Απαντάτε με ερώτηση....plz

[amfisvitias]

Ξέρεις πόσο θα ήθελα η απουσία μου να οφείλεται στο γεγονός ότι διαβάζω για την εξεταστική και τις προόδους;
Πάντως το εγχείρημα που ανέφερα είναι κάτι άσχετο, πολύ πιο πεζό από τα θέματα που συνήθως αναλύουμε εδώ, αλλά ακόμα και τα πεζά πράγματα δεν είναι πολλές φορές απαραίτητα;

Όσο για τις διακοπές άμα ξέρεις πότε θα τελειώσουν, τις τελευταίες μέρες δεν το νιώθεις βάρος ότι σε λίγο καιρό θα πρέπει να επιστρέψεις; Αυτό δεν σε αποτρέπει από το να απολαύσεις μερικά πράγματα και να χαλαρώσεις; Βέβαια άμα ξέρεις πως έχεις περιορισμένο χρόνο να χαρείς κάτι, δεν θα σε ωθήσει να επικεντρωθείς σε αυτό και να μην αναβάλλεις τίποτα, κάνοντας πράγματα που ίσως δεν θα έπραττες αλλιώς πιστεύοντας πως έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου;

[SoundOfSilence]

Μα στα απλά δεν είναι τα ωραία; Δεν είναι στίχος τραγουδιού αυτός; και εξάλλου και το απλό δεν είναι μία εννοια σχετική; Απλό είναι για έναν ακροβάτη να περπατησει στο σχοινι, για μένα όμως; Για τον ακροβάτη αυτό το απλό πράγμα δεν έχει μεγάλη σημασία; Γιατι να βελτιωθει σε αυτό δεν θα είναι ένα εγχείρημα; Μήπως το παράδειγμα είναι ατυχές;
Πάντως συχνά ο περιορισμός του χρόνου σου δεν σε κάνει να αποδίδεις καλύτερα και να κανεις περισσότερα πράγματα; Δεν οφείλεται στο ότι με την πίεση του χρονου αναγκάζεσαι να θέσεις στόχους και να προγραμματίσεις τα θέλω σου από το να ταβανοσκοπείς χωρίς να ξέρεις τι θες να κανεις;

[amfisvitias]

Παρόλο που χαρακτηρίζεις το παράδειγμα ατυχές, μήπως να το δανειστώ για λίγο; Αν μάθαινες εσύ να περπατάς στο σκοινί τότε παρόλο που δεν θα ήταν κάτι απλό για σένα, δεν θα παράμενε κάτι σχετικά πεζό, ίσως εντυπωσιακό αλλά χωρίς ιδιαίτερο βάθος; Από την άλλη μήπως είμαι αυστηρός με την έννοια του βάθους; Μήπως την προσδίδω σε πολύ λίγα πράγματα; Μήπως γι' αυτό μου αρέσει τόσο το συγκεκριμμένο τόπικ; Και να σε καθησυχάσω ότι το εγχείρημά μου δεν ενέχει σωματικούς κινδύνους, πως από πολλούς μπορεί να χαρακτηριστεί ως βαρετό και η ικανοποίηση που μπορεί να λάβω θα έχει αποκλειστικά τη μορφή ικανοποίησης με τον εαυτό μου και αυτά που κατάφερα, ή να σε αφήσω να κρατήσεις την εικόνα του γενναίου, ριψοκίνδυνου και περιπετειώδη άνδρα που φαίνεται να έχεις αναπτύξει για μένα;

Πάντως όντως ο περιορισμός του χρόνου μπορεί να σε βοηθήσει να συγκεντρωθείς και να αποδόσεις περισσότερο, δεν εξαρτάται και από τον άνθρωπο; Ενώ μερικοί θριαμβεύουν υπό καθεστώς πίεσης, δεν υπάρχουν άλλοι που δεν την αντέχουν; Που αγχώνονται τόσο πολύ που δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστικά τίποτα; Ακόμα και το ίδιο άτομο δεν γίνεται να αντιδρά διαφορετικά υπό πίεση ανάλογα με τις λεπτομέρειες της περίστασης;

[SoundOfSilence]

Μήπως θα πρεπει να κάνω υπομονή μέχρι το πάρτυ για να μάθω αυτό το εγχείρημα;Μα αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μας, να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να ειμαστε ικανοποιημένοι με αυτον; Η αυτογνωσία δεν σε οδηγει στην κατανόηση κ των άλλων και στην καλύτερη σχέση με αυτους; Δεν μπορεί κάποια φορά να είναι ευκολότερο να καταφέρουμε κάτι σωματικά που φαίνεται ακατορθωτο (περπάτημα στο σκοινί), αλλά να φοβόμαστε να ψάξουμε τον εαυτό μας και να αντιμετωπίσουμε κάτι που μας τρώει; Μήπως τα εσωτερικά πονούν και αντιμετωπίζονται πιο πολυ από τα εξωτρικά;

Μήπως επιβεβαιώνεις τον Αινσταιν στο οτι ο χρόνος όπως και όλα τα πραγματα είναι σχετικά;Η οπτική γωνία του παρατηρητή δεν είναι αυτή που θα σε κάνει να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση ανάλογα; Και μήπως για την πίεση χρόνου και απόδοσης τελικά αυτό που μετρά είναι ο χαρακτήρας μας; Τι είναι ο χαρακτήρας; Μήπως το σύνολο των βιωμάτων, εμπειριών ανακατεμένα με τα γονίδια και το περιβάλλον που ζούμε; Ο χαρακτήρας μένει ίδιος; Αν όχι τότε η λέξη δεν είναι ανακριβής με την ετοιμολογία της και πλέον δεν ορίζει κάτι που είναι χαρακτηριστικο για μας;

[amfisvitias]

Όντως για να καταλάβουμε τους άλλους δεν πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τις διαφορετικές πτυχές του εαυτού μας και πως αυτές μας επηρρεάζουν; Για να μπούμε στη θέση του άλλου δεν πρέπει να φανταστούμε πως θα ήμασταν αν μερικές πτυχές του χαρακτήρα μας ήταν μεγενθυμένες και μερικές πιο περιορισμένες; Αλλά μήπως σαν μέλος θεατρικής ομάδας ξέρεις ήδη καλύτερα πως να καταλαβαίνεις τον άλλο και πως να μπαίνεις στη θέση του;

Πάντως ακόμα και αυτά που φαίνονται σωματικά ακατόρθωτα, ο κύριος λόγος που πολύ πιθανό να μην καταφέρουμε ποτέ να τα πραγματοποιήσουμε, δεν είναι ο φόβος και το δέος που αισθανόμαστε που μας αποτρέπουν από το να μπούμε στη διαδικασία να πραγματοποιήσουμε καν τα πρώτα απαραίτητα βήματα που χρειάζονται για να φτάσουμε σε αυτό το τελικό αποτέλεσμα; Ή σε διαφορετικές περιπτώσεις η απογοήτευση που νιώθουμε όταν δούμε πόσο μακριά είμαστε από το στόχο μας; Μήπως ενώ φυσικά και υπάρχουν σωματικοί περιορισμοί, αυτοί που μας κρατάνε περισσότερο πίσω είναι οι ψυχικοί;

Δεδομένου πως ποτέ δεν πίστευα πως είτε τα γονίδια, είτε οι εμπειρίες διαμορφώνουν αποκλειστικά το σύνολο του χαρακτήρα μας, πως να διαφωνήσω με την άποψη ότι είναι η μίξη αυτών των δύο που υπαγορεύει τελικά ποιοι είμαστε; Αλλά από την άλλη πως να δεχτώ πως ο χαρακτήρας μας δεν είναι χαρακτηριστικός για μας έστω και αν αλλάζει; Τι μπορεί να είναι πιο χαρακτηριστικό από το ποιοι είμαστε; Ακόμα και αν είναι περισσότερο χαρακτηριστικό μας μια συγκεκριμένη περίοδο από μία άλλη (δεδομένου πως οι άνθρωποι μπορούν να εξελιχθούν), ακόμα και το πως θα μας αλλάξει μία συγκεκριμένη εμπειρία δεν εξαρτάται από το χαρακτήρα μας εκείνη τη στιγμή; Αυτός δεν είναι και ο λόγος που άνθρωποι που ζουν στο ίδιο περιβάλλον μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί; Ότι δηλαδή διαφορετικοί άνθρωποι, συνεπώς και διαφορετικοί χαρακτήρες αντιλαμβάνονται και αντιδρούν εντελώς διαφορετικά στα ίδια ερεθίσματα;

[SoundOfSilence]

Μήπως εντόπισες το κλειδί στην απόδοση ενός ρόλου; Το πρώτο βήμα δεν είναι η κατανόηση του χαρακτήρα και της συναισθηματικής κατάστασης του προσώπου; Και μήπως τελικά ο τρόπος που κατανοεί ο ηθοποιός αυτό, δεν συμβάλει στο πως θα παίξει και πως θα το εκλάβει ο θεατής; Πάντως δεν συμφωνείς ότι αποτελεί από τα δυσκολότερα πράγματα για ένα ηθοποιό να το πετύχει στον ύψιστο βαθμό; Και αν αυτοί τα κατάφερναν τόσο καλα να μπαίνουν στην θέση των άλλων, δεν συνεπάγεται οτί ούτε αυτοί θα έπρεπε να έχουν οποιαδήποτε διαπροσωπικά προβλήματα; Εξάλλου ο ρόλος είναι ζωντανός μέσα στο κείμενο και στην φαντασία του σκηνοθέτη και μόνο μα αυτά μπορείς να βρεθείς αντιμέτωπος, ενώ στη ζωή η εξέλιξη του χαρακτήρα των άλλων, όπως λες, δεν είναι απρόβλεπτη και σε εμποδίσει από αυτή την αποζητούμενη κατανόηση; Και έτσι η διαφορετικότητα των γονιδίων, του χαρακτήρα και του περιβάλλοντος δεν κάνει μοναδική την απόδοση ενός ρόλου από διαφορετικούς ηθοποιούς, ή ο ίδιος από διαφορετικούς σκηνοθέτες ή σε κάθε διαφορετική παράσταση;

Άσχετο, αλλά βγαίνοντας από το εκλογικό κέντρο αναρωτήθηκα και αναφέρω εδώ χωρίς να θέλω να δώσω πολιτικές διαστάσεις: Έχουν περάσει 6 μήνες, πόσοι ξέχασαν εκτός από τα σκάνδαλα, ένα 16 χρονο παιδί; Πόσο φτωχή μνήμη έχουμε ως έθνος; Σε τι κράτος ζούμε και πως ορίζουμε την δημοκρατία μας; Δεν φταίμε άραγε όλοι που ανεχόμαστε την αρρωστημένη μας κοινωνία; Ποιός έχει την ψευδαίσθηση ότι με την ψήφο του μεταβάλλει το πολιτικό γίγνεσθαι; Πως μπορούμε να κατηγορούμε την ΕΕ και να κατατρώμε τα λεφτά της, παραγεμίζοντας κοιλίτσες που δεν έχουν φουσκώσει σε καμία περίπτωση από την πείνα;

[lawine]

@SoundOfSilence.....Θα κάνεις μια βουτιά και για μας ;

[SoundOfSilence]

@lawine γιατί το λες αυτό; φαίνεται ότι με χτύπησε ο ήλιος στο κεφάλι; η αυριανή βουτια δική σου, οκ;

[amfisvitias]

Δεν είναι υπερβολικό να υποστηρίζεις ότι αν μπορείς μετά από εκτενή μελέτη να καταλάβεις το χαρακτήρα ενός ατόμου τότε δεν θε έχεις διαπροσωπικά προβλήματα; Δεν έχεις πολύ λιγότερο χρόνο για να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά ενός ατόμου που επικοινωνείς εκείνη τη στιγμή μαζί του, από αυτόν που αφιερώνεις για να καταλάβεις το χαρακτήρα ενός έργου; Επίσης ακόμα και αν καταλάβεις τον χαρακτήρα, μήπως αυτό δεν είναι αρκετό για να αποφύγεις προσωπικές τριβές; Μερικές φορές συνήθως λόγω φανατισμών ή και κολλημάτων που έχει ο καθένας μας δεν απαιτούνται πράγματα για τη συμφιλίωση, που δεν μπορούμε πάντα να τα δεχτούμε μένοντας ειλικρινείς με τον εαυτό μας; Για παράδειγμα, έχοντας δει την ευαισθησία που έχεις σε θέματα μεταναστών, πιστεύεις πως θα μπορούσες να έχεις τέλειες σχέσεις με τον Καρατζαφέρη, ακόμα και αν καταλάβαινες τον τρόπο σκέψης του; Και δυστυχώς το να επιζητάς τέλειες διαπροσωπικές σχέσεις συνεχώς (όταν βεβαίως αυτό είναι δυνατό χωρίς να γίνονται παράλογες υποχωρήσεις) δεν είναι κάτι που χρειάζεται και άλλες αρετές;

Όσον αφορά την εξέλιξη ενός χαρακτήρα, άμα ήταν τόσο ξαφνική και απρόβλεπτη τότε δεν θα είχε αποσιωπήσει εντελώς τη θεωρία ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν; Δεν είναι συνήθως αργή και ανεπαίσθητη αυτή η αλλαγή, και σχεδόν ανεπαίσθητη σε άτομα που βλέπεις σε τακτική βάση; Εξάλλου για να συνειδητοποιήσει κανείς πως έχει αλλάξει δεν συγκρίνει με το πως ήταν πριν μερικά χρόνια και όχι πριν λίγες μέρες;Και αν αυτή η αλλαγή είναι ξαφνική, τότε δεν οφείλεται συνήθως σε κάτι ξαφνικό και έντονο που θα μπορούσε να σε προιδεάσει σε ποια κατεύθυνση θα γίνει; Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ πρέπει να διασαφηνίσω πως πιστεύω πως είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να το πετύχεις, εξάλλου σε όσες περιπτώσεις γίνεται, δεν χρειάζεται συνήθως άμεση επαφή σε βάθος χρόνων;

Όσο για το τι επίπτωση έχουν οι εκλογές νομίζω πως δυστυχώς μας το έχει αποκαλύψει ο intelx στη υπογραφή του λέγοντας "Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες"; Όσο για τα σκάνδαλα, μήπως η διαγραφή τους από τη μνήμη μας γίνεται υποσυνείδητα ως κάτι απαραίτητο για την ψυχική μας υγεία; Εξάλλου παρά την ασθενή μνήμη που έχουμε σαν κράτος, πάντα δεν φαίνεται να θυμόμαστε και να απασχολούμαστε από ένα σκάνδαλο; Όσο γιατί την ανεχόμαστε μήπως είναι από απελπισία και έλλειψη πίστης στο ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Εξάλλου όπως έδειξε και η αποχή δεν είναι λίγοι αυτοί που είναι ικανοποιημένοι με τα πράγματα; Ακόμα και από αυτούς που ψήφισαν, πόσοι άραγε το έπραξαν για να διαλέξουν αυτό που κατά τη γνώμη τους είναι το μικρότερο των υπολοίπων κακών;

Υ.Γ. Αν δημοσιεύσεις σαν την προηγούμενη ήταν αποτέλεσμα ηλίασης, να χαρώ που μπαίνουμε για τα καλά στο καλοκαίρι;

[SoundOfSilence]

Ίσως η άμεση επαφή με τον άλλο είναι που κάνει δύσκολη την επικοινωνία, αφού ο χρόνος αντίδρασης δεν ειναι λίγος για βαθύτερη ανάλυση;Δεν είναι πράγματι οι υποχωρήσεις, οι θυσίες, η ανοχή στις ιδέες του άλλου και γενικά η υπέρβαση του εγωισμού μας που δεν μας αφήνει να κάνουμε διαλογους, αλλά να μονολογούμε, ζωτικής σημασίας για μια ειλικρινή επικοινωνία;Πόσο έτοιμοι είμαστε να καταρρίψουμε τα δικά μας όρια μιλώντας με τους άλλους; Δεν υπάρχουν ισχυρές άμυνες φόβου, ώστε να μην χάσουμε ότι έχουμε κατακτήσει, αν ο συνομιλητής μας βάλει στο τραπέζι θέματα ενάντια στη δική μας κοσμοθεωρία; Ποιές άλλες αρετές σκέφτεσαι; Μήπως οι τέλειες σχέσεις δεν έχουν να κάνουν με τη συμφωνία ή όχι απόψεων και μπορεί η κατανόηση του τρόπου σκέψης του άλλου που σου δικαιολογεί το γιατί διαφωνει μαζί σου να είναι πιο σημαντική για την ενδοεπικοινωνία και η επιθυμία για αυτή από ότι μία αδικαιολόγητη συμφωνία ή συμφωνία χωρίς σκέψη ή συμφωνία μονο και μόνο από το φόβο να μην χαθεί αυτη η επικοινωνία; Πόσο εύκολα οι άνθρωποι παγιδευόμαστε από την ανάγκη ενός ανθρώπου λόγω της συνήθειας ή του συναισθηματικού δεσίματος και δεν βλέπουμε την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ μας με αποτέλεσμα να ζούμε καιρό έτσι μη προσπαθώντας να βελτιώσουμε την σχέση αυτή και όταν το συνειδητοποιούμε το χάσμα είναι αγεφύρωτο;
Ποιος λοιπον μπορεί να αναπτύξει οποιαδήποτε σχέση με κάποιον αν δεν το επιθυμεί; Και καμιά φορά η επιθυμία της δημιουργίας μία σχέσης δεν σχετίζεται και με τον αριθμό των θυσιών που θες να κάνεις; Μήπως δεν είμαι έτοιμη να αναθεωρήσω τις απόψεις μου για τους μετανάστες ή να είμαι παντελώς αδιάφορη στο να δικαιολογήσω τρόπους σκέψη άλλων; Οπότε μήπως τα θέλω μας κυριαρχούν πάνω στις σχέσεις μας;

Μήπως ο χαρακτήρας σχετίζεται με την ανάπτυξη μας;Δεν χρειάζεται πολύς καιρός να μην παρατηρείς κάποιον για να δεις τις αλλαγές του εσωτερικές και εξωτερικές;Σχετίζονται αυτές μεταξύ τους; Και αν όχι πως δικαιολογειται το ασπρισμα των μαλλιών ανθρώπων που δεν είναι σε ηλικία να ασπρίσουν, αλλά τυγχάνουν μεγάλου άγχους; Και το άλλο; Μια ξαφνική αλλαγή μπορεί να διαρκέι σε βάθος χρόνου, όπως τα άσπρα μαλλία που μετα δεν παίρνουν το φυσικό τους χρώμα ξανα; Εννοώ μία αιτία που θα μας οδηγήσει σε μία καμπή του χαρακτήρα μας δεν πρέπει να είναι κάτι που θα μας πληγώσει ανεξήτιλα;

Μπορώ να διαφωνήσω με την άποψη σου για την αποχή; Είναι όλοι τόσο ικανοποιημένοι ή απλά καποιοι εχουν χάσει τελείως την πιστη τους στο θεσμό αυτό; Μήπως η απογοήτευση έκανε κάποιους να μην κατέβουν να ψηφίσουν; Δεν διαφωνώ ότι φαίνεται να αδιαφορούν τελικά σαν αποτέλεσμα, αλλα μήπως θέλαν να δώσουναλλο μηνυμα;