Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
)Επειδή πολλά λέγονται τις τελευταίες μέρες για το MQN, την αλλαγή της ταυτότητάς του, την αγνόηση της ύπαρξής του, τη διάβρωσή του και διάφορα παρεμφερή, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ μια πραγματική ιστορία που μου συνέβη πριν μερικά λεπτά. Η ιστορία δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον αλλά ίσως αποτελεί μια επίκαιρη αληγορία.
Άκουσα λοιπόν μερικές ώρες πριν, κορναρίσματα από το παράθυρό μου. Μένω στο Βύρωνα όπου οι θέσεις parking είναι είδος υπό εξαφάνιση και είναι σύνηθες να διπλο-τριπλοπαρκάρουμε και όταν κάποιος κορνάρει να κατεβαίνουμε και να παίρνουμε το αυτοκίνητό μας. Ε σήμερα αυτό δεν έδειχνε να συμβαίνει. Παρακολουθούσα τον τύπο από το μπαλκόνι να κορνάρει και να κορνάρει αλλά τίποτα... Αυτός που τον είχε κλείσει ήταν άφαντος. Είδε και απόειδε και φώναξε την αστυνομία η οποία ήρθε κόρναρε με τη δική της την κόρνα την περίεργη, ξανακόρναρε και έφυγε λέγοντας του τύπου να συνεχίσει να κορνάρει μπας και κατέβει αυτός που τον έκλεισε. Παρακολουθώντας λοιπόν τον τύπο βλέπω ότι έρχονται κανά δυο να δουν τι γίνεται και σκέφτομαι να κατέβω κι εγώ μήπως και καταφέρω να βοηθήσω. Κατεβαίνω λοιπόν, φωνάζουμε και δυο - τρεις που περνάγανε εκείνη τη στιγμή και καταφέρνουμε σηκώνοντας και τραβώντας το πίσω μέρος του αυτοκινήτου που τον έκλεινε να στρέψουμε το επίμαχο ΙΧ και να ανοίξουμε διάδρομο από όπου και διέφυγε ο "κλεισμένος".
Συμπεράσματα: (ή αλλιώς γιατί καθίσατε και διαβάσατε όλη αυτή τη βλακεία)
Ο "κλεισμένος" τύπος είναι ο φοιτητής που έψαχνε διόδους σε κάποια έστω και ασήμαντα αδιέξοδά του και έπρεπε για να βρει μια λύση να υποχρεωθεί σε κάποιους τρίτους (γερανός, οδική βοήθεια) που θα έψαχναν κι αυτοί κάποια ωφέλη (και η express service δε σου ζητάει λεφτά κάθε φορά που τη φωνάζεις αλλά μία φορά το χρόνο σου έρχεται ένα γράμμα με το λογαριασμό).
Το αμάξι που έκλεινε τον τύπο ήταν αυτοί που είχαν συνηθίσει να κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και να κρατάνε τους άλλους όσο πιο μαζεμένους και στενάχωρους (με την έννοια της στενότητας του χώρου) μπορούν, φιμώνοντας την κόρνα τους ή κάνοντας πως δεν υπάρχουν για να μην καταλάβουν τίποτα και οι γείτονες...
Οι μπάτσοι που ήρθαν και δε βοήθησαν είναι οι φύλακες των θεσμών που εμφανίζονται όταν και όπως αυτοί νομίζουν, ξεχνώντας ότι είναι όργανα και όχι αφεντάδες και βασιλείς.
Αυτοί που άρχισαν να μαζεύονται για να βοηθήσουν την κατάσταση είναι οι ιδρυτές και οι συντονιστές αυτού του site που ξεκίνησαν ανιδιοτελώς μια προσπάθεια απεγκλώβισης του φοιτητή από τις πελατειακές σχέσεις με τις παρατάξεις και έδωσαν βήμα σε όλους για να κυκλοφορούν ελεύθερα τις ιδέες τους.
Αυτός που κατέβηκε από το μπαλκόνι να βοηθήσει, είναι ο φοιτητής που σταμάτησε να παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις και βρήκε πάτημα σε αυτό το site, να εισακουστεί, να πολιτικοποιηθεί με τους δικούς του όρους και όχι πάνω σε μια από τις προαποφασισμένες πλατφόρμες που ήδη κυκλοφορούσαν (καλές ή κακές, ήταν αυτές).
Μιας και η ωριμότητά μου με τα βίας αγγίζει τα επίπεδα 11χρονου, το ηθικό δίδαγμα που μπορώ να εκλάβω από αυτή την ιστορία είναι ότι ούτε ο κλεισμένος θα τα κατάφερνε μόνος του αλλά ούτε και αυτοί που ξεκίνησαν την προσπάθεια θα τα κατάφερναν μόνοι τους. Χρειαζόταν κάτι μεγαλύτερο από αυτούς, ένα ρεύμα ανθρώπων που πια δε συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά του σε αυτούς τους πρώτους αλλά αποκτά μια δική του προσωπικότητα, μια δική του ταυτότητα και μια δική του κράση η οποία δε διαβρώνεται, δε φιμώνεται, έχει φωνή και ακούγεται. Ακούγεται τόσο που φτάνει στα αυτιά αυτού που έκλεισε τον τύπο και τον κάνει να καταλάβει πως αργά ή γρήγορα θα πρέπει να μαζέψει το αμάξι του που είναι μέσα στη μέση του δρόμου και να το βάλει στη θέση που του αναλογεί, με το χώρο στάθμευσης που του αναλογεί και χωρίς να κλείνει τους άλλους.
Ζητώ συγγνώμη από όποιον παλαβό, παρά τις προειδοποιήσεις, έκατσε και το διάβασε...
