MQN.gr

από **paktomenos** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 2:32 pm

@lybe

Ρε μλκ στην Αμερική λένε κομμουνιστές αυτούς που εδώ στην Ελλάδα κινούνται τον χώρο πασοκ προς δημαρ. Το ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι κάτι σαν το ΛΑΟΣ με Νέα Δημοκρατία. Μην λέμε και ό,τι θέλουμε δλδ..

από **lybe33** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 2:36 pm

Ναι, γι αυτό είναι εντελώς γελοίο το άρθρο... Η τρομερή κατηγορία είναι ότι ήθελαν να πέσει η αμερικανική κυβέρνηση (άρα κομμουνιστές :mrgreen:

). Καλά και κεϋνσιανά οικονομικά να μαθαίναμε εδώ τρομερή αλλαγή θα ήτανε, έχουμε πήξει στα μπουρδονεοκλασικά-νεοφιλελεύθερα (βλέπε μαθήματα τύπου ΣΜΣ-Διαχείριση).

από **lybe33** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 3:09 pm

Α και μια παρατήρηση:

Στην Αμερική η Αριστερά πάντα υπήρχε περισσότερο ως μια συμμαχία κριτικών διανοούμενων και εργατικών συνδικάτων και λιγότερο ως οργανωμένο πολιτικό υποκείμενο. Υπήρχε δηλαδή μια κοινωνική συμμαχία που πάλευε για τις αρχές του διαφωτισμού (ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα) οι οποίες είναι και ο πυρήνας κάθε ριζοσπαστικού αξιακού πλαισίου. Ωστόσο, όπως κάθε επαναστατική σκέψη έτσι και η αμερικάνικη κοινωνική αριστερά ακροβατούσε ανάμεσα στην εσωστρέφεια των ιδεών και στην εξωστρέφεια της δράσης. Τελικά νίκησε η εσωστρέφεια: οι διανοούμενοι αφιερώθηκαν στην ερευνά τους ξεχνώντας την επίδραση του μαρξισμού στην κοινωνία (ρήση Μαρξ περί φιλοσόφων, κτλ.), παραχωρώντας σταδιακά την ηγεμονία στον εκκολαπτόμενο νεοφιλελευθερισμό...

Μόνο πρόσφατα κάτι γεννιέται μέσα από κινήματα επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου και επανεφεύρεσης της πολιτικής (Occupy wall street, Ουϊσκόνσιν), αλλά μέχρι να αμφισβητήσεις την ηγεμονία ενός τόσο μαζικού πολιτιστικού υποδείγματος όπως το αμερικάνικο θέλει πολύ αίμα, μελάνι και αντίσταση. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και μικρές αλλαγές που δείχνουν την απειροελάχιστη διάθεση του κράτους να παρέμβει στο κοινωνικό πεδίο -όπως η προσπάθεια μεταρρύθμισης της υγείας από τον Ομπάμα- χαρακτηρίζονται ως "κομμουνιστικές", ενώ υπάρχει έντονο και το ακροδεξιό-τοπικιστικό στοιχείο (μέσω του Tea Party) που αναπαράγει όλη αυτή τη νοσηρή κουλτούρα του "παίρνω το νόμο στα χέρια μου" (βλέπε ταινίες και σήριαλ που αναπαράγουν έναν αμερικανοεπαρχιωτικό ρατσισμό, π.χ. True Blood, κ.α.).

Οπότε, θεωρώ ότι το άρθρο για το Harvard σε αυτό τον άξονα κινείται: σε μια εμπέδωση της κουλτούρας της αριστεράς ως μια δύναμη που στοχεύει ενάντια στα "παραδοσιακά αμερικανικά ήθη". Φανταστείτε πόσο διασφαλισμένη είναι πολιτισμικά η ηγεμονία του κεφαλαίου που σοσιαλδημοκράτες καθηγητές θεωρείται ότι πλήττουν το κύρος του πανεπιστημίου.

από **Mechalis** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 3:21 pm

Κάποιοι το βλέπουν πιο απλά: Βολεύτηκαν και δεν αλλάζουν τώρα. Κάπου είχα ακούσει ότι ο Λένιν είχε πει ότι μόνο στη φτωχολογιά γίνεται επανάσταση.

Αν και μάλλον το "βόλεμα" έχει και καλή έννοια. Δηλαδή μπορεί να είσαι Σουηδός όπου το δημόσιο είναι μεγάλο αλλά λειτουργεί σωστά, δεν αδικεί (ιδιαίτερα) και ο κόσμος είναι ευχαριστημένος. Δεν θέλουν να αλλάξουν. Πιθανόν να συμβαίνει το ίδιο σε ευρωπαϊκές χώρες όπου ο ιδιωτικός τομέας είναι μεγάλος αλλά σέβεται το λαό (ή επιβλέπεται σωστά). Επίσης μπορεί να μη θέλουν να αλλάξουν.

από **paktomenos** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 3:29 pm

Ερχόμαστε!!

από **paktomenos** » Κυρ, 24 Φεβ 2013 3:38 pm

@mechalis

Ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί που "εχουν βολευτεί" και μάλιστα θα παλέψουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν την κατάστασή τους ως έχει (άρα και το σύστημα που νομίζουν ότι θα τους την παρέχει για πάντα). Γιαυτό υπάρχει και η πάλη των τάξεων. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν που δουλεύει εργοστάσιο ή έναν που τον *αμάνε στην δουλειά και να γουστάρει. Δεν γουστάρει καθόλου, απλά οι θύτες (που ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ) του πασάρουν εύκολα θύματα ως θύτες (μετανάστες,αριστερούς κλπ). Υπάρχουν διαστρωματώσεις ακόμα και εντός ορισμένων τάξεων. Ας πούμε, όσoν αφορά τους μηχανικούς, υπάρχουν εκείνοι που την έχουν δει CEO(και όντως θα επιδιώξουν να γίνουν) και εκείνοι των οποίων η εργάσιμη μέρα συνεχίζεται και πέρα από το 8ωρο στο γραφείο του αφεντικού, από το οποίο πληρώνονται ελάχιστα. Από αυτή την οπτική, μέχρι να καταργηθούν οι τάξεις (αααααα!!!!) κάποιοι θα κυριαρχούν πάνω σε κάποιους άλλους. Pick a side και τουλάχιστον να μην επικρίνουμε τους κομμουνιστές ότι θέλουν δικτατορία, γιατί ήδη τέτοια έχουμε, απλά το λέμε αστικη δημοκρατία.