
Νιώθω αηδία και απελπισία κάθε φορά που έρχονται οι φοιτητικές εκλογές...
Όχι απλά γιατί βλέπω την προσωποποίηση του εξευτελισμού, της χειραγώγησης, της εθελοτυφλίας, όχι απλά γιατί βλέπω τη διαιώνιση ενός καλλιεργημένου μίσους μεταξύ ανθρώπων-συμφοιτητών, όχι απλά γιατί βλέπω νέα άτομα να ενστερνίζονται έναν τρόπο σκέψης πού αρμόζει σε άτομα απογοητευμένα από τη ζωή ή άτομα χωρίς την παραμικρή πίστη στη δύναμη του εαυτού τους.....
Με τρομάζει το γεγονός ότι άτομα τέτοια εκκολάπτονται για να γίνουν οι αυριανοί πολιτικοί......
(Τι καλύτερο προσόν από την εγκαταλελειμμένη συνείδηση, την επιτυχή εκμετάλλευση προβατ... εχμ ανθρώπων.. , τη μαεστρία στο ψέμα και τον θεατρινισμό... "αξίες" διάχυτες σε αρκετούς από του θαμώνες των τραπεζιών)
Με τρομάζει το πόσο καλά μας έχουν κοιμίσει...
Το πόσο εύκολα πείθεται η κοινή γνώμη...
Με τρομάζει ακόμα που δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πρόταση αλλαγής του κατεστημένου εφικτή και με, τουλάχιστον λογικώς, αποδεικτέα αποτελέσματα...( α ρε αριστερά...κι εσύ υπάρχεις γιατί είσαι κομμάτι της παράστασης που έχουν στήσει...αν ήσουν όντως "επικίνδυνη" θα είχες απαγορευτεί...)
Βλέποντας μια τέτοια παγιωμένη εικόνα σήψης σε όλο το φάσμα της έννοιας "σύγχρονη Ελλάδα" , μια σαπίλα που έχει καταφέρει να μολύνει την ίδια τη μίτρα διαμόρφωσης (σε μεγάλο βαθμό) προσωπικότητας, πολιτικής και ανθρωπιστικής συνείδησης και κριτικής ικανότητας,τα πανεπιστήμια, συνειδητοποιώ ότι χρειάζονται πολλές περισσότερες θυσίες από χιλιάδες συζητήσεις, από δεκάδες πορείες , από πολλά λίτρα αίματος και αρκετές ζωές...
Για να κλείσω με κάτι λιγότερο off topic... Οι φοιτητικές παρατάξεις πρέπει να φύγουν... ΔΕΝ ΤΙΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ (το αντίθετο προφανώς)... Δεν είμαι των άκρων ούτε και κατά του συνδικαλισμού με την ιδανική του έννοια...αλλά η πραγματική εικόνα απέχει έτη φωτός από κάτι το υγιές...
Είμαστε νέοι και έξυπνοι και όσο και αν δεν φαίνεται έχουμε το ΙΔΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.. ειναι ΚΟΙΝΟ.. δεν λέω ότι θα πετύχουμε ποτέ ομοφωνία (μάλλον ευτυχώς) αλλά αν το καταλάβουμε θα πετύχουμε μια πιο σωστά προσανατολισμένη κατεύθυνση...
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες χωρίς να επαναλαμβάνομαι αλλά τελειώνω εδώ με μια ερώτηση-απορία :
Αν η πλειοψηφία των φοιτητών ψήφιζε την απαγόρευση παρατάξεων(έτσι ξερά να πάρουν τις αφίσες τους, τα τραπεζάκια τους, τις καρέκλες, τις σημειώσεις (μέγιστη παγίδα *%#@%$! ), την κάπνα τους, τους καφέδες τους, την χασομέρια τους και να πάνε στο καλό) θα ίσχυε το ψήφισμα ή θα ήταν κατά της δημοκρατίας (χα χα). Και αν ήταν κατά και άρα άκυρο, τι σόι δημοκρατία είναι αν ο δήμος δεν κάνει αυτό που θέλει. Δημοκρατία για τη δημοκρατία ή δημοκρατία για το λαό ;