Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
Αφιερωμένο στον Χασάν τον Αθηναίο από το Πακιστάν τον ευγενέστερο από όλους τους Αθηναίους .
Σε διατάζω πλύνε !!!!Και πατάει το κουμπί του πλυντηρίου ρούχων…Ενώ κάθε τόσο πηγαινοέρχεται αφού δεν έχει τι άλλο να κάνει και παρακολουθεί την διεργασία απ’ έξω και έτσι δίνει στον άνθρωπο του 3000 μΧ μια εικόνα παρακαταθήκη , πως η τεχνολογία μας άφησε σε πολλές περιπτώσεις απ έξω….
Μου κάνει εντύπωση πως ξεγελιέται και πιστεύει πως Σαββάτο βράδυ θα περάσει τόσο καλά στο ίδιο μαγαζί όσο την Τρίτη το βράδυ αφού θα μπορούσαμε να σημειώσουμε πλέον πως Σαββάτο βράδυ όλοι φοράνε τα καλά τους!!! Θέλω να πω ότι αυτή η ενδυματολογική επισημότητα του σαββατόβραδου του θυμίζει διάφορες θρησκευτικές και εθνικές τελετές-εορτές και επειδή μόνο ελληνοθρησκευτικοελληνοεθνικοελληνας δεν είναι ,του την δίνει ρε τα παίρνει στο κράνος…. Άσε που μέσα στις μικρές τσέπες τους κρύβουν μικρές περιούσιες ενώ γιαυτόν ο υπερσυμπιεστής της βραδιάς είναι σπαρταριστό θηλυκό καθήμενο 4 σκαμπό πιο δίπλα στο μπαρ.
Έτσι βρίσκω και την ευκαιρία να επισημάνω την εποχή που θα σας προσφέρουν ένα σφηνάκι και με αποστροφή θα κάνετε χειρονομίες και γκριμάτσες απόρριψης της προσφοράς διότι οι εξετάσεις σας ,οι οποίες συνιστούν το ηχητικό ντοκουμέντο των σπλάχνων σας , βογκούν!!! Τυχεράκηδες που είμαστε και έχουμε τέτοιες ακουστικές πολυτέλειες..
Πάει σουπερμάρκετ και το μάτι του πέφτει πάνω στις μη πλαστικές σουπερμακετοσακούλες φτιαγμένες από τον σουπερμακετοεπώνυμο οίκο (αν κάποια μέρα καταφέρει να βάλει το επώνυμο του σε σουπερμάρκετ θα είναι πιο περήφανος από τον Συγγρό αν και αυτός εκεί που βρίσκεται πολύ λίγο τον νοιάζει). Είναι κρεμασμένες ψηλά για να τις βλέπουν όλοι , τόσο ψηλά όσο η απαλή μουστάρδα που θέλει να πιάσει η συμπαθητική κυρία –πελάτισσα στο τομέα των μουστάρδων αλλά δεν μπορεί οπότε παραδέχεται κομψά ότι δεν έχει το ανάστημα της Σκλεναρίκοβας και παρακαλεί την επίσης συμπαθητική κοπέλα υπάλληλο να της πιάσει το βάζο. Χαμογελώντας η νεαρή απλώνει το χέρι της πιάνει την μουστάρδα και την προσφέρει στην καταχαρούμενη και ικανοποιημένη πελάτισσα. Δεν ξέρω τι σκέπτεται η κοπέλα αλλά ο ήρωας μας θα πηγαίνει συχνά στο σουπερμάρκετ να θαυμάζει την Σκλεναρικοβα του πρώτου ορόφου!!
Επιστροφή στις σακούλες όμως …Βουτάει μια σακούλα μεγάλη αφού παίρνει το ΟΚ με ένα νεύμα από μια διπλά τριαντάχρονη γυναίκα που τον παρακολουθεί να ταλαντεύεται ανάμεσα στην απόφαση της απόκτησης της η όχι. Προχωράει στο ταμείο και αφού είναι έτοιμος να συμβάλει στην διάσωση του πλανήτη (του σκάνε στο μυαλό ντοκιμαντέρ με σακούλες πλαστικές να απειλούν θηλαστικά πτηνά και ψάρια σε στεριά και θάλασσα , η κουβέντα με παλιόφιλο στη Γερμανία που του μηνυματίζει τι παίζει στο Γερμανία με την οικολογία και την σπουδαιότητα της αποφυγής χρήσης της πλαστικής σακούλας αλλά και η επιγραφή πάνω στη σακούλα η οποία όμως δεν καταφέρνει να πείσει ίσως γιατί το μάνατζμεντ τα σκέπτεται όλα όπως και το τι θα απογίνει ο καημένος παρασκευαστής πλαστικών σακουλών ) αφού το χει πάρει λοιπόν σοβαρά το θέμα της διάσωσης του πλανήτη αλλά και γενικότερα της διάσωσης ρε παιδί , στέκεται στο ταμείο και παρακολουθεί έντρομος την ταμεία να του τσουβαλιάζει σε δυο σακούλες πλαστικές τα κρεμμύδια και το σπανάκι……Απογοήτευση για ένα νεαρό επαναστάτη σαν κι αυτόν καθώς το πρώτο επαναστατικό εγχείρημα ήταν εμπνευσμένο και δυναμικά σχεδιασμένο αλλά κολλήσαμε στο ταμείο….
Και έτσι γυρνά σπίτι μετά από 15 μέρες και κολλάει στην είσοδο της πολυκατοικίας σημείωμα που πληροφορεί όλους τους ευγενείς-αριστοκράτες, πρωθυπουργούς και ηγέτες –αρχηγούς να του κτυπάνε συνθηματικά το κουδούνι για να κατεβαίνει ο ίδιος από τον τέταρτο να τους ανοίγει με το χέρι και όχι με το κουμπί μιας και μια τέτοια υποδοχή ταιριάζει σε τέτοιους κυρίους.
