Ο Δαίμων των blogs

[neaoktana]

ΟΧΙ ΕΛΛΕΙΜΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΛΛΑ ΕΛΛΕΙΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

<Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundación del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές . Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένας 28χρονος μαέστρος ο Γουστάβο Ντουνταμέλ, που βγήκε μέσα απο το El Sistema και που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες .>

η συνέχεια εδώ: http://maecenas.capitalblogs.gr/showArt ... mentsstart

[neaoktana]

Τυχαίο; ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ...
Τι λένε οι αριθμοί
και οι λέξεις για το εργασιακό μας μέλλον

η συνέχεια εδώ: http://kokkakis.capitalblogs.gr/showArt ... mentsstart

[neaoktana]

«Μία σύγκρουση που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί» είναι ο τίτλος της σημερινής τραγωδίας στην Κρήτη: Αν τα δύο μαχητικά αεροσκάφη F-16C/D Block 52+ της 340 Μοίρας ήταν εξοπλισμένα με Σύστημα Απεικόνισης Μάχης AACMI (Αutonomus Air Combat Maneuvering Instrumentation), ο διαγωνισμός για την προμήθεια του οποίου έχει ακυρωθεί τέσσερις (!) φορές από το 2001 είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα είχε συμβεί ποτέ το δυστύχημα που έχει βυθίσει στο πένθος την Π.Α..

Το κόστος του AACMI στον ΕΜΠΑΕ 2011-2015 δεν ξεπερνά το ένα έκτο του κόστους ενός F-16, μόλις 10 εκατ. ευρώ. Δηλαδή όσο ζημιώνει το δημόσιο ο ΟΣΕ επί τρεις ημέρες!

η συνέχεια εδώ: http://cell.capitalblogs.gr/listArticles.asp

[neaoktana]

Η Θλίψη κι η Οργή...

Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα, χωρίς να το καταλαβαίνουν…

Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο, όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά…

...Ηταν μια φορά κι έναν καιρό…

...Μια πανέμορφη λίμνη!

Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά, όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς…

Ως εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη, έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.

Η συνέχεια εδώ: http://mogadishu.capitalblogs.gr/showAr ... 2&blid=318

[neaoktana]

<Ο Πολιτισμός της συμμετοχής και ο πολιτισμός της ανεξάρτητης ψήφου.

Πόλις, πολιτισμός, πολίτευμα, πολίτης, πολιτικός.

Λέξεις βαριές, μα που ολοένα μοιάζουν να χάνουν το περιεχόμενό τους και το ειδικό τους βάρος.

Εν αρχή ήν η πόλις. Όλα τα άλλα έπονται. Κι όταν χαθεί η πόλις όπως την γνωρίσαμε, μένει πάλι ο πολιτισμός. Που δεν είναι τίποτε άλλο απο αυτά που μάθαμε και δημιουργήσαμε όταν όλα λειτουργούσαν μέσα στο πλαίσιο της πόλεως, των νόμων της και των αξιών της.

Αυτά όμως ίσχυαν πριν 2500 χρόνια. Τότε που οι πολίτες είχαν πρόσωπο και όχι persona.

Σήμερα, την εποχή των ανοικτών συνόρων και της εύκολα μεταδιδόμενης πληροφορίας, η εσωτερική συνοχή της πόλεως έχει χαθεί.

Η πόλις απαιτούσε συμμετοχή. "Τις βούλεται αγορεύειν;" Ένα δικαίωμα που ακούγοντάς το ήταν και προτροπή συμμετοχής. Άλλωστε όλοι κρινόντουσαν για την συνολική τους παρουσία στην κοινωνία της πόλεως.

Η συμμετοχή αντικαταστάθηκε απο την αντιπροσωπευτικότητα. Ψηφίζω άλλων για να βουλεύεται και να αποφασίζει για εμένα. Είθισται όταν διορίζω κάποιον ως πληρεξουσιό μου να έχω τη δυνατότητα να ανακαλώ την πληρεξουσιότητα. Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος της ψήφου. Ενδυναμώνει την αντιπροσωπευτικότητα. Παίρνω πίσω την ψήφο σημαίνει σου αφαιρώ το δικαίωμα να με εκπροσωπείς.

Πώς φτάσαμε όμως σήμερα να καταγράφουμε τέτοια υψηλά ποσοστά αποστροφής απο τους συνήθεις εκπροσώπους της βούλησής μας;

Πώς φτάσαμε σήμερα να έχουμε 300 αντιπροσώπους τους οποίους, αν όχι ευθέως, πλαγίως όμως χλευάζουμε;

Απο τις πέντε λέξεις που αναφέρθηκαν στην αρχή μετράμε απώλειες.>

Το υπόλοιπο εδώ: http://maecenas.capitalblogs.gr/listArt ... p?blid=404

[neaoktana]

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα....

<Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου στέλνουν e - mail , γιατί:

1. Σταμάτησα να πίνω Coca Cola, αφού έμαθα ότι χρησιμοποιείται για να καθαρίζουν τους λεκέδες στα WC.
2. Σταμάτησα να καταναλώνω ότι είχαμε στο ψυγείο γιατί το σελοφάν και τα τάπερ έχουν ουσίες που σου τρώνε τα σωθικά. Πέταξα και το φούρνο μικροκυμάτων γιατί είχα μια βόμβα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι.
3. Δεν πάω πλέον κινηματογράφο, για να μην κάτσω σε κάθισμα που ίσως να έχει καρφίτσα που φέρει τον ιό του AIDS.
4. Δεν αγοράζω πια από ντελικατέσσεν σπιτικά ντολμαδάκια της κυρά-Μαρίας από τότε που διάβασα ότι είναι της κονσέρβας και με δουλεύουν.
5. Μυρίζω άσχημα, αφού δεν βάζω πλέον αποσμητικό διότι ίσως μου προκαλέσει καρκίνο. Δεν λούζομαι γιατί φοβάμαι τις εγκεφαλίτιδες.
6. Δεν παρκάρω πλέον το αυτοκίνητό μου στα supermarkets, ούτε μετακινούμαι με το μετρό διότι ίσως κάποιος μου δώσει να δοκιμάσω κάποιο άρωμα ή μου βάλει σπρέι, για να με ληστέψει αργότερα.
7. Δεν απαντώ το κινητό μου, διότι ίσως μετά μου πουν να πάρω σε κανένα παράξενο νούμερο και μου έρθει μετά ο λογαριασμός με κλήσεις σε Τζούνω στην Αλάσκα, Χαράρε ή Τιχουάνα. Από τότε μάλιστα που έμαθα ότι μπορεί κάποιος να σε παρακολουθεί, ακόμα και αν το έχεις κλειστό, στο σπίτι μιλάμε με σημειωματάκια.
8. Δεν πίνω πλέον ποτά από τενεκεδάκι, διότι φοβάμαι ότι ίσως μου προκαλέσουν κάποια ασθένεια διότι έμαθα ότι τα χρησιμοποιούν οι αρουραίοι για να κάνουν κακά επάνω τους.
9. Όταν βγαίνω έξω σε κάποιο κλαμπ, δεν κοιτάζω κανέναν, ακόμα και αν είναι ωραία γυναίκα, διότι ίσως μετά μου δώσει ναρκωτικά, με πάρει σε κάποιο ξενοδοχείο και μου βγάλει το συκώτι ή άλλο όργανο για να το πουλήσει στη μαύρη αγορά και ξυπνήσω σε μια μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
10. Κατέθεσα όλες τις οικονομίες μου στον λογαριασμό της Αmy Bruce, που είναι άρρωστη στο νοσοκομείο, 7.000 περίπου φορές. Είναι αξιοθαύμαστο, αυτό το παιδί είναι 8 χρόνων από το 1995!!!
11. Δεν τρώω πια χάμπουργκερ στα Mc Donald/s γιατί δεν είναι πραγματικό κρέας.
12. Δεν τρώω πια κρέας από τότε που είδα σε εκείνο το e-mail με τι ταΐζουν τα μοσχάρια και τις αγελάδες. Εννοείται ότι έκοψα και το γάλα αφού διάβασα ότι στα σούπερ μάρκετ πουλάνε, με μαιμουδιά, ληγμένο. Εννοείται ότι μετά το mail που έδειχνε ότι ποτίζουν τα λαχανικά με ακάθαρτα νερά, τα έκοψα και αυτά.
13. Από τα πολλά mails με τσόντες που λαμβάνω, γέμισα κόμπλεξ από τα μεγέθη των ανδρικών μορίων και τα καμασουτρικά που είδα..που ντρέπομαι πια να πηδήξω.
14. Έγραψα το όνομά μου περίπου 3.000 φορές σε μια λίστα για να σώσω ένα σπάνιο είδος σκίουρου και άλλες 34.967 για να επιστρέψουν οι Άγγλοι τα Ελγίνεια.
15. Έχω μαζέψει περίπου 3.000 χρόνια με κακή τύχη, 18 χρόνια σεξουαλικής ανικανότητας, οι δικοί μου έχουν αρρωστήσει βαριά 7.954 φορές, και έχω πεθάνει 67 φορές από τα chain letters που μου έστειλαν.

Υ.Γ. ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ Ε-ΜΑΙL ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 8.500.000 ΑΤΟΜΑ,
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 18:34 ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
ΕΝΑΣ ΑΡΑΠΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ,
ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ
ΚΑΙ ΘΑ "ΑΠΑΥΤΩΣΕΙ" ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ.>

Από εδώ: http://gerodimos.capitalblogs.gr/showAr ... ment193517

[neaoktana]

Για κάποιο λόγο ένιωθα ότι η ζωή μου άρχιζε εκείνο το απόγευμα

<Βρισκόμουν εκεί από την πρώτη στιγμή...

Στην αδρεναλίνη που κυκλοφορούσε στις φλέβες των γονιών σου όταν
έκαναν έρωτα για να σε συλλάβουν...

Και μετά στο υγρό που η μητέρα σου έστελνε στη μικρή καρδιά σου, όταν
ακόμα ήσουν απλώς ένα παράσιτο...

Εφτασα σ΄ εσένα προτού μπορέσεις να μιλήσεις, προτού ακόμα μπορέσεις να καταλάβεις κάτι απ΄ αυτά που σου έλεγαν οι άλλοι...

Βρισκόμουν εκεί, όταν αδέξια, προσπαθούσες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, εμπρός στο πειραχτικό και γελαστό βλέμμα όλων...

Οταν ήσουν απροστάτευτος και εκτεθειμένος, όταν ήσουν ευάλωτος κι είχες ανάγκη...

Μ΄ έφερε στη ζωή σου το χέρι της μαγικής σκέψης...

Με συνόδευαν οι προλήψεις και τα ξόρκια, τα φετίχ και τα φυλαχτά, οι καλοί τρόποι, οι συνήθειες και η παράδοση, οι δάσκαλοί σου, τα αδέρφια σου και οι φίλοι σου…

Προτού μάθεις πως υπήρχα, διαίρεσα την ψυχή σου σ΄ έναν κόσμο φωτός κι έναν κόσμο σκότους...Εναν κόσμο για το καλό κι έναν για τα υπόλοιπα...>

η συνέχεια εδώ: http://mogadishu.capitalblogs.gr/showAr ... 3&blid=318

[neaoktana]

Περί της χρηματοπιστωτικής κρίσης - The Crisis of Credit Visualized http://blackadder.capitalblogs.gr/showA ... mmentstart

[ili@]

Τι μαθαίνεις την επόμενη μέρα των εκλογών
http://kkmoiris.yooblog.gr/2010/11/16/1257/

Απολύτως σοβαρά χωρίς καμία διάθεση για αστεϊσμούς. Τόσες φορές το κάναμε επανάληψη το μάθημα, ακόμη κουμπούρες είμαστε.

Ηττημένος δεν υπάρχει. Όλοι κερδισμένοι είναι εν δήμω. Εν οίκω είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Για λόγους ευκολίας όμως (αλλιώς αρθράκι δεν βγαίνει) αναφερόμαστε σε νικητή και ηττημένο.

Νικητής είναι αυτός που πήρε τον δήμο. Ηττημένος αυτός που θα δεν θα γίνει χαλίφης. That simple.

Για τον νικητή δεν υπάρχουν «αντίπαλοι». Είναι ο «δήμαρχος όλων των δημοτών». Απλά μερικοί «όλοι» θα είναι πιο «όλοι» από κάποιους άλλους.

Ο νικητής έχει σκοπό να συνεργαστεί με τον απερχόμενο δήμαρχο αλλά και με τον ηττημένο του αντίπαλο για το καλό του τόπου. Αν ο απερχόμενος και ο ηττημένος είναι ένα και το αυτό, κερδίζει χρόνο από ανούσιες συναντήσεις.

Όλοι οι υποψήφιοι είναι «υπερκομματικοί». Απλά τα κόμματα επέμεναν πιεστικά, φορτικά, εκβιαστικά, σχεδόν ετσιθελικά να μπουν στο πρόγραμμά τους ως «Μεγάλοι Χορηγοί».

Οι «Μεγάλοι Χορηγοί» αγαπούν τους καλούς και ικανούς υποψήφιους αλλά αγαπούν ακόμη περισσότερο την επένδυσή τους. Η χορηγία θα επιστραφεί στο ακέραιο, έντοκα και εντός προθεσμίας. Απλά ο «νικητής» θα πληρώσει κάτι παραπάνω.

Ο νικητής θα επιδιώξει την «μέγιστη δυνατή συναίνεση». Αυτή είναι κάτι σαν το «ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο», χρήσιμο πριν ανακαλυφθούν τα κομπιουτεράκια αλλά άχρηστο μετά την «αρχή της πλειοψηφίας : εμείς κάνουμε τα δικά μας κι εσείς στη γωνιά σας».

Για τον ηττημένο ο νικητής είναι πάντοτε «ο δήμαρχος της μειοψηφίας». Η μειοψηφία είναι κάτι πάρα πολύ ελαστικό, συστέλλεται και διαστέλλεται ανάλογα με την πίκρα του ηττημένου.

Ηττημένος είναι αυτός που λέει μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων «δώσαμε έναν ωραίον αγώνα». Δυστυχώς γι αυτόν πρόβλεψη μπόνους εδρών για το «ευ αγωνίζεσθαι» δεν προβλέπεται στο Σύνταγμα.

Για τον νικητή, η επόμενη μέρα είναι πάντα «δύσκολη». Για τον ηττημένο δυσκολότερη. Για μας business as usual…

Νικητής και ηττημένος (καθώς και οι Υψηλοί Χορηγοί τους) δηλώνουν πως «έλαβαν το μήνυμα». Το επόμενο δευτερόλεπτο πατάνε delete. Αυτή είναι η μοίρα των μηνυμάτων.

Ο νικητής που εκλέγεται πρώτη φορά δηλώνει πως ήρθε «αλλαγή εποχής». Το αν θα επακολουθήσει βαρύς χειμώνας ή μουντό φθινόπωρο θα φανεί στη συνέχεια. Καλοκαίρια και άνοιξη έχουν μεταδημοτεύσει προ πολλού.

Ο νικητής υπόσχεται «κανόνες, διαφάνεια, δικαιοσύνη», θα μπορούσε να υποσχεθεί «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», ενδεχομένως και «ισονομία, ισοπολιτεία», γιατί όχι και «ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη». Πολιτική, άλλωστε, είναι η ανακύκλωση ωραίων λέξεων αφού πρώτα αφαιρέσεις το περιεχόμενό τους για να μην εθιστεί ο κυρίαρχος λαός.

Υπάρχουν τριών ειδών πολίτες : οι «υπεύθυνοι» (για τον νικητή), οι «παραπλανημένοι» (για τον ηττημένο) και οι «καναπεδάτοι» (για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). Ειδικά οι τελευταίοι χαλάνε την μαγιά ενός κέικ με πρώτης ποιότητας υλικά. Θα ήταν ασέβεια στους θεσμούς να γράψω κάτι για τον Master Chef εδώ, οπότε το βουλώνω.

Υπάρχει και τέταρτη κατηγορία πολιτών, οι «νικήσαμε». Και πέμπτη, οι «είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Θα ήταν ασέβεια απέναντι στην κοινή λογική όμως να μη γράψω κάτι για τους γλίτσες, οπότε δεν άντεξα.

Το γράφει και το Σύνταγμα, τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη, ποτέ η αποχή των ενενήντα εννέα δεν πρόκειται να κερδίσει τον έναν που θα πάει να ψηφίσει. Αυτόν τον ένα χρειάζεται ο νικητής. Του φτάνει και του περισσεύει.

Μόλις ανακοινωθούν τα αποτελέσματα περιμένεις την Παπαρήγα να πει «ήρθε η ώρα της ανατροπής», τον Τσίπρα «εμείς δικαιωθήκαμε», τον Καρατζαφέρη «ελπίζω σήμερα κάποιοι να πήραν το μάθημά τους» και τον Μαρινάκη «όλοι ξέρουμε πώς πήρε πέρυσι το πρωτάθλημα ο ΠΑΟ». Έτσι πάνε αυτά, it ain’t over till the fat lady sings. Όχι, η Μπακογιάννη δεν ξαναβρήκε τα χαμένα της κιλά. Αλλά επιμένει να βγει στο σανίδι, κι ας αποδειχτεί βρεμμένο….

Την επόμενη μέρα των εκλογών μαθαίνεις πως μπορεί μεν να «νίκησες» αλλά ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και τα κοινόχρηστα εξακολουθούν να είναι απλήρωτα….απλά αν «έχασες», η πίκρα είναι μεγαλύτερη γιατί έχεις απλήρωτα και τα φροντιστήρια.

Δήμαρχος ή περιφερειάρχης, νυν ή απερχόμενος, με απλήρωτο λογαριασμό δεν υπάρχει. That simple.

Δεν χρειάζεται να έχεις άγχος για το αν θα επιλέξεις τον σωστό ή τον λάθος υποψήφιο. Αυτοί ποτέ δεν έχουν. Αν δεν τους κάνει αυτός ο λαός, μπορούν πάντα την επόμενη μέρα των εκλογών να επιλέξουν άλλον.

[neaoktana]

" Το ρολόϊ και το λάδι" , μια διδακτική ιστορία

<(Αυτή η ιστορία περιγράφει με πολύ απλό τρόπο το τί έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Κάντε μόνοι σας τις κατάλληλες αντιστοιχίσεις )

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο Ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.

Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.

Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρεται να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογίου, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο Ιταλός αξιωματικός.>

η συνέχεια εδώ: http://shareholder-cs.capitalblogs.gr/s ... 31&blid=14
(ο οικοδεσπότης του βλοκιου είναισυνάδελφος Μηχανικός)