Ήρθε η ώρα … να γυρίσουμε σελίδα!Όλο το προηγούμενο διάστημα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και μόχλο πίεσης το χρέος, ο νεοφιλελευθερισμός εισέβαλε σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής, προσπαθώντας να επανανοηματοδοτήσει έννοιες και κατακτήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων. Έννοιες όπως η δημόσια παιδεία και υγεία, η αξιοπρεπής εργασία με δικαιώματα, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταστρατηγήθηκαν, σε μία προσπάθεια να αποσυνδεθούν από το πολιτικό τους περιεχόμενο και να εναρμονιστούν με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Έτσι η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν πλέον αυταξία αλλά εμπόδιο στην εφαρμογή των αυταρχικών μνημονιακών πολιτικών, τα δημόσια αγαθά δεν ήταν αδιαπραγμάτευτα αλλά πολυτέλειες και κατάλοιπα «των παλιών ιδεοληψιών που μας έφεραν εδώ». Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της νεοφιλεύθερης επίθεσης τα πανεπιστήμια δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανέπαφα. Ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου είχε ως στόχο την δημιουργία φοιτητών-εργαζομένων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα της αγοράς, την είσοδο πιο σκληρών ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, την παραχώρηση κομματιών του Πανεπιστημίου στην ιδιωτική σφαίρα και τέλος την μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και μέσα στον χώρο των Πανεπιστημίων.
Βέβαια όλη αυτή η προσπάθεια που περιγράφηκε είχε και συνεχίζει να έχει φανατικούς υποστηρικτές και μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους των σχολών μας. Μια ματιά μόνο στα προεκλογικά φυλλάδια των συναδέλφων από την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, φτάνει για να μας πείσει ότι η απολιτίκ κουλτούρα των σημειώσεων και των πάρτυ αποτελεί απλώς ένα προσωπείο. Και για να εξηγούμαστε:
* Αναθεώρηση του άρθρου 16
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ υποστηρίζει την αναθεώρηση του άρθρου 16 που ισοδυναμεί με την δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και απορρίπτει τον αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι προφανές ότι αυτή η πρόταση έρχεται να θέσει σκληρούς ταξικούς φραγμούς στην εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για χάρη συγκεκριμένων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ομίλων και είναι ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών, για των οποίων το «καλό» διατείνεται ότι δουλεύει. Η παράταξη που φέρνει το «νέο» έρχεται να ξανανοίξει μια κουβέντα πολύ παλιά, όταν η τότε Υπουργός Παιδείας Μ.Γιαννάκου επί κυβερνήσεως ΝΔ προσπάθησε να καταργήσει το αρθ. 16. Τότε όμως βρήκε μπροστά της σύσσωμο το φοιτητικό κίνημα, να απαντάει με μαζικούς και διαρκείς αγώνες λέγοντας ένα τρανταχτό όχι στην πλέον αντιδραστική μεταρρύθμιση που αμφισβητούσε τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.
* Σύνδεση πανεπιστημίου και αγοράς εργασίας
Συμπληρωματικά με την παραπάνω θέση, που δημιουργεί ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο λειτουργεί και η φιλοσοφία της σύνδεσης του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας. Η λύση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις δραστικές περικοπές και την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, είναι η είσοδος των επιχειρήσεων με χορηγίες ή άλλου είδους οικονομική «βοήθεια» για υλικοτεχνικές υποδομές ή για την έρευνα. Δεν μπορούμε όμως να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις λειτουργούν σύμφωνα με την αύξηση του κέρδους τους και το αποτέλεσμα θα είναι ένα ελεγχόμενο πρόγραμμα σπουδών και μια κατευθυνόμενη έρευνα, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Στα ίδια πλαίσια κινείται και η θέση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την δημιουργία ιδιωτικών εστιών, στις οποίες οι φοιτητές-τριες θα πληρώνουν κάποιο «χαμηλό μίσθωμα» για να μπαίνουν σε αυτές. Έτσι γίνεται απόλυτα δεκτό
το καθεστώς της κρατικής υποχρηματοδότησης και απαξίωσης, ενώ παράλληλα καταργείται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε φοιτητή-τριας στην δωρεάν στέγαση.
* Άσυλο και πανεπιστημιακή φύλαξη
Στο προεκλογικό τους φυλλάδιο οι συνάδελφοι μας ενημερώνουν με τον πλέον κυνικό τρόπο ότι το άσυλο καταργήθηκε με δικές τις παραινέσεις! Εκείνοι που έχουν στην πολιτική τους παράδοση τις πρακτικές του τραμπουκισμού και της βίας, εκείνοι που όποτε τους το επιβάλλει το κομματικό τους καθήκον κάνουν τις σχολές μας αρένες, εκείνοι που φέρνουν πληρωμένους μπράβους στις σχολές για να κανονίσουν τους λογαριασμούς τους, κάνουν λόγο για άσυλο ανομίας. Για αυτούς η μόνη εγκληματική πράξη είναι οι κοινωνικοί αγώνες που βρίσκουν χώρο μέσα στα πανεπιστήμια για την προάσπιση των συμφερόντων των φοιτητών και του κοινωνικού συνόλου. Με αυτή ακριβώς τη λογική ευθυγραμμίζεται και η πρότασή τους για πανεπιστημιακή φύλαξη από ιδιωτικές εταιρίες security και η ελεγχόμενη είσοδος στους χώρους του πανεπιστημίου, αφού πρώτα η κυβέρνησή τους έθεσε σε διαθεσιμότητα τους περισσότερους φύλακες του πολυτεχνείου. Το πανεπιστήμιο πρέπει να παραμείνει ένας δημόσιος χώρος ελευθερίας και κοινωνικής ζύμωσης, μακριά από λογικές αποστείρωσης και ελέγχου.
Για μας, είναι λοιπόν, κάτι παραπάνω από προφανές, μετά από όλα αυτά, ότι ο ρόλος των συναδέλφων Δαπιτών στις σχολές μας δεν είναι απλά να μοιράζουν σημειώσεις και να κερνάνε ποτά σε πάρτυ. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι εκείνη η δύναμη που προσπαθεί με κάθε τρόπο να σωπάσει κάθε πολιτικό διάλογο στη σχολή, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, να υπονομεύσει με κάθε μέσο κάθε συλλογική διαδικασία και συλλογική διεκδίκηση. Είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ατομικός δρόμος είναι η μόνη λύση, ότι αυτό που προέχει είναι η προσωπική μας ανέλιξη, ακόμα και αν χρειαστεί να πατήσουμε επί πτωμάτων, αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο μόνος τρόπος να «προκόψουμε» είναι να επιδοθούμε σε ένα συνεχές κυνήγι δεξιοτήτων,πτυχίων και διαπιστευτηρίων.
Εμείς από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε συλλογικά, μέσα από δημοκρατικές και «από τα κάτω» διαδικασίες για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των φοιτητών-τριων, για ένα Πανεπιστήμιο για όλους και για όλα,για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ…
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΛΑΤΙΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ!
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΓΚΕΛΑΔΟ- ΑΡ.ΕΝ!
https://egeladosntua.wordpress.com/2015/05/07/%CE%AE%CF%81%CE%B8%CE%B5-%CE%B7-%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1/
Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
