Αγαπημένοι στίχοι - τραγούδια

[tsiou]

Λύχνος του Αλαδδίνου

Ν.Καββαδίας

Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που σου χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω στο λαιμό,
μας σπρώχναν προς τη θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες.

Κόκκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά
και στείλε τη "φιγούρα" μας στον πειρατή ρεγάλο.
Πες μου, που βρέθηκε η στεριά στου πέλαου τ' ανοιχτά
και το δεντρί με το πουλί που κρώζει το μεγάλο;

Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί.
Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει!
Και σε που σε φυτέψαμε, παιδί, στο Κονακρί,
με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας σου στην τσέπη.

Του ναύτη δως του στη στεριά κρεβάτι, και να πιει.
Όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες...-
Μες στο μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κ' έφερνε ο αγέρας της νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες.

Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
-Στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη να σε σύρω.-
Και πήδηξ' ο μικρός θεός μια νύχτα, των Ινκάς,
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυο μίλια όξω απ' τη Σκύρο.

Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνο εσύ πατάς στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου το λύχνο του Αλαδδίνου.

[tsiou]

Το παρακάτω είναι ένα ποτ πουρί από αγαπημένους στίχους αγαπημένων τραγουδιών που βγάζει νόημα αν το διαβάσεις ως κάτι εννιαίο...



Σου γράφω πάλι από ανάγκη,-------------------------------------------------------------------------------------------------(να μ'αγαπάς Α.Θωμόπουλος,
η ώρα πέντε το πρωί ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Π.Σιδηρόπουλος)
θά 'ρθω τώρα βράδυ να σε βρω ----------------------------------------------------------------------------------------------(Θα ρθω να σε βρω: Άσιμος
και το μυστικό μου να σου πω, ------------------------------------------------------------------------------------------{εκτέλεση Άσιμου με αυτά τα λόγια
τό 'ψαχνα πολύ για να το πω σε σένα---------------------------------------------------------------------------------------------------------------ακριβώς} )
κι ας το θεωρήσουν παλαβό
στο ίδιο πάντα σκηνικό -------------------------------------------------------------------------------------------------(Στο ίδιο έργο θεατές: Ανδρικάκης,
και στης ψυχής τον πανικό -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Νταλάρας)
απόψε πνίγομαι,
με τρώει τούτη η νύχτα
μα που να βρω ένα φιλαράκι ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- (Φιλαράκι: Σ. Βόσσου)
να μου πει πως μ' αγαπάει,
αφού εσύ, έχεις εξαφανιστεί.
Πριν 10 χρόνια μεθυσμένη -----------------------------------------------------------------------------------------------------(Θεσσαλονίκη: Θ.Μικρούτσικος
μου είπες σ' αγαπώ.------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Ν. Καββαδίας)
Αύριο σαν τότε και χωρίς
χρυσάφι στο μανίκι
μπροστά στην πύλη θα σταθώ--------------------------------------------------------------------------------------- (Δημοσθένους λέξις: Δ. Σαββόπουλος)
με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι
θα χαιρετήσω το φρουρό
γι' αυτό σου λέω Παύλο,-----------------------------------------------------------------------------------------(Το '69 με κάποιο φίλο: Π. Σιδηρόπουλος)
φεύγω πια για τα καλά.
Σ' ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο ------------------------------------------------------------------------------------(Ένα καράβι: Α.Δήμας, Β. Παπ/νου)
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
το καραντί, το καραντί θα μας μπατάρει,-------------------------------------------------------------------------------------(Το καραντί: Ν. Καββαδίας,
σάπια βρεχά μ' ένα τσιμέντο και σκουριά-------------------------------------------------------------------------------------------------- Θ. Μικρούτσικος,
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά ----------------------------------------------------------------------------------------------------- Γ. Νταλάρας)
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει.
Ήτανε λέει σαν να μάκραινε ο δρόμος ----------------------------------------------------------------------------------(Δεν υπάρχω: Λ. Νικολακοπούλου
περπατούσες κι είχε πέσει η βραδιά----------------------------------------------------------------------------------------------------------- Chris De Burgh
και στο πλάι σου εγώ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Β. Παπακωνσταντίνου
με το βήμα μου αργό
σε κρατούσα αγκαλιά
μα δε σε είχα.
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα,--------------------------------------------------------------------------------------------(να μ'αγαπάς Α.Θωμόπουλος,
η ανάγκη μου δε σταματά.--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Π.Σιδηρόπουλος)
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό....--------------------------------------------------------------------------------------(Αύγουστος: Ν. Παπάζογλου)

[dimos]

tsiou είσαι ποιητής. ΤΕΛΟΣ.

[gandalf]

ωχ ωραίο...

[intelx86]

Στο κελί τριάντα τρία
Στίχοι: Σαράντης Τσιλιβερδής
Μουσική: Γιώργος Μάμος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαργαρίτης
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παλαιοκώστας

Πήρα τον κακό το δρόμο
και την εύκολη ζωή,
ήρθα κόντρα με το νόμο
ξαφνικά ένα πρωί.

Στο κελί τριάντα τρία
μ' είχαν στον Κορυδαλλό.
Είχα μάτια δεκατρία,
και είχα κι ελικόπτερο
είχα κι ελικόπτερο.

Απ' τα παιδικά μου χρόνια
άφησα τα σχολικά
με κυκλώματα γυρνούσα
μα μετάνιωσα πικρά.

Στο κελί τριάντα τρία
μ' είχαν στον Κορυδαλλό.
Είχα μάτια δεκατρία,
μα παιδί χωρίς μυαλό
μα παιδί χωρίς μυαλό.

Ξενοδούλευε η μάνα
κι ο πατέρας στο γιαπί,
καμαρώνανε το γιο τους
που τους γέμισε ντροπή.

Και στο κελί τριάντα τρία
μ' είχαν στον Κορυδαλλό.
Είχα μάτια δεκατρία,
μα παιδί χωρίς μυαλό
μα παιδί χωρίς μυαλό.

[lydia]

δύσκολο να διαλέξω ένα μόνο κομμάτι απ' αυτό το συγκρότημα...


Στέρεο Νόβα : Το παιχνίδι της εξουσίας

Μετά τις τρεις τα μεσάνυχτα περπατάς μόνος
κι όλα τ' αστεία ξεχνάς όταν ανοίγει αυτός ο δρόμος
σκέφτεσαι πως κάποιος απόψε μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή σου
ή από τα πόδια ως την κορφή να σιχαθείς την ψυχή σου
κόβοντας βόλτες πάνω κάτω στην κεντρική λεωφόρο
πληρώνοντας με μοναξιά έναν παράξενο φόρο
γιατί υπάρχει ένας κόσμος που δεν καταλαβαίνει
πώς καταντά μια επιθυμία που μένει κρυμμένη

Στην ουσία μισούν τον εαυτό τους κι αυτά που κάνουν
αυτά που μέσα τους ποθούν και τα καταδικάζουν
από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη
αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει
βαθιά μέσα τους θα γελούν αν πεθάνεις
γιατί μισούν αυτό που είσαι κι αυτό που κάνεις

Πρόσεξε, αυτοί οι δύο σε βλέπουν
τα μάτια σου ανοιχτά, δεν ξέρεις τι μπορεί να θέλουν
πάντα κάποιος κυνηγάει κάποιον άλλο
για σεξ, για σαφάρι, σ' ένα τούνελ μεγάλο
σ' έναν γκέι τις προάλλες του την έπεσε μια ομάδα
τον δείραν για λεφτά κι ύστερα ζητούσαν κι άλλα
έτσι είναι, νομίζουν πως κάτι ξέρουν
και ασκούν εξουσία επειδή δεν καταλαβαίνουν
κατά βάθος εξουσία δε σημαίνει αντρισμός
μοιάζει με κρέας στον τοίχο μετά από διωγμό

Στην ουσία μισούν τον εαυτό τους κι αυτά που κάνουν
αυτά που μέσα τους ποθούν και τα καταδικάζουν
από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη
αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει
βαθιά μέσα τους θα γελούν αν πεθάνεις
γιατί μισούν αυτό που είσαι κι αυτό που κάνεις

[merde_conserve]

Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παλαιοκώστας

Χαχαχαχα, α ρε admin είσαι ένα έπος.
Κανένα φρέσκο (μουσικό;) γεγονός δεν σου ξεφεύγει!

[neaoktana]

http://www.youtube.com/watch?v=z8txhtB2e5M
Από τη Μαρσίλια και τη "Νυχτερίδα" - Μυρσίνη Κ. για το Gandalf

[ingenieurin26]

Εν λευκώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....

[intelx86]

Κυρά Κατίνα
Στίχοι: Χάρυ Κλυνν
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Χάρυ Κλυνν

Χθες πάλι αγανάκτησα και έβριζα
θνητούς, Θεούς και Δαίμονες συνάμα
σοκάκια πήρα σβάρνα μες στο κρύο και περπάτησα
την πάτησα... στις λάσπες του μυαλό μου τσαλαπάτησα
μέσα στις λάσπες του μυαλού σου
σαν επισκέπτης ήρθα πάλι ανεπιθύμητος στο γυάλινο τον κόσμο το δικό σου

Με κοίταξες με οίκτο χαμογέλασες
αστραφτερή μες στο λανέ το φόρεμά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Βαρέθηκα να ζω με πλαστικές ιδέες και υποκατάστατα
με τα σκουπίδια που μας ρίχνουνε στη μάπα οι μπινέδες
που όταν ανοίγουνε το στόμα να μιλήσουνε βρωμάν σαν καμπινέδες και σε βόθροι ανοιχτοί
Βαρέθηκα να ζω με το μαλάκα που αγόρασε με κάρτα τα γυαλιά του αετού
για να βλέπει καθαρά τις μαλακίες που ξεπλένουν και στεγνώνουν τα μυαλά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα σ' αγαπάω, σε μισώ και σε ζηλεύω
σε βρίζω σε θαυμάζω σε λυπάμαι
Και φοβάμαι που για μένανε ψηφίζεις
καθορίζεις, κρίνεις και αποφασίζεις
με ορίζεις, μ' αφορίζεις, με ψωνίζεις
κι είμαι εγώ στο ίδιο ράφι με τ' απορρυπαντικά σου
τα κουτιά της κόκα κόλα, τις σερβιέτες, τα σαπούνια και τα προφυλακτικά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα έλα θα σε περιμένω
στη Νομική Σχολή και στο Πολυτεχνείο
να σου μιλήσω ο μαλάκας για αγώνες και θυσίες
και για κείνους που χαράμισαν τα όνειρά τους τότε
για να τρώνε και να πίνουνε οι κωλοεργολάβοι
οι βολεμένες αδερφές κι οι μεγαλοεκδότες
αυτοί που γράφουν τη δική μας ιστορία

Και συ θα με κοιτάς με απορία ενώ θα τρως ένα σουβλάκι με τζατζίκι και θα ρεύεσαι
Στην τηλεόραση μπροστά θα κοκορεύεσαι,
και σημαιάκια πλαστικά θα ανεμίζεις
κοιτώντας φάτσα κάρτα το φακό μ' ένα γαρύφαλλο στο μέρος της καρδιάς σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα θα σε βγάλω στα κανάλια μπουρδελότσαρκα
σε μια μεγάλη τηλεοπτική παρτούζα
να δεις από κοντά παθητικούς και επιβήτορες
που μας το παίζουνε δασκάλοι και ηγήτορες
μας ξεβρακώνουν το μυαλό, μας ξεφτιλίζουνε
στα ίσα βγαίνουν και μας λεν "Είστε μαλάκες"

Και μεις τους δίνουμε από πάνω και παράσημα
αδερφές, σταρχιδιστές κι αγιογδύτες
μάγοι, άγιοι και προφήτες
τσογλανάκια με κουστούμια, μοντελάκια και μουνόπανα διάσημα
γέννημα θρέμμα της δικής μου ανοχής και της δικιάς σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Σ' εκλιπαρώ Κυρά Κατίνα σε ικετεύω έλα μαζί μου
γιατί το νόημα της επαφής μας χάνεται
στην άκρη του καιρού μονάχος στέκομαι
για σένα και για μένα αντιστέκομαι
αντιστέκομαι την ώρα που παραδοθήκαν όλοι
ποιητές, τραγουδιστάδες και δασκάλοι και παπάδες
αντιστέκομαι με νύχια και με δόντια μα φοβάμαι πως στο τέλος δε θ' αντέξω
θα χαθώ μέσα στο πλήθος αραχτός το καλοκαίρι
και θα κάθομαι στον ήλιο να μαυρίζω μες στα λάδια
θα κοιμάμαι μεσημέρια
θα το παίζω από τη μια λαϊκά κι απ' την άλλη με τους φίλους κοσμικά στις ντισκοτέκ
και στα υπόγεια αλανιάρικα κωλάδικα γαρδένιες θα πετώ στις τραγουδιάρες
και θα σπάω στοίβες πιάτα στα σκυλάδικα

"Ήταν στημένο το παιχνίδι" θα σου λέω και το χάσαμε!
και συ στη φασαρία δε θ' ακούς θα με κοιτάς με απορία
τσιφτετέλια θα χορεύεις στα τραπέζια και με νάζι θα κουνάς τα πισινά σου
και δεν ξέρω τελικά, αν θα πρέπει να σου πω, ή αν πρέπει να μου πεις για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου