Επειδή μας βλέπω να...ασχολούμαστε με τη φιλοσοφία, να προτείνω μια νέα έκδοση που κυκλοφοράει τώρα, το
Αχυρένια Σκυλιά του
John Gray.
Έχει γίνει πιστεύω επαρκής (όχι ιδιαίτερα καλή, αλλά επαρκής) προσπάθεια στη μετάφραση, αλλά το κύριο νόημα αυτού του βιβλίου είναι ότι καταρρίπτει όλες τις αυταπάτες μας. Για τον ανθρωπισμό, για την πρόοδο, για τη σχέση προόδου-επιστήμης. Μας απογυμνώνει από τα ανθρωπιστικά μας στερεότυπα, που μας εισάγει, μαζί με άλλες συμπεριφορές, το παρόν κοινωνικό σύστημα. Συστήνεται, ειδικά για όσους δεν φοβούνται να ψάξουν πέρα από τα φιλοσοφικά στεγανά του μοντέρνου πολιτισμού, και να δουν κάποια πράγματα στεγνά, όπως το ανθρώπινο είδος ως ξενιστή, και την κλιματική καταστροφή ως διαδικασία εξισορρόπησης του ανθρώπινου υπερπληθυσμού, ως τον "πυρετό" της βιόσφαιρας. Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσον αποτελεί "εξαιρετικό βιβλίο", εκκρεμεί να το διαβάσω. Και σίγουρα θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα, ίσως καλύτερα, βιβλία, πάνω στην κριτική της "προόδου". Θα αφήσω τους διθυράμβους για το τέλος, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό από τη "μηδενιστική" του ανάλυση.
Ίσως να μη συνάδει με μία "κλασσική" αντιμετώπιση της φιλοσοφίας, ίσως να πρέπει να στραφούμε πρώτα σε παλαιότερους στοχαστές, αλλά δεν παύει να είναι διαφωτιστικό ως βιβλίο, ως θέμα, ως ανάλυση.
Παραθέτω και κάποιες αναλύσεις, από άτομα που έχουν σαφώς καλύτερη σχέση με τη φιλοσοφία από εμένα:
http://www.guardian.co.uk/books/2002/sep/07/highereducation.news2http://www.critiquemagazine.com/article/strawdogs.html