
Σαν πρόσφατος απόφοιτος, διαβάζω το τι συμβαίνει στην σχολή σήμερα, με την ελπίδα να έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα.
Διαπιστώνω ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη ως προς την συμπεριφορά στους φοιτητές, που ήταν ήδη εγκληματική.
Ούτε η πανδημία, έστω και για τα μάτια του κόσμου δεν ήταν ικανή να εξανθρωπίσει την αντιμετώπιση των φοιτητών.
Η όλη λογική της σχολής, ότι οι ευθύνες είναι μόνο για τους φοιτητές, η κατανόηση για τις τεχνικές δυσκολίες μόνο για τους καθηγητές και ότι αυτό πρέπει να γίνεται ανεχτό γιατί ο φοιτητής μαθαίνει στα δύσκολα, είναι ωρολογιακή βόμβα που κάποια στιγμή θα σκάσει, και θα σκάσει πολύ άσχημα.
Προσωπικά, κατά την διάρκεια των σπουδών μου, είχα εμφανίσει του κόσμου τα ψυχοσωματικά προβλήματα και αναγκάστηκα να πάρω φαρμακευτική αγωγή για ανταπεξέλθω καθώς και να επισκέπτομαι ψυχολόγο.
Ώρες συνεδριών να αναλύω ποιες συμπεριφορές είναι υγιείς, ποια είναι τα όρια τελικώς ενός ανθρώπου σε έναν άλλον, πόσο διεκδικητικός πρέπει να είσαι και πότε αυτό είναι θεμιτό ή όχι. Πως αυτό μεταφράζεται στην σχέση καθηγητή-φοιτητή, επιβλέποντα-φοιτητή, διοίκησης-φοιτητή.
Πως γίνεται τελικώς οι συμπεριφορές, τα αποφθέγματα και οι διδαχές των διδασκόντων της σχολής Πολιτικών Μηχανικών Ε.Μ.Π., να είναι κόκκινο πανί για την επιστήμη της ψυχολογίας? Πως γίνεται οι " μέντορες" μου να είναι τόσο τοξικοί άνθρωποι ?
Μόλις πήρα τις απαντήσεις που ήθελα και αποφοίτησα από αυτόν τον βόθρο που ονομάζεται "σχολή" Πολιτικών Μηχανικών Ε.Μ.Π., είμαι καλύτερα από ποτέ ψυχολογικά.
Μάλιστα σαν φοιτητής διαφορετικού τμήματος πλέον, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω πως αυτό δεν είναι θέμα γενικό του Ε.Μ.Π. αλλά ειδικό της σχολής Πολιτικών Μηχανικών. Ναι μεν υπάρχουν θέματα οργάνωσης και ελιτισμού στα υπόλοιπα τμήματα , όμως δεν υπάρχει αντίστοιχη υποτίμηση της αξιοπρέπειας του φοιτητή.
Λυπάμαι πραγματικά για τους νέους συναδέλφους φοιτητές, που πρέπει να περάσουν τα ίδια, σε ακόμα πιο δύσκολες εποχές όπως της πανδημίας.
Μακάρι να βάλετε ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση, ακολουθώντας ακόμη και την νομική οδό.