Ο τρόπος που γίνονται οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ, οι πιεστικές ερωτήσεις, ο περιορισμένος χρόνος, οι κάμερες και το άγχος μην πεις καμια μαλ@@κία είναι δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις. Μην κάνεις κριτική σε έναν νέο συνάδελφό σου επειδή δεν είναι βετεράνος των τηλεοπτικών πάνελ. Από αυτούς χορτάσαμε. Χίλιες φορές απλά παιδιά, με άγχος, που μπορεί να τα παρεξηγήσει ο κάθε καχύποπτος, παρά ο κάθε χλειμίτζουρας με το ραλφ λόρεν που γράφει στο φακό και είναι γλειφοκώλης του κάθε μνημονιακού απετεώνα Κυριάκου ή Αλέξη.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας:
Η συζήτηση ξεκινάει από τη θέση του Δαπίτη ότι είναι "αναχρονιστικό" το πρόγραμμα και σε αυτό απαντάει ο συνάδελφος. Η κριτική που έκανε/κάνει ο Εγκέλαδος
δεν είναι ότι το πρόγραμμα είναι αναχρονιστικό. Μια τέτοια κριτική υπονοεί (εσφαλμένα) ότι υπάρχουν κάποιες νέες μέθοδοι στην κατασκευή/μελέτη/modelling που δεν διδάσκονται, ενώ δήθεν αντ΄αυτών διδάσκονται παλιές, απαρχαιωμένες μέθοδοι. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πλειονότητα των περιπτώσεων. (άλλωστε, μην έχετε την ψευδαίσθηση ότι ο κλάδος μας είναι από τους ραγδαίως αναπτυσσόμενους επιστημονικά

) Πρόκειται για πολύ επιφανειακή κριτική, που την κάνουν κυρίως
άσχετοι, που απλά θέλουν η Σχολή
να τους μάθει απ΄έξω κανα software ή πώς να τακτοποιούν αυθαίρετα. Ε, και προφανώς ο Δαπίτης επειδή δεν έχει όραμα για το πανεπιστήμιο, απλά αναπαράγει αυτή τη μαλακία ως καραμέλα, παρότι είναι κενή νοήματος, επειδή η κενολογία και η μπουρδολογία έχουν πέραση στη μάζα.
Άμα δεις ολοκληρωμένα την απάντηση του συναδέλφου θα δεις ότι σε αυτό απαντάει (παρότι μεμονωμένα και Out of context μπορεί να φανεί το αντίθετο στο καχύποπτο μάτι). Για αυτό άλλωστε λέει ότι κάνει μπετό, μεταλλικές κλπ. Και για αυτό ακριβώς λέει ότι το πρόγραμμα έχει προβληματικές. Ποιες;
Αυτές που
δημόσια έχει καταθέσει το σχήμα εδώ και 4 χρόνια, όταν εσύ ακόμα πήγαινες Γυμνάσιο. Βλέπε
εδώ, ήδη από τον Μάρτιο του 15 ,
εδώ από το 14. Και ήρθες τώρα εσύ να μας πεις ότι έχει λόγο ο συνάδελφός σου να πει άλλα στην ΕΡΤ κι άλλα στη Σχολή του 4 χρόνια (αυτός και οι προηγούμενοί του).
Όταν έχεις όραμα για το πανεπιστήμιο και τη Σχολή σου, δεν φοβάσαι την κουβέντα για το πρόγραμμα σπουδών, πολλώ δε μάλλον δεν έχεις να κρύψεις τίποτα. Για αυτό ακριβώς το λόγο και ο Εγκέλαδος όχι απλά δεν φοβήθηκε ποτέ αυτή τη συζήτηση, αλλά μάλιστα την
επιδίωκε και ήταν η μόνη δύναμη διαχρονικά που είχε θέσεις επί του ζητήματος. Και είχε θέσεις τόσο ως προς την κατεύθυνση του προγράμματος (που όπως αποδείχθηκε δεν υπήρχε σοβαρή στρατηγική από τη Σχολή), όσο και ως προς τα πιο συγκεκριμένα. Και παλέψαμε τις θέσεις μας και τις θέσεις του συλλόγου στα αμφιθέατρα, στις ΓΣΤ, στην ΕΠΣ, στους τομείς, παντού. Δεχθήκαμε κριτική τότε από παντού:
Κριτική εκ δεξιών, γιατί δεν αρκούμασταν στις εύκολες λαΪκιστικές απαντήσεις του τύπου «θέλουμε να μάθουμε Ότοκαντ», «θέλουμε να μάθουμε να χειριζόμαστε προγράμματα», «Θέλω βγαίνοντας από τη Σχολή να ξέρω τη χαρτούρα του δημοσίου για να ανοίξω γραφειάκι», αλλά τοποθετούσαμε το ζήτημα στη σωστή του βάση.
Κριτική εξ αριστερών, γιατί μέσα στον καπιταλισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση δήθεν δεν γίνεται να βελτιωθεί ένα πρόγραμμα σπουδών. Ακούσαμε (όντως!) ότι ήμασταν τσάτσοι του Κουτσογιάννη, της διοίκησης, των καθηγητών, της ΕυρωπαΪκής Ένωσης και του κεφαλαίου.
Σσπάσαμε τότε τα @@ μας με κοσμήτορες και καθηγητές, τότε που
ξεδιάντροπα και κυνικά παζάρευαν μαθήματα ανάμεσα σε τομείς και σε εργαστήρια. Τότε που αυτιστικά είχαν κολλήσει σε έναν αριθμό (54 μαθήματα) και προπσαθούσαν να χωρέσουν random ύλες, σε random τίτλους μαθημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί καταγραφή αναγκών και στόχων.
Προειδοποιούσαμε ότι το πράγμα πάει για
συμπύκνωση ύλης και για τη διαφαινόμενη
εντατικοποίηση των σπουδών, αλλά τότε γουστάρατε Δαπ, ανοιχτή Σχολή, σημειωσούλα, παρτάκι.
Σα λαός έχουμε αποδεδειγμένα μνήμη χρυσόψαρου. Το ίδιο συμβαίνει και στη Σχολή. Εκεί ίσως φταίει που φεύγουν και οι παλιότεροι και σιγά σιγά σβήνει το παρελθόν. Αυτό είναι το μεγάλο κρίμα.
Ευτυχώς που υπάρχουν σχήματα σαν τον Εγκέλαδο και κρατάνε τη συλλογική μνήμη και εμπειρία του παρελθόντος, ζωντανές.
Και ευτυχώς που υπάρχουμε ακόμα όλοι οι κα@@@μένοι παλαίουρες Εγκελαδίτες, που φροντίζουμε για αυτό, ακόμα κι αν βρισκόμαστε 3 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά! 