merde_conserve έγραψε:Χαίρομαι (sic) που οι συζητήσεις γύρω από τις Συνελεύσεις είναι
ολόιδιες με αυτές που κάναμε όταν ήμουν 1ο-2ο έτος και είχα (τότε) κουράγια να μαλώνω με άτομα που τέτοιου είδους συνδικαλιές τις έχουν για επάγγελμα (από αυτό θα ζήσουν άλλωστε στο μέλλον).
Ίδια επιχειρηματολογία ένθεν κείθεν, ίδιες ερωταπαντήσεις, ίδια φιλοσοφία συνελεύσεων, απλά τώρα έχουν ολίγον τι πιο εκφυλισμένη εσάνς λόγω κρίσης.
Η δυναμική στην κοινωνία αλλάζει και μεταβάλλεται άρδην - πάντα αυτό έκανε. Οι συνδικαλιές στο σύλλογο όμως, τα παιχνιδάκια και η απαξίωση ακολουθούν πάντα την ίδια πορεία - και για αυτό αδυνατούν έστω και να πιάσουν τον (αδύναμο) σφυγμό μιας κοινωνίας που πεθαίνει.
Υ.Γ. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν δω και καγκουριές του στυλ "Χρυσό Ξημέρωμα: οργάνωση φοιτητών Χρυσής Αυγής, για να ξεβρωμίσει το Πανεπιστήμιο" στις σχολές κάποια στιγμή. Ίσως τότε σκάσουν και οι ΠΑΣΠίτες με πρωτοβουλία για την εκπαραθύρωσή της από το χώρο του Πανεπιστημίου.

Ίδιες συζητήσεις όπως λες, αλλά θα αντιστρέψω το ερώτημα για να κάνουμε κουβέντα: Αν και οι συζητήσεις είναι ίδιες, οι ανάγκες (ακριβώς λόγω της κρίσης που λες) είναι αναβαθμισμένες!
Σύμφωνοι, ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι προβληματικός (είπε ποτέ κανείς το αντίθετο?) αλλά δε βλέπω ποιό είναι το υπόδειγμα που γεννιέται από την αμφισβήτηση του παλιού (στη σχολή μας, αλλού έχω δει). Στην κοινωνία, π.χ., η αντίδραση απέναντι στο γκρέμισμα του παλιού (κορπορατιστικού) μοντέλου συνδικαλισμού ήταν η επανεφεύρεση της πολιτικής μέσα από τις πλατείες, τις λαϊκές συνελεύσεις, τις επιτροπές ενάντια στα χαράτσια, την αμεσοδημοκρατία, κτλ.
Στη σχολή η μόνη κίνηση επανοικειοποίησης του "δημόσιου χώρου" και νέας αντίληψης για τη δημοκρατία είναι η συνέλευση για την αυτοδιαχείριση του κυλικείου, που κι αυτή γίνεται από περιορισμένο αριθμό ατόμων...Οπότε θεωρώ ότι η απάθεια των φοιτητών της σχολής δεν είναι δυσαρέσκεια απέναντι στο παλιό που πεθαίνει, αλλά γενική απάθεια και ατομισμός! Δες και την αντίληψη του κόσμου για το MQN, που αν και απαντά στην λογική ανάθεσης του παλιού "συνδικαλισμού" το τρέχουμε τα ίδια άτομα εδώ και 5 χρόνια...
Καλή η κριτική του υπάρχοντος, αλλά τα συμπεράσματα από μια κατάσταση είναι γόνιμα μόνο άμα υπαγορεύουν και την ανάλογη πρακτική. Θα σεβόμουνα όλους όσους έριξαν παναγίες από πάνω μόνο αν έχουν αμφισβητήσει μια φορά την εκπαιδευτική διαδικασία (για την οποία φωνάζουν όταν καταστρέφεται η ομαλότητά της), μόνο αν έχουν πάρει μυρωδιά τι φέρνει ο ν.Διαμαντοπούλου στο πανεπιστήμιο, μόνο αν σπάσουν το κεφάλι τους για να σκεφτούν ένα άλλο μοντέλο για το διάλογο στη σχολή (το σκατά σε όλους δε μου λέει κάτι, γιατί συμμετέχω και στο σχήμα του Εγκέλαδου που -μέσα σε όλα τα στραβά και τα λάθος που έχουμε κάνει- παράγουμε προβληματισμούς και ανοίγουμε ζητήματα αντί να στήνουμε εμποροπανήγυρη σα τους δαπίτες)!
Αν δε τα δω αυτά, ειλικρινά τσάμπα μαγκιά να κράζετε εδώ....