Ειδήσεις & Κείμενα

[dannewyorker]

Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με την κατάντια του 'έγκυρου' protagon.gr
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.paideia&id=27990

[TrexoKaiDenFtano]

Σήμερα Τετάρτη 16/10 η εκπομπή της ΕΡΤ "ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΤ@ΕΡΤ",
που μεταδίδεται 18.00-20.00, έχει θέμα της την κατάσταση στα Πανεπιστήμια.

Το πρόγραμμα της ΕΡΤ μεταδίδεται διαδικτυακά
(http://www.ertopen.com/ και http://www.thepressproject.gr/)
και (κατά τόπους) τηλεοπτικά σε διάφορες συχνότητες.

[airetikos]

Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με την κατάντια του 'έγκυρου' protagon.gr
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.paideia&id=27990

Το συγκεκριμένο το χα διαβάσει πριν 2-3 μέρες. Θεωρώ ότι μετριοπαθείς φιλελεύθεροι ακόμα θα το χαρακτήριζαν εμέτικο. Πόσο μάλλον από κέντρο και αριστερά...

[Reporter]

Όταν ο Φίλιππος Συρίγος κατέρριπτε το μύθο της «χρυσής Ολυμπιάδας»


Τη μάχη με τη ζωή έχασε χθες Κυριακή σε ηλικία 65 ετών ο γνωστός αθλητικογράφος Φίλιππος Συρίγος, Ο δημοσιογράφος πέθανε ύστερα από πολυετή μάχη με την επάρατη νόσο. Ο Φ. Συρίγος ήταν κάτι πολύ παραπάνω από τη φωνή του ευρωμπάσκετ του 1987. Στην πορεία δεν απέφυγε τα λάθη, αρκετά από τα οποία παραδέχτηκε αλλά δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις πως μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε μια ανεξάρτητη φωνή, συγκρούστηκε και αντιτάχθηκε δεκάδες φορές στις κυρίαρχες επιλογές των παραγόντων της αθλητικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής….


Τον Οκτώβριο του 2004 ο δημοσιογράφος μαχαιρώθηκε σε δολοφονική επίθεση από δύο επαγγελματίες κουκουλοφόρους που προσπάθησαν με αυτό τον μαφιόζικο τρόπο να στείλουν ένα μήνυμα όχι μόνο στον Συρίγο αλλά σε όλες τις ενοχλητικές φωνές.

Ήταν από τους μετρημένους στα δάκτυλα αθλητικογράφους που τόλμησαν από την πρώτη στιγμή να καταγγείλουν τη «χρυσή Ολυμπιάδα» του 2004, τη βιομηχανία ντόπινγκ στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό και τα οικονομικά σκάνδαλα. Το ζεύγος Αγγελοπούλου είχε καταθέσει αγωγή εκατομμυρίων εναντίον του σχετικά με κείμενο στην Ελευθεροτυπία για την εμπλοκή του ζεύγους σε εταιρεία που είχε σχέση με την «Αθήνα 2004″

Λίγες μέρες πριν την επίθεση εναντίον του τον Οκτώβρη του 2004 η εφημερίδα Βαβυλωνία δημοσίευσε αποσπάσματα από την συνέντευξη που παραχώρησε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ανεξάρτητη ομάδα βίντεο BabylonMedia με τον τίτλο «AntiOlympics 2004»:

Η ντόπα, η εμπορευματοποίηση, το θέαμα των τελετών έναρξης και λήξης ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όπως άλλωστε εξηγεί ο Φίλιππος Συρίγος. Η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους ήταν φτώχεια, χρέη και άχρηστες ως επί το πλείστον εγκαταστάσεις, στην οποία όπως εύστοχα προέβλεψε ο δημοσιογράφος ξεπουλήθηκαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με δικαίωμα αλλαγής χρήσης και σε τιμές εξευτελιστικές .

Ντόπα, εμπορευματοποίηση και θεάματα

«Από το 1996 και μετά βιώσαμε έναν ιδιότυπο φασισμό στο θέμα της προπαγάνδισης των αγώνων. Πώς η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να νικήσει την κρατούσα… Δεν είχε καμία ευκαιρία»

Β: Ποια σχέση μπορούν να έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τον κλασικό αθλητισμό ;

Φ. Συρίγος: Στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων, ο αθλητισμός είναι η επίφαση, είναι το άλλοθι, είναι η βιτρίνα που προσελκύει τον κόσμο. Στην ουσία οι αγώνες είναι ένα οικονομικό γεγονός, ένα εμπορικό, επιχειρηματικό γεγονός.

Είπαμε ότι στο σύνολο τους αποτελούν ένα προϊόν. Άλλωστε περίπου έτσι έχει το θάρρος να το περιγράφει η ΔΟΕ στα συμβόλαια που υπογράφει με τις πόλεις οι οποίες αναλαμβάνουν να διοργανώσουν κάθε 4 χρόνια τους αγώνες.

Τα κυρίαρχα πράγματα που θα δούμε σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς είναι: η εμπορευματοποίηση και η ντόπα. Αυτά τα δύο δηλαδή που είπαμε εμείς ότι θα προσπαθήσουμε να μειώσουμε, να καταπολεμήσουμε…. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει καθώς είμαστε δεσμευμένοι από τα συμβόλαια που έχουμε υπογράψει.

Αντιθέτως μάλιστα, όσον αφορά το σκέλος της εμπορευματοποίησης, έχει καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια προκειμένου οι χορηγοί να είναι όσο γίνεται περισσότεροι, έτσι ώστε και τα έσοδα να είναι ανάλογα από αυτούς. Οι αγώνες από αυτή την άποψη έχουν καταντήσει ένας φαύλος κύκλος.

Εξυπηρετούνται συμφέροντα, εξυπηρετούνται σκοπιμότητες και επαναλαμβάνω: Το αθλητικό μέρος λειτουργεί ως ένα άλλοθι, ως μια βιτρίνα, ως μια επίφαση (και) τίποτε άλλο.

Β: Τι θα κληρονομήσει η Ελλάδα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Φ. Συρίγος: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προπαγανδίστηκαν στην ελληνική κοινωνία στη βάση μιας μπλόφας. Είπανε πολλά και διάφορα από τα οποία σχεδόν τίποτα δεν μπορούσε να ισχύει.

Είπαν καταρχήν ότι δια των Ολυμπιακών Αγώνων θα άλλαζε η ελληνική κοινωνία, η Αττική και η πρωτεύουσα. Ότι δηλαδή οι αγώνες θα κληροδοτούσαν μια προίκα στην Αθήνα χάρη στην οποία η Αθήνα θα γινόταν μια διαφορετική πόλη. Αυτό ήταν ένα πολύ, μα πάρα πολύ μεγάλο ψέμα, καθώς αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχαν τα λεφτά και ο χρόνος για να πραγματοποιηθούν αυτά τα δήθεν μεγαλεπήβολα σχέδια.

Έτσι περιορίστηκαν σε αθλητικές εγκαταστάσεις ως επί το πλείστον άχρηστες μελλοντικά, για τη συντήρηση των οποίων και τη λειτουργία τους θα πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος να συνεισφέρει πολύ σημαντικά ποσά μετά τους αγώνες.

Εκτός εάν όπως φαίνεται, δια μέσου της εταιρίας των Ολυμπιακών ακινήτων, ξεπουληθούν αυτές οι εγκαταστάσεις στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με δικαίωμα αλλαγής χρήσης και σε τιμές εξευτελιστικές .

Άλλη λύση δε διαφαίνεται, τουλάχιστον σύμφωνα με την ισχύουσα λογική οπότε όλη η ιστορία καταλήγει σε μια φάρσα (απάτη)

Β: Ποια ήταν η πολιτική που ακολουθήθηκε απέναντι σε αυτούς που ήταν κατά της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ;

Φ. Συρίγος: Εδώ βιώσαμε από το 1996 και μετά έναν ιδιότυπο φασισμό στο θέμα της προπαγάνδισης των αγώνων. Δηλαδή πώς η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να νικήσει την κρατούσα… Δεν είχε καμία ευκαιρία.

Το 1997 έγινε μια και μοναδική συζήτηση στον ΑΝΤ1 κατά λάθος, και το κατά λάθος, ξέρω πάρα πολύ καλά τι λέω, άλλος ήταν ο στόχος, από τον Γ. Πρετεντέρη και έκτοτε έπεσε άκρα του τάφου σιωπή. Υπήρξε συνομωσία σιωπής.

Μάλιστα η Γιάννα (Αγγελοπούλου) είχε βγάλει ανακοίνωση , είχε βγάλει απόφαση την οποία δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία τότε, όπου ανακοινώνονταν σε όλους τους παράγοντες ακόμα και στους μη ολυμπιακούς λέγοντας απλά: Να μη δίνετε ευκαιρία στην αντίθετη άποψη.

(Από συνέντευξη στη Βαβυλωνία)


πηγή: http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%81%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%C2%AB%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE%CF%82-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82%C2%BB

[leo8]

Κρατιστές δαίμονες, φιλελεύθεροι δράκοι. Παραμύθια για αδαείς Λαούς



Δεν υπάρχει ισχυρότερο εργαλείο για τη διεκδίκηση της εξουσίας από τη διάχυση ιδεών στους Λαούς.

Μια σφαίρα επιδρά στο στόχο της για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, αν είναι εύστοχη. Μια ιδέα μπορεί να ταξιδεύει για αιώνες, αν είναι επιτυχημένη, είτε αυτή βασίζεται στην αλήθεια, είτε στο ψέμα.

Η ιδέα μιας κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας, όπου το κράτος θα είναι ο εργοδότης και ο δίκαιος ελεγκτής της κοινωνίας, απέτυχε παταγωδώς τον προηγούμενο αιώνα, όπου αυτή εφαρμόστηκε, απλά και μόνο λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας των κυβερνώντων να απεκδυθούν την ανθρώπινη φύση τους.

Το κύριο χαρακτηριστικό του παντοδύναμου και πανταχού παρόντος δαιμονικού κράτους, της Σοβιετίας δηλαδή, είναι η στρέβλωση των λέξεων και των ιδεών, προκειμένου να ερεθίσει το θυμικό του Λαού για τη διατήρηση των ισορροπιών της εξουσίας. Κάποιοι θα έλεγαν ανισορροπιών.

Έχοντας επιστρέψει εδώ και 14 χρόνια από ελεύθερες κοινωνίες στην Ελλάδα, την "Τελευταία Σοβιετία", μου είναι πλέον ξεκάθαρος ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η νοηματική στρέβλωση για τη χειραγώγηση των μαζών. Αυτό θα μοιραστώ μαζί σας εδώ.

Όπως έχω αναλύσει παλαιότερα σε βάθος, η Μεταπολεμική γενιά δημιούργησε τη νέα Ελλάδα, μια ατμομηχανή οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Από τα αποκαϊδια του πολέμου και του εμφυλίου, η γενιά του Μεταπολέμου ξανάχτισε με τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης παγκοσμίως, ως και 9,5% ετησίως, μια χώρα με εργοστάσια, γιαπιά, βιοτεχνίες, ξενοδοχεία, μαγαζιά, και συνεχώς βελτιούμενη ποιότητα ζωής.

Κύριο οικονομικό χαρακτηριστικό αυτής της νέας Ελλάδας, που έχτισαν οι παππούδες μας, ήταν το μικρό και ευέλικτο κράτος, ο χαμηλός κρατικός δανεισμός, και το πολύ συμμαζεμένο δημόσιο που δεν άπλωνε τα πλοκάμια του στις οικονομικές δραστηριότητες της κοινωνίας.

Ακόμα και τις επoχές του πολιτικού γύψου, της δικτατορίας του 1967 που ακολούθησε την πολιτική αστάθεια που προκάλεσε το παλάτι σε συμπαιγνία με τους πολιτικούς της εποχής, κανείς δεν τόλμησε να βάλει χέρι στην ακμάζουσα οικονομική δραστηριότητα που λειτουργούσε παρά τις πολιτικές γελοιότητες και αχρειότητες της εποχής.

Όλα αυτά άλλαξαν στη Μεταπολίτευση, με την έλευση της Γενιάς του Πολυτεχνείου (ΓτΠ).

Ένας νέος πολιτικός (α)πολιτισμός αναδύθηκε από το πολιτικό σκηνικό της Μεταπολίτευσης, που στόχο είχε να πάρει στον έλεγχό της τον πλούτο που η κοινωνία είχε δημιουργήσει στη Μεταπολεμική περίοδο, και συγκεντρώνοντάς τον στα χέρια του Κράτους, να τον αναδιανείμει κατά τις προτιμήσεις των εκάστοτε πολιτικών που βρίσκονταν στην εξουσία.

Αυτή ήταν και η ουσία της Αλλαγής: σκοπός της ήταν να αλλάξει χέρια ο πλούτος και η οικονομική δραστηριότητα, για να τον διαχειριστούν οι πολιτικοί κατά τη δική τους διάθεση και όφελος.

Η Αλλαγή ουσιαστικά σηματοδότησε την εντατικοποίηση της στροφής της Ελλάδας από την ελεύθερη αγορά που δημιούργησε τον πλούτο του Μεταπολέμου, στον Κρατισμό που θα αποστράγγιζε αυτό τον πλούτο, μαζί με εκείνον των μελλοντικών γενεών οι οποίες θα πληρώνουν πιθανόν για έναν αιώνα, για το ξέσκισμα στη μάσα της γενιάς του Πολυτεχνείου (ΓτΠ), με τα νέα τζάκια και τις βαρονίες που αυτή δημιούργησε.

Με βασικό εργαλείο τη διάχυση των ιδεών με τη μορφή συνθημάτων στο Λαό, από τους τότε νέους βαρόνους της ενημέρωσης που δημιούργησε το πολιτικό προσωπικό, με μοχλό την κρατική διαφήμιση, ο Λαός εκμαυλίστηκε. Έγινε αποδεκτό να δώσει μάλιστα και φανερά κάποιος κρατικός λειτουργός στον εαυτό του από τα λεφτά της κοινωνίας το δωράκι του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια... Η πολιτική ζωή εκπορνεύτηκε.

Οι ιδιοκτήτες των ως τότε ακμάζουσων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων εκδιώχθηκαν κλωτσηδόν, με την εύστοχη και υπερβολική αύξηση των επιτοκίων δανεισμού από τις κρατικά κατευθυνόμενες τράπεζες, σε σημείο που να μη μπορούν πια να εξυπηρετήσουν τον δανεισμό τους, και οι ιδιοκτησίες τους κρατικοποιήθηκαν συστηματικά, πάραυτα, από τις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.

Προκειμένου να διατηρήσουν την κουτάλα στο χέρι, οι πολιτικοί της ΓτΠ αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να μοιράζουν και ξεροκόμματα στο Λαό, ώστε να νιώθει την ανάγκη να συντηρήσει την εξουσία τους. Για αυτό τοποθετήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στη μισθοδοσία του πλέον τεράστιου δημοσίου, με αυστηρά κομματικά κριτήρια, ενώ οι μισθοί τους εκτινάχθηκαν ανάλογα με τον κίνδυνο να χάσει την κουτάλα ο εκάστοτε κυβερνών.

Ο Κρατισμός βαφτίστηκε σοσιαλισμός, ή τρίτος δρόμος, και η κρατικά επιδοτούμενη θολοκουλτούρα και έμμισθη δημοσιογραφία ανέλαβε να στρεβλώσει τις έννοιες στο μυαλό του ποιμνίου, αφού όμως πρώτα η παιδεία υποβαθμίστηκε σε εκπαίδευση, και η κριτική γνώση του σχολειού εκχυδαΐστηκε σε παπαγαλία.

Ο μηχανισμός ελέγχου της λεηλασίας ολοκληρώθηκε, τοποθετώντας στρατηγικά τους συνδικαλιστές, για να κατευθύνουν εσωτερικά το τεράστιο πλέον κρατικό μόρφωμα, που ζούσε σε κόστος της κοινωνίας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποφασίζουν εν ονόματι των τίμιων εργαζόμενων με τις ψήφους όσων εμφανίζονταν στις κλειστές πλέον συνελεύσεις τους, και δίδοντας ακαταδίωκτο στους πολιτικούς και τους λακέδες τους.

Η αναπόφευκτη κατρακύλα μιας κοινωνίας, όταν το κράτος διογκώθηκε σε 1,2 εκατομμύρια μισθοδοτούμενους δημοσίους υπαλλήλους το 2009, από λιγότερους από 250.000 το 1974 (αύξηση μεγέθους στο 480% με αύξηση του πληθυσμού κατά 10% στην ίδια περίοδο), εμφανίστηκε στην αδυναμία περαιτέρω δανεισμού το Μάιο του 2010.

Ο Κρατισμός είχε πιάσει τα όριά του, και η οικονομία σκίστηκε στις ραφές.

Η διατήρηση του Κρατισμού πλέον ήταν σε απόλυτη σύνδεση με τον κανιβαλισμό της κοινωνίας. Απλά, οι αποδέκτες των λάφυρων του Κρατισμού, έπρεπε να βρουν μια ιδεολογική μασκαράτα για να μπορέσουν να συνεχίζουν να κρατούν τον έλεγχο, σε μια κοινωνία που δεν είχε άλλο γάλα να τους δώσει, και εκείνοι συνέχιζαν να ρουφάνε πλέον το αίμα της από το βυζί.

Τη βρήκαν σε συμπαιγνία με τους γνωστούς συνένοχους: τους συνδικαλιστές και τους βαρόνους που δημιούργησαν. Βάφτισαν την απομύζηση της κοινωνίας νεοφιλελευθερισμό (sic: το ακριβώς αντίθετο της υπερφορολόγησης που επιδόθηκαν), και βάλθηκαν να πείσουν το σαστισμένο από τα μέτρα δύσμοιρο Λαό μας, ότι αυτά που υποφέραμε βασίζονταν στις πολιτικές του φιλελευθερισμού (που στην πραγματικότητα όμως ήταν αυτούσιος ο Κρατισμός).

Μετά από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, 4 εκατομμύρια ανασφάλιστους εκ των οποίων 1 εκατομμύριο παιδιά και φοιτητές, μια αυτοκτονία ανά 18 ώρες, 25%-30% μείωση του μεγέθους της οικονομίας, φορολόγηση που ξεπερνά το 70% για έναν ελεύθερο επαγγελματία των 2.000 ευρώ το μήνα μικτών, αύξηση των φόρων πέρα από τη λογική και την φοροδοτική δύναμη του πολίτη, αποδεκατισμό της πρώην μεσαίας τάξης, 150 κλειστά επαγγέλματα, 300 κρυφούς φόρους υπέρ τρίτων, ο Κρατισμός ζει και βασιλεύει μόνο χάρη στην εντατικοποιημένη παραπληροφόρηση του Λαού.

Η ρίζα της παραπληροφόρησης είναι ότι δεν φταίνε οι πραγματικοί δαίμονες του Κρατισμού που μας έφτασαν ως εδώ, αλλά ο δράκος του Φιλελευθερισμού.

Ο Φιλελευθερισμός, για όσους ίσως δεν γνωρίζουν, ευαγγελίζεται τις ατομικές και οικονομικές ελευθερίες που μόνο ένα συμμαζεμένο κράτος μπορεί να εγγυηθεί.

Ο Φιλελευθερισμός είναι το αντίθετο του Κρατισμού, που μας έφερε στο σημερινό κανιβαλισμό. Ο Φιλελευθερισμός είναι η θεραπεία.

Τόσο μεγάλη όμως είναι η πλύση εγκεφάλου που έχει ολοκληρωθεί στα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης, του Κρατισμού, της Γενιάς του Πολυτεχνίου (ΓτΠ), όπου η φτωχοποιημένη πρώην μεσαία τάξη δεν ετόλμησε να στηρίξει τις φιλελεύθερες δυνάμεις που διεκδίκησαν την ψήφο της το 2012, αλλά αντί αυτού στήριξαν το τερατούργημα του φασισμού και των μπράβων.

Ο Κρατισμός τόσο πολύ φοβάται την αληθινή έκφανση του συμμαζεμένου κράτους, των χαμηλών φόρων, της ελεύθερης οικονομίας, όπου προτίμησε να στηρίξει την άνοδο του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, παρά να αφήσει τους πολίτες να αντιληφθούν τις πραγματικές λύσεις που πρότειναν οι αληθινοί φιλελεύθεροι του πολιτικού χώρου.

Ο Λαός οφείλει να ενημερωθεί, ότι η υπερφορολόγηση δεν είναι ούτε νεοφιλελευθερισμός, ούτε σχολή του Σικάγο, ούτε φιλελευθερισμός, ούτε καϋνσιανισμός! Σκέτος Κρατισμός είναι, για τη διατήρηση μέχρι τελευταίου, για ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ενόσω 4 εκατομμύρια Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Κρατισμός. Μόνον.

Οι φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές είναι που επέτρεψαν στην Ελλάδα να ξανασταθεί στα πόδια της μετά τον Μεγάλο Πόλεμο.

Ο Φιλελευθερισμός είναι η θεραπεία της αρρώστιας μας, η ελεύθερη οικονομία, χωρίς κλειστά επαγγέλματα, με συμμαζεμένο κράτος, με οικονομική ελευθερία, και χωρίς υπερφορολόγηση δήμευσης περιουσιών, να ρουφάει το αίμα της κοινωνίας από το βυζί για να το δίνει σε 88 κηπουρούς για 2 στρέμματα κήπο στην κάθε ΕΡΤ και τον κάθε δήμο.

Αυτό.

ΥΓ. Οι μυθολογικοί δράκοι στην κινέζικη κουλτούρα, εκτελούν χρέη προστασίας των στοιχείων του σύμπαντος. Ο δράκος της Φωτιάς, του Νερού, της Γης, του Αέρα, του Ξύλου και του Μετάλλου, καθένας στέκει φρουρός στο στοιχείο του. Ο έβδομος δράκος, ο δράκος της Σοφίας, είναι ο προστάτης των άλλων 6 δράκων, και της ισορροπίας του σύμπαντος, που έχει την αλληγορική μορφή ενός μαργαριταριού.

Αν κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να προσομοιάσει το Φιλελευθερισμό με δράκο, ο σωστός παραλληλισμός είναι με τον κινεζικό μυθολογικό δράκο της Σοφίας.

ΠΗΓΗ:capital.gr

[OxYdO]

Αυτό το κείμενο είναι για σένα, leo8!

Πού θα βρείτε τα λεφτά;

Παραθέτω ενδεικτικά (αν και βγάζω σπυριά με τα δήθεν αντικειμενικά νούμερα):

- Η σχέση εισοδήματος του ανώτερου προς το κατώτερο 20% από 7:1 στην περίοδο της «ευημερίας» προσεγγίζει ήδη το 10:1 (Έκπληξη! Δεν χάνουν όλοι στην κρίση!).

- Στα τρία τελευταία χρόνια ο ιδιωτικός ιατροφαρμακευτικός τομέας έχει δει τον διπλασιασμό των κερδών του, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε κέρδη στο πρώτο εξάμηνο αρκετών δισεκατομμυρίων (Να τι κάνει η διάλυση του δημόσιου τομέα υγείας και η ανακεφαλαίωση των τραπεζών με χρήματα των συνταξιούχων).

- Μέσα στην κρίση και στη χλαπαταγή, έτσι, ο μόνος δείκτης με «θετικό» πρόσημο είναι ο λόγος του διαθέσιμου εισοδήματος των εταιριών προς τις αμοιβές της εργασίας, ο οποίος, μετά, μάλιστα, από τη φορολογία κερδών και περιουσίας, είδε αύξηση 38%.

- Βάσει της περσινής έκθεσης του ΣΔΟΕ, μεταξύ 2001 και 2006, 200 δισεκατομμύρια «μετανάστευσαν» στο εξωτερικό, ενώ σύμφωνα με στοιχεία, που ο Γ. Σταθάκης ανακοίνωσε στο Οικονομικό Επιμελητήριο, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες διαθέτουν ακίνητη περιουσία μεγαλύτερη των 700 δισεκατομμυρίων –και, προφανώς, αντίστοιχη είναι και η κινητή, που κατέχουν. Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξος ο ισχυρισμός, που δεν έχει διαψευστεί ποτέ, πως η συνολική περιουσία των Ελλήνων πλουσίων υπερβαίνει τα 2 τρισεκατομμύρια (11 φορές το σημερινό ελληνικό ΑΕΠ).

Παρόλες τις εθνικοανεξαρτησιακές παρόλες το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι απολύτως ταξικό στο μέτρο που η δημιουργία του οφείλεται στην ακραία απροθυμία των Ελλήνων πλούσιων να πληρώσουν, έστω και στο ελάχιστο

- Από 7100 off shore εταιρίες, που κατέχουν ακίνητα στην Ελλάδα, έχουν ελεγχθεί οι 34! Ο φόρος που βρέθηκε να χρωστούν είναι 40 εκατομμύρια. Αναλογικά, λοιπόν, στο σύνολο αντιστοιχούν περί τα 10 δισεκατομμύρια! Ακόμη και ο Στουρνάρας το δέχεται, αλλά δεν … διαθέτει υπηρεσίες με τεχνογνωσία.

- Από τη λίστα των 54000 –μνημονιακών πατριωτών, ως επί το πλείστον- που έστειλαν χρήματα στο εξωτερικό μετά το 2010 ελέγχθηκαν οι 2! Βεβαιώθηκαν οφειλές 5 εκατομμυρίων. Ο αναλογικός υπολογισμός δίνει και εδώ ποσό άνω των 10 δισεκατομμυρίων!

- Για να γίνει αντιληπτό για τι μιλάμε ας σημειώσουμε πως τα δύο τελευταία ποσά αντιστοιχούν στο διπλάσιο του συνολικού μισθολογικού κόστους του δημοσίου και στο πενταπλάσιο των δαπανών για την παιδεία. Διαφορετικά, θα χρειάζονταν λιγότερο από το μισό ποσό προκειμένου να εξασφαλιστεί μηνιαίο εισόδημα 700 ευρώ για όλους τους ανέργους! Και αναφερόμαστε σε δύο μόνο περιπτώσεις.

[Mechalis]

Όταν - από σπόντα - ο καπιταλισμός βοηθάει τον κοσμάκη, μία από τις λίγες περιπτώσεις που θα το δεις ευθέως.



Βέβαια, "κοσμάκης" εδώ μπορεί να είναι και 2.000.000 αλλά "δεν πληρώνω(για το κότερο)".

[Mechalis]

Κλείδωσε, ο Τσίπρας θα γίνει αποδεκτός από τους ευρωπαϊστές της ελλάδας (δηλαδή το 80+%).



Βέβαια, θα κάνουν καμιά αλλαγή ή θα γίνει Ολλάντ που πέφτει η δημοτικότητά του και τελικά κάνει ότι θέλει η Μέρκελ;

[leo8]

Πως η Μεσσηνία έγινε η νέα Μύκονος


Για χρόνια αποτελούσε το δημοφιλέστερο και πιο διαφημισμένο ελληνικό προορισμό. Φέτος όμως η Μύκονος «αναγκάζεται» να παραδώσει τα σκήπτρα στη νέα πρωταθλήτρια των τουριστικών αφίξεων, την Καλαμάτα. Η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας κατάφερε να σημειώσει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, θεαματική αύξηση 44,4% στις αφίξεις, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από το κοσμοπολίτικο νησί των ανέμων (26%). Η Καλαμάτα μάλιστα άφησε πίσω της και άλλους αναγνωρίσιμους προορισμούς, όπως τα Χανιά, τη Σαντορίνη, την Κεφαλονιά, την Ζάκυνθο, την Κω και τη Ρόδο, με την επισκεψιμότητά της να συνεχίζεται μέχρι και τα μέσα του Νοεμβρίου.

Όπως εκτιμούν παράγοντες της τουριστικής αγοράς, καταλυτική για την απογείωση της Καλαμάτας, αλλά και ακολούθως ολόκληρου του νομού, και στο κομμάτι των εσόδων από τον τουρισμό και στο real estate, ήταν η αναβάθμιση των υποδομών της περιοχής, με αφετηρία τη λειτουργία της υπερπολυτελούς σύνθετης ξενοδοχειακής μονάδας «Costa Navarino». Ακόμη και κύκλοι του υπουργείου Τουρισμού επιβεβαιώνουν ότι οι στοχευμένες επενδύσεις που έγιναν στο νομό, με αφορμή την κατασκευή του θέρετρου, αποτέλεσαν το βασικό λόγο που η Καλαμάτα βούλιαξε το καλοκαίρι από τουρίστες, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, πέρα από το ξεπερασμένο πλέον μοντέλο «ήλιος- θάλασσα». Στελέχη του χώρου υπενθυμίζουν βέβαια πως η κατασκευή του «Costa Navarino» πέρασε δια πυρός και σιδήρου, αφού απαιτήθηκαν πάνω από 3.000 υπογραφές αρμόδιων υπουργών και απλών υπηρεσιακών παραγόντων για να λάβει σάρκα και οστά η πρώτη φάση της επένδυσης.

Όλοι αναγνωρίζουν επίσης ότι ο αυτοκινητόδρομος Μορέας, μέσω του οποίου η διαδρομή Αθήνα-Καλαμάτα διανύεται σε περίπου δύο ώρες, και η φετινή ενίσχυση του αεροδρομίου της Καλαμάτας με πέντε τακτικές αεροπορικές συνδέσεις και οκτώ γραμμές τσάρτερ προς της κορυφαίες ευρωπαϊκές αγορές (μεταξύ των οποίων η Μόσχα, η Στοκχόλμη, το Μόναχο, το Μιλάνο και το Λονδίνο από τις low cost εταιρίες Ryanair και Easy Jet) ήταν το «κλειδί» της τουριστικής έκρηξης της Μεσσηνίας.

Το μήνυμα που μεταφέρουν οι επιχειρηματίες του τουρισμού πλέον είναι ότι χωρίς τις απαραίτητες επενδύσεις, δεν θα είναι εφικτή η προσφορά υπηρεσιών υψηλού επιπέδου σε τουρίστες με απαιτήσεις, που κατά βάση αφήνουν τα περισσότερα χρήματα. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι τυχαία η επιλογή της Μεσσηνίας για την κατασκευή δύο καταδυτικών πάρκων: στο θαλάσσιο χώρο εντός του κηρυγμένου ενάλιου αρχαιολογικού χώρου στον Κόλπο του Ναυαρίνο, όπου από το 1978 είναι βυθισμένο το δεξαμενόπλοιο Irene Serenade, ένα από τα μεγαλύτερα επισκέψιμα ναυάγια του κόσμου, και στον ενάλιο αρχαιολογικό χώρο της Μεθώνης, πλησίον της νήσου Σαπιέντζα στην άκρα Σπίθα. Τα δύο πάρκα έχουν προγραμματιστεί να λειτουργήσουν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, προσφέροντας στην περιοχή ουσιώδες συγκριτικό πλεονέκτημα στη διεθνή τουριστική αγορά, καθώς γύρω από τα πάρκα θα αναπτυχθούν καταδυτικά κέντρα και πλήθος άλλων δραστηριοτήτων εξυπηρέτησης των επισκεπτών.

Το συγκεκριμένο μήνυμα φαίνεται να έχει περάσει και στην ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού, που μέσα στο καλοκαίρι έφερε έστω και καθυστερημένα προς ψήφιση το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό για την προώθηση των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων. Αποτελεί εξάλλου κοινό τόπο πως μπορεί οι ενέργειες προβολής και μάρκετινγκ που προωθούνται για την τόνωση του τουριστικού ρεύματος τα επόμενα χρόνια να είναι έως ένα βαθμό απαραίτητες, χωρίς όμως σοβαρές επενδύσεις, το προϊόν της Ελλάδας θα υπολείπεται κατά πολύ έναντι των ανταγωνιστών.

Βίκυ Κουρλιμπίνη



Πηγή:www.capital.gr

[lasa]

Είναι λυπηρό το μέγεθος του εκφυλισμού μας. Το πόσο "λίγοι" και πραγματικά κακόγουστοι (με όλη τη σημασία της λέξης) ήμαστε. Με μια συντονισμένη ιδεολογική "επίθεση" διαφόρων κύκλων του real estate, πουλημένων πολιτικών και εντεταλμένων δημοσιογράφων όλη η κοινωνία προσεύχεται την πλήρη εκπόρνευση της υπέροχης χώρας μας. Θέλουμε όσο το δυνατόν όσο περισσότερες Μυκόνους γίνεται. Περιοχές που έχουν χάσει την ψυχή τους. Αρκεί να φέρνουν χρήματα. Θέλουμε όσο το δυνατόν περισσότερους τουρίστες (αν είναι δυνατόν και 100 εκατομμύρια το χρόνο). Αν είναι και πλούσιοι ακόμα καλύτερα. Ο "μικρός" άνθρωπος πάντα θέλει να περιτριγυρίζεται από μεγαλόσχημους, παίρνει αξία η κατά τα άλλα μηδαμινή παρουσία του. Θέλουμε κι άλλες κατοικίες των θεών (όπως στο εν λόγω τεύχος του Αστερίξ). Κι έτσι όλοι με ένα στόμα μια φωνή παρακαλάμε για Costa Navarinο , για γκολφ για τουρισμό, τουρισμό, τουρισμό! Επενδύσεις, "ανάπτυξη" και ανταγωνισμό με τις άλλες τουριστικές χώρες, δε μας νοιάζει ότι οι Ισπανοί και όχι μόνο έχουν καταστρέψει τις χώρες τους με αυτόν τον τρόπο (μια περιήγηση στο Google earth θα σας πείσει). Δε μας αξίζει η ομορφιά αυτής της χώρας. Αντί να δοξάζουμε το θεό κάθε μέρα που ζούμε σε μια χώρα με τέτοια φύση, θέλουμε να την ξεπουλήσουμε.

Και βαφτίζουμε ως καταπολέμηση τις γραφειοκρατίας την παραβίαση των περιβαλλοντικών νόμων και του συντάγματος (όπως με το κατάπτυστο σχέδιο νόμου που ετοιμάζουν για τα δάση, εξόφθαλμη παραβίαση του άρθρου 24). Αντί να χαιρόμαστε που έχουμε περιοχές σαν τη Μεσσηνία, με την απαράμιλλη λιτή ομορφιά, ονειρευόμαστε στη θέση της Saint Tropez και Ibiza. Είμαστε τόσο βρώμικοι που δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την ομορφιά. Η ομορφιά αποτελεί από μόνη της αξία, απαιτείται ένας κώδικας ηθικής και αξιών για να εκτιμηθεί. Εμπρός λοιπόν, φέρτε όσους περισσότερους τουρίστες γίνεται: Ρώσους, Γερμανούς, Άραβες εμίρηδες, κάθε τόπος να ζει για τους επισκέπτες και μόνο. Να γίνουμε τουριστοφονιάδες.

Υπονοείται ότι η ελληνική γραφειοκρατία καθυστέρησε την κατασκευή του Costa Navarino. Να και ένα καλό της γραφειοκρατίας, αν και εν προκειμένω δεν ήταν απλώς η γραφειοκρατία. Το όλο project κινήθηκε στα όρια του νόμου.

Φανταστείτε να γίνει αυτό που ονειρεύονται πολλοί (εντός και εκτός Ελλάδας): Ολόκληρες εκτάσεις να περάσουν στα χέρια εταιρειών. Να γίνει αυτό από το οποίο έχει γλιτώσει η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Να γίνει η χώρα ένα απέραντο εργοτάξιο οργανωμένης δόμησης. Το αν η δόμηση αυτού του τύπου γίνει με μικρό ή μεγάλο συντελεστή δόμησης είναι αδιάφορο. Το κοινωνικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Επιστροφή λοιπόν στα τσιφλίκια της Θεσσαλίας του 1900.

Είναι προφανές ότι η δεδομένη συγκυρία είναι ιδανική για την ευόδωση τέτοιων σχεδίων. Μπροστά στην οικονομική κρίση ποιος να μιλήσει για περιβάλλον, για ομορφιά, για αισθητική, για κοινωνική συνοχή, για ανθρώπινη κλίμακα. Το κέρδος είναι το μόνο ζητούμενο. (βλ.http://pitsirikos.net/2013/10/%CF%8C%CF ... %BF%CF%85/)

Η απώλεια της ψυχής είναι συνήθως μη αναστρέψιμη.

Leo8, η Μεσσηνία δεν έγινε ακόμα Μύκονος. Εύχομαι (σε αντίθεση με πολλούς) να μη γίνει ποτέ. Αν ποτέ η Μεσσηνία, η Λακωνία και κυρίως η Μάνη (πραγματικό σύμβολο του ελληνισμού, όχι βέβαια από την ακροδεξιά οπτική) γίνουν σαν τη Μύκονο, η Ελλάδα θα έχει πεθάνει.

Πέρα από πολίτης είμαι και Πολιτικός Μηχανικός. Η ιδιότητά μου αυτή δημιουργεί ευθύνες. Αν μια μέρα ξυπνήσουμε και δεν αναγνωρίζουμε τη χώρα μας, θα έχω ευθύνη κι εγώ.

Η απώλεια της ψυχής είναι συνήθως μη αναστρέψιμη.


Βέβαια όταν η σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. καταργεί από υποχρεωτικό μάθημα την Πολεοδομία-Χωροταξία αντί να την αναβαθμίσει, για ποια ευθύνη να μιλήσουμε. Η όποια αισθητική έχει πάει περίπατο και μόνο που ανεβαίνει στην έδρα ο κύριος που διδάσκει το εν λόγω μάθημα. Αντί να κάνουμε κανένα επιπλέον μάθημα Οικοδομικής (πραγματικής Οικοδομικής, όπως οι Αρχιτέκτονες) ή Αρχιτεκτονικής Σύνθεσης βαλθήκαμε όλοι να ασχολούμαστε για ένα εξάμηνο με CPM, MPM, λες και το κύριο ζητούμενο είναι να γίνουμε managers.

Η μετα-νεωτερική εποχή μας έχει, τελικά, πολλή πλάκα.

Από βιασύνη ξέχασα να πω ποιο μάθημα εννοούσα. Εννοούσα τη Διαχείριση Τεχνικών Έργων που διατηρείται ως υποχρεωτικό. Δε θα πληγεί ανεπανόρθωτα η παιδεία μας ως μηχανική,, (αλλά και γενικότερα ως άνθρωποι) αν καταργηθεί από υποχρεωτικό αυτό το μάθημα. Μια χαρά μπορεί να επιτελέσει το σκοπό του ως κατ' επιλογήν.