Ειδήσεις & Κείμενα

[Reporter]

Καλύτεροι μισθοί για καλύτερη απόδοση;

http://e-oikodomos.blogspot.gr/2012/09/ ... _2914.html

[lybe33]

http://www.pheme.gr/article.aspx?id=539 ... Os.twitter

[paktomenos]

Ώστε οι έλληνες όταν μετανάστευσαν ήταν "νόμιμοι" και όπου πήγαιναν τους είχαν στα όπα όπα ε?

[Reporter]

http://www.pheme.gr/article.aspx?id=5396#.UGYlS105POs.twitter

Αμφί τι σημαίνει? κκε και συριζα ταυτόχρονα??

[Reporter]

Μία είδηση που δείχνει σε τι πρακτικές μπορεί να φτάσει η εργοδοσία οταν απειλείται το δικαίωμά της να δίνει 2,98 ευρώ την ώρα καθαρά.....

26/9: ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ "COSA NOSTRA" ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Νομού Αττικής «Ο Βύρων» πραγματοποίησε την ημέρα της πανεργατικής απεργίας (Τετάρτη 26/9/2012), στις 6:00 μμ, προγραμματισμένη παράσταση διαμαρτυρίας στο κέντρο ξένων γλωσσών του ΓΓ της εργοδοτικής ένωσης Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών -EUROPALSO και Β’ αντιπροέδρου της Διοικητικής Επιτροπής του Εμπορικού Επιμελητηρίου Αθηνών Γεώργιου Ζηκόπουλου, οδός Θορικίων 21, Θησείο & Άνω Πετράλωνα, ενάντια στην σύμβαση-έκτρωμα για τα κέντρα ξένων γλωσσών του νομού Αττικής που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων.
Η παραπάνω «σύμβαση» (Π.Κ. 21/21-9-2012), την οποία υπέγραψαν στις αρχές Σεπτεμβρίου για λογαριασμό του EUROPALSΟ η πρόεδρός του Άννα Μπουλτούμη και ο παραπάνω εργοδότης με το μεφιστοφελικό Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών Νομού Αττικής, που έχει ως μέλη στενά συγγενικά πρόσωπα των ίδιων των εργοδοτών, ένα αυθεντικό εργοδοτικό σωματείο δηλαδή, καθορίζει μεικτό ωρομίσθιο 3,52 ευρώ (2,98 ευρώ καθαρά) για τα κέντρα ξένων γλωσσών της Αττικής και κατακρημνίζει τις βασικές αποδοχές των καθηγητών σε ποσοστό έως 90% έναντι της Διαιτητικής Απόφασης 5/2011 για τους καθηγητές στα ιδιωτικά κέντρα ξένων γλωσσών όλης της χώρας.
Τους εκπαιδευτικούς ανέμενε παρατεταγμένη αστυνομική δύναμη με επικεφαλής αξιωματικό και μεγάλη δύναμη ακροβολισμένων γύρω από το κέντρο ξένων γλωσσών «φουσκωτών» με ομοιόμορφα μαύρα κουστούμια που θύμιζαν μπράβους της νύχτας. Ο ΓΓ της εργοδοτικής ένωσης νομίζοντας ότι έτσι θα φιμώσει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες δεν αρκέστηκε στα παραπάνω, είχε επιστρατέψει ακόμα και φωτογράφο προκειμένου να φωτογραφίσει τα πρόσωπα των μελών του σωματείου, συνδικαλιστών αγωνιστών. Μετά από τις έντονες διαμαρτυρίες των εργαζομένων, τα αστυνομικά όργανα υποχρέωσαν τον «φωτογράφο» να διαγράψει επί τόπου τις φωτογραφίες και να δώσει τα στοιχεία του, τα οποία βρίσκονται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Ο εν λόγω φωτογράφος θέλοντας να αποφύγει τις συνέπειες του νόμου γι’ αυτή του την παράνομη ενέργεια, κατονόμασε ενώπιον όλων των παρευρισκομένων ότι εντολέας του ήταν ο Γ. Ζηκόπουλος. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι συναδέλφισσες καθηγήτριες και μέλη του σωματείου μας ενώ μοίραζαν ενημερωτικό κείμενό μας στους κατοίκους των γύρω στενών έγιναν απροκάλυπτα αντικείμενο παρακολούθησης από τους μαυροφορεμένους μπράβους.
Παρόντες ήταν βεβαίως και δυο από τους διαβόητους συνεργάτες του EUROPALSO: ο K. Γκανάς, που κατά δήλωσή του είναι εξωτερικός σύμβουλος της εργοδοτικής ένωσης, πρώην ιδιοκτήτης κέντρου ξένων γλωσσών, ο οποίος έχει επανειλημμένα παρουσιαστεί ως μάρτυρας κατηγορίας σε δίκες κατά του συλλόγου μας και ο οποίος χθες κατέβαλε «φιλότιμες» προσπάθειες να προκαλέσει τους διαμαρτυρόμενους καθηγητές που όμως έπεσαν στο κενό· καθώς και η διευθύντρια (;) του γραφείου του εργοδοτικού συνδέσμου, η οποία σε κάθε παράσταση διαμαρτυρίας του κλάδου μας καλεί την αστυνομία.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αφού φώναξαν αγωνιστικά συνθήματα, απέφυγαν να απαντήσουν στις πρωτόγνωρες για τον εκπαιδευτικό κόσμο εργοδοτικές προκλήσεις και αποχώρησαν υποσχόμενοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ κάτοικοι της περιοχής εξέφρασαν την συμπαράσταση στον αγώνα τους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εργοδότες του EUROPALSO και οι εκπρόσωποι του "κίτρινου" σωματείου χρησιμοποιούν μπράβους και καλούν τα όργανα καταστολής για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους που αγωνίζονται κατά του εργασιακού μεσαίωνα που επικρατεί στα κέντρα ξένων γλωσσών. Με μεθόδους που παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου υιοθετούν απροκάλυπτα αντισυνδικαλιστικές και παράνομες πρακτικές. Ας βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι όσοι παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους δεν τους φοβίζουν ούτε τα όργανα καταστολής, ούτε φυσικά οι μαυροντυμένοι μπράβοι και οι διάφοροι χαφιεδο- φωτογράφοι.
Η σύμβαση-έκτρωμα και ο εργοδοτικός κανιβαλισμός του EUROPALSO δεν θα περάσουν στην ιδιωτική εκπαίδευση και στην ελληνική κοινωνία. Είναι γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι οι εκπαιδευτικοί θα υποταχθούν στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Θα αγωνιστούν για να προστατέψουν το εκπαιδευτικό τους έργο και μαζί με τους μαθητές και τους γονείς θα ανατρέψουν τις τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού.

πηγή: http://antigeitonies.blogspot.gr/2012/0 ... ostra.html

[paktomenos]

Μου αρέσει ο μπογιόπουλος γιατί κάθε πώμα του, κάθε κείμενο, φέρει την δομή και τα χαρακτηριστικά της αποδείξεως ενός μαθηματικού θεωρήματος.

Να οι φοροφυγάδες - Πιάστε τους!

Αλλά μην σκοτίζεστε. Εξακολουθουν να φταίνε αυτοί.

[saveapenguin]

Το link που έχεις βάλει δε λειτουργεί (με βγάζει στη δημιουργία απάντησης και όχι στο άρθρο).

Οπότε για καλό και για κακό το παραθέτω εδώ: http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7062096

[saveapenguin]

Ανοιχτή επιστολή-απάντηση του σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ στις προκλητικές δηλώσεις του Ισπανού πρωθυπουργού με τις οποίες ευχαρίστησε τη "σιωπηλή πλειοψηφία των Ισπανών που δε συμμετείχε στις διαδηλώσεις".

Πέδρο Αλμοδόβαρ: «Κύριε Ραχόι, μην χρησιμοποιείτε την σιωπή μου…»

[paktomenos]

saveapenguin, you are the man!:P

[lybe33]

ΣΥ­ΝΕ­ΝΤΕΥ­ΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑ­ΝΕ­ΠΙ­ΣΤΗ­ΜΙΑ­ΚΟ ΚΩ­ΣΤΑ ΔΟΥ­ΖΙ­ΝΑ*

Η πα­ρο­μοίω­ση των δύο ά­κρων δεί­χνει τη σή­ψη ε­νός συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας

Ενώ η κυ­βέρ­νη­ση συ­νε­χί­ζει το «για ό­λα φταίει η Αρι­στε­ρά» η Χρυ­σή Αυ­γή α­νε­νό­χλη­τη ε­πι­τί­θε­ται σε ό­σους δεν «χω­ρά­νε» στη δι­κή της «ι­δε­ο­λο­γία». Με την κυ­βέρ­νη­ση συ­ντάσ­σο­νται και τα πε­ρισ­σό­τε­ρα ΜΜΕ, μέ­σα α­πό άρ­θρα και ρε­πορ­τάζ πε­ρί «δύο ά­κρων». Μι­λή­σα­με με τον Κώ­στα Δου­ζί­να για αυ­τή την πα­ρου­σία­ση, ο ο­ποίος, με­τα­ξύ άλ­λων, ση­μειώ­νει ό­τι «κομ­μά­τια της κα­τε­στη­μέ­νης ε­ξου­σίας εί­ναι πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο συμ­φι­λιω­μέ­να με την ι­δέα ό­τι η Χρυ­σή Αυ­γή μπο­ρεί να γί­νει μια σο­βα­ρή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη, α­κό­μα και να πά­ρει την ε­ξου­σία, πα­ρά με την ι­δέα μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς».

Tη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε
η Ιωάν­να Δρό­σου

ΜΜΕ και κυ­βέρ­νη­ση τις τε­λευ­ταίες βδο­μά­δες προ­σπα­θούν να ταυ­τί­σουν τη δρά­ση φα­σι­στι­κών ορ­γα­νώ­σεων, ό­πως η Χρυ­σή Αυ­γή, με τη δρά­ση των κι­νη­μά­των και της Αρι­στε­ράς. Ποια πι­στεύεις ό­τι εί­ναι η σκο­πι­μό­τη­τα;
Οι ε­πι­θέ­σεις ε­να­ντίον την Αρι­στε­ράς α­πο­δει­κνύουν την η­θι­κή και πο­λι­τι­κή α­πο­σύν­θε­ση του συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας, το ο­ποίο προ­σπα­θεί να δια­σω­θεί προ­βαί­νο­ντας σε αυ­τές τις εξ­τρε­μι­στι­κές και πρω­το­φα­νείς ε­πι­θέ­σεις.

Υπάρ­χει κά­ποιο ση­μείο ταύ­τι­σης της Αρι­στε­ράς με τον φα­σι­σμό;
Η Αρι­στε­ρά δεν έ­χει κα­μία σχέ­ση με τη Δε­ξιά, α­πό ό­ποια σκο­πιά και να την προ­σεγ­γί­σου­με. Από ι­στο­ρι­κή σκο­πιά, δεν υ­πάρ­χει σχέ­ση α­νά­με­σα στο να­ζι­σμό, που ή­ταν η με­γα­λύ­τε­ρη κα­τα­στρο­φή του 20ου αιώ­να, και τον κομ­μου­νι­σμό. Η υ­πό­θε­ση πε­ρί πα­ράλ­λη­λων ο­λο­κλη­ρω­τι­σμών εί­ναι δη­μιούρ­γη­μα του ψυ­χρού πο­λέ­μου. Τα να­ζι­στι­κά κα­θε­στώ­τα πι­στεύουν στην α­νω­τε­ρό­τη­τα μιας φυ­λής. Οι α­ρι­στε­ρές ι­δέες –α­κό­μα και οι ι­δέες του υ­παρ­κτού σο­σια­λι­σμού πα­ρά τις με­γά­λες πα­ρα­βιά­σεις της σο­σια­λι­στι­κής ι­δε­ο­λο­γίας- πά­ντα έ­βα­ζαν μπρο­στά το μέλ­λον ο­λό­κλη­ρης της αν­θρω­πό­τη­τας. Αν ε­ξε­τά­σου­με το ζή­τη­μα σε πο­λι­τι­κό ε­πί­πε­δο, οι α­κρο­δε­ξιοί και οι να­ζι­στές α­πο­τε­λούν τις ο­μά­δες κρού­σης του κα­πι­τα­λι­σμού. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή α­ρι­στε­ρά προ­τάσ­σει την ι­σό­τη­τα και την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη, προ­σπα­θώ­ντας να αλ­λά­ξει ρι­ζι­κά την κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή δο­μή. Τέ­λος, προ­σεγ­γί­ζο­ντας το ζή­τη­μα η­θι­κά, η α­ρι­στε­ρά προ­βάλ­λει έ­να κα­θο­λι­κό αί­τη­μα ι­σό­τη­τας, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό την κα­τα­γω­γή κά­ποιου, και προω­θεί τις με­γά­λες α­ξίες του Δια­φω­τι­σμού, με­τά την ε­γκα­τά­λει­ψή τους α­πό τους φι­λε­λεύ­θε­ρους. Το μό­νο που δεί­χνει η πα­ρο­μοίω­ση των δύο ά­κρων εί­ναι την σή­ψη ε­νός α­πε­γνω­σμέ­νου συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας, που θα κά­νει ο­τι­δή­πο­τε για να μπο­ρέ­σει να δια­σω­θεί α­πό τον γκρε­μό.

Στο στό­χα­στρο βρέ­θη­κε και το κί­νη­μα των πλα­τειών, ως «υ­πεύ­θυ­νο» για την ά­νο­δο της Χρυ­σής Αυ­γής. Όπως έ­ζη­σες τις πλα­τείες, πι­στεύεις ό­τι έ­χει βά­ση αυ­τή η ε­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γία;
Απ’ ό,τι έ­χω α­κού­σει η Χρυ­σή Αυ­γή ε­πι­σή­μως εί­χε κα­ταγ­γεί­λει τις πλα­τείες. Αυ­τό, ό­μως, εν τέ­λει δεν έ­χει κα­μία ση­μα­σία. Οι πλα­τείες ή­ταν έ­να πρω­το­φα­νές ι­στο­ρι­κό γε­γο­νός, που άλ­λα­ξε το συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­μεων στην Ελλά­δα, αλ­λά και σε ό­λο τον κό­σμο. Στην Αί­γυ­πτο και την Τυ­νη­σία ο­δή­γη­σε σε α­να­τρο­πή των κα­θε­στώ­των. Στην Ελλά­δα α­νέ­τρε­ψε το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό και το ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα, ε­νώ έ­δω­σε ώ­θη­ση στην Αρι­στε­ρά. Ποιοι μι­σούν την α­ντί­στα­ση του λα­ού; Αυ­τοί που βλέ­πουν να χά­νουν την ε­ξου­σία α­πό τα χέ­ρια τους. Οι πλα­τείες και η α­ντί­στα­ση σπι­λώ­νο­νται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση, τον με­σαίο χώ­ρο και την υ­πο­τι­θέ­με­νη ή­πια δε­ξιά, για­τί αυ­τές μπό­ρε­σαν να συ­μπυ­κνώ­σουν την α­γα­νά­κτη­ση και να τη με­τα­βά­λουν σε πο­λι­τι­κή πρά­ξη. Ο με­γα­λύ­τε­ρος ι­δε­ο­λο­γι­κός φο­ντα­με­ντα­λι­σμός σή­με­ρα εί­ναι αυ­τός του υ­πο­τι­θέ­με­νου υ­πεύ­θυ­νου κέ­ντρου.

Χα­ρα­κτή­ρι­σες τις ε­πι­θέ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης στην Αρι­στε­ρά εξ­τρε­μι­στι­κές. Να το δού­με λί­γο;
Πι­στεύω ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση -ι­δε­ο­λο­γι­κά και πο­λι­τι­κά- και τα ΜΜΕ που την υ­πο­στη­ρί­ζουν, α­πο­τε­λούν εξ­τρε­μι­στι­κά στοι­χεία. Ο κυ­νι­σμός φαί­νε­ται με τη συ­νε­χή διά­ψευ­ση των υ­πο­σχέ­σεων και δη­λώ­σεών τους, που την α­ντι­με­τω­πί­ζουν μ’ έ­να «ωχ α­δελ­φέ, ου­δείς α­να­μάρ­τη­τος». Αλλά με την «πα­ρο­μοίω­ση των ά­κρων» δεί­χνουν έ­να μη­δε­νι­σμό, την α­πό­λυ­τη έλ­λει­ψη ο­ποιασ­δή­πο­τε η­θι­κής αρ­χής. Κομ­μά­τια της κα­τε­στη­μέ­νης ε­ξου­σίας εί­ναι πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο συμ­φι­λιω­μέ­να με την ι­δέα ό­τι η Χρυ­σή Αυ­γή μπο­ρεί να γί­νει μια σο­βα­ρή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη, α­κό­μα και να πά­ρει την ε­ξου­σία, πα­ρά με την ι­δέα μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς. Στον σκλη­ρό πυ­ρή­να του κα­τε­στη­μέ­νου η προ­στα­σία της βα­σι­κής ορ­γά­νω­σης του κα­πι­τα­λι­σμού εί­ναι πι­θα­νόν πιο ση­μα­ντι­κή α­πό ο­ρι­σμέ­νες «δη­μο­κρα­τι­κές πα­ρεκ­κλί­σεις» που θα προέ­κυ­πταν α­πό την ά­νο­δο ε­νός α­κρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος στην κυ­βέρ­νη­ση. Υπάρ­χουν, βέ­βαια, και πά­ρα πολ­λοί δη­μο­κρά­τες στους ο­πα­δούς και τα κόμ­μα­τα ε­ξου­σίας. Φαί­νε­ται, ό­μως, ό­τι για πολ­λούς, η πο­λι­τι­κή ε­πι­βίω­ση και η σω­τη­ρία του συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας εί­ναι πιο ση­μα­ντι­κή α­πό την προ­στα­σία της δη­μο­κρα­τίας.

Πι­στεύεις ό­τι εί­ναι α­να­γκαία η δη­μιουρ­γία ε­νός δη­μο­κρα­τι­κού α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που;
Η ι­δέα της α­ντι­φα­σι­στι­κής ε­νό­τη­τας, ό­πως έ­γι­νε στη δι­κτα­το­ρία, με δυ­νά­μεις και α­πό την κυ­βέρ­νη­ση συ­νο­μι­λεί με την πα­ρά­δο­ση της α­να­νεω­τι­κής α­ρι­στε­ράς, αλ­λά δεν εί­μαι σί­γου­ρος ό­τι αυ­τή τη στιγ­μή θα ευο­δώ­θει. Αν, ό­μως, πραγ­μα­τι­κά γί­νε­ται μια τέ­τοια συ­ζή­τη­ση, θα πρέ­πει να μπουν ο­ρι­σμέ­νοι μί­νι­μουμ πε­ριο­ρι­σμοί. Ο πρώ­τος εί­ναι η α­πό­λυ­τη προ­στα­σία των με­τα­να­στών, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό την τυ­πι­κή ι­διό­τη­τα που έ­χουν, και η α­πό­λυ­τη προ­στα­σία της αν­θρώ­πι­νης α­ξιο­πρέ­πειας. Πρώ­τες οι κυ­βερ­νή­σεις κα­τα­πά­τη­σαν τις δύο αυ­τές αρ­χές με κα­μπά­νιες ε­νά­ντια στους με­τα­νά­στες, τις ο­ρο­θε­τι­κές γυ­ναί­κες κ.λπ. και το ί­διο κά­νει και η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση με τον Ξέ­νιο Δία. Γι’ αυ­τό το­νί­ζω ό­τι η υ­πο­χρέω­ση να υ­πο­στη­ρί­ξου­με την αν­θρώ­πι­νη α­ξιο­πρέ­πεια ό­λων των αν­θρώ­πων που βρί­σκο­νται στη χώ­ρα και ό­χι μό­νο ό­σον έ­χουν ελ­λη­νι­κή ταυ­τό­τη­τα, πρέ­πει να εί­ναι το μί­νι­μουμ.

Πώς θα μπο­ρού­σε να ορ­γα­νω­θεί αυ­τό το μέ­τω­πο;
Δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ό­τι ο α­γώ­νας ε­νά­ντια στο φα­σι­σμό δεν εί­ναι μό­νο ι­δε­ο­λο­γι­κός, αλ­λά πρέ­πει να περ­νά και μέ­σα α­πό την αλ­λα­γή συ­μπε­ρι­φο­ρών. Εμείς και οι φα­σί­στες δεν πρό­κει­ται πο­τέ να συμ­φω­νή­σου­με αν κά­τσου­με να τα συ­ζη­τή­σου­με. Γι’ αυ­τό, α­πό τη μια χρειά­ζε­ται ι­δε­ο­λο­γι­κός α­γώ­νας και εκ­παί­δευ­ση, κυ­ρίως στα νέα παι­διά που μπο­ρεί να σα­γη­νεύο­νται α­πό το δο­ξα­σμό της βίας, αλ­λά α­πό την άλ­λη εί­ναι α­πα­ραί­τη­το η α­ρι­στε­ρά και οι δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις να δεί­ξουν ό­τι δεν εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νοι να δέ­χο­νται πρά­ξεις πα­ρά­νο­μες που προ­σβάλ­λουν την αν­θρώ­πι­νη α­ξιο­πρέ­πεια, τις ο­ποίες η α­στυ­νο­μία αυ­τή τη στιγ­μή φαί­νε­ται να μην παίρ­νει τα κα­τάλ­λη­λα μέ­τρα προ­κει­μέ­νου να τις πε­ριο­ρί­σει.

Η Χρυ­σή Αυ­γή «παίρ­νει το νό­μο στα χέ­ρια της», ό­πως πα­ρου­σιά­ζε­ται στον Τύ­πο, ή κα­τα­λύει το νό­μο;
Τα ΜΜΕ δεν πα­ρου­σιά­ζουν το ε­γκλη­μα­τι­κό πρό­σω­πο αυ­τής της ορ­γά­νω­σης. Το αί­τη­μα προς τις δυ­νά­μεις α­σφα­λείας να α­ντι­με­τω­πί­σουν τις δρά­σεις της Χρυ­σής Αυ­γής, ό­πως θα α­ντι­με­τώ­πι­ζαν ο­ποια­δή­πο­τε άλ­λη ε­γκλη­μα­τι­κή πρά­ξη, εί­ναι κε­ντρι­κό. Η Γερ­μα­νία α­πα­γό­ρευ­σε μό­λις την προ­η­γού­με­νη βδο­μά­δα έ­να κόμ­μα, ε­πει­δή έ­κα­νε υ­πο­τι­μη­τι­κές δη­λώ­σεις για μια πο­λι­τι­κό τουρ­κι­κής κα­τα­γω­γής.

Πι­στεύεις δη­λα­δή ό­τι η Χρυ­σή Αυ­γή πρέ­πει να βγει ε­κτός νό­μου;
Εφό­σον υ­πάρ­χουν στοι­χεία ό­τι στε­λέ­χη της Χρυ­σής Αυ­γής α­το­μι­κά, αλ­λά και ορ­γα­νω­μέ­να, δια­πράτ­τουν πα­ρά­νο­μες ε­νέρ­γειες, προ­φα­νώς πρέ­πει να μπει η συ­ζή­τη­ση στο ε­πί­πε­δο του ποι­νι­κού δι­καίου. Νο­μί­ζω ό­τι η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να κα­τα­γρά­ψει ό­λες τις ρα­τσι­στι­κές και φα­σι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις, να πα­ρου­σιά­σει τα στοι­χεία και να α­πο­δεί­ξει έ­τσι ό­τι αυ­τό το λε­γό­με­νο πο­λι­τι­κό κόμ­μα α­πο­τε­λεί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια ε­γκλη­μα­τι­κή συμ­μο­ρία. Να φτια­χτεί μια Μαύ­ρη Βί­βλος του φα­σι­σμού και βέ­βαια να ε­ξε­τα­στεί και το εν­δε­χό­με­νο της α­πα­γό­ρευ­σης.

Εί­πες προ­η­γου­μέ­νως ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση στε­ρεί­ται η­θι­κής. Βρι­σκό­μα­στε μό­λις τρεις μή­νες με­τά τις ε­κλο­γές και η κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σίας παίρ­νει τα πιο ά­γρια και α­ντι­λαϊκά μέ­τρα α­πό ό­ταν μπή­κα­με στο ΔΝΤ. Πι­στεύεις ό­τι έ­χει τη δη­μο­κρα­τι­κή νο­μι­μο­ποίη­ση να το κά­νει;
Ανα­φέρ­θη­κα πριν στη σή­ψη του συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας. Εδώ θα πρό­σθε­τα έ­να α­κό­μα στοι­χείο για την η­θι­κή του κυ­νι­σμού και του μη­δε­νι­σμού. Ο κυ­νι­σμός χρη­σι­μο­ποιεί η­θι­κά ε­πι­χει­ρή­μα­τα για να α­να­τρέ­ψει την η­θι­κή, πα­ρου­σιά­ζο­ντας την πραγ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση με έ­ναν τε­λείως ψευ­δές τρό­πο. Ο μη­δε­νι­σμός αρ­νεί­ται και κα­τα­στρέ­φει κά­θε η­θι­κή. Το ι­διω­τι­κό συμ­φέ­ρον πα­ρου­σιά­ζε­ται ως δη­μό­σια α­ρε­τή. Η κυ­βέρ­νη­ση προ­ε­κλο­γι­κά δε­σμευό­ταν για α­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση και ό­τι δεν θα πά­ρει άλ­λα ο­ρι­ζό­ντια μέ­τρα. Σή­με­ρα, τρεις μή­νες με­τά, κά­νει α­κρι­βώς τα α­ντί­θε­τα. Βρί­σκε­ται, λοι­πόν, η­θι­κά και δη­μο­κρα­τι­κά στο τέ­λος ε­νός δρό­μου, ο ο­ποίος ο­δη­γεί σε μια κυ­βέρ­νη­ση δια­φο­ρε­τι­κής πο­λι­τι­κής κα­τεύ­θυν­σης. Έχου­με φτά­σει σε έ­να ι­στο­ρι­κό ση­μείο. Η συ­νέ­χεια του συ­στή­μα­τος ε­ξου­σίας δια­λύει ό,τι έ­χει α­πο­μεί­νει α­πό τον κοι­νω­νι­κό ι­στό και νο­μί­ζω ο κό­σμος το κα­τα­λα­βαί­νει. Το πι­στεύουν φαί­νε­ται αυ­τό και τα α­στι­κά ΜΜΕ, πι­θα­νόν πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό τους α­ρι­στε­ρούς, που πολ­λές φο­ρές προ­τι­μούν την κα­ταγ­γε­λία και την α­ντι­πο­λί­τευ­ση. Γι‘ αυ­τό οι ε­πι­θέ­σεις και τα ψέ­μα­τα θα αυ­ξά­νο­νται συ­νε­χώς. Αλλά αν έ­χεις συ­ναί­σθη­ση της ι­στο­ρι­κής ευ­θύ­νης, τό­τε ό­λα θα γί­νουν.

Η κοι­νω­νία, ό­μως, α­ντι­δρά και πά­λι. Την πε­ρα­σμέ­νη Τε­τάρ­τη η α­περ­γία ή­ταν μα­ζι­κή και ο κό­σμος δια­δή­λω­σε ε­νά­ντια στα νέα μέ­τρα. Ποια πρέ­πει να εί­ναι η στά­ση της Αρι­στε­ράς;
Χρειά­ζε­ται μια δι­πλή στρα­τη­γι­κή. Από τη μια να υ­πάρ­ξει έ­ντο­νη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πα­ρου­σία, που συ­νε­χώς θα ξε­σκε­πά­ζει αυ­τόν τον η­θι­κό κυ­νι­σμό και την α­πώ­λεια δη­μο­κρα­τι­κής βά­σης της πο­λι­τι­κής ε­ξου­σίας, και α­πό την άλ­λη τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα πρέ­πει να ξα­να­βρούν το ρό­λο που έ­παι­ξαν το 2011, για να κι­νη­θεί τα­χύ­τε­ρα η δια­δι­κα­σία. Και αυ­τός εί­ναι έ­νας α­πό τους λό­γους που τα τρία κόμ­μα­τα ε­πι­τί­θε­νται στα κι­νή­μα­τα και την Αρι­στε­ρά. Από ό,τι φαί­νε­ται, ο κό­σμος έ­χει αρ­χί­σει πά­λι να κι­νεί­ται με την ε­πα­νέ­ναρ­ξη των λαϊκών συ­νε­λεύ­σεων και των κι­νή­σεων αλ­λη­λεγ­γύης. Ο κό­σμος προ­ε­τοι­μά­ζε­ται για να προ­χω­ρή­σει σε αυ­τές τις κι­νή­σεις που πέρ­σι ο­δή­γη­σαν τον Πα­παν­δρέ­ου σε πα­ραί­τη­ση. Αυ­τό που νο­μί­ζω ό­τι εί­ναι τε­λείως α­πα­ραί­τη­το, εί­ναι η δυ­να­μι­κή των πλα­τειών, που πα­ρα­μέ­νει στην κοι­νω­νι­κή μνή­μη, να μπο­ρέ­σει να α­να­θερ­μαν­θεί. Η Αρι­στε­ρά δεν πρέ­πει να σκέ­φτε­ται μό­νο για το κόμ­μα και τα ορ­γα­νω­τι­κά του θέ­μα­τα. «Εκλή­θη» ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­πό την ι­στο­ρία και η ευ­θύ­νη εί­ναι με­γά­λη. Χω­ρίς ε­νερ­γά κι­νή­μα­τα δεν μπο­ρεί να δώ­σει το τε­λι­κό σπρώ­ξι­μο στο η­μι­θα­νές σύ­στη­μα ε­ξου­σίας. Ακό­μα και να μπο­ρέ­σει να το κά­νει, δεν θα μπο­ρέ­σει να κρα­τη­θεί στην ε­ξου­σία. Μέ­σα και έ­ξω, λοι­πόν, α­πό τη Βου­λή, στις πλα­τείες και στα γρα­φεία. Εί­ναι, βέ­βαια, μια πρω­τό­γνω­ρη κα­τά­στα­ση και δεν έ­χου­με προ­η­γού­με­να ή μπού­σου­λα να α­κο­λου­θή­σου­με. Αυ­τό κά­νει το εγ­χεί­ρη­μα δύ­σκο­λο, αλ­λά και συ­ναρ­πα­στι­κό. Η Αρι­στε­ρά έ­χει ρα­ντε­βού με την Ιστο­ρία, και αυ­τή τη φο­ρά δεν μπο­ρεί να το χά­σει.


* Ο Κ. Δου­ζί­νας δι­δά­σκει Φι­λο­σο­φία του Δι­καίου στο Μπίρ­κμπεκ.

Πηγή: Εποχή