

α.) Ρίχνουμε το κέντρο βάρους στο κοινωνικό σύνολο. Είναι καλύτερο ο δικαστής να δράσει "προβοκατόρικα", να αθωώσει πανυγηρικά τους παραβάτες και να δηλώσει μεγαλοπρεπώς μετά στα media ότι το σύστημα είναι αυτό που τους έβγαλε, και όχι ο δικαστής. Ο δικαστής μετατρέπεται σε αυτόκλητο μάρτυρα-tv personna και βλέπουμε πόσο θα αντέξει το θέμα μέχρι να θαφτεί (γιατί εγώ προ"δικάζω" ότι θα θαφτεί

β.) Ρίχνουμε το κέντρο βάρους στο δικαστή, αμελούμε το γενικό και επικεντρωνόμαστε στο "ειδικό". Ο δικαστής θα πρέπει πρωτίστως να είναι κριτής και εν συνεχεία απλός εφαρμοστής της νομοθεσίας, οπότε παίρνει το βάρος πάνω του και ενοχοποιεί τους οδηγούς. Μπορεί και πάλι να μετατραπεί σε αυτόκλητο μάρτυρα-tv personna για να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα αλλά δεν θα υπάρχει το "ειδικό βάρος" της πρόκλησης της κοινής γνώμης που υπάρχει στην περίπτωση (α.). Ο δικαστής πάντως είναι καλυμμένος.
Ας δούμε λίγο και το μετά όμως...Η απόφαση δεν είναι κατά το νόμο. Υπάρχουν "παραθυράκια". Έχουμε συνυπολογίσει τον παράγοντα προσφυγής σε άλλα όργανα της δικαστικής εξουσίας; Τις εφέσεις; Το ΣτΕ; Υπάρχει μία πολύ μεγάλη πιθανότητα να "χαθεί" η δίκη σε δευτεροβάθμιο επίπεδο (λόγω προσκόλλησης στο νόμιμο) και θα έχει χαθεί το momentum της αποκάλυψης του προβλήματος από τον τρίτο δικαστή. Αυτό βέβαια μπορεί να συμφέρει και τον ίδιο, αν δεν θέλει να κουβαλάει την ευθύνη της "αποκάλυψης" ενός προβλήματος.


Αυτάαα. Και συγγνώμη για το μακροσκελές post.