυτόν, καθώς και την αδυναμία μας να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο ενός συστήματος ολέθριου τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τη φύση.

[vassia]

Η ταινιοθήκη έχει μια σειρά προβολών με θέμα 'βλέμμα στο φασισμό'.Ίσως σε κάποιους φανεί ενδιαφέρον.
http://www.tainiothiki.gr/v2/tain_new/view/300