Ειδήσεις & Κείμενα

[intelx86]

Η οντολογική θεμελίωση της κατωτερότητας της γυναίκας στον Χριστιανισμό, του Ευτύχη Μπιτσάκη

Οι αντιλήψεις της χριστιανικής θρησκείας για τις γυναίκες καθορίστηκαν από τις συνθήκες της εμφάνισης και της συγκρότησης του χριστιανισμού: συνθήκες οικονομικές, κοινωνικές και ιδεολογικές. Ο Χριστιανισμός, σωτηριακή θρησκεία, εμφανίστηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας στην περίοδο της γενικευμένης βαρβαρότητας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ως κίνημα των κατακτημένων λαών, των δούλων, των πληβειακών στρωμάτων. Πηγές του χριστιανισμού ήταν οι ιουδαϊκές παραδόσεις, ειδικά η αναμονή του Μεσσία, αλλά και παραδόσεων των Αιγυπτίων και των λαών της Μέσης Ανατολής. Μορφές όπως της Παρθένου, του Θεού που θνήσκει και ανασταίνεται κ.λπ., υπάρχουν ακόμα και στους ελληνικούς ειδωλολατρικούς μύθους.

Του Ευτύχη Μπιτσάκη, στο Alfavita.gr, στις 27/5/2010

Ο Χριστιανισμός συγκροτήθηκε δογματικά από τον Παύλο και τους πατέρες της Εκκλησίας, με στοιχεία από την ιουδαϊκή παράδοση και την ελληνική φιλοσοφία. Βασική αρχή του χριστιανισμού είναι ο οντολογικός δυϊσμός: η αντίθεση ύλης και πνεύματος, σώματος και ψυχής, δυϊσμός σύμφωνος με την ιουδαϊκή παράδοση, αλλά και με τον ιδεαλισμό των Πυθαγορίων, του Πλάτωνα και των Νεοπλατωνικών. Κατά τον Χριστιανισμό, ο Θεός, πνευματική αρχή, δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός. Η ύλη, συνεπώς, είναι δημιούργημα του πνεύματος και κατ' αρχήν, κατώτερη. Αλλά η αντίθεση αυτή, όπως θα σημειώσουμε, δεν είναι απόλυτη.

Ως προς τον άνθρωπο: «Λαβών χουν» ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και ενεφύσησεν εις αυτόν «πνοήν ζώσαν». Πρώτη αντίφαση: σώμα θνητό, υλικό, και άυλη, αθάνατη ψυχή. Και η γυναίκα; Αυτή πλάστηκε από την πλευρά του Αδάμ, ως «βοηθός» του. Συνεπώς: Ύλη, κατώτερη από το πνεύμα. Γυναίκα, υποδεέστερη από τον Άντρα. Επιπλέον: Οι Πρωτόπλαστοι ζούσαν στον Παράδεισο. Για την εκδίωξη και την απαρχή των δεινών τους, υπεύθυνη ήταν η γυναίκα: η Εύα και το μήλο της Γνώσεως. (Σ' αυτό τον μύθο θα ανιχνεύσουμε μια πρώτη μορφή αποξένωσης, που θα διατυπωνόταν φιλοσοφικά από τον Χέγκελ και θα ερμηνευόταν κοινωνιολογικά από τον Μαρξ). Αλλά: Δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού: μήπως ο μύθος μαρτυρεί υπέρ της πνευματικής ανωτερότητας της γυναίκας; Η πτώση του ανθρώπου, γράφει η Τζίνα Πολίτη, ήταν αποτέλεσμα της ανυπακοής της Εύας απέναντι στον αυταρχικό νόμο του Πατρός. «Η ανυπακοή της θα γινόταν αίτιο της ενσάρκωσης του Υιού, ο οποίος θα ανοίξει το δρόμο της επίγειας ανυπακοής [...]. Τοποθετημένη σ' αυτό το πλαίσιο, η Πτώση απαλλάσσεται από την ιδιότητα του μελοδράματος του boudoir και η Εύα από τον ρόλο μιας επιπόλαιης κοκέτας». (Τζίνα Πολίτη, Περί αμαρτίας, πάθους, βλέμματος και άλλων τινών, Άγρα, 2006, σελ. 52).

Αυτά ως προς την οντολογική θεμελίωση του χριστιανισμού. Το θεμέλιο αυτό και οι εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες καθόρισαν την ιστορικά μεταβαλλόμενη αντίληψη και πράξη της χριστιανικής θρησκείας και Εκκλησίας, σε σχέση με τις γυναίκες.

Η ύλη, λοιπόν, δημιούργημα και κατώτερη από το πνεύμα. Όμως, ως δημιούργημα, η ύλη μετέχει στην ιερότητα του κτίσματος. Το σώμα, κατώτερο από την ψυχή. Η επίγεια ζωή, προετοιμασία θανάτου. «Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού». Αρνητική συνεπώς αντίληψη για τη ζωή. Ο χριστιανικός ασκητισμός είναι στάση ζωής θεμελιωμένη σʼ αυτές τις αρχές. Όμως η ύλη μετέχει της ιερότητας της δημιουργίας. Η φροντίδα για το σώμα δεν είναι αμαρτία. Ο ιερέας εύχεται υπέρ «ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης» και ευλογεί τον «άρτον και τον οίνον». Ο άνθρωπος είναι φορέας του προπατορικού αμαρτήματος και ο σαρκικός έρωτας είναι αμάρτημα. (Ο πιστός, πριν κοιμηθεί προσεύχεται για ύπνο «πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον»). Όμως ο ιερέας εύχεται στους νεόνυμφους «αρμονίαν ψυχών και σωμάτων». Ευλογεί την οικογένεια, παρομοιάζοντας την μητέρα ως «άμπελον ευκλιματούσαν» με τα παιδιά, «κύκλω της Τραπέζης», πραγμάτωση της χαράς της ζωής. Συνεπώς: Αντιφάσεις! Ασκητικό και «υλιστικό» ρεύμα. Πώς εξελίχτηκαν λοιπόν οι απόψεις και η πρακτική της χριστιανικής θρησκείας για τον κόσμο, τη ζωή και ειδικά για τη γυναίκα;

Η γυναίκα, εξελικτικά στην ιστορία, από τη σκοπιά του Χριστιανισμού

Η πρωτόγονη, παγανιστική αντίληψη για τη ζωή, ήταν αισιόδοξη. Στις αρχαίες κοινωνίες και αντίστοιχα στις μυθικές κοσμοαντιλήψεις, η γυναίκα δεν ήταν κατώτερη από τον άνδρα. Ιέρειες και Θεές κοσμούν ειδικά το πάνθεο των ελληνικών μύθων (η Δήμητρα, π.χ., είναι θεά της γεωργίας, η Ήρα προστάτις της οικογένειας).

Επίσης, στην πρωτόγονη οικογένεια η θέση της γυναίκας δεν ήταν υποδεέστερη. Το αντίθετο. Και η ύπαρξη της μητριαρχίας μαρτυρεί την υπεροχή της γυναίκας σε μια φάση των πρωτόγονων κοινωνιών. Όμως ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε και διαδόθηκε σε μια δουλοκτητική κοινωνία, και ειδικά στην πατριαρχική ιουδαϊκή κοινωνία. Πατριαρχικές κοινωνικές σχέσεις και δουλεία καθόρισαν την υποδεέστερη θέση της γυναίκας στις κοινωνίες του πρώιμου Χριστιανισμού. Ως προς τη δουλοκτησία, ο Παύλος έγραφε στην Πρός Εφεσίους επιστολή: «Οι δούλοι υπακούετε τοίς κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τώ Χριστώ». Παρά ορισμένες αντίθετες απόψεις, ο Χριστιανισμός δέχτηκε τη δουλεία και συνιστούσε την υποταγή. Την ίδια εποχή, οι πατριαρχικές κοινωνικές σχέσεις καθόρισαν τη στάση της εκκλησίας απέναντι στην γυναίκα και την οικογένεια. Πάλι ο Παύλος στην πρός Εφεσίους επιστολήν: «Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε, ως εν Κυρίω, ότι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας». Επίσης «ώσπερ η Εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί». Παρά ταύτα, «οι ανδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα». (Μεγαλοψυχία τους.)

Η κατωτερότητα της γυναίκας συνεπώς ήταν οντολογικά θεμελιωμένη. Η αμαρτωλή φύση της, επίσης δεδομένη, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Η γυναίκα είναι μιαρή. Δεν δικαιούται να εισέρχεται στο Ιερό της Εκκλησίας. Δεν δικαιούται να γίνει ιέρεια.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά, η οποία δεν αφορά μόνο τις γυναίκες: Είναι γνωστοί οι διωγμοί των χριστιανών στην περιοχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όμως ο Κωνσταντίνος ο λεγόμενος Μέγας, ανακήρυξε το 313 τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η αντίθεση ειδωλολατρών-χριστιανών αντιστράφηκε. Τώρα οι χριστιανοί γκρέμιζαν τους ειδωλολατρικούς ναούς και δολοφονούσαν ειδωλολάτρες. Ο Ιουλιανός (331-363), ο οποίος θέλησε να ξαναδώσει ζωή στην αρχαία θρησκεία, στον αρχαίο ορθολογισμό και στην αισιόδοξη αντίληψη για τη ζωή, ονομάστηκε αποστάτης και παραβάτης. Η μαθηματικός και φιλόσοφος Υπατία (370-415 μ.Χ) δολοφονήθηκε από τους χριστιανούς. Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας κάηκε από τους χριστιανούς. Η θρησκεία της αγάπης είχε μεταμορφωθεί σε θρησκεία του μίσους. Εν τέλει ο Ιουστινιανός έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές, βάζοντας και τυπικά τέλος στην αρχαία Φιλοσοφία.

Και εδώ ανακύπτει μια νέα αντίφαση: Ο Παύλος και οι Πατέρες, γνώστες της ελληνικής γραμματείας, προσπάθησαν να θεμελιώσουν φιλοσοφικά τη νέα θρησκεία στηριζόμενοι κυρίως στον Πλάτωνα και στους Νεοπλατωνικούς. Όμως η ειδωλολατρεία, όπως και ο ελληνικός ορθολογισμός και ο ανθρωπισμός (στωϊκοί, σοφιστές, Δημόκριτος, Επίκουρος, κ.λπ.), βρισκόταν σε αντίφαση με τη νέα θρησκεία, η οποία αναπτύχθηκε πριν και μετά την περίοδο της καταπληκτικής άνθησης της ελληνικής επιστήμης, ειδικά των μαθηματικών και της αστρονομίας. (Ας θυμηθούμε: Ευκλείδης 300 π.Χ., Αρχιμήδης 287-212 π.Χ., Απολλώνιος 200 π.Χ., Ίππαρχος 160 π.Χ., Ερατοσθένης 200 μ.Χ., κ.λπ). Λοιπόν;

Αναφερθήκαμε στη δολοφονία της Υπατίας. Το κάψιμο πρωτοπόρων επιστημόνων θα συνεχιζόταν τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Στον βυζαντινό Μεσαίωνα, η γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως κατώτερη από τον άντρα. Όμως θυμηθείτε την Κασσιανή και την Άννα την Κομνηνή. Και αυτές δεν ήταν οι μόνες μορφωμένες. Ακόμα και στον δυτικό Μεσαίωνα, οι γυναίκες στα μοναστήρια καλλιεργούσαν τα γράμματα και συνέβαλλαν στην ανάπτυξή τους.

Η καπιταλιστική περίοδος

Και ο καπιταλισμός; Οι επαναστάσεις της αστικής τάξης δεν αναγνώρισαν αμέσως την ισότητα ανδρών και γυναικών. Στην Ελλάδα η ισότητα αναγνωρίστηκε μόλις το 1975! Βέβαια, εν τέλει, και με αγώνες, η τυπική ισότητα ανδρών και γυναικών αναγνωρίστηκε στις κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες. Ο καπιταλισμός «απελευθέρωσε τις γυναίκες», μετατρέποντας τις σε «ελεύθερη εργατική δύναμη». Ελευθερία με διπλή δουλεία: εργασία και οικογένεια. Συνολικά: Η γενικευμένη αλλοτρίωση στις κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες καθόρισε και τις νέες μορφές της γυναικείας δυστυχίας. Ας θυμηθούμε τον Μαρξ: Παντού όπου κυριάρχησε ο καπιταλισμός, κατέστρεψε τις φεουδαρχικές πατριαρχικές σχέσεις. Στη θέση τής σκεπασμένης με θρησκευτικές και πολιτικές αυταπάτες εκμετάλλευσης, έβαλε την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση. Το γυμνό συμφέρον. ("Κομμουνιστικό Μανιφέστο".) Ο νοών νοείτω, για άντρες και για γυναίκες!

Και τώρα τί; Εχθρός της γυναίκας δεν είναι ο άντρας. Κοινός εχθρός είναι ο καπιταλισμός. Πρώτα λοιπόν η ανατροπή της σημερινής μορφής ανταγωνιστικής κοινωνικής συμβίωσης. Και την ίδια στιγμή: Θα ξαναβρεί η ανθρωπότητα τη γοητεία του μύθου και της ουτοπίας σ' ένα ανώτερο επίπεδο; Το θαυμάζειν ως στιγμή του συμπαντικού γίγνεσθαι; Την ενότητα του άντρα και της γυναίκας, ενότητα που δεν εκμηδενίζει τη διαφορά;

[ili@]

Εναντια στην αριστερη εκδοχη της οχλοκρατιας
(Υποτιτλοι: “Μια αριστερη κριτικη στον τροπο που γινονται οι φοιτητικες γενικες συνελευσεις” ή “Τι εμαθα στον Καναδα για την αμεσοδημοκρατια”)

Στα φοιτητικα μου χρονια (και φανταζομαι ακομα), ενα ζητημα που επανερχοταν σε τακτικη βαση στον φοιτητικο συνδικαλισμο ηταν ο τροπος “διεξαγωγης της συνελευσης”.Το ζητημα το σηκωναν τακτικα ομαδες φοιτητων που αυτοπροσδιοριζονταν σαν “ανεξαρτητες”, χωρις δηλαδη “κομματικες δεσμευσεις” και συνηθως συνοδευοταν και απο μια πλατφορμα εναντια στις κινητοποιησεις (καταληψεις, φοιτητικες απεργιες κτλ) και μια γενικοτερη πολιτικη οπτικη στα εκαστοτε πολιτικα ζητηματα που βρισκοταν δεξιοτερα απο τις θεσεις που επαιρνε η ριζοσπαστικη Αριστερα (πχ υπερ συγκεκριμενων μετρων του νομου πλαισιου που τοτε σαν Αριστερα αντιμαχομασταν).

Το μπαγκραουντ ηταν οτι βρισκομουν σε μια σχολη (ΗΜΜΥ ΕΜΠ) οπου στις συνελευσεις κυριαρχουσε πολιτικα η ριζοσπαστικη Αριστερα, και συγκεκριμενα η ΑΝΑΦΗ, σχημα της ΕΑΑΚ, συχνα σε συμμαχιες με σχετικα μικροτερα σχηματα της Αριστερας οπως η Ασυμμετρια (στην οποια συμμετειχα) και οι Αγωνιστικες Κινησεις. Η ΔΑΠ εμφανιζοταν συνηθως αδυναμη στις συνελευσεις, αλλα διεκδικουσε με αξιωσεις τις εκλογες, ενω η ΠΑΣΠ και η ΠΚΣ ειχαν αντιστοιχα μικροτερες ή μεγαλυτερες μειοψηφικες παρουσιες.Το πολιτικο κενο που υπηρχε στον χωρο μεταξυ της ριζοσπαστικης Αριστερας και της ΠΚΣ απο τη μια και των καθεστωτικων παραταξεων απο την αλλη, οι οποιες (δικαιως) απο τους φοιτητες αντιμετωπιζονταν με δυσπιστια, συχνα γεμιζε απο βραχυβιες “ανεξαρτητες κινησεις” με χαρακτηριστικα σαν αυτα που ανεφερα νωριτερα.(Περασα και γω καποτε απο μια τετοια, πριν ριζοσπαστικοποιηθω πολιτικα.)

Στο ζητημα της “διεξαγωγης της συνελευσης”, τα θεματα που προβαλλονταν ηταν συνηθως μια κριτικη στον τροπο ληψης αποφασεων (κατεβασματα take-it-or-leave-it πλαισιων απο τις παραταξεις), στις συνθηκες της συνελευσης (καπνισμα, φασαρια, χρηση μικροφωνου) και στον τροπο με τον οποιο λειτουργει το προεδρειο (μακροσκελεις τοποθετησεις, ερωτησεις κτλ). Καποιες απο αυτες τις προτασεις, πχ το καπνισμα και το μικροφωνο, σιγα σιγα ωριμασαν και υιοθετηθηκαν και απο την ριζοσπαστικη Αριστερα, οι αλλες αποσο ξερω ακομα δεν εχουν απαντηθει. Σε τελικη αναλυση, ο τροπος διεξαγωγης της συνελευσης ηταν και παραμενει βασισμενος σε μια σειρα κατα βαση εθιμικων κανονων (βασισμενων σε ενα νεφελωδες καταστατικο) και συχνοτατα ηταν οχλοκρατικος, με τις δυνατοτερες αγριοφωναρες να αποτελουν πολιτικο ατου, και με το “κατεβασμα κοσμου” για να ψηφισει να παιζει σημαντικο ρολο (ενδιαφερον παραλληλισμος πώς αντιστοιχα το ελληνικο πανεπιστημιο εχει μεταλλαχτει σε εξεταστικο κεντρο στο κυνηγι της “αποτελεσματικοτητας”).

Τα τελευταια δυο χρονια στον Καναδα εχω ανακατευτει ενεργα με διαδικασιες σχηματισμων της εκει ριζοσπαστικης Αριστερας. Εχω συμμετασχει στην Greater Toronto Workers Assembly, σε προσπαθεια δημιουργιας πολιτικου πολου της ριζοσπαστικης Αριστερας στο UofT, σε κινηματικες διαδικασιες για το G20, στην αμεσοδημοκρατικη λειτουργια των Rhythms of Resistance κτλ. Αυτο που μου ειχε κανει αρχικα πολυ μεγαλη εντυπωση, σαν “ποιοτητα δημοκρατιας” ηταν ο εξαιρετικα δομημενος τροπος με τον οποιο παντα γινονται οι συνελευσεις.

Σε καθε αμεσοδημοκρατικη διαδικασια συμβαινουν τα παρακατω πραγματα. Υπαρχει παντα μικρο σε μεγεθος προεδρειο το οποιο ενεργα συντονιζει την συνελευση, δινοντας και αφαιρωντας το λογο. Υπαρχει παντα σαφης χρονικος περιορισμος για το συνολο της διαδικασιας, που αρα περιοριζει και τους χρονους που μπορουν να καταλαμβανουν οι διαφοροι ομιλητες. Υπαρχει ενας σαφης (επισης εθιμικος) τροπος με τον οποιο παιρνονται αποφασεις: ψηφιζεται ενα κειμενο, υπαρχει συγκεκριμενος τροπος να γινουν προτασεις για αλλαγες στο κειμενο και για ψηφοφορια στις προτασεις. Υπαρχει παντα καποιος που κραταει πρακτικα. Υπαρχει παντα ατζεντα της ημερας και η σειρα διεξαγωγης της συζητησης ακολουθει παντα την ατζεντα. Αν καποιο ζητημα δεν επιλυθει στην συγκεκριμενη συνελευση, μεταφερεται στην επομενη. Πολλες φορες, για ζητηματα που θεωρειται οτι απαιτειται περισσοτερη επεξεργασια ή αναλυση, γινονται καλεσματα για τη δημιουργια υποεπιτροπων που τα εξεταζουν και γραφουν αναφορες για ψηφιση και/ή αλλαγη ή απορριψη απο την επομενη συνελευση.

Απο ολα αυτα, σημαντικοτερο θεωρω τον ρολο του προεδρειου. Καθως στον Καναδα τα ζητηματα identity politics παιζουν πολυ μεγαλυτερο πολιτικο ρολο αποτι στην Ελλαδα, υπαρχει η κουλτουρα οτι δουλεια του προεδρειου ειναι να διατηρει την ισορροπια αναμεσα στους φωνακλαδες και σε εκεινους οι οποιοι ειναι λιγοτερο πιθανο να προσπαθησουν να μιλησουν. Για παραδειγμα, εχοντας μια αναλυση για την καταπιεση των γυναικων, το προεδρειο ενεργα προσπαθει να δινει περισσοτερο το λογο σε γυναικες. Το προεδρειο επισης προσπαθει να φερνει στην συζητηση ανθρωπους που δεν εχουν ακουστει, δινοντας τους προτεραιοτητα και περισσοτερο χρονο απο τους γνωστους φωνακλαδες (επαθα και εμαθα και γω ο βαλκανιος). Αντιστοιχα για ατομα προερχομενα απο ομαδες που υφιστανται κοινωνικο ρατσισμο.

Θεωρω οτι η γνωστη φοιτητικη οχλοκρατια φτανει να λειτουργει γενικα με τετοιο τροπο που αυτες τις φωνες να τις αποσιωπει. Οι γυναικες ακουγονται λιγοτερο, αντιστοιχα και εκεινοι των οποιων τα ελληνικα (ή τα ελλαδιτικα) δεν ειναι στο ιδιο επιπεδο με των υπολοιπων, το ιδιο τελικα τελικα και οσοι δεν εχουν τσ’ορχεις να ειναι φωνακλαδες ή “συνδικαλες” (και σε μια σχολη “φυτων”, αυτοι ειναι πολλοι). Οσοι τελοσπαντων ευκολα μπορει ενας φωνακλας, απουντος ενος ενεργητικου προεδρειου, να εκμηδενισει με ενα σεξιστικο, ομοφοβικο, ρατσιστικο “εξυπνο” σχολιο. Οι φωνακλαδες, συνηθως ελλαδιτες στρειτ αντρες και συνηθως οι ιδιοι και οι ιδιοι, μονοπωλουν τη διαδικασια και ετσι αποκτουν μεγαλυτερη πολιτικη ισχυ.

Οπως εγραφε ο Αντωνης στο Radical Desire, οι κομμουνιστες δεν εχουμε δικαιωμα να μην ειμαστε επισης μαχητικα φεμινιστες, αντιρατσιστες, αντισεξιστες και παει λεγοντας. Θα προσεθετα οτι δεν εχουμε δικαιωμα να μην ειμαστε και ακραιφνεις αμεσοδημοκρατες. Θα προσεθετα εδω και μια ατακα που (νομιζω οτι) ειχε πει ο Πουλαντζας, οτι η δημοκρατια εχει αναγκη τους θεσμους για να μη γινεται οχλοκρατια. Απο μια τετοια οπτικη, η οποια θεωρω οτι ειναι ριζοσπαστικα αριστερη, θεωρω οτι ο τροπος με τον οποιο παιρνονται αποφασεις οπου η ριζοσπαστικη Αριστερα εχει ηγεμονια ειναι τραγικα προβληματικος. Δεν συνυπογραφω απολυτα το δογμα οτι πρεπει να δημιουργουμε “στο σημερα” τις δομες που θελουμε να εχει η κοινωνια “αυριο”, αλλα σιγουρα οταν δεν βλεπουμε τους τροπους με τους οποιους αναπαραγουμε την καταπιεση μεσα απο στον τροπο που και οι ιδιοι λειτουργουμε (ειδικα οταν εχουμε μια πολιτικη ηγεμονια) υπαρχει τεραστιο πολιτικο ζητημα.

Θα ελεγα λοιπον οτι υπαρχει τεραστια πολιτικη αναγκη, η ιδια η ριζοσπαστικη Αριστερα να αρχισει να παιρνει υποψη της αυτην την προβληματικη, τοσο στο χωρο του φοιτητικου συνδικαλισμου αλλα και παραεξω (οπου χωρις να εχω εμπειρια, υποψιαζομαι οτι τα πραγματα δεν ειναι και παρα πολυ διαφορετικα). Γιατονομα του Αλλαχ, δεν ισχυριζομαι οτι το “καναδικο μοντελο” (μη χεσω) ειναι ανωτερο του ελληνικου ή οτι εκει εχουν πιασει τον Παπα απο τσ’ορχεις. Οι δομες τους εχουν τα δικα τους προβληματα, και υποψιαζομαι οτι πιθανοτατα να μπορουν να λειτουργουν καλα ακριβως επειδη η Αριστερα αλλα και η πολιτικη συμμετοχη γενικοτερα ειναι αρκετα λιγοτερο ανεπτυγμενες, και αρα αυτες οι δομες δεν εχουν υπερβολικο κοστος αποτελεσματικοτητας. Ουτε και προτεινω αναγκαστικα την υιοθετηση του “καναδικου μοντελου”. Αυτο που προσπαθω να πω ειναι οτι εχοντας δει τι γινεται εκει, βλεπω μια σειρα απο σοβαρα προβληματα με το τι γινεται εδω. Για να αντιμετωπιστουν θα χρειαστουν δημιουργικες προσεγγισεις που θα ανταποκρινονται στα ιδιαιτερα χαρακτηριστικα της εδω καταστασης. Αλλα το σημαντικο ειναι να αρχισουν να αντιμετωπιζονται σαν προβληματα.

Πηγή: http://plagal.wordpress.com/2010/08/09/direct-democracy/

[neaoktana]

Λίαν ενδιαφέρον κείμενο! Πλείστα όμως καθορίζονται από το εποικοδόμημα: Ιδεολογική κηδεμονία κατά Γκράμσι, ή εάν προτιμάτε Ιδεολογικοι μηχανισμοί κατά Πουλαντζά. Παραθέτω πραγματική ιστορία:
Αρχές 1975 διεξήγετο ψηφορία δι' ασήμαντο θέμα εις όλα τα ΑΕΙ της Γαλλίας. Το πραγματικό διακύβευμα ήτο η φοιτητική συμμετοχή εις τη ψηφορία! Όντως ο Νόμος - απόνερα του Μάη 68 - προέβλεπε μεγάλη βαρύτητα της φοιτητικής ψήφου και υπήρχε σφοδρή κριτική για τη μη - συμμετοχή / αδιαφορία ή τη "συμμετοχή" μέσω παραταξιακών εκπροσώπων (σας θυμίζει τίποτα;..)
Οι (προπτυχιακοί) Σπουδαστές - Μηχανικοί της <Σχολής Μηχανικής και Υδραυλικής> (καθώς και οι έλάχιστες Σπουδάστριες - Μηχανικοί) του Πολυτεχνείου της Γρενόβλης εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους (ίνα μη τι άλλο είπω...) είχον εγγράψει την όποια συμμετοχή εις τα κοινά. Προς τι άλλως τε; Εις το 4ο έτος των σπουδών τους ήρχοντο οι συνεντεύξεις και εισήρχοντο εις το 5ο έτος με εξασφαλισμένη πρόσληψη - καριέρα... Ότι "προοδευτικότερο" υπήρχε εις τη Σχολή ήτο εις δυστυχής Σπουδαστής - Μηχανικός του 5ου έτους μέλος της Νεολαίας του Σοσιαλιστικού Κόματος (του F. Mitterand προεδρεύοντος, <τότε> πολύ προτού δει φως εξουσίας), διατελών εις συνθήκες φτυσίματος - οιονεί παρανομίας (κοινωνικώς μάλλον βαρύτερης απ' ότι ο γράφων ως μέλος του αυθεντικώς παράνομου "Ρήγα Φεραίου" εις το ΕΜΠ).
Εις το γειτονικό Πανεπιστήμιο της Γρενόβλης είχον, προ πολλού, επικρατήσει οι <Τροτσκιστές>, κατατροπώνοντας και οδηγώντας εις το συνδικαλιστικό περιθώριο ακόμη και την προσκείμενη εις την Κομμουνιστική Νεολαία φοιτητική παράταξη. Ενθυμούμαι έως τώρα το όνομα της επικεφαλής - παντοδύναμης συνδικαλίστριας (φαντασιωζόταν εαυτήν κάτι μεταξύ Passionaria και Rosa Lux...): Martine Bilanoux. Η γραμμή της ήταν: ΑΠΟΧΗ!.. Κανείς /μία στις κάλπες!.. (σας θυμίζει τίποτα;..)
Ο γράφων, αν και ουδέποτε είχε δραστηριοποιηθεί ως μαζικός συνδικαλιστής εις το ΕΜΠ, τα πήρε εις το κρανίο... Έξήγησε - έπεισε τους προπτυχιακούς της Σχολής (το ιεραρχικό κύρος του Μηχανικού - μεταπτυχιακού Σπουδαστή είχε - προφανώς - σημαντική επίδραση...) να προσέλθουν να ψηφίσουν. 'Οτι επιθυμούν!.. λευκό ή ότι... απλώς να καταγραφεί η συμμετοχή!.. Μετά το το φαγητό εις το Σπουδαστικό εστιατόριο στοίχησε τους πεισθέντες (~80%) εις τετράδες και άδοντας μεγαλοφώνως άσεμνα - λαϊκά άσματα τους οδήγησε εις την κάλπη.
'Εκπληκτα δύο άτομα εδάκρυσαν (κυριολεκτικώς). Οι ανωτέρω συνδικαλίστρια (de mon cul) από λύσσα και ο Σπουδαστής - Μηχανικός από συγκίνηση...

[merde_conserve]

Η τέχνη του… κλέπτειν και τα φοιτητικά «σκονάκια» έκθεση στο ΑΠΘ!

Ποιος από όλους μας δεν έχει μπει στο δίλημμα να πάει για καφέ ή να κάτσει σπίτι για να διαβάσει. Να ξενυχτήσει και να δίνει την άλλη μέρα το πρωί εξετάσεις. Να προτιμήσει να ξοδέψει το χρόνο του πιο «εποικοδομητικά» και αντί της μελέτης να διαλέξει την αντιγραφή. Νομίζω, όλοι όσοι περάσαμαε από τα φοιτητικά έδρανα. Με εξαίρεση του σπασίκλες, βέβαια! Το θέμα βέβαια είναι το να καταφέρει κάποιος να αντιγράψει με επιτυχία χωρίς να γίνει αντιληπτός γιατί εκτός από το να μηδενιστεί η κόλλα του κινδυνεύει να …εκτεθεί! Κάτι τέτοιο μάλλον δεν κατόρθωσαν να κάνουν ορισμένοι φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οι οποίοι «πιάστηκαν» στα πράσα και τώρα βλέπουν τα «κομψοτεχνήματά» τους να γίνονται…πίνακες.

Tα πτυχία… copies κτώνται

Ο λόγος για μια «διαφορετική» έκθεση που λειτουργεί εδώ και λίγες ημέρες στο Τμήμα των Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κοσμεί τους τοίχους του Τομέα Γενικής Οικονομικής θεωρίας του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών.

Πρόκειται για σκονάκια κάθε λογής τοποθετημένα σε κορνίζες που σίγουρα εντυπωσιάζουν για το σχήμα, τη μορφή και το περιεχόμενό τους. Πάνω από όλα όμως εντυπωσιάζει η ευρηματικότητα των φοιτητών οι οποίοι προκειμένου να «περάσουν» κάποιο μάθημα σκαρφίζονται πράγματα που αγγίζουν τα όρια της τρέλας.

Ευρηματικότητα

Η εν λόγω έκθεση αποτελείται συνολικά από 32 αντιπροσωπευτικούς τύπους σκονακίων που συγκέντρωσαν οι καθηγητές του Τμήματος από το 1984. Εντύπωση προκαλεί ένα σκονάκι σε μορφή παπύρου, που έχει μήκος δύο μέτρα και πλάτος 4 εκατοστά. Είναι τυλιγμένο σε δύο ξυλάκια και οι πλευρές του είναι γραμμένες απ’ άκρη σε άκρη, ώστε ο όγκος του να διατηρηθεί πολύ μικρός.

Ένας άλλος φοιτητής φαίνεται πως δεν είχε καθόλου χρόνο και διάθεση να διαβάσει για τις εξετάσεις του και πήρε μαζί του ολόκληρο βιβλίο σε σμίκρυνση. Δυστυχώς όμως η «εφεύρεσή» του αυτή έγινε αντιληπτή και πήρε τη θέση της σε μια από τις δυο κορνίζες στις οποίες εκθέτονται τα σκονάκια.

Από την έκθεση δε λείπουν βέβαια και ιδέες αυτών που λατρεύουν τις νέες τεχνολογίες οι οποίοι επιχείρησαν να αντιγράψουν χρησιμοποιώντας τα hands free τους και τις συσκευές των κινητών τους τηλεφώνων.

Εμπνευστής και διοργανωτής της έκθεσης είναι ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών, κ. Δημήτρης Μάρδας ο οποίος σχολιάζει στο tvxs: «Δεν περιμέναμε να έχει τέτοιο αντίκτυπο η έκθεση. Όταν αποχωρούσε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ο τότε Επίκουρος καθηγητής ο νυν Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης, ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου με προορισμό το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, μου παρέδωσε ένα ντοσιέ με όλη τη δική του λεία σε σκονάκια. Αυτή προστέθηκε σε ένα μικρό σύνολο ήδη υπαρχόντων, που συγκέντρωνα από το 1984 ως τότε νεοφώτιστο διδακτικό μέλος του Τμήματος μου (ως επιστημονικός συνεργάτης). Στη συλλογή αυτή άρχισαν να προστίθεται επίσης ότι αξιοπερίεργα σκονάκια συγκέντρωνα μέσω άλλων συναδέλφων και αποφάσισα να τα κάνω κορνίζες».

Μάλιστα η περίοδος έναρξης της «πρωτότυπης» έκθεσης είναι τυχαία. «Αρχικά θέλαμε να την παρουσιάσουμε στις αρχές του καλοκαιριού. Λόγω διάφορων υποχρεώσεών μου, ωστόσο, το καθυστερήσαμε και τα σκονάκια έμεναν στον κορνιζά για περισσότερους από δυο μήνες. Τελικά μετά το Δεκαπενταύγουστο τα πήρα και τα εξέθεσα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μάρδας δηλώνοντας πως «βγήκαν την καλύτερη εποχή. Στην έναρξη της εξεταστικής περιόδου του Σεπτεμβρίου».

Όπως σημειώνει μάλιστα για όσο διάστημα τα σκονάκια βρίσκονταν στο κατάστημα που επιμελήθηκε τις κορνίζες δεν ήταν λίγοι αυτοί που θέλησαν να τα αγοράσουν, προσφέροντας σε κάποιες περιπτώσεις αρκετά χρήματα, προκειμένου να αποκτήσουν αυτά τα έργα τέχνης.

Η έκθεση από την πρώτη στιγμή συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν ήταν μάλιστα λίγοι οι συνάδελφοι που παραπονέθηκαν στον καθηγητή για την απόφασή του να ενημερώσει μόνο ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ο κ. Μάρδας στη συνέχεια έστειλε δελτίο τύπου στο οποίο σημειώνει: «Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι σκονάκια φοιτητών –που ορισμένα από αυτά ομολογουμένως είναι αριστουργηματικά έργα τέχνης – θα προκαλούσαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από τα ΜΜΕ. Για το λόγο αυτό εστάλη στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας μιας απλή σύντομη ανακοίνωση μόνο στα γραφεία των τηλεοπτικών σταθμών που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Λόγω του εντυπωσιακά μεγάλου ενδιαφέροντος των ΜΜΕ - που αν υποθέταμε εκ των προτέρων ότι κάτι τέτοιο- θα συνέβαινε θα οργανώναμε καλύτερα την παρουσίαση του θέματος».

Απαγορεύεται το κλέπτειν

Παρόλα αυτά ο κ. Μάρδας επισημαίνει πως «η κλοπή πληροφοριών κατά τις εξετάσεις αποτελεί μια αξιόποινη πράξη, που θέτει σε μια άνιση μεταχείριση αυτούς τους ιδίους τους φοιτητές και φυσικά τιμωρείται» ενώ εξετάζει τη μόνιμη μεταφορά της στη βιβλιοθήκη, έτσι ώστε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν για τους φοιτητές.

Το tvxs συνάντησε φοιτητές και συζήτησε μαζί τους για τη «λατρεμένη» αυτή συνήθεια τους. Όπως δήλωσαν (τα ονόματά τους δεν μπορούν να αποκαλυφθούν για ευνόητους λόγους) θα συνεχίσουν να κάνουν σκονάκια. «Τώρα μάλιστα θα σκαρφιστούμε τα πάντα προκειμένου να καταφέρουμε να μπούμε κι εμείς στην έκθεση» είπαν χαρακτηριστικά!

Πηγή: tvxs.gr

[redy]

ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΤΟ AUA

Το σφράγισμα του «American University of Athens» ζητεί από την αστυνομία το υπουργείο Παιδείας, χαρακτηρίζοντας «παράνομη» τη λειτουργία του υπό τον τίτλο «πανεπιστήμιο».

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου, ζητήθηκε από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές να «σφραγίσουν τις εγκαταστάσεις και να αφαιρεθούν όλες οι σχετικές επιγραφές από το American University of Athens, καθώς το ίδρυμα αυτό κατά δήλωση του δεν έχει άδεια ίδρυσης ή λειτουργίας ως ΚΕΜΕ (Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης), ούτε έχει υποβάλει αίτηση για την έκδοσή τους και επιπλέον προβάλλεται παρανόμως ως ‘’Πανεπιστήμιο’’ στις καταχωρήσεις του, παρά τα οριζόμενα στο Νόμο 3696».

Το υπουργείο επικαλείται το σχετικό άρθρο (17 παρ. 3) του νόμου, σύμφωνα με το οποίο «πλην των δημόσιων Πανεπιστημίων δεν επιτρέπεται η χρήση του όρου ‘’Πανεπιστήμιο’’ στην ελληνική ή ξένη γλώσσα από οποιονδήποτε πάροχο υπηρεσιών εκπαίδευσης και κατάρτισης».

Σε άλλο σημείο (άρθρο 22 παρ. 5) ο νόμος αναφέρει ότι «η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών από εκπαιδευτήριο που προβάλλεται ως ‘’ΚΕΜΕ’’ χωρίς άδεια ίδρυσης και λειτουργίας ‘’ΚΕΜΕ’’ ή ως ‘’Πανεπιστήμιο’’, πλην των δημοσίων πανεπιστημίων συνεπάγεται την άμεση διακοπή της λειτουργίας του».

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, το υπουργείο Παιδείας έχει στείλει, από τον Σεπτέμβριο του 2009, αλλεπάλληλες επιστολές, ζητώντας από το «American University of Athens» να το ενημερώσει και να καταθέσει την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας βάσει της οποίας λειτουργεί.

Το εκπαιδευτήριο απάντησε, ισχυριζόμενο ότι «είναι αμερικανικό νομικό πρόσωπο που εδρεύει στις ΗΠΑ και, ως εκ τούτου, δεν έχει ζητήσει να του χορηγηθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργίας από το υπουργείο Παιδείας».

Ωστόσο, από το ΦΕΚ της σύστασής του προκύπτει ότι «πρόκειται για νομικό πρόσωπο που έχει συσταθεί σύμφωνα με τις διατάξεις που διέπουν τη σύσταση και τη λειτουργία των Μονοπρόσωπων Εταιριών Περιορισμένης Ευθύνης στην Ελλάδα και δεν προκύπτει κανένας νομικός δεσμός με αμερικανικό νομικό πρόσωπο», αναφέρει το υπουργείο, σημειώνοντας ότι σε πρόσφατο διαφημιστικό δημοσίευμα σε free press εβδομαδιαία εφημερίδα, το ίδρυμα αναφέρεται ως «Πανεπιστήμιο».

ΠΗΓΗ Τα Νέα
http://www.youtube.com/watch?v=lE-ZpkwxRYU

[3]

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... Id=4591900

Νέος δρόμος για ΑΕΙ και ΤΕΙ
Δυνατότητα πρόσβασης μέσω ειδικών προγραμμάτων, από τα ΙΕΚ και τα κολέγια

Δυνατότητα πρόσβασης από τα ΙΕΚ, τα κολέγια και τις άλλες δομές μη τυπικής εκπαίδευσης της Μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, μέσω ειδικών προγραμμάτων σπουδών και εκπαιδευτικών πιστωτικών μονάδων, προβλέπεται για πρώτη φορά στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τη διά βίου μάθηση που συζητείται στη Βουλή.

Με το άρθρο 18 του νομοσχεδίου θεσπίζεται παροχή κινήτρων για συμμετοχή στη διά βίου μάθηση, ανάμεσα στα οποία η σύνδεση των προγραμμάτων της μη τυπικής εκπαίδευσης (ΙΕΚ, ΕΕΣ, κολέγια, ΚΕΚ, σχολές επαγγελματικής κατάρτισης, κ.ά.) με το σύστημα της τυπικής εκπαίδευσης (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, Τριτοβάθμια) «μέσω σπονδυλωτών και πιστοποιημένων προγραμμάτων μάθησης τα οποία παρέχουν δυνατότητα αναγνώρισης, άθροισης και μεταφοράς πιστωτικών μονάδων εκπαίδευσης από το ένα σύστημα στο άλλο».

Οπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, με τον όρο σπονδυλωτό νοείται το πρόγραμμα που είναι δομημένο υπό τη μορφή ενοτήτων μαθησιακών αποτελεσμάτων, οι οποίες εκφράζονται αριθμητικά με πιστωτικές μονάδες: «Ανάλογα με τις προδιαγραφές που θα τεθούν από το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και την κείμενη νομοθεσία γύρω από τα προσόντα, το άτομο θα μπορεί, συσσωρεύοντας τις απαιτούμενες πιστωτικές μονάδες, να αποκτά κάποιο προσόν ή να χρησιμοποιεί τις πιστωτικές του μονάδες σε άλλα μαθησιακά πλαίσια ή και σε άλλα γεωγραφικά όρια».

Πιστωτικές μονάδες
Το σύστημα των πιστωτικών μονάδων είναι μια σχετικά νέα μορφή αποτίμησης του μαθησιακού φόρτου, το οποίο αποφασίστηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας της Μπολόνιας για την ενοποίηση των ευρωπαϊκών συστημάτων εκπαίδευσης και εφαρμόζεται στην Ευρώπη με το όνομα Εuropean Credit Τransfer System- ΕCΤS αλλά και σε πολλά ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα, με σκοπό να βοηθά στη σύγκριση και την κινητικότητα ανάμεσα σε προγράμματα σπουδών, ιδρύματα και κράτη. Ενα ακαδημαϊκό έτος αναλογεί σε 60 μονάδες. Τώρα ένα ανάλογο σύστημα φαίνεται πως σχεδιάζεται ώστε, μετά την αξιολόγηση και την πιστοποίηση όλων των φορέων Μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, να είναι εφικτή η κινητικότητα και ανάμεσα στις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Σημειώνεται ότι η αξιολόγηση θα συνδεθεί με τη χρηματοδότηση όχι μόνο στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, αλλά και στους φορείς διά βίου μάθησης που χρηματοδοτούνται από δημόσιους πόρους, π.χ. τα ΙΕΚ.

Αναμένονται αντιδράσεις
Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», ο δίαυλος μετάβασης προς τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για τους αποφοίτους τέτοιων προγραμμάτων που θα οργανώσουν ΙΕΚ, κολέγια, ΕΕΣ κ.λπ., μελετάται να ανοίξει σε συνδυασμό με τις επικείμενες αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα και τον νέο νόμο- πλαίσιο για τη λειτουργία πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Οι αρχικές σκέψεις αφορούν πρόσβαση στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο το οποίο εκ της φύσεώς του εντάσσεται στη Διά Βίου Εκπαίδευση. Στη συνέχεια, εφόσον λειτουργήσει πλήρως η πιστοποίηση όλων των δομών μη τυπικής εκπαίδευσης θα δοθεί κατά πάσα πιθανότητα ανάλογη δυνατότητα και για άλλα ιδρύματα, στο πλαίσιο της ελεύθερης πρόσβασης σε σχολές χαμηλής ζήτησης των ΤΕΙ που εξήγγειλε η κ. Αννα Διαμαντοπούλου από το ερχόμενο έτος.

Ωστόσο είναι ενδεχόμενο οι ρυθμίσεις αυτές να προκαλέσουν αντιδράσεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Μέσω πιστοποιημένων προγραμμάτων η δυνατότητα αναγνώρισης, άθροισης και μεταφοράς πιστωτικών μονάδων εκπαίδευσης από το ένα σύστημα στο άλλο

Αξιολόγηση και Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων


ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ μεταμορφώνουν το τοπίο της διά βίου εκπαίδευσης αλλά και των διαφόρων επαγγελμάτων επιφέρει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, όπως ανακοίνωσε σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου η Αννα Διαμαντοπούλου, σημειώνοντας ότι τα επόμενα χρόνια θα διατεθούν 1,6 δισ. ευρώ μέσω του Εθνικού Προγράμματος Διά Βίου Μάθησης σε δράσεις εκπαίδευσης και κατάρτισης. Οι χιλιάδες διαφορετικοί φορείς Μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (μόνο τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών πλησιάζουν τα 5.000), στους οποίους φοιτούν σχεδόν 350.000 σπουδαστές, δηλαδή σχεδόν όσοι και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, θα αξιολογούνται από το υπουργείο Παιδείας.

Τρεις αλλαγές
Οι τρεις πιο σημαντικές αλλαγές είναι οι εξής:

1. Καταργείται ο Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ), οι εργαζόμενοι του οποίου θα μεταταχθούν στον νέο Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων (ΕΟΠΠ) που δημιουργείται, ο οποίος όμως είναι ιδιωτικού δικαίου. Εναλλακτικά θα απορροφηθούν στη Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης. Ωστόσο, ο Σύλλογος Υπαλλήλων ΟΕΕΚ υποστηρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο «δημιουργείται προηγούμενο που θα αποτελέσει τη βάση για την ουσιαστική άρση της μονιμότητας όλων των δημοσίων υπαλλήλων». 2. Ολες οι δομές επαγγελματικής κατάρτισης, δημόσιες και ιδιωτικές (ΙΕΚ, κολέγια, τα 5.000 ΕΕΣ, τα ΚΕΚ), θα πιστοποιούνται από το ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης). Τα ΙΕΚ θα δίνουν και υποτροφίες.

Σε οκτώ επίπεδα
3. Θα διαμορφωθεί Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, στα πρότυπα του ευρωπαϊκού, με 8 επίπεδα στα οποία θα καταταγούν οι απόφοιτοι κάθε είδους τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης, αλλά και οι έχοντες εργασιακή ή άλλη μαθησιακή εμπειρία από το 1970 και έπειτα, κατόπιν αξιολόγησης, ώστε να αποκτήσουν πιστοποιημένα επαγγελματικά προσόντα. Το επίπεδο 8 θα αντιστοιχεί σε διδακτορικό δίπλωμα και το 1 στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά θεσμοθετείται η πιστοποίηση επαγγελματικής εμπειρίας καθώς κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να αντιστοιχήσει την πείρα του, κατόπιν αξιολόγησης, σε κάποιο από τα 8 επίπεδα, αποκτώντας έτσι ένα επίσημο εφόδιο πιστοποίησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων του. Θέμα τριβής στο εγγύς μέλλον είναι σε ποιο επίπεδο θα καταταγούν οι απόφοιτοι των κολεγίων που λαμβάνουν πανεπιστημιακά πτυχία από ξένα ιδρύματα.

(Θα εχουμε κινημα φετος, το βλεπω )

[neaoktana]

Το AUA δεν είναι τυχαίο, αποτελεί κοινοπραξία ΚΑΙ του Δήμου, όπου είναι οι εγκαταστάσεις του (;)
Ψάξτε το!

[katerinio]

Διαβάστε το παρακάτω:

http://www.madata.gr/epikairotita/social/66289.html

[Nysta]

«Δεν έχει ανάγκη το Ρωσάκι»… Άκου να δεις..
Ο Εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή της πανεπιστημιακής καθηγήτριας, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες η έδρα είχε διαφορετική άποψη!!!

[dimos]

Oι γυφτιές του Αντώναρου (ο τίτλος δεν είναι ο πρωτότυπος)

Έξω φρενών είναι ιδιοκτήτες και διοίκηση πλοιοκτήτριας εταιρείας με τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης Καραμανλή και νυν βουλευτή Επικρατείας της ΝΔ, Ευάγγελο Αντώναρο. Ο λόγος; Ο κ. Αντώναρος απαίτησε να ταξιδέψει δωρεάν από την Κω στην Πάτμο με το ΒLUΕ STAR 2 προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει εισιτήριο των 15,50 ευρώ...

Ο διευθύνων σύμβουλος της Attica, στην οποία ανήκει το εν λόγω πλοίο, Πέτρος Μ. Βέττας, τέσσερις ημέρες μετά το ταξίδι του κ. Αντώναρο, «αδειάζει» τον βουλευτή στον πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, με την παρακάτω επιστολή την οποία δημοσιεύει το περιοδικό «Εφοπλιστής» και ζητά την αποζημίωση της εταιρείας από τη Βουλή.

«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Θέμα: Μεταφορά βουλευτού κ. Avτώναρoυ με πλοία της εταιρείας μας.

Ο βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, κ. Ευάγγελος Αντώναρος, επιβιβάστηκε στις 18 Ιουλίου 2010 στο πλοίο ΒLUΕ STAR 2 της εταιρείας μας, με σκοπό να ταξιδέψει από το νησί της Κω στο νησί της Πάτμου. Κατά την επιβίβαση και σύμφωνα με τον νόμο, του ζητήθηκε από τον αρχιλογιστή του πλοίου το εισιτήριό του, όπως συμβαίνει με κάθε άλλον επιβάτη. Ο κ. Αντώναρος απάντησε ότι είναι βουλευτής και έχει ελευθέρας. Παρά την επισήμανση από τον κ. αρχιλογιστή ότι ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση απαιτείται για τη νόμιμη επιβίβασή του εισιτήριο έστω μηδενικό, ο κ. Αντώναρος τον ευχαρίστησε και εισήλθε του πλοίου. Δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή επιβιβάζονταν στο πλοίο 250 επιβάτες, το πλήρωμα προτίμησε να μη δώσει περαιτέρω έκταση στο επεισόδιο, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στον καταπέλτη του πλοίου και να μην ταλαιπωρηθούν αναίτια από τη συμπεριφορά του εν λόγω βουλευτή οι υπόλοιποι επιβάτες, οι οποίοι και κανονικά έφεραν τα εισιτήριά τους και τηρούσαν όλες τις νόμιμες διαδικασίες.

Μετά την είσοδό του στο πλοίο, εκδόθηκε εισιτήριο στον κ. Αντώναρο -με το φθηνότερο ναύλο, αξίας 15.50 ευρώ - προκειμένου να ταξιδέψει νομίμως και όχι ως λαθρεπιβάτης. Εκείνος αρνήθηκε να πληρώσει το ποσό με την ίδια δικαιολογία και επέδειξε στο σημείο αυτό τη βουλευτική του ταυτότητα.

Ύστερα από τα παραπάνω γεγονότα, τα ζητήματα που ανακύπτουν είναι τα εξής:

1. Παρακαλούμε για την αποζημίωση της εταιρείας μας από τη Βουλή για το ταξίδι του κ. Αντώναρου, σύμφωνα με τα συνημμένα παραστατικά.

2. Παρακαλούμε όπως εκδώσετε οδηγία προς τους βουλευτές όταν επιθυμούν να κάνουν χρήση της ελεύθερης κυκλοφορίας με πλοία ακτοπλοϊας που τους έχετε παράσχει, να φροντίζουν εγκαίρως για την έκδοση εισιτηρίου, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Σας επισημαίνουμε ότι βάσει νόμου απαγορεύεται η επιβίβαση στο πλοίο ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ χωρίς έγκυρο εισιτήριο.

3. Επειδή αντιλαμβανόμεθα ότι παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, παρακαλούμε όπως προχωρήσετε σε θέσπιση συγκεκριμένης διαδικασίας για την αποζημίωσή μας σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με τα άλλα μέσα μεταφοράς και όπως επανειλημμένως έχουμε ζητήσει, διαδικασία που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να εκδίδονται τα εισιτήρια από μια ιδιωτική εταιρεία χωρίς να καταβληθεί το αντίτιμο. Έως ότου μας γνωστοποιηθεί και συμφωνηθεί η διαδικασία αυτή, παρακαλούμε όπως ενημερώσετε τα μέλη του Κοινοβουλίου ότι όσον αφορά στην εταιρεία μας θα πρέπει να εκδίδουν κανονικά εισιτήριο ολόκληρου ναύλου.

4. Τέλος, παρακαλούμε όπως προβείτε σε συστάσεις προς τους Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι όλοι έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό για να τον υπηρετούν και όχι για να διεκδικούν προνόμια και να αξιώνουν διαφορετική μεταχείριση από τον απλό πολίτη, προκειμένου να αποφεύγονται αμετροεπείς συμπεριφορές, που δεν τιμούν κανέναν και επιτείνουν το κλίμα δυσαρέσκειας που υφίσταται σήμερα.»

Πηγή: tvxs.gr