Απαντάτε με ερώτηση....plz

[amfisvitias]

Μήπως για να μην αισθανόμαστε μόνοι πρέπει το άτομο με το οποίο είμαστε να μας καταλαβαίνει, και η μοναξιά για να καταπολεμηθεί δε χρειάζεται τόσο σωματική όσο ψυχική επαφή;
Από την άλλη μήπως όντως όπως λέει ο rosebud να τα έχουμε καλά με τον ευατό μας είναι το πιο σημαντικό;
Μιας και περνάμε κάθε στιγμή της ζωής μας μαζί με τον ευατό μας δεν θα ήταν τραγικό αν αυτό το άτομο ήταν κάποιο που δεν συμπαθούσαμε αντί για κάποιο που εκτιμούμε και πιστεύαμε πως μπορούμε να βασιστούμε πάνω του;

[SoundOfSilence]

Γιατί επιλέγουμε να μένουμε μόνοι για να βρούμε τον εαυτό μας, αφού μόνο με τη συναναστροφή με τους άλλους συνειδητοποιούμε ποιοί είμαστε;
Αλλιώς πως γίνεται ένας ανθρωπός που δεν ξέρουμε καλά εως καθόλου να μας κάνει να ανακαλύπτουμε πτυχές του εαυτού μας; Μήπως συχνά σε μία σχέση (ερωτική, φιλική, επαγγελματική) μας αρέσει η εικόνα που παρουσιάζεται ο εαυτός μας μέσα από αυτην; Κατα πόσο ειλικρινεις είναι οι σχέσεις μας σήμερα;

[rosebud]

Μηπως μεσα απο την επαφη,την επικοινωνια με τους γυρω μας
αλλα και τη συνειδητη επικοινωνια με τον εαυτο μας συνειδητοποιουμε τελικα ποιοι ειμαστε?
Ποσες σχεσεις αντιστοιχουν στον καθενα απο μας μεχρι να καταλαβει με τι τυπο ανθρωπου μπορερι να ειναι καλα?
Μηπως μονο αν ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας μπορουμε να ειμαστε ειλικρινεις και στις σχεσεις μας?
Θελουμε τελικα να ειμαστε ειλικρινεις?
Τελος εχουμε την ευτυχια ολοι οι ανθρωποι,εστω κι αργα στη ζωη μας να καταλαβουμε πως χωρις την ψυχικη επαφη θα νιωθουμε παντα μονοι?

[SoundOfSilence]

Είναι όμως η κάθε σχέση μοναδική, αφού και οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοι; Αρα μήπως το μέγεθος (βάθος καλύτερα) της ψυχικής επαφής με τους γύρω είναι αυτό που μας δείχνει πότε μπορεί να είμαστε μόνοι, αλλα να μην νιώθουμε μόνοι, δηλαδή μοναξιά;

[amfisvitias]

Αν μόνο με την κοινωνική επαφή γνώριζαν οι άνθρωποι τον ευατό τους ανεξάρτητα πόσο καλά ήξεραν τον άνθρωπο απέναντι τους τότε αυτό δεν θα σήμαινε ότι την περισσότερη αυτογνωσία την έχουν άτομα τύπου Paris Hilton που πάνε από κοινωνική συγκέντρωση σε κοινωνική συγκέντρωση;
Μήπως τελικά χρειάζεται και η μοναξιά έτσι ώστε να έχουμε το χρόνο να αναλύσουμε τις εμπειρίες που παίρνουμε από την κοινωνική επαφή έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι θέλουμε;

Και τελικά μήπως είναι απαραίτητη η μάσκα που φοράμε στις σχέσεις μας (με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας) και μόνο σταδιακά φεύγουν κομμάτια της και ίσως όχι όλα; Δεν γίνεται πιο ανυπόφορη η απόρριψη όταν αυτός που μας απορρίπτει έχει δει βαθύτερα μέσα μας; Και μήπως ελπίζουμε ότι αν φοράμε τη μάσκα με τα θετικά χαρακτηριστικά που έχει για να προσελκύσει τα άλλα άτομα, κάποια στιγμή αυτά τα χαρακτηριστικά δεν θα είναι απλώς κομμάτι της μάσκας, δηλαδή κάτι που θα πρέπει να προσποιούμαστε, αλλά πραγματικό κομμάτι του εαυτού μας;

[SoundOfSilence]

Μήπως, δηλαδή, η προσπάθεια μας να γίνουμε αρεστοί από τους άλλους μας μεταμορφώνει σε ένα τέρας που και οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουμε και τελικά δεν αποδεχόμαστε; Ποιός μπορεί να καθορίσει την σωστή αναλογία που πρέπει να αφήσουμε τους άλλους και το βαθύτερο εγώ μας να μας επηρεάσει; Είναι δυνατός αυτός που κλείνεται στα πιστεύω του αγνοώντας τους άλλους; Και τότε πώς μπορεί να προχωρήσει κάθε κοινωνική συναναστροφή αν κοιτάμε την πάρτη μας μονάχα; Μήπως είναι υπερβολικό το παράδειγμα με την Παρις;

[amfisvitias]

Είναι όμως λάθος η υπερβολή; Δεν είναι επιστημονική μέθοδος να βρίσκεις τι ορίζουν τα άκρα, έτσι ώστε να μπορείς μετά με γραμμικές παρεμβολές να προσεγγίσεις την βέλτιστη λύση;

Πάντως πως γίνεται να τα έχεις καλά με το βαθύτερο εγώ σου αν δεν το αφήνεις να λαμβάνει μέρος σε κάθε σου απόφαση; Αν αφήνεις τους άλλους να καθορίσουν ποιος είσαι τότε πως είναι δυνατόν να τα έχεις καλά με τον ευατό σου;

Και γιατί μπερδεύεις τις ιδεολογίες και τα συμφέροντα του καθενός με το ποιος πραγματικά είναι; Έχουν τα πιστεύω κάποιο λόγο να παραμένουν σταθερά; Όσο αλλάζει η γνώση σου για τον κόσμο δεν πρέπει να αναθεωρείς αν η πίστη σου είναι στο σωστό σημείο;

Και όπως έλεγα δεν πιστεύεις πως είναι δυνατόν υπακούοντας στον ηθικό σου κώδικα να κοιτάξεις το συμφέρον κάποιου άλλου εκτός από τον εαυτό σου;

Θα έλεγα ότι πρέπει να δίνεις στους άλλους την ευκαιρία να σου αλλάξουν τη γνώμη ενώ το εγώ σου να καθορίσει ποιος είσαι στα αλήθεια, αλλά αν ήταν τόσο εύκολο να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος από αυτό που πραγματικά είσαι τότε θα υπήρχε άραγε για τόσο καιρό το ερώτημα αν κάποιος μπορεί να αλλάξει;

Και αν δεν μπορούμε να μην είμαστε ο ευατός μας για πολύ καιρό, τότε μήπως η δυστυχία μας λόγω του εαυτού μας μακροπρόθεσμα δεν προέρχεται από το γεγονός ότι δεν είμαστε ο εαυτός μας, αλλά από το γεγονός ότι δεν απεκτήσαμε τις εμπειρίες που χρειαζόμασταν ή αφιερώσαμε τον χρόνο που απαιτούταν έτσι ώστε να τις αποκωδικοποιήσουμε και να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε;

Μήπως το παραέκανα με τις ερωτήσεις;

[neaoktana]

Μήπως διδάσκομαι (ακόμη...) από αυτά που γράφετε ?

[rosebud]

Μηπως υπαρχουν 2 ειδη μοναξιας?
Αυτη που ειναι δημιουργικη,με την οποια αναγεννιουνται ιδεες,συναισθηματα,γνωση και κατανοηση για το μεσα μας,
αλλα και η μοναξια της απομονωσης,η μοναξια που συνοδευεται απο θλιψη,μιζερια,που σημαινει τελματωση,η αγονη μοναξια?

Μηπως η μασκα διαφοροποιειται απο την προθεση μας καθε φορα που τη φοραμε?
Ειναι το ιδιο οταν θελουμε να προστατεφθουμε μεσα σε αυτον τον κοσμο που ολο και πιο συχνα δειχνει το σκληρο του προσωπο
και το ιδιο οταν μη πιστευοντας αρκετα στον εαυτο μας προβαλλουμε αλλο προσωπο για να κανοποιησουμε
τη ματαιοδοξια,τη φιλαρεσκεια και την αναγκη μας για αποδοχη?

Μηπως ομως στην ουσια ετσι οι αλλοι δεν αποδεχονται εμας αλλα την εικονα μας?

Μηπως ποτε η μασκα δε γινεται ενα με το προσωπο...ποτε το ψεμα αληθεια???

Τελος μπορω να απαντησω με σιγουρια οτι οχι,η απορριψη δεν ειναι πιο ανυποφορη οταν ο αλλος εχει καταφερει να δει βαθυτερα μεσα μας
και οχι με ερωτηση,please???

[Gerber]

μήπως θα ήταν καλύτερα να ανοίξετε ένα νέο τοπικ με φιλοσοφικές συζητήσεις ,απο το να εκφράζετε τις αντιλήψεις σας για τέτοια θέματα βάζοντας απλά ένα ερωτηματικό στο τέλος