Αντι-αφιέρωμα στο "Πολυτεχνείο"

[neaoktana]

Ήθελα να το κάνω του χρόνου, τελευταία μου χρονιά, στο Ίδρυμα.
Αλλά, "του χρόνου ποιος ζει, ποιος πεθαίνει"... Οπότε ας το επιχειρήσω φέτος.

Στη μεταπολίτευση άνθισε μια "πολιτιστική " βιομηχανία, η οποία είχε ως στόχους:
- Να απενοχοποιήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων "πολιτών", οι οποίοι μια χαρά λούφαξαν στη διάρκεια της χούντας.
- Να προετοιμάσει το εκλογικό σώμα για τη (δήθεν) "αλλαγή" στο Σύστημα: "Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση ο Λαος στην Εξουσία", η "Επανάσταση των Μη προνομιούχων και άλλα όμορφα, τα οποία βεβαίως τώρα λουζόμαστε.
- Να διευκολύνει την άνοδο, μέσα στο Σύστημα, των "νέων αστέρων - ηρώων" της αντιδικτατορικής πάλης".
- Να αναβαπτίσει στη "δημοκρατική κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και να κάνει το κάθε τσόλι και το κάθε τσόκαρο να πιστέψει στ΄αλήθεια ότι "έκανε αντίσταση", ενώ την είχε βρεί με το ποδόσφαιρο και έκλεινε την πορτα του σπιτιού του στους κυνηγημένους ακόμη και τη νύχτα του "Πολυτεχνείου" (και όχι μόνο τότε).
- Παρεπιμπτόντως να βγάλει και το κατιτίς του από συναυλίες, δίσκους, ταινίες, (υπουργιλίκια, συμβουλευτιλίκια) κ.λπ.

Ως πρώτο παράδειγμά η ταινία (με αξιώσεις = καμουφλάζ documentaire) "The Rehersal".
Στη "διεπιφάνεια": Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν στη Ν. Υόρκη, λίγες μόνο ημέρες πριν από την πτώση της χούντας. Αφελέστατη έως εμετική... Απολαύστε το "Πολυτεχνείο από τα μέσα"... https://www.youtube.com/watch?v=rmIm9nAkVc0

Ως αντίδωρο, για να στανιάρουμε, απολαύστε (πραγματικά) το ίδιο τραγούδι σε συναυλία με τον Π. Σιδηρόπουλο, στο Ηρώδειο το 1980:
https://www.youtube.com/watch?v=aX6grJc22iY

[Prince of Persia]

+1
To ασχημο βεβαια ειναι οτι τιποτα απο αυτα δεν φαινεται να αλλαζει...Ακομα περιμενουμε σωτηρες τυπου Τσιπρα-Σαμαρα να μας ''αναστησουν''...
Ακομα και στο επιπεδο της μικρης ''κονωνιας'' της σχολης δεν μπορουμε να συνεννοηθουμε μεταξυ μας και να λυσουμε τα ζητηματα με διαλογο και ισχυρη φοιτητικη εκπροσωπηση..Ποσο μαλλον που θελουμε να λυσουμε και τα προβληματα ολοκληρης της κοινωνιας...Καληνυχτα μας...

[Zagreus]

προσοχή-προσοχή η δημοσίευση μπορεί να προσβάλει τα πολιτικά σας πιστεύω

Spoiler: show

Σε ένα τέτοιο αντι-αφιέρωμα νομίζω θα πρέπει να γίνει νύξη και στο Άγιο Δισκοπότηρο των φοιτητικών παρατάξεων, την πολυθρύλητη ''πασοκοσημαία με τα γαρούφαλα''.

Διάφοροι ιστοριοδύφες τα τελευταία χρόνια κουνούν το δάκτυλο και απαιτούν από το λαό να αποκηρύξει πτυχές τις ιστορίας του ή πιο σωστά της ''εθνικής του μυθολογίας''. Ωραία ως εδώ. Γιατί να χρειάζεται ένας ενήλικας σουρεαλιστικά παραμύθια για Σουλιώτισσες που σκαρώνουν ρίμες και χορεύουν τσάμικα πριν πέσουν στο γκρεμό; Γιατί ωστόσο κανένας δεν αναφέρεται στη πασοκοσημαία που σαν ιερό λείψανο/σκήνωμα αγίου λιτανεύεται μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία κάθε χρόνο ανήμερα 17 Νοέμβρη; Η ιστορία της σημαίας άγνωστη, φήμες λένε μάλιστα πως αυτή έχει πλυθεί από υποχόνδρια μάνα πασπίτη τουλάχιστον μια φορά στην υπερσαραντάχρονη ζωή της. Όποιος την αγγίζει αποκτά σχεδόν μαγικές δυνάμεις και γιατί όχι ίσως και καμιά θεσούλα στα έδρανα της Βολής.
Πριν χρόνια τρόλλαρα έναν γνωστό μου πασπίτη και μου επέτρεψε να κάτσω κοντά στους σχεδόν μόνιμους φρουρούς της σημαίας (η φρουρά αλλάζει όταν οι παλιοί πάρουν καμιά θεσούλα/θεσάρα). Η όψη της σημαίας μου φάνηκε τουλάχιστον ύποπτη . . .
Γιατί εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε τέτοια παραμυθάκια εν έτη 2014; Δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να κρατήσουμε την ουσία και να αφήσουμε τις παραστάσεις για τα θέατρα;

[neaoktana]

Zagreus +5
Λόγω ηλικίας έχω δώσει στον ευατό μου το ελεύθερο "να προσβάλω τα (mainstream) πολιτικά πιστεύω".
Καταθέτω λοιπόν ότι, ουδέποτε έσουρα κοριτσάκι την κόρη μου στο "ιερό προσκύνημα, όπου ο πατέρας και η μητέρα της κ.λπ."
Διαφωνούσα με την εορταστική εμποροπανήγυρη, ακόμη και με την "καθιερωμένη πορεία" προς την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Αν και λόγω κομματικού καθήκοντος συμμετείχα (στην πορεία μόνο)...

Περισσότερα για "ιστορικές πορείες", ίσως αργότερα, ίσως αύριο.
Προς το παρόν, δείτε και άλλο εμετικό απόσπασμα από την ταινία της πρώτης ανάρτησης:
https://www.youtube.com/watch?v=-dJPaK-MkDg
(προσέξτε τις μαλακίες σε χρόνους 1:05, 1:40 και 2:40, περί παλλαϊκής συμμετοχής).

[neaoktana]

Τώρα που ξαναβλέπω το βιδεάκιο, αντελήφθην (στην αρχή του) 2 (ΔΥΟ) ιστορικές πλαστογραφίες:
1. Το αίτημα για ελεύθερες εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους ετέθη το 1972 (ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΔΥΟ).
Η υπογραφή της σχετικής αίτησης ήταν η 1η (δημόσια) αντιδικτατορική πράξη του γράφοντος.
Οι εκλογές έγιναν! Σε καθεστώς βίας και (κυρίως) νοθείας.
Σε κάποιες Σχολές του ΕΜΠ η νοθεία δεν ήταν επιτυχής (Τοπογράφοι, Χημικοί) στη δική μας ήταν πλήρης.
Ιστορικό (αυθεντικό) επισόδειο: Σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σφραγιστεί η κάλπη με βουλοκέρι. Με τι όμως; Ένας από "εμάς" (σ.σ. νυν Επιστημονικός Συνεργάτης, Τομέας Δομοστατικής), είδε ότι μια συμμαθήτριά μας φορούσε ένα ανάγλυφο δαχτυλίδι. Με αυτό σφραγίστηκε η κάλπη, αλλά φεύ...
2. Οι "στρατιωτικοί επίτροποι" της χούντας (ουσιαστικώς = βεληγκέκες), είχαν αρχικώς μετονομασθεί σε "κυβερνητικούς επιτρόπους" και ΗΔΗ το Νοέμβρη του 73 είχαν καταργηθεί!

[lybe33]

Δάσκαλε μπορείτε να γράψετε απλά και καθαρά πως μισείτε τη μεταπολίτευση χωρίς δεκαπέντε "μεταφορές" και τριάντα μπούλετ. Πολλοί πρώην αριστεροί άλλωστε το παραδέχονται ανοιχτά και το διατυπώνουν σε απλές και κατανοητές προτάσεις.

Κάποια έυλογα ερωτήματα που "κλέβω" από άρθρο συντρόφου:

[...]Ο κυρίαρχος λόγος (πολιτικός, δημοσιογραφικός και ακαδημαϊκός) για το πώς φτάσαμε μέχρις εδώ έχει αναδείξει έγκαιρα τους δικούς του κοινούς τόπους: Κομματικοποίηση του κράτους, πελατειακό, σπάταλο και υπερδιογκωμένο κράτος, λαϊκίστικη κουλτούρα της Μεταπολίτευσης, ελληνική ιδιαιτερότητα, καθυστέρηση ως προς την Ευρώπη, ανεπαρκές και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Κοινός παρονομαστής αυτών των εξηγήσεων (;) είναι η καταγγελία της Μεταπολίτευσης (δαιμονοποίηση του ’80, αδιαφορία ή επιλεκτική ενασχόληση με το ’90) και, κατ’ αντιστοιχία, ο πανηγυρισμός (ένας ακόμα…) για το τέλος του «μεταπολιτευτικού πάρτυ». Χωρίς τον κόπο να προσδιοριστεί το σημείο ισορροπίας κράτους και κοινωνικών τάξεων στο διάστημα 1974-2010, χωρίς οι παραπάνω ισχυρισμοί να ελέγχονται εμπειρικά ή να στηρίζονται θεωρητικά, και με χαρακτηριστική αδιαφορία για την ευρωπαϊκή διάσταση των μετασχηματισμών που συντελέστηκαν στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, η σημερινή επιβολή της εθνοσωτηρίου συνταγής αντιμετωπίζεται, στο λόγο αυτό, ως ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των σχέσεων κράτους-κοινωνίας στη βάση γενικώς της (εθνικής) ευθύνης· μιας έννοιας που υποτίθεται ότι εξέλειπε από τα μεταπολιτευτικά ήθη, ώστε το κράτος να αδυνατεί τόσα χρόνια να «εξορθολογίσει» την κοινωνία. [...]

Πάντως όταν κάποιοι από τους μαθητές σας χτυπιούνται από τα ΜΑΤ στο πολυτεχνείο και τη νομική αυτές τις μέρες, ο συμβολισμός της δημοσίευσής σας είναι αμείλικτος και το τάιμινγκ εντελώς άστοχο για μένα....

[OxYdO]

Μιας και μιλάμε για τα κακά της μεταπολίτευσης, ας βάλουμε στη λίστα και:
α)Την αντίληψη ότι, ένα σύμπλεγμα ηθικής και πολιτισμού, που, κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο, υπερβαίνει τον Πουλαντζά που διάβασα στα νιάτα μου, συνιστά "alternative πολιτικό πιστεύω"
β)Την αντίληψη ότι οι νέοι σήμερα πρέπει να χάνονται κάπου μεταξύ hipesterιάς και project management
γ)Τη μικροαστική ηθικολογία που ακολούθησε την κατάρρευση της μεταπολίτευσης (ο Ράμφος είναι πρόσφατος και ακόμη να συνέλθω...)
δ)Την εμπέδωση, ακόμα και σε κομμάτια της αριστεράς, του "τέλους της ιστορίας"
ε)Το μικροαστικό όνειρο που για χρόνια αποτελούσε το καύσιμο της "χρυσής εποχής" και, που, (για να λέμε και του στραβού το δίκιο) η αριστερά δεν προσπαθεί και ιδιαίτερα να ξεριζώσει από τα κεφάλια των Ελλήνων
στ)Την πεποίθηση ότι οι φοιτητές της Νομικής και του Πολυτεχνείου, την Πέμπτη και την Παρασκευή, έπρεπε, αντί να κάνουν πορείες με κατεύθυνση το, κατειλημμένο από τον Γκόλια, Πολυτεχνείο, να ανάβουν ρεσώ, ντυμένοι στα άσπρα. Ή, στην καλύτερη, να μην κάνουν τίποτα γιατί "το κράτος ξέρει τι κάνει"

[TheMaster]

Για το τελευταιο ομως οι φοιτητικοι συλλογοι δεν ειναι αμοιροι ευθυνων ... Γιατι οταν επι χρονια πολλες καταληψεις γινονταν για ασημαντους λογους ή οι καταληψιες δεν προστατευαν (ή ακομα ενθαρυναν και συμμετειχαν) και πραγματοποιουνταν ζημιες εκατομυριων και μετετρεπαν τα ιδρυματα απο κεντρα μαθησης σε κεντρα οργανωσης του ενοπλου επαναστατικου αγωνα , στο τελος ηθικοποιειται το lock-out του Γκολια και του καθε Γκολια στην συνειδηση του πολιτη (αλλα και του φοιτητη) . Το φοιτητικο κινημα πληρωνει πια , τα λαθη του παρελθοντος και την κομματικη σκοπιμοτητα που το στοιχειωνουν .