από Shi » Τρί, 09 Φεβ 2016 9:48 pm
Κάποιες προσωπικές απόψεις - η ανακοίνωση ήταν του που ανήκω- θέλωντας να απαντήσω και σε κάποια από αυτά που γράφτηκαν.
Περί (τριτοβάθμιας) εκπαίδευσης:
Η συζήτηση για τη διαδικασία της εκπαίδευσης, τις ικανότητες του μηχανικού κλπ, είναι εντελώς στον αέρα και μετέωρη αν δεν ξεκινήσει από την απάντηση στην ερώτηση του ποιο σκοπό έχει. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, το πανεπιστήμιο, το ΕΜΠ, η σχολή Πολ.Μηχ. έχουν άμεση σύνδεση με την παραγωγική διαδικασία, παράγουν έρευνα και καινοτομίες, παράγουν εξειδικευμένους εργαζόμενους στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα. Το θέμα είναι ότι στο παρόν σύστημα, αυτό γίνεται για τις ανάγκες που δεν ορίζονται από την κοινωνία, από εμάς τους ίδιους αν θέλετε, αλλά από συγκεκριμένους κατασκευαστικούς στην περίπτωση μας ομίλους, που ορίζουν την διαδικασία της παραγωγής. Έτσι πιστεύω κάθε συνάδελφος στη σχολή μας, αλλά και αλλού, καταλαβαίνει μερικώς ή πλήρως πως η γνώση η οποία λαμβάνει, παρά τον αντικειμενικό πυρήνα της, είναι άσχετη από "αυτόν" από τις δεξιότητες που θέλει και μπορεί να αναπτύξει, ότι η ανάπτυξη, η διάδοση, η εφαρμογή της δεν έχουν άξονα το κοινωνικό συμφέρον(άρα και το ίδιο του συμφέρον). Από μια τετοια παραδοχή, ξεκινάνε τα συμπεράσματα που βγάζω περι του γιατί βρισκόμαστε εδώ, ότι η σχολή δεν είναι εδώ για να "διευρύνει τους ορίζοντες μας" αλλά να μας (ανα)παράγει σαν αυριανούς εργαζόμενους, και άρα ως τέτοιοι πρέπει να σκεφτόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει άρνηση της γνώσης, σημαίνει ερώτηση για το περιεχόμενο αυτής, θέλουμε μόρφωση και γνώση με πραγματική σφαιρική (διανοητική και χειρωνακτική) αντίληψη γύρω από το γνωστικό αντικείμενο, μόρφωση και γνώση που δημιουργεί ενιαία, σφαιρική, αντίληψη γύρω από την επιστήμη και την κοινωνία. Ταυτόχρονα αυτό σημαίνει, ότι σκεφτόμαστε σαν εργαζόμενοι, όχι σαν "σχολή", σκεφτόμαστε ότι το συμφέρον μας δεν καθορίζεται από το πόσο πολύ θα εξειδικευτούμε - αυτό είναι φαινομενικό και χρησιμοποιείται για να δημιουργούμε μια διαμάχη μεταξύ μας - αλλά από το πόσο "πουλάμε τον εαυτό μας" στην αγορά. Και αυτό ανοίγει κουβέντα για όλες τις μειώσεις στους μισθούς που έχουν γίνει, το ασφαλιστικό που φέρνουν, αλλά και τους ίδιους τους όρους που καθορίζουν ποιός και πως μπορεί να σπουδάζει!
Για τα συγγράματα, παροχές κτλπ
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Μιλώντας για το ποιός και το πως μπορεί να σπουδάζει, κοιτώντας λίγο την πραγματικότητα η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Η θα μιλήσουμε για πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς και μετά διαβαθμίσεις σε ΤΕΙ/ΙΕΚ/ΚΕΚ/ΣΕΚ ανάλογα πόσα αντέχει το πορτοφόλι της οικογένειας για φροντιστήρια, συγγράματα, σχεδιαστικά, σίτηση/στεγαση κλπ ή μιλάμε για δημόσια δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς και διαβαθμίσεις, με παροχές ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Ωραίες οι απόψεις περί κόστους, επιστροφής, μη χρησιμότητας κλπ των συγγραμάτων του φίλου μετενσάρκωση του Milton Freedman αλλά τουλάχιστον θα ήταν συνεπές ο φίλος να εξηγεί από που εκινούν και που καταλήγουν αυτές οι απόψεις δηλάδη από την θεώρηση : ΤΑΞΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
Για το ίδιο το όριο δήλωσης
Επαναφέροντας το ποιός-πως που είπα πρίν. Συνάδελφοι, όταν δουλέυεις με τον μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι δουλεύεις πιο γρήγορα και αυτό θα το δεχτούμε όλοι. Το θέμα εδώ είναι αν θα γίνουμε, όχι μη ρεαλιστές, αλλά ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ συχνά με τον ίδιο μας τον εαυτό για να αποδεχτούμε ένα όριο που πραγματικά την πλειοψηφία μας, μας περιορίζει, αν θα δεχτούμε ότι τα 5-6-7-15 χρόνια που είμαστε στη σχολή μας ενδιαφέρει να σπουδάσουμε αυτό που μας λένε και μόνο και όχι να αναπτύξουμε την προσωπικότητα μας, να έρθουμε σε επαφή με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την πολιτική, την κοινωνία, να ζησούμε απλά πιο ελεύθερα. Ή αν θα κάνουμε το βήμα και θα πούμε ότι όχι μόνο είναι παράλογη αυτή η κατάσταση, υποκριτική από πλευράς καθηγητών ( και εδώ σημειώνω την αηδία μου απέναντι στο "συμπληρωματικό μέτρο του σύμβουλου καθηγητή" οπού ο φοιτητής που δεν χωράει στο όριο θα πρέπει να παρακαλάει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ έναν καθηγητή, θυμίζοντας τη χειρότερη ΠΕΛΑΤΕΙΑ με "νομότυπες διαδικασίες"), αλλά ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΙΟΛΑΣ, μπορούμε τις ανάγκες μας να τις ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ απέναντι σε κάθε Κυβέρνηση-επιτελείο-σχολή που διαλέγει να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΜΑΣ. Αυτό δείξαν πέρσυ οι συνάδελφοι στους Ηλεκτρολόγους Πάτρας που με συνεχόμενες συνελεύσεις, καταλήψεις, κινητοποιήσεις πήραν το μέτρο πίσω, αυτό θέλω να πιστεύω ότι θα δείξουμε και εμείς.
«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις, με ευχές και παρακάλια»
«Κι (…) Αν είν’ ο λάκκος σου, πολύ βαθής, χρέος με τα χέρια σου, να σηκωθείς».