
Τώρα, γιὰ τὸ ὅτι τὰ ἔθνη εἶναι κοινωνικά μορφώματα διαφωνῶ. Τὸ "ἀμερικανικό" ἔθνος ποὺ ἀναφέρεις δὲν ἔχει ἐθνική συνοχή. Καὶ μόνο τὸ ὄνομα που ἔχουν γιὰ τὸ κράτος τους τὰ λέει ὅλα: Ἠνωμένες Πολιτείες τῆς Ἀμερικῆς. Καταρχήν πληθυντικός, ἄρα δὲν αὐτοπροσδιορίζονται ὡς μονάδα. Τὸ "ἠνωμένες" τί σημαίνει; ὅτι κάποτε δὲν ἤταν ἠνωμένες! Δηλώνει ἐπίσης μωσαϊκό λαῶν, ὄχι ἔθνος. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν εἶναι ἀμερικανοί, ἀμερικανοί εἶναι οἱ Ἰνδιάνοι καὶ κανένα κράτος δὲν ταυτίστηκε ποτέ μὲ τὴν ἀμερικανική ἠπειρο. Τὸ μόνο κοινό ποὺ ἔχουν εἶναι ἡ γλώσσα, τίποτε περισσότερο. Μὲ βάση τὸν Ἠρόδοτο ποὺ ἀναφέρει γιὰ τὸ ἐλληνικό ἔθνος: «τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα», οἱ ΗΠΑ δὲν ὐφίστανται ὡς ἔθνος. Οὕτε θρησκεία κοινή, οὔτε ἱστορία, οὔτε πολιτισμοί, οὕτε ἤθη κοινά.
Καὶ ἐδῶ ὄντως νὰ τονιστεῖ ὅτι τέτοια κράτη εἶναι τεχνητά. Καὶ σίγουρα γίνονται προσπάθειες γιὰ δημιουργία τεχνητῶν ἐθνῶν (π.χ. Σκόπια). Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι προϊόντα τῆς εὐρωπαϊκής ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἀπὸ τὸν 19ο αἰώνα καὶ ὕστερα. Οἱ εὐρωπαίοι προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν ἐθνική ταυτότητα ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπήρχε, γιὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν τὰ συμφέροντά τους. Ἄλλο οἱ μεμονωμένες καταστάσεις, ὅμως, κι ἄλλο νὰ λέμε ὅτι ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι τεχνητά ἤ κοινωνικά μορφώματα ἐν γένει καὶ ἐκ βάθρων.
Δὲν πιστεύω πὼς ὁ διἐθνισμός εἶναι ὑγιές φαινόμενο. Κι ἄν θεωρητικά εἶναι, δὲν νομίζω νὰ ἐφαρμόζεται ὑγιῶς. Βρίσκεται στὸν ἀντίποδα, ὅπως εἶπες, τοῦ φυλετισμοῦ, καὶ δὲν ἀποτελεῖ μεσότητα, δὲν ἀκολουθεῖ τὸν κανόνα τοῦ μέτρου, ὅπως συνήθως οἱ ἀρετές. Τώρα, ἡ καταγωγή/φυλή (ὅμαιμον) ὡς πρωταρχικό στοιχεῖο τοῦ ἔθνους ἔπαιζε κυρίαρχο ῥολο στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Στὸν σύγχρονο δὲν εἶναι άμελητέο, ἀλλὰ δὲν εἶναι καὶ καθοριστικό.
Δὲν ξέρω πώς νὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ τὸ νὰ δεχτοῦμε ὅτι τὰ ἔθνη εἶναι "ἐμπόδιο στὸ νὰ δοῦν τὰ κοινά συμφέροντά τους οἱ φτωχότεροι κάθε ἔθνους" μοὺ φαντάζει σαν νὰ βάζουμε τὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικά ἀγαθά πάνω ἀπὸ τὴν κοινή ἱστορία, τὴν κοινή πίστη, τὶς κοινές θυσίες καὶ τὰ ἤθη μας. Ἐντάξει, δὲν θέλει κανεὶς νὰ ὐπάρχει κοινωνική ἀνισότητα, ἀλλὰ νὰ βάζουμε τὸ ὑλικό καὶ τὸ ἐφήμερο πάνω ἀπὸ τὸ διαχρονικό καὶ τὸ ὑψηλό; Δὲν καταλαβαίνω καὶ τὸ ἐξής: γιατί νὰ εἶναι ἐμπόδιο, δὲν μποροῦμε νὰ συνεργαστοῦμε μένοντας ὁ καθένας ὄπως εἶναι; Τί πειράζουν τὰ σύνορα;
Κι ἐπειδή οἱ ἀντιπαραθέσεις δὲν εἶναι πάντα ἀνώδυνες, μὲ συγχωρεῖς ἄν τὸ ὕφος μου φάινεται κάπου εἰρωνικό ἤ ἐπιθετικό, δὲν ἔχω καμιά τέτοια πρόθεση.
Off topic:
Κι ἐγὼ προσωπικά κουράζομαι νὰ συζητάω, ὁπότε ἄν θέλεις σταματάμε τὸν χορό.
