Ας μη γελιόμαστε με αυτό το θέμα.
Το κτίσιμο των κατ'ονομα μόνο ημιυπαίθριων είναι μια τακτική που κατά κόρον εφαρμόζεται στην Ελλάδα, μαζί με άλλες πολεοδομικές παραβάσεις, μη σας πω ότι είναι η συνήθης πρακτική. Μάλιστα, ξέρω πολλά παραδείγματα μηχανικών που σχεδιάζουν με στόχο να καλύψουν τους ημιυπαίθριους, παρουσιάζοντάς τους ως "αξιοποιήσιμους χώρους" στους ιδιοκτήτες.
Η περισσότερη δουλειά έξω στην πιάτσα, τουλάχιστον σε μικρά έργα, γίνεται γνωρίζοντας εκ των προτέρων (μη σας πω έχοντας σχεδιάσει) την κάλυψη των ημιυπαίθριων. Είναι συνεπώς μια σάπια ισορροπία στη μπίζνα της οικοδομής η οποία γίνεται τόσα χρόνια κάτω από την ανοχή του κράτους. Είναι η "αθώα" όψη της νεοελληνικής μαγκιάς (;), όπως αυτή καθρεπτίζεται στη δόμηση. Η "ένοχη" όψη είναι αυτή των αυθαιρέτων κτισμάτων, πάλι με την ανοχή (και ενίοτε την....υποστήριξη) του κράτους, που οδηγεί σε εμπρησμούς, καταπατήσεις κ.ο.κ.
Εγώ σε τέτοια πράγματα είμαι λίγο εξτρεμιστής. Πιστεύω στην αυστηρή κατεδάφιση των αυθαιρέτων κτισμάτων, όταν πρόκειται περί καταπατήσεως δασικών εκτάσεων (και ΟΧΙ, δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα, εσύ ήθελες το φιλέτο μέσα στο δασάκι). Πιστεύω στην κατονομασία στο χώρο μας και στο λυσσαλέο κυνηγητό όποιου "εργολάβου"-"μηχανικού"-χασάπη έχει στήσει οικοδομικό συνεταιρισμό που βιοπορίζεται με τα προαναφερθέντα "φιλέτα" γης. Θεωρώ επίσης ότι για τους ημιυπαίθριους πρέπει να πληρώνεται πάγιο πρόστιμο για την οικοδόμησή τους, σε αντιδιαστολή με τα νέα μέτρα "νομιμοποίησης". Εδώ βέβαια πιστεύω σε άλλα ουτοπικά, όπως αναγκαστική συνυπογραφή Αρχιτεκτόνων-Πολιτικών για μελέτες κτισμάτων και θέσπιση αυστηρών κανόνων δόμησης νέων κτισμάτων ανά περιοχές με σεβασμό στην ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική ώστε να μη χτίζει ο καθένας ότι κιτσαριό γουστάρει, οπότε είμαι μάλλον γραφικός.
