Αγαπημένοι στίχοι - τραγούδια

[ili@]

“Στα βαθιά του κόσμου μπλε” (Βασίλης Ηλιόπουλος)

Έτσι όπως μπαίνει
μέσα μας ακάλεστη η θάλασσα
με δικά της πουλιά,
καράβια και λευκά πανιά,
στ΄ ακρωτήρια του ύστατου φόβου
πέλαγος απλώνεται η αγάπη
και ξαγρυπνάει ερωτευμένη
στου νερού τα φυλλώματα.

Από τα μάτια αποπλέει
ό,τι ωραίο κερδίσαμε,
ό,τι ωραίο γιατί δεν μας ανήκει.

Αναβοσβήνει ανασαίνοντας
κι ερωτικά ξαναδίνεται
στα βαθιά του κόσμου μπλε.

[morisson]

The Celebration Of The Lizard
The Doors


Lions in the street and roaming
Dogs in heat, rabid, foaming
A beast caged in the heart of a city
The body of his mother
Rotting in the summer ground
He fled the town
He went down South and crossed the border
Left the chaos and disorder
Back there over his shoulder
One morning he awoke in a green hotel
With a strange creature groaning beside him
Sweat oozed from its shiny skin
Is everybody in?
The ceremony is about to begin

Wake up!
You can't remember where it was
Had this dream stopped?
The snake was pale gold
Glazed and shrunken
We were afraid to touch it
The sheets were hot dead prisons
And she was beside me.
Old, she's numb.
Her dark, red hair,
The white soft skin.
Now, run to the mirror in the bathroom
Look!
I can't live thru each slow century of her moving
I let my cheek slide down
The cool smooth tile
Feel the good cold stinging blood
The smooth hissing snakes of rain

Once I had, a little game
I liked to crawl back into my brain
I think you know the game I mean
I mean the game called 'go insane'
Now you should try this little game
Just close your eyes forget your name
Forget the world forget the people
And we'll erect a different steeple
This little game is fun to do
Just close your eyes no way to lose
And I'm right there I'm going too
Release control we're breaking thru

Way back deep into the brain
Back where there's never any pain
And the rain falls gently on the town
And over the heads of all of us
And in the labyrinth of streams
Beneath, the quiet unearthly presence of
Nervous hill dwellers in the gentle hills around
Reptiles abounding
Fossils, caves, cool air heights
Each house repeats a mold
Windows rolled
Beast car locked in against morning
All now sleeping
Rugs silent, mirrors vacant
Dust blind under the beds of lawful couples
Wound in sheets
And daughters, smug
With semen eyes in their nipples
Wait
There's been a slaughter here

(Don't stop to speak or look around
Your gloves and fan are on the ground
We're getting out of town
We're going on the run
And you're the one I want to come)

Not to touch the earth
Not to see the sun
Nothing left to do, but
Run, run, run
Let's run
House upon the hill
Moon is lying still
Shadows of the trees
Witnessing the wild breeze
C'mon baby run with me
Let's run
Run with me
Run with me
Run with me
Let's run
The mansion is warm, at the top of the hill
Rich are the rooms and the comforts there
Red are the arms of luxuriant chairs
And you won't know a thing till you get inside
Dead president's corpse in the driver's car
The engine runs on glue and tar
C'mon along, we're not going very far
To the East to meet the Czar

Some outlaws lived by the side of the lake
The minister's daughter's in love with the snake
Who lives in a well by the side of the road
Wake up, girl! We're almost home
Sun, sun, sun
Burn, burn, burn
Soon, soon, soon
Moon, moon, moon
I will get you
Soon!
Soon!
Soon!
I am the Lizard King
I can do anything

We came down
The rivers and highways
We came down from
Forests and falls
We came down from
Carson and Springfield
We came down from
Phoenix enthralled
And I can tell you
The names of the Kingdom
I can tell you
The things that you know
Listening for a fistful of silence
Climbing valleys into the shade

For seven years I dwelt
In the loose palace of exile
Playing strange games
With the girls of the island
Now I have come again
To the land of the fair, and the strong, and the wise
Brothers and sisters of the pale forest
Children of Night
Who among you will run with the hunt?
Now Night arrives with her purple legion
Retire now to your tents and to your dreams
Tomorrow we enter the town of my birth
I want to be ready...

[Καμένος]

Μικρες χαμενες μερες - Υπογεια Ρευματα

http://www.youtube.com/watch?v=JncjsQJuUQ0

Είναι ο ήλιος που περνάει,
ειν' η σιωπή που κυβερνάει.
Ειν' αυτή μια στιγμή

Είναι η ανάσα που ακούω
μεσ' απ' το θόρυβο της πόλης.
Είναι το χέρι που κρατάω
σαν κοιμηθώ και σαν ξυπνάω
Ειν' αυτή μια στιγμή

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές χαμένες μέρες.
Κι όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί

Είναι το ξάφνιασμα της μέρας,
η μυρωδιά που φέρνει ο αέρας.
Ειν' αυτή μια στιγμή

Ειν' ένας ήχος στο σκοτάδι,
η μοναξιά μετά το χάδι
Μια στάλα ιδρώτα στο λαιμό σου
και μια γραμμή στο μετωπό σου
Ειν' αυτή μια στιγμή

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες,
είναι μικρές χαμένες μέρες.
Κι όσες περνάν έχουν χαθεί,
ποτέ καμιά τους δε θα ξαναρθεί...

[neaoktana]

Στίχοι:Γιάννης Μαύρος
Μουσική: Lucio Battisti
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Διονύσης Τσακνής & Φίλιππος Πλιάτσικας ( Τερτσέτο )
CD: "Αλκυονιδες Μερες"

ΣΤΙΧΟΙ:
Περνάς μπροστά μου η αύρα σου με κυκλώνει
με προσγειώνει στο μηδέν
Θα 'θελα να 'μουν στο κορμάκι σου ζώνη
στο τραγουδάκι σου ρεφρέν

Έχεις φεγγάρι μου δυο μέτρα μπόι
αλλά υπόγεια μυαλά
ούτε μιλιά κοιτάς στον τοίχο το ρολόι
μέσα από μαύρα γυαλιά

Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει
πάντα μόνη
πάντα μόνη πάει
Η ερημιά το χέρι σου κρατάει
και τι δεν θα 'δινα να έσβηνα τ' αστέρι που σ' οδηγάει
να 'μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει

Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά
Γι αυτό κι εγώ παίρνω όρκο
τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φιλά
θα τον αφήσω στον τόπο

Συννεφιασμέ-, συννεφιασμένε μου ουρανέ
μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου

Όσο με διώχνεις άλλο τόσο με πεισμώνεις
κι ας με τελειώνεις στο τερέν
θα 'θελα να 'μουνα παλτό να μην κρυώνεις
να σου ξορκίσω όλα τα δεν

Πώς να σε πείσω κούκλα μου δυο μέτρα μπόι
να σου γυρίσω τα μυαλά
ούτε μιλιά κοιτάς στον τοίχο το ρολόι
μέσα απ' τα μαύρα γυαλιά

Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει
πάντα μόνη
πάντα μόνη πάει
Η ερημιά το χέρι σου κρατάει
και τι δεν θα 'δινα να έσβηνα τ' αστέρι που σ' οδηγάει
να 'μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει

Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά
Γι αυτό κι εγώ παίρνω όρκο
τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φιλά
θα τον αφήσω στον τόπο

Συννεφιασμέ συννεφιασμένε μου ουρανέ
μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου

http://www.youtube.com/watch?v=C9BO761t ... re=related

[ingenieurin26]

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι
Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια
Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια
Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα
Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει
Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα
Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
Πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου.

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι
Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι
Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα
Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
η αγάπη θέλει "σ' αγαπώ"

http://www.youtube.com/watch?v=BpmJB43Ygqc

[ATHOS]

Blowin' In The Wind
Joan Baez

How many roads must a man walk down
Before they call him a man
How many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand
How many times must the cannonballs fly
Before they are forever banned
The answer, my friend, is blowing in the wind
The answer is blowing in the wind

How many years must a mountain exist
Before it is washed to the sea
How many years can some people exist
Before they're allowed to be free
How many times can a man turn his head
And pretend that he just doesn't see
The answer, my friend, is blowing in the wind
The answer is blowing in the wind

How many times must a man look up
Before he can see the sky
How many years must one woman have
Before he can hear people cry
How many deaths will it take till he knows
That too many people have died
The answer, my friend, is blowing in the wind
The answer is blowing in the wind

[lydia]

Στέρεο Νόβα : Μοτοκούζι

Προεκλογικές μέρες πάνω απ' το ποτάμι
κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει
παρατημένος στα έργα της πολεοδομίας
ακούς το τραγούδι της Αστυνομίας
κρατάς το μεγάλο σχέδιο σφιχτά στα χέρια
είναι αυτό που θ' αλλάξει τη ζωή μας σε μία μέρα
η μέρα μιας γυναίκας στα προάστια
σούπερ μάρκετ, όνειρα
εστιάζουν τα μάτια
μια Μοτοκούζι διασχίζει το μεγάλο δρόμο
κρατάς την Πολαρόιντ σα μοναδικό όπλο
αν κλέβαμε το Βόλβο απ' την άλλη άκρη του δρόμου
θα 'φευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου;

Κοίτα πώς ανοίγει ο κόσμος σ' αυτή τη στροφή
τα χρώματα της γης απλώνονται σα μεγάλη γιορτή
σα φωτοβολίδα το απόγευμα σκάει
και πέφτει το βράδι σαν ανθρώπινο χάδι
διασχίζουμε τα FM, τις ειδήσεις των εννέα
προεκλογικά δελτία, διεστραμμένη γερουσία
από εδώ ως τα διυλιστήρια ο αέρας βρωμάει
κανείς τους δε φταίει, κανείς δεν αλλάζει
μια Μοτοκούζι διασχίζει το μεγάλο δρόμο
κρατάς την Πολαρόιντ σα μοναδικό όπλο
αν κλέβαμε το Βόλβο απ' την άλλη άκρη του δρόμου
θα 'φευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου;

Κίτρινες μέρες πάνω απ' το ποτάμι
μ' ένα μεγάλο κασετόφωνο γύρω απ' το κεφάλι
περνάς αόρατος τα κομπρεσέρ του δρόμου
Πειραιά Καλλίπολη το λεωφορείο του λόφου
ένα παιδί στη διασταύρωση ζητά λεφτά για ψωμί
καθαρίζει τα τζάμια εκατοντάδων ταξί
αν τα όνειρά μας διαλύαν του πολέμου τα σύννεφα
θα καίγαμε στις ταράτσες βιβλία και ποιήματα
μια Μοτοκούζι διασχίζει το μεγάλο δρόμο
κρατάς την Πολαρόιντ σα μοναδικό όπλο
αν κλέβαμε το Βόλβο απ' την άλλη άκρη του δρόμου
θα 'φευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου;

[neaoktana]

VIVO PER LEI

Vivo per lei da quando sai
la prima volta l'ho incontrata,
non mi ricordo come ma
mi è entrata dentro e c'è restata.
Vivo per lei perchè mi fa
vibrare forte l'anima,
vivo per lei e non è un peso.

Vivo per lei anch'io lo sai
e tu non esserne geloso,
lei è di tutti quelli che
hanno un bisogno sempre acceso,
come uno stereo in camera,
di chi è da solo e adesso sa,
che è anche per lui, per questo
io vivo per lei.

È una musa che ci invita
a sfiorarla con le dita,
attraverso un pianoforte
la morte è lontana,
io vivo per lei.

Vivo per lei che spesso sa
essere dolce e sensuale
a volte picchia in testa ma
è un puguo che non fa mai male.

Vivo per lei lo so mi fa
girare di città in città,
soffrire un po'ma almeno io vivo.

È un dolore quando parte.
Vivo per lei dentro gli hotels.
Con piacere estremo cresce.
Vivo per lei nel vortice.
Attraverso la mia voce
si espande e amore produce.

Vivo per lei nient'altro ho
e quanti altri incontrerò
che come me hanno scritto in viso:
io vivo per lei.

Io vivo per lei
sopra un palco o contro ad un muro...
Vivo per lei al limite.
...anche in un domani duro.
Vivo per lei al margine.
Ogni giorno
una conquista,
la protagonista
sarà sempre lei.

Vivo per lei perchè oramai
io non ho altra via d'uscita,
perchè la musica lo sai
davvero non l'ho mai tradita.

Vivo per lei perchè mi da
pause e note in libertà.
Ci fosse un'altra vita la vivo,
la vivo per lei.

Vivo per lei la musica.
Io vivo per lei.
Vivo per lei è unica.
Io vivo per lei.
Io vivo per lei.
Io vivo per lei.

I LIVE FOR HER

I live for her, you know, since
the first time I met her.
I do not remember how, but
she entered within me and stayed there.
I live for her because she makes
my soul vibrate so strongly.
I live for her and it is not a burden.

I live for her too, you know,
and don't be jealous:
she belongs to all those who
have a need that is always switched on
like a stereo in the bedroom,
to someone who is alone and now knows
that she is also for him; for this reason
I live for her.

She is a muse who invites us
to brush her with the fingers.
Through a piano
death remains far away;
I live for her.

I live for her who often knows
how to be sweet and sensual;
sometimes she stuns you but
it is a blow that never hurts.

I live for her. I know she makes me
travel from town to town
and suffer a little, but at least I live.

It is painful when she leaves.
I live in hotels for her.
It grows with supreme pleasure.
I live for her in the vortex.
Through my voice
it expands and produces love.

I live for her, I have nothing else,
and how many others I shall meet
who, like me, have written on their faces
"I live for her."

I live for her
on a dais or against a wall
I live for her to the limit.
...also in a harsh tomorrow.
I live for her to the very edge.
Every day
a conquest;
the protagonist
will always be her.

I live for her because now
I have no other way out,
because, you know, music
is something I have truly never betrayed.

I live for her because she gives me
rests and notes with freedom.
If there were another life I'd live it,
I'd live it for her.

I live for her, music.
I live for her.
I live for her, she is unique.
I live for her.
I live for her.
I live
for her.
http://www.youtube.com/watch?v=y6MhjhMt ... re=related

[Ingeniero_civil]

Muse - Time Is Running Out
http://www.youtube.com/watch?v=pzpGk44UXKQ

I think I'm drowning
asphyxiated
I wanna break this spell
that you've created

you're something beautiful
a contradiction
I wanna play the game
I want the friction

you will be the death of me
you will be the death of me

bury it
I won't let you bury it
I won't let you smother it
I won't let you murder it

our time is running out
our time is running out
you can't push it underground
you can't stop it screaming out

I wanted freedom
bound and restricted
I tried to give you up
but I'm addicted

now that you know I'm trapped sense of elation
you'd never dream of
breaking this fixation

you will squeeze the life out of me

bury it
I won't let you bury it
I won't let you smother it
I won't let you murder it

our time is running out
our time is running out
you can't push it underground
you can't stop it screaming out
how did it come to this?
ooooohh

you will suck the life out of me

bury it
I won't let you bury it
I won't let you smother it
I won't let you murder it

our time is running out
our time is running out
you can't push it underground
you can't stop it screaming out
How did it come to this?
ooooohh

~~I do not own any of this~~

[strangelic]

Τετραγωνισμένα Φύλλα

Γιώργος Τσίγγος και Μαύροι Κύκλοι


Τετραγωνισμένα φύλλα, φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά, πίσω από πάγκους με χυμένα σκουπίδια
έγινε το ροκ στοίβες αποτσίγαρων, από πελάτες παμπ
που τραβολογιούνται από τα ίδια και τα ίδια
από χιλιοτυπωμένες φάτσες, λόγια και παραγγελιές για κανάλια φυγής
για κανάλια φυγής, μου χαχαχααχαχα!
για κανάλια φυγής...

Ταβέρνα, καφετέρια, παμπ, στρατόπεδο, σπίτι
κόλλησαν όλα στο μυαλό μου σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια
έμποροι μεταπουλούν την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας
σε αντάλλαγμα χρυσάφι και πιοτό για παραλλαγή

Ο χοντρός με την κοιλιά με λιγουρεύεται
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου, κολλημένου κατοστάρικου
στην γυαλιστερή φαλάκρα του...στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...
στην γυαλιστερή φαλάκρα του χαχαχαχαχα...

Ένα τσιγαράκι ρε φίλε, ένα τσιγαράκι
να το κόψω, να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα το κανάλι των σπερμάτων
φαντάρια με μπλουζάκια, των πανδεοντολογικών μου νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες μέσα σε στενά μπλου -τζιν
που ξεβάφουν αίμα και θειάφι...

Ξεράσματα ποτά σας, ζητούν κατοικία
ζάχαρες νίτρωσης μιλώντας για κόσμους γαλήνιους μπατσοφορεμένους
με περιπολικά σε περιπολίες, στα στέκια... στα στέκια, που αλήτες... αλήτες
αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους... την πορεία στο αίμα τους

Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά να μην μας βλέπει κανένας...
με πεθαμένα κοχύλια
να ξεφυσήσουμε νικοτίνη και σιχαμάρα στα σπλάχνα τους
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε ματώνοντας το λαιμό μας για όλα τα χαμένα βράδια μας
να ουρλιάξουμε οοοοοο...

Νεκροκεφαλές μηχανάκια ψάχνουν σάρκα απ' την σάρκα μας
ξεράθηκαν τα χείλη μας μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια

Και εσύ κοριτσάκι να μην έχεις καταλάβει τίποτα... τίποτα να μην έχεις καταλάβει...
παρά να φεύγεις μακριά, ξεπουλώντας, αυνανίζοντας όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου, με τα χείλη μου
σ' όλες τις κοινωνικές τις μασημένες σεμνότητες των ιριδικών σου καταπιέσεων

Να σε σεργιανίσω σ' όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν φτωχοί, αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
φτωχοί, αυτόχειρες...
στρατιώτες εικοσάχρονοι με μελανιασμένες κατανοήσεις
Φτωχοί, αυτό... όχι...